ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ

Η υγιής αυτοεκτίμηση είναι η θωράκιση ενός παιδιού απέναντι στις προκλήσεις της ζωής. Τα παιδιά που έχουν καλή ιδέα για τον εαυτό τους αντιμετωπίζουν καλύτερα τις διαμάχες και αντιστέκονται καλύτερα στις αρνητικές πιέσεις. Χαμογελούν περισσότερο και είναι ικανά να χαρούν τη ζωή τους. Τα παιδιά αυτά είναι ρεαλιστές και αισιόδοξοι άνθρωποι.

Αντίθετα, στα παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση, οι προκλήσεις μπορούν να αποτελέσουν πηγή άγχους και απογοήτευσης. Τα παιδιά που έχουν κακή ιδέα για τον εαυτό τους δυσκολεύονται να βρουν λύσεις στα προβλήματα. Καθώς βασανίζονται από σκέψεις αρνητικής αυτοκριτικής, όπως «Δεν αξίζω» ή «Δεν μπορώ να κάνω τίποτα σωστά», γίνονται παθητικά ή εμφανίζουν απόσυρση ή κατάθλιψη. Όταν βρίσκονται μπροστά σε μια νέα πρόκληση, η άμεση αντίδραση είναι «Δεν μπορώ». Οι γονείς παίζουν πρωταρχικό ρόλο στην ανάπτυξη υγιούς αισθήματος αυτοεκτίμησης στα παιδιά τους.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ;

Αυτοεκτίμηση είναι το σύνολο των «πιστεύω» ή των εντυπώσεων που έχουμε για τον εαυτό μας. Ο τρόπος με τον οποίο καθορίζουμε τον εαυτό μας επηρεάζει τις στάσεις μας και τις συμπεριφορές μας και έχει άμεσο αντίκτυπο στη διαχείριση των συναισθημάτων μας και στις σχέσεις μας.

Το μοντέλο αυτοεκτίμησης που θα αναπτύξει ένα παιδί αρχίζει να διαμορφώνεται πολύ νωρίς στη ζωή. Για παράδειγμα, όταν ένα νήπιο καταφέρει, μετά από δεκάδες ανεπιτυχείς προσπάθειες, να κάνει τούμπα ή να φέρει το κουτάλι στο στόμα του για να φάει, βιώνει ένα αίσθημα εκπλήρωσης, το οποίο ενισχύει την αυτοεκτίμησή του και του διδάσκει τη στάση «Μπορώ να το κάνω».

Στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας προσπάθειας-αποτυχίας, νέας προσπάθειας-επιτυχίας, το παιδί αποκτά αντίληψη των ικανοτήτων του, ενώ συγχρόνως δημιουργεί μια εικόνα για τον εαυτό του βάσει των αλληλεπιδράσεων με άλλους ανθρώπους. Η εμπλοκή των γονέων σε αυτό το σημείο είναι θεμελιώδης και οι αντιδράσεις τους μπορούν να βοηθήσουν το παιδί να αποκτήσει υγιείς αντιλήψεις για τον εαυτό του.

Η αυτοεκτίμηση μπορεί επίσης να οριστεί ως ο συνδυασμός αισθημάτων ικανότητας με αισθήματα ότι το αγαπούν. Ένα παιδί που ενθουσιάζεται με ένα επίτευγμά του αλλά δεν νιώθει ότι το αγαπούν μπορεί τελικά να αισθανθεί χαμηλή αυτοεκτίμηση. Αντίστοιχα, ένα παιδί που νιώθει ότι το αγαπούν αλλά δεν πιστεύει ότι έχει ικανότητες μπορεί επίσης να καταλήξει να έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση. Η υγιής αυτοεκτίμηση είναι αποτέλεσμα μιας σωστής ισορροπίας ανάμεσα στα δύο.

ΣΗΜΕΙΑ ΥΓΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗ ΥΓΙΟΥΣ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗΣ 

Η αυτοεκτίμηση εμφανίζει διακυμάνσεις καθώς ένα παιδί μεγαλώνει. Το αίσθημα αυτοεκτίμησης αλλάζει συχνά και προσαρμόζεται, καθώς επηρεάζεται από τις νέες εμπειρίες και αντιλήψεις του παιδιού. Οι γονείς θα πρέπει να παρατηρούν και να αντιλαμβάνονται τα σημεία υγιούς και μη υγιούς αυτοεκτίμησης.

Ένα παιδί με χαμηλή αυτοεκτίμηση μπορεί να μη θέλει να δοκιμάσει νέα πράγματα. Συχνά μπορεί να μιλά αρνητικά για τον εαυτό του, λέγοντας για παράδειγμα «Είμαι χαζός/ή», «Δεν θα μάθω ποτέ να το κάνω αυτό» ή «Ποιος ο λόγος; Κανένας δεν νοιάζεται για μένα έτσι κι αλλιώς». Το παιδί μπορεί να μην είναι σε θέση να διαχειριστεί την απογοήτευση, να τα παρατά εύκολα ή να περιμένει να αναλάβει κάποιος άλλος τον έλεγχο. Τα παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση τείνουν να ασκούν έντονη κριτική στον εαυτό τους και να απογοητεύονται εύκολα από αυτόν. Βλέπουν τις προσωρινές αποτυχίες ως μόνιμες, δυσβάστακτες καταστάσεις. Το αίσθημα της απαισιοδοξίας κυριαρχεί.

Ένα παιδί με υγιή αυτοεκτίμηση χαίρεται τις επαφές με τους άλλους. Αισθάνεται άνετα στις κοινωνικές συναντήσεις και ευχαριστιέται τόσο τις ομαδικές δραστηριότητες όσο και τις ατομικές ασχολίες. Όταν εμφανίζονται προκλήσεις, είναι σε θέση να προσπαθήσει να βρει λύσεις. Είναι ικανό να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του χωρίς να υποτιμά τους άλλους ή τον εαυτό του. Για παράδειγμα, αντί να πει «Είμαι χαζός/ή», ένα παιδί με υγιή αυτοεκτίμηση θα πει «Δεν το καταλαβαίνω αυτό». Ξέρει τις δυνάμεις του και τις αδυναμίες του και τις αποδέχεται. Το αίσθημα της αισιοδοξίας κυριαρχεί.

ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΘΕΙ Η ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ; 
Προσέχετε τι λέτε. Τα παιδιά είναι πολύ ευαίσθητα στα λόγια των γονιών. Θυμηθείτε να επαινείτε το παιδί σας όχι μόνο για τις επιτυχίες του, αλλά και για την προσπάθειά του και να είστε ειλικρινείς. Αν, για παράδειγμα, δεν κατάφερε να μπει στην ομάδα του μπάσκετ, αποφύγετε να πείτε «Προσπάθησε ξανά και θα τα καταφέρεις». Είναι καλύτερα να πείτε «Δεν πειράζει, είμαι πολύ περήφανος/η για την προσπάθεια που έκανες». Ανταμείψτε την ολοκληρωμένη προσπάθεια αντί για το αποτέλεσμα.

·                     Δώστε το καλό παράδειγμα. Αν είστε υπερβολικά σκληροί με τον εαυτό σας και απαισιόδοξοι όσον αφορά τις ικανότητες και τις αδυναμίες σας, το παιδί θα σας αντιγράψει. Καλλιεργήστε την αυτοεκτίμησή σας και το παιδί σας θα έχει ένα σπουδαίο πρότυπο να ακολουθήσει.

·                     Εντοπίστε και αλλάξτε τις λανθασμένες αντιλήψεις του παιδιού σας. Είναι σημαντικό να εντοπίσουν οι γονείς τις λανθασμένες αντιλήψεις που έχει το παιδί για τον εαυτό του, οι οποίες μπορεί να αφορούν την τελειότητα, την ελκυστικότητα, τις ικανότητες ή οτιδήποτε άλλο. Οι λανθασμένες αντιλήψεις μπορεί να ριζώσουν και να γίνουν πραγματικότητα για το παιδί. Για παράδειγμα, ένα παιδί που τα πάει καλά στο σχολείο αλλά δυσκολεύεται με τα μαθηματικά μπορεί να πει «Είμαι κακός μαθητής». Η αντίληψη αυτή δεν είναι απλά μια λανθασμένη γενίκευση, είναι μια θεώρηση που μπορεί να καταστήσει το παιδί επιρρεπές στην αποτυχία. Ενθαρρύνετέ το να δει την κατάσταση στις πραγματικές της διαστάσεις. Μια χρήσιμη απάντηση θα ήταν: «Είσαι καλός μαθητής. Τα πας πολύ καλά στο σχολείο. Τα μαθηματικά είναι απλά ένα μάθημα στο οποίο θα πρέπει να αφιερώσεις περισσότερο χρόνο. Θα σε βοηθήσω κι εγώ».

·                     Να είστε αυθόρμητοι και τρυφεροί με το παιδί. Η αγάπη σας θα ενισχύσει πάρα πολύ την αυτοεκτίμησή του. Αγκαλιάστε το παιδί σας. Πείτε του ότι είστε περήφανος/η γι’ αυτό. Επιβραβεύετέ το συχνά και με ειλικρίνεια, χωρίς να το παρακάνετε. Τα παιδιά καταλαβαίνουν αμέσως πότε κάτι λέγεται από την καρδιά.

·                     Κάντε θετικά, δίκαια σχόλια. Αν πείτε στο παιδί «Αντιδράς πάντα σαν τρελός/ή», αυτό θα αρχίσει να πιστεύει ότι δεν ξέρει να ελέγξει τα ξεσπάσματά του. Είναι καλύτερα να του πείτε: «Θύμωσες πολύ με τον αδερφό σου, αλλά εκτιμάω το ότι δεν τον έβρισες και δεν τον χτύπησες». Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζετε τα αισθήματα του παιδιού, ενθαρρύνοντάς το συγχρόνως να κάνει σωστή επιλογή στη συμπεριφορά του την επόμενη φορά.

·                     Δημιουργήστε ένα ασφαλές οικογενειακό περιβάλλον. Ένα παιδί που δεν αισθάνεται ασφαλές ή που δέχεται κακοποίηση στο ίδιο του το σπίτι, μέσα από αρνητικές συμπεριφορές και σχόλια, θα υποφέρει πάρα πολύ από αισθήματα χαμηλής αυτοεκτίμησης. Ένα παιδί που εκτίθεται σε συνεχείς τσακωμούς των γονιών του μπορεί να αναπτύξει κατάθλιψη και απόσυρση. Θυμηθείτε ότι πρέπει πάντα να σέβεστε το παιδί σας.

·                     Κάντε το σπίτι σας έναν παράδεισο ασφάλειας για την οικογένειά σας.Έχετε πάντα το νου σας για σημάδια κακοποίησης από άλλους, για προβλήματα στο σχολείο ή για προβλήματα με συνομήλικους, καθώς και για άλλους παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν την αυτοεκτίμηση του παιδιού σας. Αντιμετωπίστε όλα αυτά τα θέματα με ευαισθησία αλλά με αμεσότητα.

·                     Βοηθήστε το παιδί σας να έχει εποικοδομητικές εμπειρίες. Οι δραστηριότητες που ενθαρρύνουν τη συνεργασία και όχι τον ανταγωνισμό είναι ιδιαίτερα χρήσιμες για την ενίσχυση της αυτοεκτίμησης. Για παράδειγμα, αν ένα μεγαλύτερο παιδί βοηθά ένα μικρότερο να μάθει να διαβάζει, τα αποτελέσματα μπορεί να είναι θαυματουργά και για τα δύο παιδιά.

ΖΗΤΗΣΤΕ ΒΟΗΘΕΙΑ ΕΙΔΙΚΟΥ 

Αν υποψιάζεστε ότι το παιδί σας έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση, ζητήστε βοήθεια από ειδικό. Οι οικογενειακοί σύμβουλοι και οι παιδοψυχολόγοι μπορούν να εργαστούν με το παιδί για να ανακαλύψουν τι είναι αυτό που το εμποδίζει να έχει καλή ιδέα για τον εαυτό του. Η κατάλληλη θεραπεία μπορεί να βοηθήσει το παιδί να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο βλέπει τον εαυτό του και τον κόσμο. Θα του επιτρέψει να δει πιο ρεαλιστικά τον εαυτό του και να αποδεχτεί ποιο είναι στην πραγματικότητα. Με λίγη βοήθεια, κάθε παιδί μπορεί να αναπτύξει υγιή αυτοεκτίμηση και να έχει μια πιο ευτυχισμένη και ολοκληρωμένη ζωή.

ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

·                     Επικοινωνήστε με ειλικρινές ενδιαφέρον με το παιδί σας. Δείξτε του ότι χαίρεστε που μιλάτε μαζί του και ότι δεν το κάνετε σαν αγγαρεία. Εκδηλώστε την αγάπη σας με αγκαλιές και χάδια.

·                     Εστιάζετε πάντα στα θετικά του χαρακτηριστικά και στα χαρίσματά του.

·                     Μην επιβάλλετε τις απόψεις σας. Προσπαθήστε να είστε διαλλακτικοί και αληθινά δημοκρατικοί.

·                     Εξηγήστε του πως αν κάποιος θυμώνει μαζί του, το κοροϊδεύει ή του επιτίθεται, αυτό δεν σημαίνει ότι φταίει ή ότι είναι κακό παιδί.

·                     Προτρέψτε το να αποδέχεται χωρίς ταραχή τον έπαινο και την κοροϊδία.

·                     Ενθαρρύνετέ το να εκφράζει ειλικρινά τις απόψεις του και να εξωτερικεύει ξεκάθαρα τα αισθήματά του.

·                     Βοηθήστε το να αναπτύξει αυτοέλεγχο. Να επιλέγει τη συναισθηματική του αντίδραση, αντί να αντιδρά παρορμητικά στις προκλήσεις του περιβάλλοντος.

·                     Επιβραβεύστε κάθε μικρή πρόοδο που κάνει. Ενισχύστε την προσπάθεια που καταβάλλει, ακόμη και όταν δεν τα καταφέρνει.

·                     Προτρέψτε το να σέβεται και να εκτιμά τον εαυτό του, ανεξάρτητα από το πόσο αποδίδει.

·                     Βοηθήστε το να αντιλαμβάνεται τις επιθετικές προκλήσεις των άλλων και να τις απενεργοποιεί ή να αδιαφορεί.

ΕΞΗΓΗΣΤΕ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ  ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΝΑΜΕΣΑ:

·                     στην παθητική συμπεριφορά: Ανασφάλεια, μπλοκάρισμα αισθημάτων, υποχωρητικότητα, φόβος. Τα θέλω μου και οι ανάγκες μου είναι λιγότερο σημαντικά από των άλλων.

·                     στη δυναμική συμπεριφορά: Υπεράσπιση και διεκδίκηση των ατομικών δικαιωμάτων με τρόπο που δεν θίγει τον άλλο. Ειλικρινής εξωτερίκευση των αισθημάτων. Τα θέλω μου και οι ανάγκες μου είναι εξίσου σημαντικά με των άλλων.

·                     στην επιθετική συμπεριφορά: Παραβίαση των δικαιωμάτων του άλλου, εξωτερίκευση των αισθημάτων με παρενόχληση. Τα θέλω μου και οι ανάγκες μου είναι περισσότερο σημαντικά από των άλλων.

Με τη συνεργασία της Ελληνικής Παιδιατρικής Εταιρίας

ΠΗΓΗ: HELTHVIEW.GR

Η ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Γράφει η Μαρίνα Κόντζηλα-ψυχολόγος, εκπαιδεύτρια ομάδων γονέων

Η θετική στάση των γονέων διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο για τη διαμόρφωση μιας ισορροπημένης προσωπικότητας και την υγιή ψυχοκοινωνική εξέλιξη των παιδιών. Η επιβράβευση αποτελεί σημαντικό κομμάτι της θετικής συμπεριφοράς των γονέων και των εκπαιδευτικών απέναντι στα παιδιά.

Η επιβράβευση βοηθά τα παιδιά να βάζουν στόχους και να μη βιώνουν ματαίωση και απογοήτευση κάθε φορά που αποτυγχάνουν σε κάτι καθώς ενισχύει την αυτοεκτίμησή τους. Ο έπαινος και η αναγνώριση  λοιπόν που λαμβάνουν τα παιδιά από τους γονείς τους αποτελεί ένα δώρο ανεκτίμητης αξίας.

Σημαντικό παράγοντα στη διαδικασία της επιβράβευσης και της θετικής ενίσχυσης των αποδεκτών συμπεριφορών του παιδιού αποτελεί ο χειρισμός  των γονέων. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στον τρόπο με τον οποίο οι γονείς προσεγγίζουν το συγκεκριμένο θέμα.

Οι γονείς καλό είναι να επαινούν την οποιαδήποτε προσπάθεια των παιδιών όσο μικρή και εάν φαίνεται ακόμη και όταν αυτή καταλήγει σε αποτυχία. Έτσι, ενισχύουν, ωθούν και δίνουν ισχυρό κίνητρο στα παιδιά να προσπαθήσουν ξανά και ξανά μέχρι να πετύχουν το στόχο τους. Μέσα από την επαναλαμβανόμενη προσπάθεια τα παιδιά μαθαίνουν, αποκτούν σημαντικές εμπειρίες και αντιλαμβάνονται με τη βοήθεια των ενηλίκων πως η ήττα αποτελεί ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής καθώς μέσα από αυτή διδασκόμαστε πολλά και χρήσιμα πράγματα. Άλλωστε αυτό που μετρά είναι πάντα το ταξίδι και όχι ο τελικός προορισμός.

Επίσης, είναι σημαντικό τόσο οι γονείς όσο και οι εκπαιδευτικοί να βοηθούν τα παιδιά να θέτουν στόχους που αντιστοιχούν στο ηλικιακό και νοητικό τους επίπεδο. Πολλές φορές οι υπέρμετρες προσδοκίες των γονέων και οι αυξημένες απαιτήσεις τους έχουν ως αποτέλεσμα να βιώνουν τα παιδιά αυξημένο άγχος.

Οι γονείς θα πρέπει να αποφεύγουν τους διφορούμενους χαρακτηρισμούς κατά τη διαδικασία της επιβράβευσης, κάτι το οποίο άθελά τους κάνουν πολύ συχνά, π.χ. "μπράβο σου που πήρες καλούς βαθμούς φέτος αλλά θα μπορούσες να είχες πάει πολύ καλύτερα", "σήμερα ήσουν καλό παιδί και συνεργάσιμο αλλά καθημερινά με εκνευρίζεις" κ.ά. Τέτοιου είδους εκφράσεις επειδή έχουν αρνητικό φορτίο ακυρώνουν τον έπαινο, προκαλούν θυμό και εμφάνιση αντιδραστικής συμπεριφοράς στα παιδιά  και μπορούν να τα οδηγήσουν  στην εγκατάλειψη της προσπάθειας και στην άρνηση εμφάνισης θεμιτών συμπεριφορών.

Επιπλέον, οι γονείς καλό είναι να μην πέφτουν στην παγίδα να κάνουν σύγκρίσεις των παιδιών τους είτε με τα αδέρφια τους είτε με άλλα παιδιά, π.χ. "ο Γιώργος τα καταφέρνει πολύ καλύτερα σε σχέση με σένα στα μαθηματικά", "ο Γιάννης κάνει τους γονείς του να νιώθουν περήφανοι για αυτόν ενώ εσύ το μόνο που ξέρεις να κάνεις καλά είναι να μας στεναχωρείς". Με αυτό τον τρόπο το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να καλλιεργούν τον ανταγωνισμό ανάμεσα στα παιδιά και να κάνουν το δικό τους παιδί να βιώνει έντονες εσωτερικές συγκρούσεις και να "σκάει".

Ιδιαίτερα βοηθητικό είναι να κατασκευάσουν οι γονείς έναν πίνακα επιβράβευσης όπου θα περιλαμβάνει ημερήσιους, εβδομαδιαίους, μηνιαίους και ετήσιους στόχους. Κάθε φορά που το παιδί θα προσπαθεί έστω να ολοκληρώσει έναν από αυτούς οι γονείς θα το ενισχύουν θετικά και θα το επαινούν με ένα τρόπο που οι ίδιοι θα καθορίσουν και που θα εναρμονίζεται με τη χρονολογική και νοητική ηλικία και τα ενδιαφέροντα και τις επιθυμίες του παιδιού, π.χ. θα πάνε με το παιδί μια εκδρομή, θα κάνουν με το παιδί την αγαπημένη του δραστηριότητα, θα του αγοράσουν ένα παιγνίδι της αρεσκείας του, θα του επιτρέψουν να δει περισσότερη ώρα τηλεόραση ή να σχοληθεί λίγο παραπάνω με τον υπολογιστή κ.ά.

Η επιβράβευση όταν προσφέρεται στο παιδί με τον κατάλληλο τρόπο είναι ευεργετική και έχει πολλαπλά οφέλη  καθώς  μπορεί να ενδυναμώσει την αυτοπεποίθηση του παιδιού, να αυξήσει τη σχολική του επίδοση, να βελτιώσει τη συμπεριφορά του απέναντι στα αδέρφια και στους συνομηλίκους του, να συμβάλλει στο να έχει καλύτερη συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς, να ενισχύσει τη σωστή επικοινωνία και να θωρακίσει τους δεσμούς με την οικογένειά του.

Μη μου φωνάζεις…

Υπάρχουν φορές που αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα με τα παιδιά… Υπάρχουν φορές που αισθάνεσαι πως έχεις «φτάσει στα όριά σου» και σου έχουν «σπάσει τα νεύρα»… Πριν υψώσεις τον τόνο της φωνής σου την επόμενη φορά, σκέψου απλά τα παρακάτω…

Γράφει η Σοφία Κλιάνη

Όταν μου φωνάζεις, με τρομάζεις…

Πιθανότατα δεν καταλαβαίνω τι έχω κάνει, παρά μόνο ότι σε έχω θυμώσει πολύ…

Όταν μου φωνάζεις, μου μαθαίνεις πως τα λάθη δε συγχωρούνται…

Θέλω να σου μοιάσω κι έτσι θα φωνάζω κι εγώ…

Όταν μου φωνάζεις νιώθω μικρός…και όχι στην ηλικία…

Πριν μου φωνάξεις σκέψου αν πραγματικά σου φταίω εγώ…

Ό,τι κι αν έκανα, δεν το έκανα για να σε δυσκολέψω…

Όταν μου φωνάζεις αισθάνομαι ανασφάλεια… Μόνο εσένα έχω, θυμάσαι;

Πριν μου φωνάξεις σκέψου… θα αλλάξει κάτι με τις φωνές;

Όταν μου φωνάζεις νιώθω ενοχές…

Όταν μου φωνάζεις, νομίζω πως δεν αισθάνεσαι υπερηφάνεια για μένα…

Όσο κι αν δεν μπορείς να το δεχτείς, όταν μου φωνάζεις συνήθως φταις εσύ…

Πριν μου βάλεις τις φωνές για μια «ζημιά» που έκανα σκέψου… μήπως είχες αφήσει κάτι σε σημείο που δεν έπρεπε;

Όταν μου φωνάζεις νομίζω πως δε με αγαπάς…

Όταν μου φωνάζεις μισώ τον εαυτό μου… Όχι εσένα… Τον εαυτό μου…

Όταν μου φωνάζεις… μου «έμαθες» όσα πραγματικά θα ήθελες να μάθω;

Όταν μου φωνάζεις έχεις άγρια όψη…

Όταν μου φωνάζεις… είμαι απλά παιδί…Το παιδί σου!

Μη μου φωνάζεις…

Προστατεύστε τα Παιδιά Σας από τις Τοξικές Καταστάσεις με Αυτούς τους 10 Τρόπους!

Τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής ενόςπαιδιού είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξή του. Οι εμπειρίες της παιδικής ηλικίας καθορίζουν την ενήλικη ζωή του. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, υπεύθυνοι για όσα μαθαίνει ένα παιδί είναι οι γονείς, γι’ αυτό η σχέση του μαζί τους διαμορφώνει την εξέλιξή του.

Τα χρόνια της παιδικής ηλικίας πλάθουν τον χαρακτήρα που θα αναπτύξει ο άνθρωπος ως ενήλικας. Έτσι, διαδραματίζουν βασικό ρόλο στον τρόπο που το παιδί βλέπει τον κόσμο.

Δυστυχώς, σήμερα η ανατροφή των παιδιών είναι πολύ δύσκολη και αυτό γιατί ο κόσμος μας πλημμυρίζετε απότοξικότητα που έρχεται από παντού. Έτσι, γεννάται το ερώτημα: «Πώς μπορούμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας σε ένα τόσο τοξικό περιβάλλον;” Η απάντηση δεν είναι απλή. Ο απλούστερος τρόπος για να απαντήσουμε είναι: με προσήκουσα επιμέλεια. Ως γονείς, θα πρέπει να κατανοήσουμε το περιβάλλον στο οποίο το παιδί μας εκτίθεται, τόσο με την παρουσία μας όσο και χωρίς εμάς.

Καθώς διερευνάτε αυτό το περιβάλλον, θα συναντήσετε ανθρώπους που μπορεί να βλάπτουν το παιδί σας Αν και δεν μπορούμε να τους κρίνουμε άμεσα για αυτή τους τη συμπεριφορά ή τις ιδέες, είναι επιτακτική ανάγκη να μην αφήνουμε ένα παιδί να εκτίθεται σε τέτοιους ανθρώπους. Καθώς ωριμάζουν, θα μπορέσουν από μόνα τους να υπερασπιστούν και να θωρακίσουν τον εαυτό τους από αυτούς

Οι 11 τρόποι που μπορείτε να διδάξετε το παιδί σας για να τα κρατήσετε μακριά από ένα τοξικό περιβάλλον:

1. Περιορίστε την έκθεσή τους σε μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Τα ΜΜΕ μας γεμίζουν με αρνητικότητα και αρνητικές σκέψεις. Τέτοια μέσα περιλαμβάνουν την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, τα βιντεοπαιχνίδια και τις ταινίες. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να περιορίσετε την έκθεση του παιδιού σε τέτοια μέσα μέχρι να φτάσει σε μια ηλικία που να μπορεί να κατανοήσει και να ερμηνεύσει το νόημά τους.

2. Βγείτε με το παιδί σας έξω στη φύση.

Μέσα στο σπίτι τα παιδιά κάθονται ατέλειωτες ώρες μπροστά από μια τηλεόραση γιατί δεν έχουν πολλές επιλογές. Αλλά και για έναν γονέα είναι εύκολο να πει στο παιδί του“Πήγαινε να παρακολουθήσετε τηλεόραση” για να μην τον ενοχλεί στην εργασία που κάνει. Ωστόσο, αν πάρουμε το παιδί έξω στη φύση, όπου θα μπορεί να έρθει σε επαφή με τα ζώα, τα φυτά, τα δέντρα, κλπ θα χορτάσει η ψυχή του. Να βάζετε συχνά στο πρόγραμμα εκδρομές στην όμορφη φύση.

3. Κρατήστε το παιδί σας μακριά από δραματικές καταστάσεις

Κρίνοντας από το σύγχρονο τρόπο ψυχαγωγίας, υπάρχει μεγάλη έκθεση σε θλιβερές ιστορίες και δραματικές εικόνες. Φυσικά, είναι δική σας επιλογή να παρακολουθήσετε αυτό που σας αρέσει ,ωστόσο, όπως αναφέρθηκε πιο πριν, ένα παιδί δεν έχει την ικανότητα να διαχωρίσει αυτό που βλέπει αν είναι πραγματικό ή ψεύτικο, ή αν αποτελεί αποδεκτή ή απαράδεκτη συμπεριφορά.

4. Μην πίνετε και μην κάνετε καταχρήσεις όταν το παιδί είναι κοντά.

Δεν κρίνουμε τις επιλογές σας. Καταχρήσεις που έχουν να κάνουν με αλκοόλ, τσιγάρο ή ναρκωτικά θα πρέπει να αποφεύγονται, όταν σας βλέπει το παιδί σας, μιας και δεν είναι το καλύτερο παράδειγμα που μπορείτε να τους δώσετε.

5. Να προσέχετε και τη δική σας συμπεριφορά μπροστά στο παιδί.

Ως ενήλικες, θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί σχετικά με τη συμπεριφορά μας όταν το παιδί είναι δίπλα μας. Να προσέχουμε τι λέμε, και τι κάνουμε γιατί τα βλέπει και τα ακούει. Προσπαθήστε να δώσετε ένα καλό πρότυπο συμπεριφοράς

6. Μην βρίζετε μπροστά στο παιδί σας.

Από τα πρώτα κιόλας χρόνια της παιδικής ηλικίας, το μικρό σας έχει μάθει και ξέρει τη σημασία που έχουν αρκετές λέξεις σε εξαιρετικά καλό επίπεδο. Είναι σημαντικό, λοιπόν, να μην εκφράζεστε άσχημα και να λέτε αρνητικά φορτισμένες λέξεις μπροστά στο παιδί σας. Εάν θέλετε να το κάνετε, βγείτε έξω από το σπίτι για να μην σας ακούει.

7. Διδάξετε στα παιδιά σας τη γενναιοδωρία

Ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός, αν όλοι οι ενήλικες δίδασκαν στα παιδιά τους να είναι γενναιόδωρα. Η γενναιοδωρία είναι μια από τις πιο όμορφες ανθρώπινες αξίες. Ευφραίνει την καρδιά, τόσο του δωρητή όσο και του λήπτη. Ο καλύτερος τρόπος για να τα διδάξετε κάτι τέτοιο είναι να τους δίνετε εσείς το παράδειγμα.

8. Διδάξτε τους την αξία της αλήθειας.

Η αλήθεια φέρνει θετική ενέργεια, το ψέμα την αρνητική. Θα έπρεπε η κοινωνία μας να είναι βασισμένη πάνω σε αλήθειες, αλλά δεν είναι. Πάντα να λέτε και να διδάσκετε την αλήθεια και να ζητάτε από το παιδί σας να κάνει το ίδιο.

9. Επιλέξτε προσεκτικά τους ανθρώπους που συναναστρέφονται με τα παιδιά σας.

Οι τοξικές άνθρωποι καταστρέφουν τη θετική ενέργεια ενός παιδιού. Ως εκ τούτου, είναι ζωτικής σημασίας να περιορίσετε την έκθεση και τις αλληλεπιδράσεις του παιδιού, αφήνοντας μόνο ανθρώπους θετικούς και που γνωρίζετε, να το επηρεάζουν. Καθώς το παιδί αναπτύσσεται, θα είναι και το ίδιο σε καλύτερη θέση να αξιολογήσει και να κρίνει το χαρακτήρα κάποιου.

10. Να δίνετε και να παίρνετε αγάπη προς και από το παιδί σας.

Αφήσαμε το καλύτερο για το τέλος. Τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη δύναμης που έχει η αγάπη προς και από το παιδί σας. Αυτή ,από μόνη της, αποτελεί το πιο σημαντικό στοιχείο της διδασκαλίας σε ένα παιδί για να μπορέσει να αμβλύνει όσα προκαλεί η τοξικότητα σε αυτό και να το προστατεύσει σε όλη τη διάρκεια της ζωής του.

πηγή:share24.gr

ΦΙΛΙΑ: ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Φαίνεται πως η φιλία έχει μεγάλη σημασία για την ανάπτυξη και τη ζωή των παιδιών. Μέσω των σχέσεων με τους συνομηλίκους τα παιδιά αναπτύσσουν μια σειρά από κοινωνικές δεξιότητες, μαθαίνουν να επιλέγουν τις αποτελεσματικότερες στρατηγικές για την επίλυση των προβλημάτων τους, ενώ ταυτόχρονα αντλούν συναισθηματική υποστήριξη από τους φίλους τους, γεγονός που τα βοηθά τόσο στην προσαρμογή τους στο σχολείο, όσο και στο να αποκτήσουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους.

Από την άλλη πλευρά, τα κοινωνικώς απομονωμένα παιδιά είναι πιο πιθανό να εκδηλώσουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, δυσκολίες στην προσαρμογή, ακόμα και καταθλιπτικό συναίσθημα. Επιπρόσθετα, όταν ένα παιδί νιώθει μη αποδεκτό από τους συνομηλίκους του μπορεί πιο εύκολα να στραφεί προς διάφορες παραβατικές ομάδες, να διακόψει τη φοίτησή του στο σχολείο ή να εκδηλώσει επιθετική συμπεριφορά. Μάλιστα, οι φίλοι που «έρχονται κοντά» λόγω της υιοθέτησης αντικοινωνικών συμπεριφορών, πολλές φορές εμπλέκονται όλο και περισσότερο σε παραμπτωματικές συμπεριφορές.

Ωστόσο, οι φιλίες αλλάζουν μορφή καθώς το παιδί μεταβαίνει από το ένα αναπτυξιακό στάδιο στο άλλο. 

     Πιο συγκεκριμένα: 

·             Κατά τους 8 πρώτους μήνες της ζωής, τα παιδιά ξεκινούν την επικοινωνία τους με τους άλλους κυρίως μέσω της βλεμματικής επαφής, γελώντας ή απλώνοντας το χέρι, αλλά ουσιαστικά δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία στα παιδάκια γύρω τους. 

·             Κατά το 1ο έτος ο εγωκεντρισμός αρχίζει να διαφαίνεται και το παιδί αρνείται να μοιραστεί τα παιχνίδια του. 

·             Μετά τα 2 το παιδί γίνεται πιο κοινωνικό και συνεργατικό, ενώ μειώνονται οι τσακωμοί. 

·             Μέχρι τα 6, οπότε και συνάπτεται συνήθως η πρώτη ουσιαστική δυαδική σχέση, οι παιδικές φιλίες χαρακτηρίζονται από εναλλαγές μεταξύ αρμονικής συνύπαρξης και ανταγωνισμού, αρκετά μέλη στην παρέα, αλλά και την ανάδειξη «αρχηγού». 

·             Κατά τη σχολική ηλικία, ο εγωκεντρισμός των προηγούμενων ετών ατονεί και τη θέση του παίρνει η «ομάδα». Αρχικά, οι σχέσεις είναι ετερόφυλες, ενώ πλησιάζοντας προς την έναρξη της εφηβείας, τα παιδιά επιλέγουν για φίλους άτομα του ίδιου φύλου. 

·             Στην εφηβεία, συναντάμε τόσο δυαδικές φιλίες, όσο και φιλίες ανάμεσα στα μέλη μεγάλων ομάδων συνομηλίκων. Σταδιακά, ξεκινάει και το ερωτικό ενδιαφέρον για το αντίθετο φύλο. 

·             Ωστόσο, δεν είναι εύκολο για όλα τα παιδιά να κάνουν φίλους. Μερικά είναι υπερβολικά συνεσταλμένα, ενώ άλλα δεν έχουν επαρκώς ανεπτυγμένη την ικανότητα της κατανόησης των «θέλω» των γύρω τους, με αποτέλεσμα συχνά να παρεξηγιούνται και να μη γίνονται αποδεκτά από τα υπόλοιπα παιδιά.

Πώς μπορείτε να βοηθήσετε εσείς οι γονείς:

·             Εάν έχετε παρατηρήσει ότι το παιδί σας δεν έχει παρέες, τότε προσπαθήστε να συζητήσετε μαζί του, προκειμένου να διαπιστώσετε «τι φταίει». 

·             Ενισχύστε τις κοινωνικές επαφές του παιδιού σας (π.χ. θα μπορούσε να ξεκινήσει ένα ομαδικό άθλημα, κινηθείτε σε χώρους όπου μπορεί να έρθει σε επαφή με άλλα παιδιά, οργανώστε παιδικά πάρτυ). 

·             Βοηθήστε το στις επαφές του με τους άλλους κάνοντας εσείς «το πρώτο βήμα» (π.χ. βρείτε αφορμή για κουβέντα με τη μαμά ενός συνομήλικου παιδιού ενώ είστε στην παραλία). 

·             Δώστε «το καλό παράδειγμα» και διδάξτε την αξία της φιλίας με το να επιδιώκετε οι ίδιοι φιλικές επαφές με τους ανθρώπους γύρω σας. 

·             Τονώστε την αυτοπεποίθησή του, επιβραβεύοντάς το και αφήνοντάς το να αναλάβει πρωτοβουλίες. 

·             Προσπαθήστε να μην είστε επικριτικοί όταν «δεν μπορεί να ξεκολλήσει από δίπλα σας». 

·             Εάν υπάρχουν θέματα «απομόνωσης» ή «περιθωριοποίησης» στο σχολείο, μοιραστείτε την ανησυχία σας με τον εκπαιδευτικό.

·             Σε περίπτωση που το παιδί σας αρχίσει να αρνείται να πάει στο σχολείο, δεν το καλούν ποτέ σε παιδικές συγκεντρώσεις, μοιάζει ιδιαίτερα αγχωμένο ή θυμώνει εύκολα, καλό θα ήταν να συμβουλευτείτε έναν ψυχολόγο.

Αναμφισβήτητα, οι φιλίες κατέχουν καθοριστική θέση στη ζωή όχι μόνο τωνπαιδιών, αλλά και τη δική μας, ανεξάρτητα με το ποια μορφή ή έκταση παίρνουν, αρκεί να είναι οι κατάλληλες για μας. Άλλωστε... 

   

«Το να περπατάς με ένα φίλο στο σκοτάδι

 είναι καλύτερο, 
           από το να περπατάς μόνος στο φως!»                                                                                                                                                    

ΠΗΓΗ: IATRONET.GR

ΦΡΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Τα παιδιά πολλές φορές είναι αρνητικά, αντιδραστικά, δε συνεργάζονται με τους ενήλικες και επιχειρούν με τις πράξεις τους να σπάσουν τα όρια και τους κανόνες που θεσπίζουν οι γονείς τους. Το αποτέλεσμα είναι πως με τη συμπεριφορά τους συχνά προκαλούν εκνευρισμό στους γονείς, οι οποίοι σε συνδυασμό και με άλλους ενδογενείς και εξωγενείς παράγοντες, όπως είναι η κόπωση, το στρες, η οικονομική κρίση, οι αυξημένες επαγγελματικές υποχρεώσεις, οι ευθύνες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητα, οι συγκρούσεις με το σύντροφό τους, πάνω στο θυμό και τη συναισθηματική τους φόρτιση, μπορεί να ξεστομίσουν λόγια που δεν τα εννοούν, χωρίς να τα σκεφτούν και πολύ.

Οι γονείς καλούνται να ανταποκριθούν στο δύσκολο και απαιτητικό ρόλο της ανατροφής και  διαπαιδαγώγησης των παιδιών χωρίς να διαθέτουν κάποιο βιβλίο με μαγικές συνταγές, που εάν τις ακολουθήσουν πιστά θα κυλήσουν όλα ομαλά και θα έχουν μια άψογη και ισορροπημένη σχέση με τα παιδιά τους, οπότε δικαιολογημένα πέφτουν σε κάποιες παγίδες ή κάνουν κάποια λάθη και μέσα από αυτά μαθαίνουν και  βελτιώνονται.

 Ωστόσο, κάποιες φράσεις  που απευθύνουν οι γονείς στα παιδιά  είναι ακατάλληλες, διότι πλήττουν την αυτοεκτίμηση, τραυματίζουν τον ψυχισμό των παιδιών, τους γεννούν πλήθος αρνητικών συναισθημάτων, που τα στιγματίζουν και  ενδέχεται να τα ακολουθούν και στην ενήλικη ζωή και διογκώνουν το επικοινωνιακό χάσμα μεταξύ γονέων-παιδιών.

Ας δούμε λοιπόν παρακάτω ποιες είναι οι κυριότερες φράσεις που θα πρέπει οι γονείς να αποφεύγουν όταν απευθύνονται στα παιδιά τους:

·         «Είσαι κακό παιδί, ψεύτης, τεμπέλης, κ.ά». Εάν χρησιμοποιείτε ταμπέλες, ενισχύετε τη μη αποδεκτή πράξη του παιδιού και δημιουργείτε ένα φαύλο κύκλο, καθώς το παιδί υιοθετεί το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό που του προσάπτετε και θα συμπεριφέρεται διαρκώς σαν «κακό» παιδί, θα είναι πάντα «ψεύτης» κ.λ.π. Πρέπει να εστιάσετε στην ίδια την πράξη και όχι στο παιδί και στην προσωπικότητά του. Π.χ. «Μην επαναλάβεις αυτό που έκανες, γιατί δεν ήταν σωστό. Καλό θα είναι την επόμενη φορά να κάνεις…».

·         «Μακάρι να ήσουν σα τον αδερφό σου/ή σου, σα το Γιώργο το συμμαθητή σου κ.λ.π.». Το κάθε παιδί είναι μοναδικό, διαθέτει τις δικές του κλίσεις και δεξιότητες, έχει το δικό του ταπεραμέντο και το δικό του ρυθμό ανάπτυξης και εξέλιξης. Με τη σύγκριση ένα παιδί ενδέχεται να εγκαταλείψει την προσπάθεια να γίνει καλύτερο, βιώνει ματαίωση,  νιώθει θυμό, κλείνεται στον εαυτό του, διαμορφώνει αρνητική αυτοεικόνα και ενδεχομένως να αναπτύξει ανταγωνιστικές σχέσεις με τα αδέρφια  και τους συνομηλίκους του.

·         «Μόλις θα έρθει ο πατέρας σου, θα σε τακτοποιήσει καταλλήλως». Με αυτή τη φράση, από τη μια ακυρώνετε και ισοπεδώνετε το δικό σας ρόλο, με αποτέλεσμα το παιδί να γίνεται ολοένα και πιο ζωηρό και χειριστικό ενώπιών σας και από την άλλη προκαλείτε στο παιδί άγχος και αγωνία για την τιμωρία που πρόκειται να υποστεί και καλλιεργείτε συναισθήματα φόβου απέναντι στον πατέρα, ο οποίος αναγκαστικά παρουσιάζεται ως ο κακός και αυστηρός της υπόθεσης. Η τιμωρία επίσης, είναι σημαντικό να εφαρμόζεται την ίδια στιγμή που εκδηλώνεται η αρνητική συμπεριφορά και όχι αργότερα.

·         «Να πας στη μάνα σου/ στον πατέρα σου να τα πεις/να ζητήσεις αυτό που θες που σε έχει κάνει σα τα μούτρα του/της  γιατί σε μένα δεν πιάνουν αυτά». Με αυτή τη μειονεκτική φράση κάνετε αυτόματα έναν διαχωρισμό και μια κατηγοριοποίηση ανάμεσα στους δύο γονείς και υποβιβάζετε στα μάτια του παιδιού τη μητέρα ή τον πατέρα αντίστοιχα. Το αποτέλεσμα είναι πως το παιδί γίνεται χειριστικό προς τον έναν γονέα και δε τον αντιμετωπίζει με σεβασμό και με τη δέουσα σοβαρότητα και πιθανότατα θα εξελιχθεί και σε έναν ενήλικα που θα υποβιβάζει κα θα απαξιώνει τους άλλους στις διαπροσωπικές του σχέσεις.

·         «Μην κλαις, δεν είσαι πια μωρό». Είναι σημαντικό τα παιδιά να είναι σε θέση να εκφράζουν ελεύθερα τα συναισθήματά τους. Εάν απαγορεύετε σε ένα παιδί να κλάψει, αυτό αντιλαμβάνεται πως κάνει κάποιο λάθος κάθε φορά που κλαίει. Αντιθέτως, το κλάμα είναι μια απόλυτα φυσιολογική αντίδραση.

·         «Μα καλά παιδάκι μου είσαι χαζό»; Είναι μια από τις συνηθισμένες φράσεις που λένε οι γονείς πάνω στον εκνευρισμό και την αγανάκτησή τους. Το παιδί αρχίζει να οικειοποιείται τον συγκεκριμένο χαρακτηρισμό, με αποτέλεσμα να καταρρακώνεται η αυτοεκτίμησή του, να ισοπεδώνεται η εμπιστοσύνη του απέναντί σας και να παγώνει σε κάθε βήμα που πάει να κάνει, αφού θεωρεί πως θα καταλήξει σε αποτυχία ή απόρριψη.

·         «Εάν δεν κάτσεις φρόνιμος, θα φύγεις από το σπίτι». Το σπίτι αποτελεί για το παιδί ένα ασφαλές μέρος όπου μπορεί να καταφύγει κάθε φορά που νιώθει πως κινδυνεύει ή απειλείται από κάτι. Με αυτή τη φράση ενισχύετε το φόβο της εγκατάλειψης στο παιδί και το κάνετε να αισθάνεται μόνο, αβοήθητο και αδύναμο. Επίσης, ενδέχεται να υιοθετήσει τις απειλές και τους συναισθηματικούς εκβιασμούς στις μετέπειτα διαπροσωπικές του σχέσεις.

·         «Μακάρι να μην σε είχα γεννήσει». Πρόκειται για μια πολύ σκληρή φράση που γεννά ενοχές στο παιδί και το κάνει να αισθάνεται άσχημα μόνο και μόνο που υπάρχει.

·         «Είσαι πια μεγάλος για να φοβάσαι χωρίς λόγο». Με αυτή τη φράση αποθαρρύνετε το παιδί να σας μιλήσει ανοιχτά για τις φοβίες και τις ανησυχίες του. Προσπαθήστε να ακούτε προσεκτικά τους φόβους των παιδιών σας, χωρίς να τους αντιμετωπίζετε με χιούμορ και να τα κάνετε να νιώθουν ασφάλεια και σιγουριά.

·         «Θα κάνεις αυτό που λέω εγώ, το κατάλαβες»; Αυτή η φράση είναι απόλυτη και εγωκεντρική. Το παιδί σας δε βρίσκεται σε στρατόπεδο όπου πρέπει να υπακούει και να συμμορφώνεται με αυτά που ορίζει η εξουσία. Ναι στα όρια και στους κανόνες αλλά με συγκεκριμένα επιχειρήματα , σεβασμό, δημοκρατικό διάλογο και κατανόηση.

·         «Μου ανέβασες την πίεση, θα με πεθάνεις». Είναι γεγονός πως τα παιδιά πολλές φορές σας εξωθούν στα άκρα και στην απόγνωση. Ωστόσο, δε χρειάζεται να τα φορτώνετε με τόσες πολλές ενοχές. Μην ξεχνάτε πως εσείς είστε  οι ενήλικες και οφείλετε να βρείτε τρόπους να διαχειριστείτε την οποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση.

·         «Πόσα πράγματα στερήθηκα για να σε μεγαλώσω». Δεν σας ζήτησαν τα παιδιά να τα φέρετε στον κόσμο, αλλά η γέννησή τους ήταν καθαρά δική σας επιλογή. Άρα δεν είναι λογικό και ώριμο να ζητάτε ευθύνες από τα παιδιά για στόχους που ενδεχομένως δεν ολοκληρώσατε επειδή δημιουργήσατε οικογένεια ή για θυσίες που κάνατε για χάρη των παιδιών σας. Όταν άλλωστε κάποιος γίνεται γονιός, προτεραιότητα αποτελεί πλέον το παιδί και οι ανάγκες του, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει πως πρέπει να παραγκωνίζει εντελώς τον εαυτό του και να βάζει στο περιθώριο τις επιθυμίες και τα όνειρά του.

·         «Σταμάτα να τρως». Μεγάλη προσοχή χρειάζεται στον τρόπο που μιλάτε στο παιδί σας για το ζήτημα της διατροφής του, καθώς έχει αντίκτυπο στην εικόνα που αποκτά για το σώμα του και στην αυτοεκτίμησή του.

·         «Σκάσε». Αγενής και απαράδεκτη φράση. Θα θέλατε να σας μιλά το παιδί σας ή οποιοσδήποτε άλλος με ανάλογο τρόπο;

·         «Στο υπόσχομαι». Επειδή η φράση αυτή είναι πολύ δεσμευτική, καλό είναι να τη χρησιμοποιείτε μόνο σε περίπτωση που είστε απόλυτα σίγουροι πως μπορείτε να αντεπεξέλθετε στις προσδοκίες του παιδιού και να τηρήσετε την υπόσχεσή σας.

·         «Ούτε εγώ σε αγαπάω/ και εγώ σε μισώ». Είναι ακραίες φράσεις που σίγουρα δεν τις πιστεύετε. Το ίδιο ισχύει και για το παιδί σας όταν τις λέει κάθε φορά που νιώθει πολύ θυμό και απογοήτευση. Αντί λοιπόν να συμμερίζεστε το μικρό σας, πάρτε το μια μεγάλη αγκαλιά και πείτε του πως το αγαπάτε σε κάθε περίπτωση.

·         «Άστο θα το κάνω εγώ για να τελειώνουμε». Εάν εσείς μπαίνετε στη διαδικασία να φέρνετε σε πέρας τα πάντα, ακόμη και τις υποχρεώσεις που οφείλει να αναλάβει το παιδί σας (π.χ. τις εργασίες για το σχολείο), δεν του αφήνετε το περιθώριο να γίνει αυτόνομο και υπεύθυνο με αποτέλεσμα πάντα να εξαρτάται από εσάς και να μην κατορθώνει να ολοκληρώνει κάτι μόνο του.

·         «Είσαι άχρηστος και ανίκανος». Ανεπίτρεπτη φράση ακόμη και εάν το παιδί δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες σας. Καλό είναι να ενισχύετε θετικά μέσω της επιβράβευσης κάθε προσπάθεια που κάνει το παιδί, όσο μικρή και αν σας φαίνεται. Ακόμη και σε περίπτωση αποτυχίας να είστε δίπλα του, να  το στηρίζετε, να το αποδέχεστε και να το ενθαρρύνετε να ξαναπροσπαθήσει δείχνοντας πως πιστεύετε πολύ στις ικανότητες και τις δυνατότητές του. Με αυτό τον τρόπο ενισχύετε και την αυτοπεποίθησή του.

Εάν παρόλα αυτά δυσκολεύεστε να διαχειριστείτε τον εκνευρισμό που σας προκαλούν τα παιδιά σας και νιώθετε υπερβολικά πιεσμένοι, καλό θα είναι να απευθυνθείτε σε έναν ειδικό που θα σας δώσει την κατάλληλη συμβουλευτική κατεύθυνση προκειμένου να αποβάλετε το άγχος σας, να αποφορτιστείτε και να αντιμετωπίσετε τα θέματα που ανακύπτουν με τα παιδιά σας με ψυχραιμία και την κατάλληλη τακτική

 Μαρίνα Κόντζηλα  ψυχολόγος Εκπαιδεύτρια Ομάδων Γονέων

Πηγή http://www.marpsychology.gr/