Μετόχι στο Βελβεντό Κοζάνης

Μετόχι στο Βελβεντό Κοζάνης: Νέα πιάτα και επιδόρπια με ροδάκινο, κλέβουν την παράσταση φέτος το καλοκαίρι!

0

Όταν το ροδάκινο συναντά την υπέροχη γεύση δημιουργείται μία έκρηξη στον ουρανίσκο

Το καλοκαίρι είναι εδώ και τι καλύτερο να αναδεικνύεις ένα από τα πιο νόστιμα φρούτα μέσα από ένα πιάτο, την ώρα μάλιστα που το φρούτο είναι τοπικής παραγωγής.

Ο λόγος φυσικά για τα εξαιρετικά ροδάκινα Βελβεντού, όπου οι άνθρωποι του καφέ εστιατορίου Μετόχι, δημιούργησαν κάτι εκπληκτικό, ένα πάντρεμα πιάτων με ροδάκινα και επιδόρπια που πλαισιώνουν ένα εκλεπτυσμένο γεύμα.

– Σαλάτα με ροδάκινο
– Φέτα παναρισμένη με μαρμελάδα ροδάκινο
– Κοτόπουλο ροδάκινο
– Χοιρινό με χαλούμι και ροδάκινο
– Ροδακινόπιτα
– Καραμελωμένο ροδάκινο

Η μαγεία του καλοκαιριού σε ένα πιάτο, με άρωμα ροδάκινου. Πιάτα που ανατρέπουν τη συνηθισμένη εικόνα ενός κρεατικού και αναδεικνύεται νέα γεύση,νέο άρωμα γεμάτο περιπέτεια για να τα ανακαλύψετε. Γεύσεις που θα σας ταξιδέψουν στην περιπετειώδη Νότια Αμερική!

Νόστιμο φαγητό και νόστιμο φρούτο μας κάνουν ένα εξαιρετικό πιάτο που σίγουρα θα κλέψει την παράσταση φέτος το καλοκαίρι.

Τα νέα πιάτα με ροδάκινο του καφέ εστιατόριο Μετόχι, θα σας δροσίσουν γευστικά και σίγουρα θα αποτελέσουν μία νέα αγαπημένη πρόταση.

Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για το Μετόχι  – Κλικ εδώ

Καφέ – Εστιατόριο – Αναψυκτήριο
Μετόχι στο Βελβεντό Κοζάνης
Τηλέφωνο: 2464032190
πηγή:http://www.kozanilife.gr

Το «μαγεμένο οικόπεδο» της Ελλάδας, που ζει από το ροδάκινο

Βρίσκεται ανάμεσα σε τρεις νομούς και θα μπορούσε να πει κανείς ότι βρίσκεται ανάμεσα σε τρεις κόσμους. Στην πραγματικότητα, είναι ένας ξεχωριστός τόπος, διαφορετικός σε σχέση με αυτούς που τον περιβάλλουν, στην υπερβολή ένας άλλος κόσμος. Ο Βελβεντός, ή το Βελβεντό (όπως βολεύεται ο καθένας, δεν θα τον κακοκαρδίσει ουδείς) είναι μια κωμόπολή που αποτελεί κάτι το ξεχωριστό και δεν διστάζει να υπερασπίζεται αυτή τη… διαφορετικότητά της.

Του Βαγγέλη Κύρκου

Όχι, ο τόπος δεν επιζητά την απομόνωση. Το αντίθετο, μάλιστα. Οι κάτοικοι είναι φιλόξενοι, όπως σχεδόν σε όλα τα μέρη της Μακεδονίας, με ανάγκη να μεταφέρουν την εξωστρέφεια αυτήν. Ωστόσο, όσοι κατοικούν ή μεγάλωσαν στον Βελβεντό, έχουν ένα πολύ ιδιαίτερο «δέσιμο» με τον τόπο τους. Κατά κάποιον τρόπο, είναι κάτι σαν σύγχρονοι Γαλάτες…

Ο Βελβεντός ανήκει στον νομό Κοζάνης. Συνορεύει με τους νομούς Ημαθίας και Πιερίας, ενώ είναι «τοποθετημένος» ανάμεσα στους πρόποδες των Πιέριων Όρεων και της τεχνητής λίμνης Πολυφύτου. Για να πάει κανείς εκεί, υπάρχουν πολλοί τρόποι. Ο πιο συνηθισμένος, είναι μέσω της επαρχιακής οδού Κοζάνης. Όποιος επιλέξει αυτόν τον δρόμο, δεν μπορεί να αποφύγει τη διαδρομή των επιπλέον 2 και κάτι χιλιομέτρων για να φτάσει μέχρι την κωμόπολη. Εκεί αρχίζει να καταλαβαίνει κανείς ότι ο Βελβεντός είναι σαν να φτιάχτηκε για να βρεθεί κάπου απόμερα, προκειμένου να μπορέσει να αναπτύξει τη βασική του δραστηριότητα, αυτήν που τον έχει κάνει γνωστό στο πανελλήνιο: την καλλιέργεια του ροδάκινου.

Λίγα μέτρα πριν την πινακίδα που σε καλωσορίζει στην κωμόπολη, βρίσκονται οι εγκαταστάσεις του συνεταιρισμού που ασχολείται με όλη την αλυσίδα της παραγωγής του ροδάκινου, από το φύτεμα της πρώτης ρίζας του δέντρου, μέχρι και την παλετοποίηση, που θα στείλει το προϊόν στους καταναλωτές του. Πλέον, όλη η Ελλάδα έχει μάθε το όνομα της Βελβίτα…

Στον Βελβεντό μέσω της LIDL

Βρεθήκαμε εκεί με πρωτοβουλία της LIDL Hellas και είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με κάποιους από τους ανθρώπους που τρέχουν αυτήν την παραγωγική διαδικασία. Εκείνοι που μας ξενάγησαν στις εγκαταστάσεις ήταν ο Δημήτρης Τσιαμής, ο γεωπόνος του ΑΣΕΠΟΠ Βελβεντού Κοζάνης, και ο Γιώργος Κάντζιος, υπεύθυνος πώλησης του συνεταιρισμού, ενώ μας συνόδευσε και ο υπεύθυνος του τομέα αγορών της LIDL, Δημήτρης Κουλαξίδης.

Στις  εγκαταστάσεις της ΑΣΕΠΟΠ είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε από κοντά την εμπειρία της συγκομιδής του ροδάκινου. Σε αυτό μας βοήθησε πολύ η παρουσία μας σε ένα από τα αγροκτήματα του Νίκου Μπαλάνη, παραγωγού και μέλους του συνεταιρισμού. Είδαμε και απολαύσαμε πως είναι ένα ροδάκινο λίγα δευτερόλεπτα αφότου κοπεί από το δέντρο, συνομιλήσαμε για τα προβλήματα και τις δυσκολίες που υπάρχουν στη διαδικασία παραγωγής του φρούτου, ενώ στη συνέχεια είδαμε τον τρόπο που γίνεται ο έλεγχος ποιότητας των ροδάκινων, τη διαδικασία παραλαβής στο εργοστάσιο, αλλά και τη συσκευασία τους. Επίσης, συνομιλήσαμε με αρκετούς παραγωγούς, αλλά και στελέχη του συνεταιρισμού.

Κοντά στο πλευρό των Ελλήνων παραγωγών

Η LIDL φροντίζει στα καταστήματά της να βρίσκονται φρέσκα λαχανικά και φρούτα από την Ελλάδα, τα οποία μεγαλώνουν κάτω από το πλούσιο φως του ελληνικού ήλιου και στα πιο εύφορα χώματα αυτού του τόπου. Η γεύση, το άρωμα και το χρώμα τους είναι από τα σημαντικά ξεχωριστά χαρακτηριστικά τους, που τα διαφοροποιούν σε σχέση με αυτά των άλλων χωρών. Για τον λόγο αυτό, φροντίζει να διατηρεί τα φρούτα και τα λαχανικά φρέσκα, γευστικά και γεμάτα με τις βιταμίνες τους ακολουθώντας πιστά μια σειρά πρακτικών.

Μια από αυτές είναι η συνεργασία της LIDL με Έλληνες παραγωγούς και προχωράμε στην επιλογή τους με βάση την εποχικότητα, για να είναι τα προϊόντα πιο νόστιμα. Επίσης, φροντίζει για καθημερινή τροφοδοσία, προκειμένου να εξασφαλίσει τη φρεσκάδα τους και τα ελέγχει προσεκτικά ένα προς ένα, πριν φτάσουν στο μανάβικό της.

Μια σημαντική συνεργασία της LIDL είναι με την ΑΣΕΠΟΠ Βελβεντού Κοζάνης, από την οποία προμηθεύεται τα τελευταία τέσσερα χρόνια ροδάκινα, νεκταρίνια και όλη την ποσότητα παραγωγής τους σε αχλαδόμηλα Nashi. Η συνεργασία αυτή ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2013 και πλέον η ΑΣΕΠΟΠ Κοζάνης είναι στρατηγικός συνεργάτης της εταιρίας. Μέσω της συνεργασίας των δύο πλευρών, διατίθενται κατ’ αποκλειστικότητα τις 3κιλες συσκευασίες σε ροδάκινα και νεκταρίνια. Χαρακτηριστικό της εξαιρετικής συνεργασίας των δύο πλευρών, είναι το γεγονός ότι πέρσι η LIDL διακίνησε πάνω από 1.100 τόνους με την ΑΣΕΠΟΠ Βελβεντού.

«Τα ροδάκινα μόνο στον συνεταιρισμό»

Κοντά στους 300 παραγωγούς δραστηριοποιούνται στον Βελβεντό με αντικείμενο το ροδάκινο. Η πλειοψηφία των οικογενειών του τόπου ασχολείται με το συγκεκριμένο φρούτο. Βιοπορίζεται από αυτό, το έχει κάνει τρόπο ζωής του. Εάν, όμως, ζητηθεί από κάποιον να πουλήσει «χύμα» ροδάκινα, δεν πρόκειται να το κάνει. Το πιθανότερο είναι να δώσει τσάμπα κάποια από αυτά στον επισκέπτη, έτσι για να απολαύσει τη γεύση τους. Αλλά, κανένας δεν θα μπει σε κάποια εμπορική διαδικασία, κάποια οικονομική συναλλαγή. Τα ροδάκινα θα δοθούν στους Συνεταιρισμούς. Είτε στην Βελβίτα, είτε στη «Δήμητρα». Και αυτό είναι νόμος απαράβατος! «Πηγαίνετε να κάνετε ένα τεστ, για να το διαπιστώσετε», μας είπε ο κ. Τσιαμής. Οι παραγωγοί του Βελβεντού ξέρουν πως μόνο έτσι θα μπορέσουν να ωφεληθούν στον βέλτιστο βαθμό. Δεν διανοούνται να… νοθεύσουν τη διαδικασία. Γνωρίζει ότι αυτό θα τους γυρίσει μπούμερανγκ.

Από τη Βελβίτα θα φύγουν φέτος περίπου 11.500.000 ροδάκινα για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες της αγοράς. Αυτός ο αριθμός μεταβάλλεται κάθε χρόνο, λόγω του βασικότερου παράγοντα σε κάθε γεωργική διαδικασία του καιρού. Ωστόσο, το νούμερο είναι ενδεικτικό της μεγάλης παραγωγής και του στάτους που έχει καταφέρει να εγκαθιδρύσει ο συνεταιρισμός.

Σύμφωνα με τον κ. Τσιαμή, η δουλειά είναι αδιάκοπη. Αλλά, κορυφώνεται τέτοια περίοδο, με τα τέλη Σεπτεμβρίου και τις αρχές Οκτωβρίου να είναι η περίοδος που μπαίνει ένα τέλος στους εντατικούς ρυθμούς. Όμως, ειδικά για έναν γεωπόνο, πάντα θα υπάρχει κάτι για να καταπιαστεί. Η γη, άλλωστε, είναι σαν ένα μικρό παιδί και ας είναι πολύ μεγάλη σε ηλικία: θέλει πάντοτε περιποίηση και την απόλυτη προσοχή όσων ασχολούνται μαζί της.

«Το παιδί μου είναι 8 χρονών και δουλεύει στα χωράφια»

Στον συνεταιρισμό έτυχε να πετύχουμε και έναν παραγωγό που είναι ταυτόχρονα μέλος του ΔΣ του συνεταιρισμού και ταυτόχρονα πρόεδρος του εργατικού συλλόγου Βελβεντού, τον Βασίλη Τζουρά. Εκτός από όλους αυτούς τους τίτλους, έχει ακόμη δύο, για τους οποίους είναι πολύ περήφανος: φανατικός οπαδός του ΠΑΟΚ και πατέρας. Αφού συζητήσαμε λίγα πράγματα για ποδόσφαιρο και πως φρόντισε να μυήσει από πιτσιρικά το τέκνο του στην «ασπρόμαυρη» ιδεολογία, η κουβέντα μεταφέρθηκε στα θέματα που απασχολούν έναν παραγωγό ροδάκινου.

Το βασικότερο από όσα μας μετέφερε, είναι την αγάπη που πρέπει να έχει ο κάθε αγρότης για τον τόπο του, προκειμένου να μπορέσει εκείνος να πετύχει το αποτέλεσμα που θέλει. Πώς, όμως, μπορεί να γίνει αυτό; Μα, φυσικά, με το να μπορέσει να δεθεί από μικρός με αυτόν. «Εδώ όλοι δουλεύουμε τη γη από μικροί. Ο γιος μου είναι αυτήν τη στιγμή 8 χρονών και βρίσκεται στο χωράφι. Εγώ το θέλω αυτό. Εννοείται ότι δεν πρόκειται να του κόψω τον δρόμο προς τη μάθηση, αλλά θέλω παράλληλα να ξέρει ότι υπάρχει κάτι με το οποίο μπορεί να καταπιαστεί, σε περίπτωση που δεν βρει κάτι άλλο που να καλύπτει τα “θέλω” του».

Πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν Ιθάκη τους τον Βελβεντό και την ενασχόληση με το βασικό αντικείμενο του τόπου τους. «Οι περισσότεροι γυρίζουν για να καταπιαστούν με το ροδάκινο, όταν θα ολοκληρώσουν τις σπουδές τους», μας λέει ο κ. Τζουράς. Και από όσα είδαμε με τα μάτια μας, καταλάβαμε ότι μόνο υπερβολικό δεν ήταν αυτό…

Όμως, τα προβλήματα στην επαρχία δεν παύουν να υφίστανται. Βασικότερο ζήτημα είναι ότι η ιατρική κάλυψη είναι ελλιπής. Ο γιατρός είναι ένας στην περιοχή και είναι αναγκασμένος να μετακινείται συνεχώς από τον Βελβεντό στους γύρω οικισμούς. Φυσικά, υπάρχει και η Κοζάνη σε σχετικά κοντινή απόσταση για κάτι πολύ σοβαρό. Αλλά, αυτό δεν αποτελεί λύση για τους κατοίκους…

Ομορφιά που καθηλώνει, γαλήνη, διασκέδαση και άθληση

Όσο για το τι κάνουν οι νέοι (και όχι μόνο) στον Βελβεντό, προκειμένου να μην βαρεθούν στον τόπο τους, υπάρχουν πράγματα που τους προσφέρουν μια έξοδο από τη δύσκολη καθημερινότητα. Εκτός από τα πέντε μπαράκια και τις ταβέρνες στη γύρω περιοχή με ποιοτικό φαγητό και ανάλογου επιπέδου κρασί ή τσίπουρο, για όσους είναι του αθλητισμού, μπορούν να βρουν «καταφύγιο» στον αθλητικό σύλλογο της κωμόπολης. Λειτουργούν τμήμα ποδοσφαίρου, μπάσκετ, στίβου…

Στον Βελβεντό κατέφευγαν κατά καιρούς πολλές ομάδες για την καλοκαιρινή τους προετοιμασία. Καθόλου περίεργο, καθώς είναι ένα μέρος που προσφέρεται για κάτι τέτοιο. Ωστόσο, το σχετικό ενδιαφέρον έχει ατονήσει τελευταία, επειδή το χορτάρι στο ποδοσφαιρικό γήπεδο δεν έχει την ανάλογη περιποίηση, για να μπορέσει να καλύψει τα στάνταρ που απαιτούνται. Πάντως, κλειστό γήπεδο σαν αυτό της περιοχής δύσκολα συναντάς σε οικισμό ανάλογου μεγέθους…

Όσο για τους λάτρεις της φύσης, είναι σίγουρο ότι αποτελεί έναν από τους αγαπημένους προορισμούς αυτών που τον έχουν ανακαλύψει και θα αποτελέσει στο μέλλον για όσους φροντίσουν να τον γνωρίσουν. Με τη συνοδεία των ανθρώπων του συνεταιρισμού φτάσαμε μέχρι το φαράγγι της περιοχής. Η άγρια ομορφιά του, δύσκολα περιγράφεται. Ο μεγάλος καταρράκτης είναι αυτός που δεσπόζει, αλλά δεν είναι ο μόνος. Τα τρεχούμενα νερά γύρω από το μονοπάτι προσφέρουν μια άλλη αίσθηση χαλάρωσης και άμεσης επαφής με το γύρω σκηνικό. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει η θέα της τεχνητής λίμνης Πολυφύτου, που δημιούργησε με ιδιαίτερη ιστορία στα νερά της. Εκεί όπου βούλιαξε το χωριό Νεράιδα, που μεταφέρθηκε περίπου δύο χιλιόμετρα μακριά από τα απομεινάρια στον βυθό των νερών που δημιούργησε ο Αλιάκμονας.

Η ιστορία του Βελβεντού αναφέρει πως οι πρώτοι κάτοικοί του ήταν Λατίνοι έποικοι ή στρατιώτες που κατάγονταν από την πόλη Μπενεβέντο της Καμπανίας στην Ιταλία. Η συγκεκριμένη πόλη, που οι περισσότεροι Έλληνες τη μάθαμε πρόσφατα, με τη συμμετοχή της τοπικής ομάδας στη Serie A, αποκαλείται «πόλη των μαγισσών», καθώς εκεί ήταν το σημείο συνάντησης όλων των μαγισσών της Ιταλίας. Ίσως οι άνθρωποι που ίδρυσαν την κωμόπολη, να κουβάλησαν λίγη από αυτήν τη μαγεία και κάνει κατοίκους και επισκέπτες να έχουν ένα… υπερφυσικό δέσιμο με αυτόν τον τόπο.

ΠΗΓΗ http://www.newsbeast.gr

Παλιές φωτογραφίες από το Βελβεντό

Από το αρχείο του Νίκου Ασμή, κατοίκου Θεσσαλονίκης, 

με καταγωγή από το Βελβεντό.

Στον Βελβεντό αξίζει να «μείνεις»

Της  Λίνας Γιάνναρου, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Και μας το ’λεγε ο Ντίνος Κιούσης, ο παλιός συνάδελφος και δεινός ταξιδευτής: «Μόνο αν πας στο Βελβεντό θα καταλάβεις τι σημαίνει φιλοξενία». Το είχαμε στον νου μας καθώς περνούσαμε στις αρχές Αυγούστου την εντυπωσιακή υψηλή γέφυρα Σερβίων που διασχίζει τη λίμνη Πολυφύτου, τη λίμνη που δημιουργήθηκε από τη ΔΕΗ πριν από 40 χρόνια με φράγμα στον Αλιάκμονα και προέκυψε τόσο πλούσια σε χάρες που λες και έχει βαλθεί να απορροφήσει τους κραδασμούς των ατμοηλεκτρικών μονάδων του νομού, ανηφορίζοντας προς τον όμορφο Βελβεντό στους πρόποδες των Πιερίων. Αφορμή για την επίσκεψή μας η καθιερωμένη καλοκαιρινή γιορτή ροδάκινου (5-7/8), τότε που το χωριό –η κωμόπολη, για να ακριβολογούμε, 3.500 οι κάτοικοι– γιορτάζει μια ακόμη χρονιά καλής παραγωγής, κερνώντας το προϊόν που την κάνει να ξεχωρίζει και από το οποίο εν πολλοίς ζει.

Και ήταν πράγματι πολύ θερμή η υποδοχή και η φιλοξενία, αλλά, όπως συχνά συμβαίνει, ήταν σε μια κρίση, σε μια αναπάντεχη αναποδιά, που καταλάβαμε τι ακριβώς εννοούσε ο Κιούσης. Οταν την Κυριακή, ημέρα της αναχώρησής μας, το αυτοκίνητό μας χάλασε, πήρε μπρος αυτόματα ένας άλλος μηχανισμός. Ο Μάρκος τηλεφώνησε στον Γιώργο που έχει το συνεργείο, «είναι φίλος και έξοχος μάστορας». Ο Γιώργος άνοιξε το μαγαζί κυριακάτικα, «χρειαζόμαστε ανταλλακτικό από Κοζάνη, μην ανησυχείτε, αύριο πρωί πρωί θα είστε έτοιμοι». Ο Λάκης άνοιξε το σπίτι του, «εδώ θα μείνετε απόψε, δεν το συζητάμε». Η Τζένη έβαλε την κατσαρόλα στη φωτιά, «ναι, αλλά δεν τρώτε και θα σας μαλώσω». Ο Βασίλης μάς έδωσε το βράδυ ραντεβού στην ταβέρνα του, «σας περιμένω, ένα τσιπουράκι όλα τα φτιάχνει», εννοώντας φυσικά τσίπουρο με γλυκάνισο, όπως το κάνουν στην περιοχή, απόσταγμα που όντως φτιάχνει ακόμα και αυτά που δεν ήξερες για χαλασμένα. Η έξτρα αυτή μέρα στον Βελβεντό, η μέρα που δεν είχαμε υπολογίσει, ήταν τελικά και η πλέον αποκαλυπτική.

Φεύγοντας απορείς πώς μια περιοχή τόσο πλούσια σε ανθρώπους και φυσικά κάλλη πασχίζει ακόμα να τοποθετηθεί στον τουριστικό χάρτη. «Δυστυχώς ο κόσμος έχει συνδέσει όλη την Κοζάνη με τη ΔΕΗ», σχολιάζουν οι κάτοικοι, με τους παλαιότερους να θυμούνται ακόμα την εποχή που αναφέροντας τον τόπο καταγωγής τους προκαλούσαν τον θαυμασμό. «Σήμερα όταν ακούνε Βελβεντό μάς ρωτάνε εάν έχουμε καμιά γιάφκα», λένε χαριτολογώντας, αναφερόμενοι στην περίφημη ληστεία τράπεζας από τους «Πυρήνες».

Στην πραγματικότητα, η ζωή κυλάει ήρεμα και απλά στο Βελβεντό, με τους κατοίκους του, γνωστούς για την εργατικότητά τους, στα χωράφια από το πρωί, τα αμπέλια ή τους ροδακινώνες, να ανταμώνουν στην πλατεία το μεσημέρι για τον μεζέ και το τσιπουράκι, να ξεκουράζονται το μεσημέρι για να ξαναβγούν για δουλειά το απόγευμα. Συμβαίνει και ένα παράδοξο εδώ: Ουδείς επιθυμεί να βρει κακό την κατσίκα του γείτονα. «Αν κάποιος βγάζει καλό ροδάκινο, ο δίπλα θα προσπαθήσει να βγάλει ακόμα καλύτερο. Οι νοικοκυρές ανταγωνίζονται στην καθαριότητα, γι’ αυτό δεν βλέπεις σκουπιδάκι κάτω στον δρόμο, πουθενά. Η μια ταβέρνα προσπαθεί να ξεπεράσει την άλλη σε ποιότητα. Αυτό μας έφτασε ψηλά», λέει ο κ. Μάρκος Κώστας, εκ των «σοφών γερόντων» του Βελβεντού, που έφυγε μικρός να βρει την τύχη του στην Αυστραλία και επέστρεψε τώρα μετά τη σύνταξη στο χωριό και στην παλιά παρέα. Τα καλοκαιρινά βράδια συναντιούνται όλοι μαζί και πιάνουν το τραγούδι. Στα μεγάλα κέφια σηκώνονται και για κανένα βαλσάκι.

Δωρεές ομογένειας

Ο Βελβεντός και τα γύρω χωριά έστησαν τη δική τους παροικία σε Αμερικές και Αυστραλίες, με τους μετανάστες τους να μην ξεχνούν ποτέ τον τόπο τους. Πολλά τα έργα στην περιοχή που αποτελούν δωρεά της ομογένειας. Ο ίδιος ο κ. Κώστας χάρισε το πατρικό του στον δήμο, ένα παραδοσιακό χωριατόσπιτο της περιοχής που έχει σήμερα μετατραπεί σε λαογραφικό μουσείο, από τα πιο προσεγμένα που έχουμε επισκεφθεί ποτέ, στημένο με πολύ μεράκι.

Δύο οι συνεταιρισμοί ροδάκινων στον Βελβεντό, ο ΑΣΕΠΟΠ και ο «Δήμητρα», χωρίστηκαν τη δεκαετία του ’80 «για τα πολιτικά», όπως λακωνικά εξηγούν οι ντόπιοι, έγιναν ανταγωνιστές, «αλλά με την καλή έννοια». Είναι άλλωστε σύμμαχοι απέναντι στην επέλαση του ροδάκινου της Ισπανίας στις αγορές της Ευρώπης.

Δεν επαρκεί ο χώρος για να απαριθμήσουμε όσα αξίζει να επισκεφθεί ο ταξιδιώτης. Την ταβέρνα «Εν Βελβεντώ» και το «Μετόχι» για γιαπράκια, κατσίκι και άλλες νοστιμιές, τη λίμνη που τα τελευταία χρόνια έχει γεμίσει πεντανόστιμες καραβίδες που τώρα μαθαίνουν οι μάγειροι να τις προσφέρουν και οι πελάτες να τις παραγγέλνουν, το σκεπασμένο φαράγγι με τους καταρράκτες, το κάστρο πάνω από τα Σέρβια με τα οποία έχει συνενωθεί ο Βελβεντός μετά τον «Καλλικράτη», τα οινοποιεία του Καμκούτη, του Βογιατζή, του Ζανδέ, το παραμυθένιο χωριό Νεράιδα, το διεθνές ορειβατικό μονοπάτι Ε4, το Καταφύγι, χωριό του Ζορμπά, το...

Ανακαλύπτουμε τον Βελβεντό στην Κοζάνη

Ο Βελβεντός είναι μια ξεχωριστή πολιτεία μέσα στην μακεδονίτικη πολυχρωμία.  

Μυστηριακός και γεμάτος μνήμες, με μοναδικές αστικές μυθολογίες, με τις εκπληκτικές του συνοικίες, αλλά και με μια εκρηκτική φύση γύρω του, αποτελεί έναν προκλητικό μεν, άγνωστο δε προορισμό.
Η απέραντη επιφάνεια βέβαια της λίμνης Πολυφύτου, που δημιουργήθηκε με το φράγμα του Αλιάκμονα, έχει βοηθήσει να γίνει ευρύτερα γνωστό αυτό το διαμάντι του βορά, αλλά έχουμε ακόμα πολλά να ανακαλύψουμε και μέσα στον Βελβεντό και έξω από την πόλη.

Οι λατινικές ρίζες του Βελβεντού

Σύμφωνα με τις ιστορικές μαρτυρίες ο Βελβεντός κατοικήθηκε από Λατίνους οι οποίοι έφθασαν εδώ από την Καμπανία. Ο χώρος έχει ευρύτατο αρχαιολογικό ενδιαφέρον, μιας και η ύπαρξη πολλών νερών έκανε την περιοχή φιλόξενη για ανθρώπινους οικισμούς. Η μεσαιωνική ιστορία ης πόλης είναι πλούσια, κάτι που είναι ολοφάνερο και στα μνημεία που μπορεί κάποιος να ανακαλύψει μέσα στον ιστό της πόλης. Η επικράτεια του Βελβεντού ιστορεί και τις μνήμες του περίφημου Κοσμά του Αιτωλού που έδρασε εδώ, άλλωστε πάνω από 80 σημαντικά βυζαντινά μνημεία μιλάνε για την μεγάλη σημασία της πόλης σε όλη την βυζαντινή ιστορία.

Μονοπάτια του ονείρου

Τα μονοπάτια των Πιερίων Ορέων που ανοίγονται γύρω από τον Βελβεντό είναι απλά μαγικά, δεν είναι τυχαίο ότι η περιοχή θεωρείται ότι κατοικείται από νύμφες…από εδώ διέρχεται και ένα από τα πιο όμορφα τμήματα του Ευρωπαϊκού Μονοπατιού Ε4, που διατρέχει όλη την Ευρωπαϊκή Ήπειρο από τα Πυρηναία ως την Κρήτη. Οι extreme συγκινήσεις που μπορεί κάποιος να ζήσει εδώ είναι πανέμορφες. Ορειβασία και πεζοπορία στα λημέρια των νυμφών, κανόε καγιάκ στο εκπληκτικό φαράγγι Σκεπασμένο, που λέγεται και Λαφόρεμα και είναι ανυπέρβλητης ομορφιάς, αλλά αν θέλει κάποιος μπορεί να ανοίξει τα φτερά του και να κάνει παραπέντε, βλέποντας από ψηλά τα απέραντα δάση και τους μαιάνδρους του Αλιάκμονα. Η πίστα απογείωσης για τους αιωροπτεριστές βρίσκεται σε ύψος 1100 μέτρων, στο εκπληκτικό τοπίο της Παλιάς Καστανιάς. Αν κάποιος θέλει να κάνει ορεινή ποδηλασία υπάρχουν μοναδικά τοπία για να ανακαλύψει και διοργανώνονται επίσης και αγώνες ΜΤΒ. Η ποδηλασία γύρω από την λίμνη Πολυφύτου είναι συναρπαστική, ειδικά αν σας βρει το σούρουπο σε αυτό το εκπληκτικό τοπίο!

Κοντινές εκδρομές στον παράδεισο

Γύρω από τον Βελβεντό υπάρχουν εκπληκτικά χωριά για να αφεθεί κάποιος στην μαγεία της φύσης και της παράδοσης. Το χωριό Καταφύγιο με τα τρεχούμενα νερά, στα μυστηριακά Πιέρια απέχει ούτε τριάντα χιλιόμετρα από την πόλη, τα πανέμορφα Σέρβια, η θέση Μετόχι με εκπληκτική θέα στην λίμνη, αλλά και οι διαδρομές του Κρασιού των Λιμνών, που περνάνε μέσα από σημαντικές και ειδυλλιακές ταυτόχρονα οινοπαραγωγικές οάσεις, θα σας ξετρελάνουν! Με ορμητήριο τον Βελβεντό μπορείτε να γνωρίσετε την αδάμαστη, ανεξερεύνητη και γοητευτική επικράτεια των Πιερίων, που έχει πολλά μυστικά να σας αποκαλύψει…

Χρήσιμες Πληροφορίες

Οδικό ταξίδι: 1,5 ώρα από την Κατερίνη – Μισή ώρα από την Κοζάνη.

Αποστάσεις: 65 χλμ. από τη Βέροια – 38 χλμ. από τον Κρόκο Κοζάνης. 

πηγή:newsit.gr

‘Βελβεντό το οινοφόρο’

ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΟΙΝΟΥ 

Το Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013 στο Βελβεντό Κοζάνης, με την υποστήριξη του Μορφωτικού Ομίλου Βελβεντού, του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Βελβεντού – Σιάτιστας, της Οινοποιίας Βογιατζή και την συμβολή της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, Περιφερειακή Ενότητα Κοζάνης, θα διεξαχθεί ένα ακόμη Συμπόσιο Oίνου, το 10ο στη σειρά, με αντικείμενο την ιστορία του οίνου στη Δυτική Μακεδονία.

    Ήδη, το διάστημα 2000–2009, έχουν γίνει εννέα παρόμοια συνέδρια σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας (Δυτική Πελοπόννησος, Mεγαρίδα, Θεσσαλονίκη-Eπανομή, ‘Θλιπτήρια και Πιεστήρια’, Mονεμβασία, Mαντίνεια Aρκαδίας, Παγγαίον-Kαβάλα, Bόλος: Tιμητικό Στ. Kουράκου, Πελοπόννησος), ενώ έχουν εκδοθεί και τα Πρακτικά τους (σειρά Oίνον Iστορώ τόμοι I–IX). Στόχος τους είναι πάντοτε η μελέτη και η ανάδειξη της ιστορίας του ελληνικού οίνου από το απώτατο παρελθόν έως σήμερα.

Στο 10^ο Συμπόσιο θα συμμετάσχουν καταξιωμένοι ερευνητές, αρχαιολόγοι του YΠΠO και πανεπιστημιακοί. Οι μελέτες που θα παρουσιαστούν αναμένεται να έχουν μεγάλο ενδιαφέρον καθώς καλύπτουν διαχρονικά (αρχαιότητα – παρόν) και διεπιστημονικά (ιστορικοί, αρχαιολόγοι, γεωπόνοι, οινολόγοι) θέματα της Δυτικής Μακεδονίας.

Οι εργασίες θα διεξαχθούν στο Πνευματικό Κέντρο Βελβεντού και η είσοδος είναι ελεύθερη.

Οι γυναίκες μιλούν για το νερό,παλιά στο Βελβεντό

Οι ηλικιωμένες κυρίες μιλούν για το νερό παλιά στο Βελβεντό.
Πώς έπαιρναν το νερό από τη βρύση του χωριού και πώς πότιζαν τα χωράφια τους.
Ένα μικρό μέρος από τα πολλά και σημαντικά που μας είπαν και τις ευχαριστούμε πολύ που μοιράστηκαν μαζί μας τις εμπειρίες και τις αναμνήσεις τους.
Απόσπασμα από την ταινία της Κίνησης Γυναικών Βελβεντού "Έτρεχε και τρέχει το νερό..." που προβλήθηκε στην 8η Γιορτή Ροδάκινου

Τραγούδι:Το όμορφό μου Βελβεντό

Ένα τραγούδι του Γιαννίκου Μανδραλή, εμπνευσμένο από την αγάπη του για το Βελβεντό.
Στίχοι και μουσική: Γιαννίκος Μανδραλής
Τραγούδι:Γιαννίκος Μανδραλής και Πόπη Μανδραλή

Οι στίχοι του τραγουδιού:

ΤΟ  ΟΜΟΡΦΟ  ΜΟΥ  ΒΕΛΒΕΝΤΟ
( Γιαννίκου Α. Μανδραλή)
ΟΙ  ΜΟΥΣΕΣ  ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ  ΑΥΓΗ  ΚΑΙ  ΔΕΙΛΙΝΟ
ΠΑΡΕΕΣ  ΣΙΓΟΝΤΑΡΟΥΝ  ΣΕ  ΟΜΟΡΦΟ  ΣΚΟΠΟ
ΖΕΥΓΑΡΙΑ  ΑΓΑΠΙΟΥΝΤΑΙ  ΜΕΣ'ΤΙΣ ΡΟΔΑΚΙΝΙΕΣ
ΚΑΙ  ΧΤΙΖΟΥΝ  ΣΤΑ ΠΛΑΤΑΝΙΑ  ΕΡΩΤΙΚΕΣ  ΦΩΛΙΕΣ.
ΤΟ  ΟΜΟΡΦΟ  ΜΟΥ ΒΕΛΒΕΝΤΟ
ΠΟΤΕ  ΔΕΝ  Θ'ΑΠΟΧΩΡΙΣΤΩ
ΠΑΝΤΟΤΕΙΝΑ  ΜΕΣ'ΤΗΝ  ΚΑΡΔΙΑ  ΜΟΥ  ΤΟ  ΚΡΑΤΩ
ΚΙ ΑΝ  Θ'ΑΜΑΙ  ΚΑΠΟΥ  ΜΑΚΡΥΑ
ΓΡΗΓΟΡΑ  ΘΑ  ΒΡΕΘΩ  ΞΑΝΑ
ΜΕΣ'ΤΗ  ΓΛΥΚΕΙΑ  ΚΙ'ΟΛΟΘΕΡΜΗ  ΤΟΥ  ΑΓΚΑΛΙΑ.
ΦΙΛΟΙ ΓΛΕΝΤΟΥΝ ΣΕ ΣΤΕΚΙΑ Σ'ΟΛΕΣ  ΤΙΣ  ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
ΝΟΤΕΣ  ΚΕΝΤΟΥΝ  ΜΕ  ΚΕΦΙ  ΤΙΣ  ΚΑΘΕ  ΣΥΝΤΡΟΦΙΕΣ
ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ  ΚEΛΑΗΔΟΥΝΕ, ΚΙΘΑΡΕΣ  ΜΑΓΙΚΕΣ
ΠΟΥ  ΣΥΝΟΔΕΥΟΥΝ  ΠΑΝΤΑ  ΦΩΝΕΣ  ΜΕΛΩΔΙΚΕΣ.
ΤΟ  ΟΜΟΡΦΟ  ΜΟΥ ΒΕΛΒΕΝΤΟ
ΠΟΤΕ  ΔΕΝ  Θ'ΑΠΟΧΩΡΙΣΤΩ
ΠΑΝΤΟΤΕΙΝΑ  ΜΕΣ'ΤΗΝ  ΚΑΡΔΙΑ  ΜΟΥ  ΤΟ  ΚΡΑΤΩ
ΚΙ ΑΝ  Θ'ΑΜΑΙ  ΚΑΠΟΥ  ΜΑΚΡΥΑ
ΓΡΗΓΟΡΑ  ΘΑ  ΒΡΕΘΩ  ΞΑΝΑ
ΜΕΣ' ΤΗ  ΓΛΥΚΙΑ  ΚΙ ΟΛΟΘΕΡΜΗ  ΤΟΥ  ΑΓΚΑΛΙΑ. ------------------------------------------------

Ευχαριστούμε τον Κύριο Μανδραλή που μας εμπιστεύτηκε το τραγούδι, για να το ανεβάσουμε για πρώτη φορά στο διαδίκτυο.

Ο θαυμασμός του δημοσιογράφου και συγγραφέα Γεώργιου Σταματόπουλου για το Βελβεντό

Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Γεώργιος Σταματόπουλος, ομιλητής στην πρόσφατη εκδήλωση της ΜΚΟ “Κοινωνία των Πολιτών του Βελβεντού”  με θέμα: «ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ & ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» εκδηλώνει, μέσω της αρθρογραφίας του στην Εφημερίδα των Συντακτών, το θαυμασμό του για το Βελβεντό.  

“Θα αναφερθώ σ” επόμενο σημείωμα για το φαινόμενο της δημοκρατίας του Βελβεντού του Ν. Κοζάνης. Προς το παρόν αρκούμαι να εκδηλώσω τον θαυμασμό για τον πολύδεντρο, πολυύδατο τούτον τόπο και την πανέμορφη λίμνη Πολυφύτου (καρπός φράγματος, ενός εκ των τεσσάρων, του ποταμού Αλιάκμονα).

 Η κυρία δίπλα μου στο μικρό ελικοφόρο που μας αποβιβάζει στο αεροδρόμιο της Κοζάνης, καταλαβαίνοντας ότι προορισμός μου είναι το Βελβεντό και ότι το επισκέπτομαι για πρώτη φορά, παίρνει την πρωτοβουλία να με διαφωτίσει κάπως. «Παρότι είμαι Κοζανίτισσα -μου λέει- οφείλω να παραδεχτώ πως οι άνθρωποι του Βελβεντού είναι άνθρωποι με ψυχή” έχουν ανοιχτό μυαλό και είναι πολύ μπροστά από όλους εμάς. Θα το διαπιστώσετε και θα με θυμηθείτε».

 Το διαπίστωσα. Πριν απ” αυτό, όμως, εντυπωσιάστηκα από τη φυσική ομορφιά του τοπίου, κάπως απροσδόκητη, όταν έχεις εικόνες από την Κοζάνη και την Πτολεμαΐδα. Θαυμάσια κτίρια που υπακούουν σε μια ήπια, φειδωλή αρχιτεκτονική, μακεδονίτικη (με πολλά μικτά στοιχεία). Καλοδουλεμένη πέτρα που καλύπτει δύο -ώς τρεις το πολύ- ορόφους, στενοί αλλά πλακόστρωτοι δρόμοι, με άψογη σήμανση (μονοδρομήσεις…), πλατάνια άφθονα, παρτέρια με λουλούδια, κήποι με οπωροφόρα. Ολα καθαρά. Ολα προκαλούν τον επισκέπτη στον χώρο της χαρμοσύνης, της ψυχικής ανάτασης, της ηρεμίας. Αθλητικές εγκαταστάσεις γύρω από τη λίμνη και αμέσως το δάσος που κρύβει μέσα του έναν ονειρικό ποταμό, κεκοσμημένο με δεκαοχτώ καταρράκτες που σχηματίζουν αντίστοιχες μικρές λίμνες. Μουσεία, βιβλιοθήκες, πνευματικό κέντρο, συνεταιρισμοί, οινοποιεία, εκκλησίες, πλατείες φιλικές, φιλόξενες ειδικώς σ” αυτούς που καταγίνονται με την άφοβη κατάποση τσίπουρου, ντόπιας παραγωγής.

 Από το ξενοδοχείο ατενίζεις τη λίμνη Πολυφύτου” σαν μια κουκλίτσα φαντάζει. Γύρω της μονοπάτια για περιπατητές, γήπεδα για ποδοσφαιρικές ομάδες, θέα μοναδική. Μια όαση στη θλίψη της ερημωμένης ορεινής περιφέρειας. Ολα αυτά αφορούν τη φυσική ομορφιά (που εκπλήσσει όποιον πατάει το πόδι του για πρώτη φορά).

 Αλλά η βαθιά ομορφιά είναι μέσα στους ανθρώπους, στον τρόπο του συνυπάρχειν, της επικοινωνίας. Ενας τρόπος που προϋποθέτει μύηση σε θεσμούς δημοκρατικούς, που κρύβει πίσω μια μακρόχρονη παράδοση στον κοινοτισμό (αλλά αυτό είναι θέμα επόμενου σημειώματος). Ο εθελοντισμός βρίσκει εδώ την έκφρασή του, τόσο στην καθαριότητα όσο και σε τεχνικά ζητήματα, αλλά και σε πολιτιστικές εκδηλώσεις. Υπ” όψιν ότι με τοπικό δημοψήφισμα (98%!) αποφάσισαν να απόσχουν από τον νέο καλλικρατικό δήμο και απείχαν (96%!) από τις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αλλά γι” αυτά αργότερα.”

πηγή:kozan.gr