Από την camera zizanio που διοργάνωσε το φεστιβάλ αυτό στον Πύργο της Ηλείας, μας στάλθηκε ο πάπυρος με την τιμητική διάκριση,μια κορνίζα με την ειδική μνεία, καθώς και ένα βιβλίο με όλες τις ταινίες που συμμετείχαν,με την υπόθεση και τους συντελεστές της κάθε ταινίας.
Ευχαριστούμε τους διοργανωτές που μας έδωσαν την ευκαιρία της συμμετοχής και βέβαια του χρόνου θα στείλουμε μια νέα ταινία.
--------------------------
Αντιγράφω από το ιστολόγιο του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ)
Αγγελική Δαρλάση
Τα “Ζιζάνια” ζουν ανάμεσά μας
Φεστιβάλ σημαίνει γιορτή.
Κι αυτό συμβαίνει κάθε Δεκέμβρη στο “Διεθνές Φεστιβάλ κινηματογράφου Ολυμπίας για παιδιά και νέους”: μια μεγάλη γιορτή για μεγάλους και μικρούς απ’ όλο τον κόσμο.
Η πόλη του Πύργου, έδρα του φεστιβάλ, αλλά κι ολόκληρος ο νομός Ηλείας, φαινομενικά δεν αλλάζουν τους γνωστούς ρυθμούς τους. Αλλά όσο αδιάφορος κι αν είσαι… δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα προσέξεις το μεγάλο χαμόγελο στα πρόσωπα των παιδιών, θα εκπλαγείς με τη λάμψη στο βλέμμα τους και θα σε συμπαρασύρει η χαρά τους. Είναι τα Ζιζάνια του Φεστιβάλ που αντίθετα με τα άλλα έχουν φυτρώσει εκεί που έπεσε ο σπόρος.
Κινηματογραφούν μέσα στις αίθουσες εργαστηρίων αλλά κι έξω, στους δρόμους στις πλατείες, μαθαίνουν να ζωντανεύουν κουκλάκια από πλαστελίνη ή από χαρτί, μοντάρουν, είναι ραδιοφωνικοί παραγωγοί μιας 5λεπτης καθημερινής εκπομπής, ενός καθημερινού “δελτίου ειδήσεων” που προβάλλεται στο φεστιβάλ, γράφουν κι εκδίδουν ημερήσιο φύλλο της εφημερίδας του φεστιβάλ, συναντούν δημιουργούς, συγγραφείς, μιλάνε για βιβλία και πάνω απ’ όλα βλέπουν πολλές ταινίες. Τα πρωινά παρακολουθούν ταινίες παιδιών και νέων 6- 20 χρονών στην Camera Zizanio.
Το απόγευμα, τη σειρά παίρνουν οι ταινίες του επίσημου Φεστιβάλ · ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους, κινουμένων σχεδίων και μυθοπλασίας. Ταινίες με θέμα την παιδική και νεανική ηλικία. Ταινίες επιλεγμένες απ’ όλο τον κόσμο.
Για τα Ζιζάνια είναι αυτονόητο να βλέπουν ταινίες από την Τουρκία, το Ιράν την Αργεντινή. Κι αν τα ρωτήσεις για τις ταινίες του Χόλιγουντ, γελάνε συγκαταβατικά: “καλές είναι Κάποιες έχουν την πλάκα τους. Αλλά εδώ εμείς βλέπουμε “αληθινό” κινηματογράφο”.
Τα ακούς να να μιλάνε για θέματα τεχνικής, σκηνοθεσίας, υποκριτικής να τολμούν ν’ ασκούν κριτική ακόμη και στο ίδιο το φεστιβάλ: “πέρσι είχε συνολικά καλύτερες ταινίες” (!).
Κατά τα άλλα… μια χαρά παιδιά είναι. Απλά είναι τυχερά κι έχουν αυτό το Φεστιβάλ στην πόλη τους ή στο νομό τους. Και το περιμένουν με ανυπομονησία και λαχτάρα όλο το χρόνο.
Από τη στιγμή που τελειώνει, αυτόματα για μικρούς και μεγάλους το ραντεβού ανανεώνεται για του χρόνου..
” Η ζωή μας χωρίς αυτό, την υπόλοιπη χρονιά δεν έχει την ίδια χαρά” λένε και ξαφνικά βλέπεις σκιές να περνάνε στα μάτια τους. Και δεν διστάζουν να το πουν και να το γράψουν.
Ο Νίκος, παλιό Ζιζάνιο από την Αμαλιάδα, είναι σπουδαστής φωτογραφίας στην Αθήνα.
- Για το Φεστιβάλ ήρθα, να δω ταινίες. Και πέρσι αυτό έκανα. Και στης Θεσσαλονίκης ανέβηκα φέτος. Ξέρεις πόσους από τα παλιά Ζιζάνια συνάντησα εκεί ;
- Έλα λοιπόν, αρχίζει η ταινία. Είναι αυτή η Κινέζικη και θέλω να την δω, του λέει ένα, το πολύ, 13αχρονο τραβώντας τον από το μανίκι.
Αν δεν ήταν η 5η φορά που παρακολουθώ το φεστιβάλ ή έκπληξή μου θα ήταν μεγάλη. Παιδιά εθισμένα με τον ποιοτικό κινηματογράφο;
Φυσικά δεν ενδιαφέρονται όλα αυτά να γίνουν κινηματογραφιστές. Είναι όμως ήδη κινηματογραφόφιλοι. Κι είναι ήδη εθισμένα στον πολιτισμό, γενικότερα.
Πάντα πίστευα ότι υπάρχουν παραμύθια που μπορούν να σ΄αποκοιμίσουν είτε είσαι παιδί είτε όχι, κι άλλα που σε κάνουν να ονειρευτείς. Σ’ αυτό το Φεστιβάλ κάποια παιδιά έχουν τη μοναδική ευκαιρία να τυγχάνουν μιας ευρύτερης καλλιτεχνικής παιδείας, και να ζουν ένα από τα παραμύθια που σου δίνουν δικαίωμα στο όνειρο. Κι όταν υπάρχουν παιδιά που ονειρεύονται, τότε και μόνο τότε, έχουν δικαίωμα οι ενήλικες να μπορούν να κοιμούνται … ήσυχοι.
