Δελτίο τύπου Συντονιστικής

Ολοκληρώθηκαν την Κυριακή 29 Μαΐου στο Βελβεντό, οι δράσεις και οι εκδηλώσεις, για τη συμπλήρωση του ενός χρόνου από την ψήφιση του "Καλλικράτη" και του αγώνα μας ενάντια στην αναγκαστική συνένωση του Δήμου Βελβεντού.
Η Συντονιστική Επιτροπή Πολιτών και η "Κοινωνία Των Πολιτών Του Βελβεντού" επέλεξαν με μια σειρά δράσεων και εκδηλώσεων που διοργανώθηκαν , να δώσουν ένα ξεχωριστό μήνυμα στη συγκεκριμένη επέτειο και να διατρανώσουν με έναν διαφορετικό τρόπο το πάγιο αίτημα της κοινωνίας μας για αυτοδιοικητική ανεξαρτησία.
Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν το Σάββατο 21 Μαΐου με την επίσκεψη και την ομιλία του Μανώλη Γλέζου στο Βελβεντό.
Από την Πέμπτη 26 Μαΐου λειτουργούσε στην κεντρική πλατεία του Βελβεντού έκθεση φωτογραφίας και αφίσας του αγώνα μας έτσι όπως μοναδικά καταγράφηκε από ερασιτέχνες φωτογράφους.
Την Παρασκευή το πρωί κλιμάκιο της Συντονιστικής Επιτροπής Πολιτών, πραγματοποίησε ενημερωτική επίσκεψη στη Γενική Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Ηπείρου - Δυτ. Μακεδονίας κ. Γεωργακοπούλου - Μπάστα στα Ιωάννινα.
Το βράδυ της ίδιας μέρας, στην κατάμεστη αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου, διοργανώθηκε η κεντρική εκδήλωση με ομιλητές δύο ανθρώπους με πολύχρονη και πολύπλευρη δράση στα κοινά του Βελβεντού. Ο δάσκαλος Γιώργος Παπαδόπουλος και ο οικονομολόγος Κώστας Σιόμος ανέπτυξαν δύο πολύ ενδιαφέροντα θέματα σε σχέση με την ιστορική και κοινωνική δράση των Βελβεντινών. Ο πρώτος ανέσυρε από τα αρχεία της ιστορίας και παρουσίασε για πρώτη φορά ντοκουμέντα "πολιτικής ανυπακοής" των Βελβεντινών στις αρχές του αιώνα, όταν το Βελβεντό διαβιούσε ακόμα υπό τον τουρκικό ζυγό! Ο δεύτερος ανέπτυξε διεξοδικά το φαινόμενο του εθελοντισμού που χαρακτηρίζει διαχρονικά τη βελβεντινή κοινωνία και το τρόπο που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά μέχρι τις μέρες μας, κάνοντας παράλληλα σημαντικές αναφορές στον αγώνα και στην κοινωνική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί κατά τον τελευταίο χρόνο.
Την Κυριακή το πρωί, ομάδες εθελοντών δραστηριοποιήθηκαν σε πολλά κεντρικά σημεία του αστικού και περιαστικού χώρου του Βελβεντού με σκοπό να αλλάξουν την εικόνα τους και να τη βελτιώσουν αισθητά, αντιδρώντας ενεργά στα σημάδια της εγκατάλειψης που είναι πλέον έντονα.
Την Κυριακή το βράδυ οι επετειακές αυτές εκδηλώσεις έκλεισαν με τον καλύτερο τρόπο, με μία συναυλία διαμαρτυρίας στο χώρο του Πνευματικού Κέντρου. Δυστυχώς η κακοκαιρία, δεν επέτρεψε να γίνει στο χώρο του Δημαρχείου, όπως είχε αρχικά προγραμματιστεί και που θα έδινε έναν ακόμα πιο συμβολικό τόνο στην όλη εκδήλωση. Παρόλα αυτά η συγκίνηση και ο αγωνιστικός παλμός υπήρξαν έντονα καθ' όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης με το τραγούδι και τα συνθήματα υπέρ του αγώνα και της ανεξαρτησίας του Δήμου Βελβεντού να πλημμυρίζουν τους χώρους εντός και εκτός του Πνευματικού Κέντρου. Σε αυτήν την καταπληκτική ατμόσφαιρα συνέβαλε τόσο η συγκλονιστική παρουσία του κόσμου όσο και η εξαιρετική εμφάνιση των καλλιτεχνών , Δημήτρη Τριανταφυλλίδη, Δημήτρη Ψαρά και Θεόδωρου Χριστόπουλου. Σημαντική και συγκινητική στιγμή της βραδιάς η παρουσία επί σκηνής των Βελβεντινών καλλιτεχνών Μανώλη Σαμαρά και Μανώλη Χατζημανώλη που κατέθεσαν την ψυχή τους και ξεσήκωσαν το κοινό με επιλογές από τις μεγάλες στιγμές του ελληνικού τραγουδιού.
Η Συντονιστική Επιτροπή Πολιτών και η «Κοινωνία Των Πολιτών Του Βελβεντού» ευχαριστεί θερμά όλους όσους εθελοντικά εργάστηκαν και πρόσφεραν τον χρόνο, τη διάθεση και την ενέργειά τους για την επιτυχία των εκδηλώσεων.
Δηλώνουμε κατηγορηματικά προς κάθε κατεύθυνση ότι ο αγώνας μας συνεχίζεται και εντείνεται. Δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να συμβιβαστούμε με την ετεροδιοίκηση και την οικονομική μιζέρια που μας επιφύλαξε ο «Καλλικράτης». Θα αγωνιστούμε μέχρι τελικής δικαίωσης για την επανασύσταση του Δήμου Βελβεντού γιατί αυτή αποτελεί τη μόνη προοπτική ανάπτυξης και ευημερίας για τον τόπο μας.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΟΛΙΤΩΝ &
«ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΟΥ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ»

Συνέντευξη των παγκόσμιων πρωταθλητών αδερφών Γκουντούλα για την εργασία του σχολείου μας

Θερμά συγχαρητήρια στους παγκόσμιους πρωταθλητές ιστιοπλοΐας, Νίκο και Απόστολο Γκουντούλα,για το χάλκινο μετάλλιο που πήραν στη δίκωπο άνευ πηδαλιούχου,εκπροσωπώντας επάξια την Ελλάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο Κωπηλασίας που πραγματοποιήθηκε στο Μόναχο.Τους ευχόμαστε και νέες επιτυχίες.-----------Κατά τη διάρκεια της εργασίας που κάναμε στο σχολείο μας αυτή τη χρονιά,με θέμα τη λίμνη Πολυφύτου,τα δίδυμα αδέρφια μας έδωσαν μια συνέντευξη που περιλαμβάνεται στην εργασία μας.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Με τους παγκόσμιους πρωταθλητές της Ιστιοπλοΐας
Απόστολο και Νικόλαο Γκουντούλα
(Η συνέντευξη έγινε από τον γυμναστή του σχολείου μας στη λίμνη Πολυφύτου, κατά τη διάρκεια της προπόνησης που έκαναν εκεί.Η συνέντευξη μαγνητοσκοπήθηκε και παρουσιάστηκε στα παιδιά.)

-Θέλουμε μια δήλωση για τα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου Βελβεντού, που κάνουν μια εργασία σχετικά με τη λίμνη μας.
-Καταγόμαστε από την περιοχή εδώ, από τα Σέρβια. Να δώσουμε συγχαρητήρια στα παιδιά που πήραν την πρωτοβουλία να ασχοληθούν και να μάθουν κάποια πράγματα για τη λίμνη. Μας χαροποιεί ιδιαίτερα αυτό, γιατί αρκετός κόσμος έχει μια ανεξήγητη ,για μας, φοβία προς τη λίμνη. Για μας είναι παράδεισος εδώ, είμαστε κωπηλάτες.
Η λίμνη πληρεί τις συνθήκες, όχι μόνο για τον αθλητισμό, αλλά ακόμα και για πρωταθλητισμό, όπως κάνουμε εμείς στο άθλημα της κωπηλασίας. Είμαστε πολύ τυχεροί γιατί η λίμνη μας δεν είναι μόνο τέλεια για το άθλημα της κωπηλασίας, αλλά ακόμα και για ιστιοπλοΐα, για το θαλάσσιο σκι, για καγιάκ και άλλα αθλήματα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πέστε μας τι διακρίσεις είχατε μέχρι τώρα;
Είμαστε αθλητές της Εθνικής ομάδας από το 2000. Συμμετέχουμε σε όλες τις αποστολές της Εθνικής από το 2000 και μετά. Μεγαλύτερή μας διάκριση είναι το 2010, με τη 2η θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα αντρών στην τετράκοπο άνευ πηδαλιούχου και ερχόμαστε όσο πιο συχνά μπορούμε στη λίμνη μας για να κάνουμε την προετοιμασία μας.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Μας είπατε τη μεγαλύτερη διάκριση,. Πέστε μας και τις άλλες σας διακρίσεις;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το 2009 ήμασταν 3οι στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στη δίκοπο, το 2005 ήμασταν πρώτοι στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ελαφρών βαρών, μετά για δυο χρόνια αλλάξαμε και ήμασταν στη όγδοη κατηγορία. Έχουμε τρία ασημένια μετάλλια στο παγκόσμιο πρωτάθλημα,στην κατηγορία νέων και δύο χρυσά πανευρωπαϊκά μετάλλια στην κατηγορία των αντρών, στην τετράκοπο και στη δίκοπο αντρών.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Δηλαδή όλοι σας οι κόποι έχουν ανταμειφθεί ηθικά – υλικά δεν ξέρω – αλλά ηθικά τουλάχιστον είστε αναγνωρίσιμοι, εύχομαι να είστε αναγνωρίσιμοι.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Στο εξωτερικό περισσότερο.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Θέλετε να μας πείτε κάτι άλλο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Να δώσω κι εγώ συγχαρητήρια τόσο στους δασκάλους, όσο και στους μαθητές. Είναι το μεγάλο μας παράπονο, γιατί αναγκαστήκαμε 16 χρονών να φύγουμε από την περιοχή, κι αυτό πρέπει να το τονίσουμε, λόγω κακών συνθηκών διοικητικών και όχι μόνο. Φύγαμε για Θεσσαλονίκη, για να συνεχίσουμε εκεί την προετοιμασία μας. Θα ήθελα να πω στα παιδιά να συνεχίσουν να μαθαίνουν σχετικά με την περιοχή τους, γιατί πραγματικά έχουμε μια θαυμάσια λίμνη και μια θαυμάσια περιοχή και μπορούν να κάνουν πάρα πολλά πράγματα εδώ.

Συναυλία διαμαρτυρίας στο Βελβεντό

Συναυλία διαμαρτυρίας πραγματοποιήθηκε χθες το βράδυ, στο γεμάτο από κόσμο Πνευματικό Κέντρο Βελβεντού. Η συναυλία έγινε με ευκαιρία τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την άδικη απόφαση της κατάργησης του Δήμου Βελβεντού.
Όμορφες στιγμές με τραγούδια διαμαρτυρίας και έκπληξη της βραδιάς οι δυο καλύτερες φωνές του Βελβεντού, ο Μανώλης Χατζημανώλης και ο Μανώλης Σαμαράς.
Το πρωί της ίδιας μέρας έγινε καθαριότητα σε πολλά σημεία του Βελβεντού. Έτσι οι Βελβεντινοί συνεχίζουν να κάνουν αυτό που έμαθαν από τους παππούδες τους και τους γονείς τους: Τη μέρα εργασία και το βράδυ τραγούδι.Δηλαδή έναν αγώνα με χαμόγελο και αισιοδοξία.


Στο χώρο του Πνευματικού Κέντρου λειτουργούσε ταυτόχρονα έκθεση αφίσας και φωτογραφίας του αγώνα. Οι μεγάλες στιγμές του τίμιου και δίκαιου αγώνα του Βελβεντού, όπως τις κατέγραψαν ερασιτέχνες φωτογράφοι.

Βελβεντό:Εθελοντισμός συνέχεια...

Μια ακόμα εθελοντική προσπάθεια των Βελβεντινών, πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί.Δεκάδες εθελοντές πήραν μέρος και πάλι στην καθαριότητα και άλλες παρεμβάσεις που έγιναν στο Βελβεντό.Καθαριότητα, κόψιμο χόρτων, περιποίηση λουλουδιών έγιναν σε πολλές τοποθεσίες,από τη διασταύρωση, την είσοδο της πόλης, τον περιφερειακό, μέχρι και το Μετόχι.
Σε μια δύσκολη εποχή για τον τόπο μας, μπορούμε κι εμείς κάτι, έστω μικρό, με όσες δυνάμεις και χρόνο διαθέτει ο καθένας, να προσφέρουμε στον τόπο που αγαπάμε.

Εμείς συνεχίζουμε...με εθελοντική προσφορά και αγώνα για την αυτονομία του δήμου μας.

Η ελπίδα βρίσκεται στον αγώνα μας

27 Μαΐου 2010-27 Μαΐου 2011
Ένας χρόνος από την κατάργηση του δήμου Βελβεντού.
Συνεχίζουμε τον αγώνα για την αυτονομία του Δήμου μας.
Η ελπίδα βρίσκεται στον αγώνα μας.
Ηελπίδα βρίσκεται στην ενότητά μας.
ΒΕΛΒΕΝΤΟ-ΕΝΩΜΕΝΟ-ΔΥΝΑΤΟ-ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗΝ Γ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ - ΔΥΤ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Την Παρασκευή το πρωί 27-5-2011 κλιμάκιο της Συντονιστικής Επιτροπής Πολιτών Βελβεντού, πραγματοποίησε ενημερωτική επίσκεψη στη Γενική Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Ηπείρου - Δυτ. Μακεδονίας κ. Γεωργακοπούλου - Μπάστα στα Ιωάννινα.
Η συνάντηση έγινε σε καλό κλίμα και διήρκησε περίπου μία ώρα. Σκοπός της ήταν αφενός μια πρώτη επαφή-γνωριμία με τη Γενική Γραμματέα και αφετέρου να της γίνουν γνωστά τα αιτήματα της κοινωνίας μας. Της έγινε μια εκτενής ενημέρωση τόσο για την ιστορική πορεία του Δήμου Βελβεντού όσο και για τη μεταχείριση που του επιφύλαξε ο νόμος του «Καλλικράτη», ενώ της έγιναν σαφείς οι αποφάσεις της κοινωνίας μας και ο δρόμος του αγώνα που έχει επιλέξει μέχρι την τελική της δικαίωση αλλά και η υφιστάμενη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην περιοχή με τη λειτουργία των νέων αυτοδιοικητικών σχημάτων.
Από την πλευρά της η κ. Γεωργακοπούλου - Μπάστα δήλωσε ότι γνωρίζει το Βελβεντό και πως επιθυμεί να το επισκεφτεί προσωπικά. Θα μεταφέρει στο Υπουργείο Εσωτερικών τόσο τη σημερινή μας επίσκεψη όσο και τα αιτήματα της κοινωνίας μας ενώ παράλληλα δήλωσε πως θα φροντίζει η ίδια να βρίσκεται και το Βελβεντό μέσα σε όλους του αναπτυξιακούς σχεδιασμούς της περιφέρειας. Επίσης, στάθηκε και σε κάποιες από τις επιλογές της νέας περιφερειακής διοίκησης που αφορούν την περιοχή μας, όπως είναι ο υπάρχων δρόμος Κοζάνης – Λάρισας βάζοντας σε προτεραιότητα την τμηματική βελτίωσή του.
Για μας αυτή η συνάντηση ήταν ιδιαίτερης σημασίας ενώ παράλληλα είχε και έναν συμβολικό χαρακτήρα καθώς σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ψήφιση του «Καλλικράτη» στη Βουλή. Από την πλευρά μας θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την κ. Γεωργακοπούλου - Μπάστα γι’ αυτήν την πρώτη επαφή και θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα τη έχουμε αρωγό και συμπαραστάτη για την κοινοποίηση των αιτημάτων μας προς το Υπουργείο Εσωτερικών αλλά και για κάθε θέμα που αφορά τόσο την καθημερινότητα όσο και την αναπτυξιακή πορεία του Βελβεντού.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ

αντιΔΡΩ-ΔΡΩ για το Βελβεντό

Μια θλιβερή επέτειος, η σημερινή μέρα.

Σαν σήμερα πριν ένα χρόνο καταργήθηκε ο Δήμος Βελβεντού.

Κάποιοι έλεγαν ότι θα ξεχνούσαμε γρήγορα.Διαψεύστηκαν...

Κάποιοι έλεγαν ότι δε θα αντέχαμε και θα παίρναμε μέρος στις εκλογές.Διαψεύστηκαν...

Κάποιοι έλεγαν ότι θα είμασταν υποψήφιοι στις εκλογές,κοιτώντας το προσωπικό μας συμφέρον και όχι το Βελβεντό.Έπεσαν κι αυτοί έξω...

Κάποιοι έλεγαν ότι σε τρεις μήνες μετά τις εκλογές θα σταματούσαμε την προσπάθεια.Κι αυτοί έπεσαν έξω...

Κάποιοι τώρα διαδίδουν πάλι τα ίδια ...προσπαθώντας να διασπάσουν την ενότητα των Βελβεντινών.Πάλι θα διαψευστούν...πάλι δε θα τα καταφέρουν.

Συνεχίζουμε ενωμένοι।Συνεχίζουμε αποφασισμένοι।Συνεχίζουμε κόντρα στα συμφέροντα.Συνεχίζουμε για το Βελβεντό μας.

Δεν ξεχνώ-αντιΔΡΩ-ΔΡΩ για το Βελβεντό

Το σχολείο μας στο ΚΠΕ Βελβεντού

Δυο πολύ καλά προγράμματα του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Βελβεντού,παρακολούθησαν τα παιδιά του σχολείου μας αυτήν την εβδομάδα.
Πρόγραμμα: "Με το Σιταράκη,στου μύλου το δρομάκι"

Ο μυλωνάς δέχεται τους μαθητές και ρίχνει το σιτάρι για να το αλέσει.

Οι μυλόπετρες γυρίζουν με τη δύναμη του νερού και το αλεύρι είναι έτοιμο.

Το ζυμάρι ζυμώνεται.

Το ψωμί στο φούρνο και σε λίγη ώρα, αφού ψηθεί θα το φάνε τα παιδιά.

Παιχνίδια έξω από τον νερόμυλο।

------------

Πρόγραμμα "Το δάσος"

Παρουσίαση δέντρων και ζώων του δάσους στο χώρο του ΚΠΕ-Περίπατος στο δάσος των Πιερίων-Αναγνώριση φυτών και ζώων-Συγκέντρωση και παρατήρηση εντόμων -Χρήση μεγεθυντικού φακού- Προσανατολισμός με πυξίδα-Παιχνίδια

--------

Αν έχετε τη δυνατότητα ελάτε στο Βελβεντό, να παρακολουθήσετε κάποιο από τα προγράμματα του ΚΠΕ.ΣΙΓΟΥΡΑ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΕΩΝ – ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ 26 - 29 Μαΐου 2011

Έ ν α ς χ ρ ό ν ο ς ΑΓΩΝΑ ενάντια στην αναγκαστική συνένωση του Καλλικράτη
Παρασκευή 27 Μαΐου 2011
 Ενημερωτική επίσκεψη στην Γενική Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Ηπείρου – Δυτικής Μακεδονίας / Ιωάννινα
 Κεντρική Εκδήλωση – Ομιλία
Ομιλητές: Παπαδόπουλος Γιώργος – Σιόμος Κώστας
Πνευματικό Κέντρο Βελβεντού / 21.00

Κυριακή 29 Μαΐου 2011
 Εξόρμηση εθελοντικής καθαριότητας
Σημείο συνάντησης: Δημοτικό Σχολείο / 08.30
 Μουσική εκδήλωση με τους: Δημήτρη Τριανταφυλλίδη (τραγούδι – κιθάρα), Δημήτρη Ψαρρά (μπουζούκι), Θοδωρή Χριστόπουλο (πιάνο)
Δημαρχείο Βελβεντού / 21.00

Πέμπτη 26 – Κυριακή 29 Μαϊου 2011
 Έκθεση Φωτογραφίας και Αφίσας με θέμα τον Αγώνα της Κοινωνίας του Βελβεντού ενάντια στον «Καλλικράτη»
Κεντρική Πλατεία Βελβεντού

ΒΕΛΒΕΝΤΟ – ΕΝΩΜΕΝΟ - ΔΥΝΑΤΟ – ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ
Σ υ ν ε χ ί ζ ο υ μ ε τ ο ν α γ ώ ν α …
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΟΛΙΤΩΝ
&
«ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΟΥ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ»

Ένας χρόνος από την ψήφιση του «Καλλικράτη»

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ
Στις 27 Μαΐου 2011 συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ψήφιση του Νόμου του «Καλλικράτη», του Νόμου της «Νέας αρχιτεκτονικής της Τοπικής Αυτοδιοίκησης». Του Νόμου, που για το Βελβεντό, μέσα από αλλεπάλληλες παλινωδίες και παρασκηνιακές κινήσεις, επιφύλαξε τη χείριστη δυνατή αντιμετώπιση.
Στις 28 Απριλίου 2010 κατά την ανακοίνωση της νέας «αρχιτεκτονικής δομής της χώρας» στο υπουργικό συμβούλιο από τον υπουργό εσωτερικών, ο Δήμος Βελβεντού παρέμενε και στο νέο αυτοδιοικητικό τοπίο, ως πέμπτος δήμος του Νομού Κοζάνης. Στις 27 Μαΐου 2010 με την ψήφιση του νόμου από τη Βουλή το Βελβεντό καταργήθηκε.
Σ’ αυτήν την κατάφορη αδικία η κοινωνία του Βελβεντού αντέδρασε δυναμικά. Αποφάσισε διά δημοψηφίσματος που διενήργησε στις 4 Ιουλίου την καθολική της αποχή από τις διπλές αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου (όπου το τελικό ποσοστό αποχής άγγιξε το 98%), θέλοντας να πει ένα βροντερό ΟΧΙ στην αναγνώριση ενός αυτοδιοικητικού σχήματος που κάθε άλλο παρά ισχυρό και αποτελεσματικό είναι για τον πολίτη αφού δεν σέβεται θεμελιώδεις αρχές όπως η αρχή της επικουρικότητας, της εγγύτητας, της αποκέντρωσης και της συμμετοχικής δημοκρατίας.
Σήμερα ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ για να μη μπει ταφόπλακα σε έναν τόπο με πολύμορφες προοπτικές ανάπτυξης, με αυτοδιοικητική ιστορία πολλών ετών, με έναν πανίσχυρο κοινοτισμό και ένα πρότυπο συνεταιριστικό κίνημα.
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ να μην χαθούν συστατικά στοιχεία που συνέβαλαν τα μέγιστα στην προαγωγή της κοινωνικής ευημερίας, την ισόρροπη οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή του τόπου αυτού.
Η Κοινωνία του Βελβεντού εδώ και έναν χρόνο συνεχίζει αταλάντευτα:
- Να παλεύει ενάντια σε μια απόφαση που αντίκειται στην βούληση και απόφαση των πολιτών
- Να επιμένει στην ανατροπή μια άδικης για εμάς πολιτικής απόφασης
- Να διεκδικεί την αυτοδιοίκησή της ως βασικού δημοκρατικού και ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ δικαιώματος.
- Να πιστεύει στην τελική δικαίωση με βάση το δίκαιο του αιτήματος και κυριότερα όπλα την ενότητα, τη συνοχή, την αντοχή και την επιμονή της κοινωνίας.
Συνεχίζουμε τον ΑΓΩΝΑ και ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ από τους αρμόδιους και υπεύθυνους μια ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΛΥΣΗ.

Όλοι μαζί,μια νέα ελπίδα

Κάποιοι πριν από εμάς...
αγαπούσαν το Βελβεντό,
δημιούργησαν στο Βελβεντό.
Εμείς σήμερα...
συνεχίζουμε ενωμένοι.
Ο αγώνας του Βελβεντού είναι αγώνας όλων μας...
γιατί το Βελβεντό είναι το σπίτι μας.
Όλοι μαζί μια νέα ελπίδα.
Βελβεντό-Δυνατό-Ανεξάρτητο

Συμμετοχή του Δημ.Σχ.Βελβεντού στο διαγωνισμό U4energy

Το Δημοτικό σχολείο Βελβεντού πήρε μέρος τη φετινή σχολική χρονιά στο διαγωνισμό U4energy!
Συμμετείχαν όλες οι τάξεις του σχολείου μας, 180 περίπου παιδιά και 25 δάσκαλοι και δάσκαλοι ειδικοτήτων.
Το U4energy είναι πρωτοβουλία χρηματοδοτούμενη μέσω του Ευρωπαϊκού προγράμματος έξυπνης ενέργειας.
Σχολεία από όλη την Ευρώπη παίρνουν μέρος σε αυτόν τον συναρπαστικό διαγωνισμό, για να επιδείξουν τα επιτεύγματά τους, σε μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε ένα πιο βιώσιμο μέλλον.
Το σχολείο μας συμμετείχε στην ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Γ : «Βέλτιστες ιδέες και δράσεις για μια εκστρατεία ενημέρωσης και αφύπνισης»
Έχετε κάποιο μήνυμα σχετικό με την ενεργειακή αποδοτικότητα;
Μεταδώστε το μήνυμά σας και διαδώστε την αλήθεια αναφορικά με την εξοικονόμηση ενέργειας.
Το σχέδιο της εκστρατείας μας για τη συμμετοχή μας στο διαγωνισμό U4energy περιελάμβανε:
Περίληψη στα αγγλικά:
The Primary School of Velvedo Kozani in Greece has been involved in projects with subjects about Energy and Water the last two years ,in the framework of the programme U4energy.
Our aim is to make pupils more sensitive on the subjects of Environment, to inform and awaken them as well as the society on these matters.
Twenty-five Teachers of our school and more than 180 pupils took part in these projects.
Financially, we were supported by the Municipality of Velvedo, the Velvedo-Americans Association in the USA and the Parents Society of our School.
During these projects a rich material was produced.
- Two short-legth films, with pupils as main actors and actresses. The first is about Electricity and the second is about Water.
There were also produced.
_ Two other films about the Lake and the importance of its waters.
-A fairytale about the pollution and the Electricity production Plant .
-Two smaller fairytales, with DVD about the water and the lake.
- Two songs were written and sang by pupils (one about energy,one about water).
-Posters and an informative flyer were created.
-Many visits were paid( in a Photovoltaic Park in a Hydroelectric-Thermoelectric Plant and many others.)
-A lot of interviews were taken from important people in our area.
- A Theatrical Play was presented and poems were written by the pupils.
You can see many other activities in the blog gikas-daskalos.blogspot.com.
These projects were presented in the Cultural Centreof the Municipality of Velvedo,in Tv and radio stations and newspapers.
Finally, we want to thank you for giving us this opportunity.
-------------
Κατάλογος και σύντομη περιγραφή των δράσεων που διεκπεραιώθηκαν:
-Επισκέψεις και συνεντεύξεις της εργασίας μας- Για το ηλεκτρικό ρεύμα- Για το νερό
-Ταινία "Όλοι μαζί μπορούμε-Πάρε το μήνυμα"
-Μη θολώνεις τα νερά-Ταινία μικρού μήκους
-Το τραγούδι της ενέργειας
-Οικολογικό παραμύθι «Η Ελπίδα και η χελώνα της η Λιγνή»
-Φυλλάδιο ενημέρωσης για οικονομία στο νερό και στο ρεύμα
-Παραμύθι -Βιβλίο και DVD «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΤΑΓΟΝΙΤΣΑΣ»
-ΤΑΙΝΙΑ-ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ
-Κατασκευές εργασίας, νερό-λίμνη
- Θεατρικό-Το ταξίδι της βροχούλας
-Ταινία «Μια βόλτα στη λίμνη»
-Παραμύθι-DVD :«Το ποταμάκι που έγινε λίμνη»
-Παρουσίαση εργασίας με θέμα το νερό και τη λίμνη στο Πνευματικό Κέντρο Βελβεντού, στα πλαίσια της αφύπνισης και ενημέρωσης του κόσμου.
-Ζωγραφιές
-Ποιήματα
-Αφίσες εργασίας-Αφίσες για το ηλεκτρικό ρεύμα-Αφίσες για το νερό
- Το τραγούδι του νερού και της λίμνης
-DVD-Τραγούδια του νερού
-ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ
-Παρουσίαση των εργασιών μας σε τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό σταθμό.
-Παρουσίαση των εργασιών μας σε εφημερίδες.
-Παρουσίαση των εργασιών μας και της προσπάθειας U4energy από την ιστοσελίδα μας.
Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να δείτε τη συμμετοχή του σχολείου μας στο διαγωνισμό U4energy

Υπάρχει ολόκληρο το σχέδιο εκστρατείας, οι δραστηριότητες με τους αντίστοιχους συνδέσμους, οι σκοποί των εργασιών μας
http://www.u4energy.eu/web/guest/category-c1

Θα ακολουθήσει η αξιολόγηση των συμμετοχών, εντός των επόμενων εβδομάδων.
ΚΑΛΗ ΕΠΙΥΧΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ

Προσφώνηση στον Μανώλη Γλέζο

Η προσφώνηση που έγινε στην εκδήλωση-ομιλία με τον Μανώλη Γλέζο,στο Βελβεντό. Ο δάσκαλος και Πολίτης του Βελβεντού κ. Νίκος Τσιουκαρδάνης παρουσίασε το έργο και την προσωπικότητα του μεγάλου αγωνιστή, Μανώλη Γλέζου.

Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Στην αρχαία Αθήνα δεν υπήρχε πιο φθηνό φαγητό από τις φακές. Όποιος έτρωγε σήμαινε ότι βρισκόταν σε κατάσταση απόλυτης ανέχειας. Μια μέρα, ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές, όταν πέρασε ένας απεσταλμένος του άρχοντα και του είπε: «Α, Διογένη! Αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος και αν κολάκευες λιγάκι τον άρχοντα, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να τρως συνέχεια φακές». Ο Διογένης σταμάτησε να τρώει, κοίταξε στα μάτια τον πλούσιο συνομιλητή του και αποκρίθηκε: «Α, φουκαρά αδερφέ μου! Αν μάθαινες να τρως λίγες φακές, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις συνέχεια τον άρχοντα».
Φίλες και φίλοι, ο… άνθρωπος από τη φύση του έχει την τάση να στέκεται όρθιος.
Κι αν υπάρχει σήμερα ένας σύγχρονος Διογένης, αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από τον Μανώλη Γλέζο!
Καλωσορίζουμε λοιπόν απόψε στο Βελβεντό, τον ασυμβίβαστο άνθρωπο, τον ενεργό πολίτη, τον ήρωα Μανώλη Γλέζο.
Καλωσορίζουμε απόψε, με απέραντη ευγνωμοσύνη, νιώθοντας ύψιστη τιμή και περηφάνια, τον αντιστασιακό και αγωνιστή της ελευθερίας, τον θιασώτη και υπέρμαχο της συμμετοχικής και άμεσης Δημοκρατίας, Μανώλη Γλέζο.
Ισχυρότερη όμως, και από τη χαρά και από την τιμή, είναι η συγκίνηση που μας διακατέχει, γιατί αν ο Μανώλης Γλέζος για τη γενιά του είναι ένα πρόσωπο συνώνυμο του αγώνα, του θάρρους και της ακατάβλητης θέλησης, για μας τους νεώτερους είναι ένα πρόσωπο-σύμβολο, ένας ζωντανός θρύλος… Είναι μια φυσιογνωμία που σε συνεπαίρνει με τη ζωή αλλά και με το έργο του.
Μια ζωή ταυτόσημη με το έργο του, μια ζωή γεμάτη ιδέες και οράματα κι ένα έργο που προκαλεί τεράστιο ενδιαφέρον χάρις στις ποικίλες μορφές που παίρνει προκειμένου να υλοποιήσει αυτές τις ιδέες. Πάντα πρωτότυπες, πάντα ρηξικέλευθες, πάντα πρωτοποριακές.
Τον καλωσορίζουμε σήμερα, 21 Μαΐου, μέρα συμβολική. Γιατί σήμερα γιορτάζουμε και μία άλλη επέτειο. Γιατί σήμερα, 21 Μαΐου, συμπληρώνονται εβδομήντα(70) χρόνια από ένα πρωτοφανές και ανεπανάληπτο γεγονός, από μια αληθινή και ολοζώντανη εποποιία. Γιατί σαν σήμερα, πριν από 70 χρόνια, το 1941, διεξήχθηκε μια απαράμιλλη πολεμική σύγκρουση. Μια ιστορική μάχη. Η μάχη της Κρήτης. Μια από τις σημαντικότερες σελίδες του Δεύτερου παγκοσμίου Πολέμου και σταθμού στον αγώνα του ελληνικού λαού κατά του ολοκληρωτισμού. Μια μάχη στην οποία, εκμηδενίστηκαν - και δεν ξαναχρησιμοποιήθηκαν ποτέ ξανά στη διάρκεια του πολέμου - οι επίλεκτες αερομεταφερόμενες μονάδες των αλεξιπτωτιστών του Χίτλερ. Μια μάχη στην οποία, στραπατσαρίστηκε το ηθικό των Γερμανών. Μια μάχη όπου δοξάστηκε, για άλλη μία φορά, η μαχητικότητα, η γενναιότητα και η ανδρεία των Ελλήνων αλλά και το σημαντικότερο, η αρετή της ελευθερίας.
Σύντροφε Μανώλη Γλέζο, αγαπητοί συμπολίτες και συμπολίτισσες, ο τόπος που κατοικούμε, ο τόπος που γεννηθήκαμε, ζούμε και αγαπάμε, βρίσκεται το τελευταίο διάστημα, και κυρίως σήμερα, σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή.
Δυστυχώς, σήμερα, η Εθνική μας αξιοπρέπεια δεν έχει να κάνει πλέον με τους τόμους της ένδοξης ιστορίας μας, δεν αποτιμάται με τις αρετές και τον πολιτισμό μας, που προσφέραμε στην ανθρωπότητα, αλλά μετριέται με τα σπρέντς, τα μνημόνια και τα τοξικά ομόλογα που μας μολύνουν…
Γι’ αυτό κι όλοι εμείς που μαζευτήκαμε σήμερα εδώ, νιώθουμε τυχεροί που βρίσκεται ανάμεσά μας ο Μανώλης Γλέζος. Που, έστω και για το σύντομο χρονικό διάστημα της παραμονής του στο Βελβεντό, έχουμε τη δυνατότητα να ακούσουμε και να συνομιλήσουμε με έναν τέτοιο άνθρωπο, με έναν δάσκαλο, με έναν αγωνιστή.
Ο Μανώλης Γλέζος δεν είναι μόνο ο άνθρωπος που στην αρχή της μεγάλης κατοχικής νύχτας, πριν 70 χρόνια, τη νύχτα της 30ής προς 31η Μαΐου 1941, κατέβασε, μαζί με μια εξίσου εμβληματική μορφή της Εθνικής Αντίστασης, τον φίλο του, τον αείμνηστο Λάκη Σάντα, τη χιτλερική σημαία, τη Γερμανική σβάστικα του Γ΄ Ράιχ για να μη μολύνει τον ιερό βράχο της Ακρόπολης… Κάνοντας ακόμα και τις Καρυάτιδες να γελάσουν. Σε μια αποστροφή της λογικής που άλλοι την λένε αποκοτιά και άλλοι την λένε ανδρεία, δύο νέα παιδιά μιας σκλαβωμένης χώρας, δύο αμούστακα και άοπλα παλικάρια, ταπείνωσαν το κατακτητή, κατάφεραν να βεβηλώσουν το σύμβολο του Χίτλερ και να τον χτυπήσουν στην καρδιά. Στέλνοντας στην υποδουλωμένη Πατρίδα και στη τρομοκρατημένη ανθρωπότητα, ένα μήνυμα λευτεριάς από το βράχο του παγκόσμιου πολιτισμού. Αυτό το γνωρίζει όλη η οικουμένη. Ασφαλώς το γεγονός αυτό και μόνο έχει τέτοια δυναμική που αρκεί για να προσφέρει στα παιδιά, στους νέους, ένα ζωντανό μάθημα ιστορίας. «Ήταν η πρώτη ανάσα της αντίστασης», είπαν στη Βουλή, τιμώντας τον Μανώλη Γλέζο και τον Λάκη Σάντα, το Νοέμβριο του 2008. Δύο δεκαοκτάχρονα που έπαιξαν με την ιστορία, είδαν ένα σύμβολο και αποφάσισαν να γίνουν σύμβολα οι ίδιοι… «Εμείς που γεννηθήκαμε ανάμεσα στους δύο πολέμους είμαστε δρακογενιά, είμαστε παιδιά του δράκου», είχε πει ο Λάκης Σάντας σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις του. Μια δρακογενιά που είχε τις ρίζες της στο 4ο Γυμνάσιο Αθήνας. Ο Μανώλης Γλέζος και η… παρέα του ήταν οι άριστοι μαθητές του σχολείου και κανείς τότε δεν φανταζόταν ότι η σειρά των «πρώτων θρανίων» είχε συστήσει την οργάνωση για την απελευθέρωση των Δωδεκανήσων από την ιταλική κατοχή και τις νύχτες έγραφε συνθήματα στους αθηναϊκούς τοίχους κατά της μεταξικής δικτατορίας…
Βέβαια η Πατρίδα, αφού απελευθερώθηκε από τους Γερμανούς και παραδόθηκε στις «εξαρτήσεις» των συμμάχων της και των δοσίλογων τέκνων της, αντάμειψε όπως αυτή νόμιζε τους ήρωές της… Εξορίες, φυλακίσεις, καταδίκες σε θάνατο. Αυτές ήταν οι «τιμές» στον Μανώλη Γλέζο που μαζί με τον Λάκη Σάντα κατέβασαν τη γερμανική σημαία, την «αγκυλωμένη σημαία» από την Ακρόπολη, η κορυφαία αντιστασιακή πράξη στην Ευρώπη.
Ναι, συντηρούμε μια εκτεθειμένη Δημοκρατία, μια κατ’ επίφαση δημοκρατία που είναι ανίκανη να προστατέψει εμάς και τη Πατρίδα μας. Μια Δημοκρατία που αναπαράγει ΟΛΕΤΗΡΕΣ για την εξόντωσή της… Όπως είπε ο ίδιος ο Μανώλης Γλέζος, στην επικήδεια ομιλία τού «Συναγωνιστή» του Λάκη Σάντα. Όπου αναφερόμενος στις μεταξύ τους συζητήσεις ανέφερε ότι του είπε: «Οι Ολετήρες του Έθνους έχουν υποδουλώσει τη χώρα στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά».
Θα θέλαμε, σύντροφε Μανώλη, να δεχτείτε τα θερμά μας συλλυπητήρια, τα συλλυπητήρια ολόκληρης της κοινωνίας του Βελβεντού, για τον φίλο σας, τον «αδερφοποιτό» σας, Απόστολο Σάντα που χάσατε, αλλά και έχασε όλη η Ελλάδα, πριν λίγες μέρες, ένα μόλις μήνα πριν την συμπλήρωση 70 χρόνων από το κατέβασμα της «σβάστικας» από τον ιερό βράχο…
Για μας τους Βελβεντινούς, φίλες και φίλοι, ο Μ. Γλέζος σημαίνει κάτι περισσότερο. Όπως ο ίδιος έχει πει παλιότερα: «Η αντίσταση του παρελθόντος δεν ανήκει ούτε σε κόμματα ούτε σε παρατάξεις ούτε και σε μας τους ίδιους που αγωνιστήκαμε. Είναι κτήμα του έθνους». Ο Μανώλης Γλέζος είναι ο βετεράνος αλλά όχι απόμαχος αγωνιστής που πέρασε πολλά στη ζωή του, έπαθε πολλά και που συνεχίζει να αγωνίζεται μέχρι σήμερα για τις ιδέες του. Είναι θαυμαστή η συνέχεια που είχε και η συνέπεια που υπάρχει στο έργο του. Ανάμεσα στην κορυφαία αντιστασιακή πράξη που τον έκανε γνωστό στα πέρατα της οικουμένης και στη μετέπειτα δράση του υπάρχει μια φανερή συμπληρωματική σχέση…
«Ο «Καλλικράτης» μετατρέπει τους πολίτες σε υπόδουλους» είχε δηλώσει τον περασμένο Οκτώβριο σε μία συνέντευξη που είχε δώσει και είχε προκαλέσει μεγάλη αίσθηση. «Ο «Καλλικράτης» είναι κώδικας, ο οποίος καταργεί την αυτοδιοίκηση και την κρατικοποιεί. Είναι αντισυνταγματικός και αντιδημοκρατικός», τόνιζε τότε.
Ο Μανώλης Γλέζος υπήρξε αντίπαλος των καταναγκαστικών συγχωνεύσεων των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης που επιχειρήθηκε από το 1986 ακόμα. Έπεισε μάλιστα τότε τον Ανδρέα Παπανδρέου και απέσυρε από νομοσχέδιο την αναγκαστική συνένωση.
Ήταν από τους πρώτους που αντέδρασαν και αντιστάθηκαν στην επιχειρούμενη από τον κ. Ραγκούση διοικητική μεταρρύθμιση, ήδη από το Γενάρη του 2010. Εκφράζοντας την άποψη ότι ο «Καλλικράτης» αποσκοπεί στην επαναθεμελίωση όχι της αυτοδιοίκησης αλλά του κράτους τοποθετήθηκε και στα συνέδρια της ΚΕΔΚΕ. Σημειώνοντας ακόμη ότι αυτή είναι μια πολύ δύσκολη καμπή για την αυτοδιοίκηση, ενώ άσκησε έντονη κριτική στην κυβέρνηση για τα περί… διαβούλευσης επί του σχεδίου.
Ως ενεργός πολίτης, που δεν έχει σταματήσει ν' αγωνίζεται συνεχώς και αδιαλείπτως, συμμετείχε και στις τελευταίες δημοτικές εκλογές, εκλογές στις οποίες κρινόταν ο κώδικας αυτοδιοίκησης ο επονομαζόμενος «Καλλικράτης» καθώς και όπως όλοι γνωρίζουμε, και η συνολική πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Και μάλιστα όχι στην πατρίδα του, την Απειράθου Νάξου, την οποία υπηρέτησε, προσπάθησε και πέτυχε πάρα πολλά, με σημαντικότερο όλων ότι λειτούργησε για δώδεκα χρόνια η άμεση δημοκρατία. Που είναι και η πραγματική δημοκρατία και την οποία, φυσικά, κατάργησε ο «Καποδίστριας». Αλλά, εκφράζοντας την αντίθεσή του στην αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση και προκαλώντας τον ίδιο τον υπουργό Εσωτερικών, αποφάσισε να θέσει υποψηφιότητα στην… Πάρο ως επικεφαλής του συνδυασμού της Κίνησης Ενεργών Πολιτών Πάρου. Έλεγε τότε: «Δικαιούμαι να προσκαλώ σε διάλογο οποιονδήποτε για την αυτοδιοίκηση, την οποία λειτούργησα και υπηρέτησα. Πολλώ δε μάλλον, όταν ο Γ. Ραγκούσης τυχαίνει να είναι και αυτός από την Πάρο. Αβίαστα, λοιπόν, προβάλλει το: «Ιδού η Πάρος, ιδού και η πρόκληση». Και στο ερώτημα που του τέθηκε: «Γιατί στην Πάρο και όχι στη Νάξο, την πατρίδα σας;», απάντησε: «Πατρίδα μου είναι όλη η Ελλάδα, όλη η ανθρωπότητα. Αυτό πιστεύω και έτσι νιώθω».
Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά και ας σταθούμε σε μερικές μόνο στιγμές της πολυσήμαντης και περιπετειώδους ζωής του.
Ο Μανώλης Γλέζος γεννήθηκε στην Απειράθου Νάξου το 1922. Μαθητής ακόμα συμμετείχε στη δημιουργία μιας πατριωτικής ομάδας για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου. Στα 19 του χρόνια ήταν πρωτοετής φοιτητής της ΑΣΟΕ, όταν μαζί με τον Απόστολο Σάντα, τη νύχτα της 30ης προς 31η Μαΐου θα κατεβάσουν από την Ακρόπολη τη γερμανική σημαία και θα καταδικαστούν ερήμην σε θάνατο.
Έχει καταδικαστεί 28 φορές για την πολιτική του δραστηριότητα, από τις οποίες 3 φορές σε θάνατο. Παρέμεινε στη φυλακή και την εξορία συνολικά 16 χρόνια. Η εκτέλεση των θανατικών ποινών δεν πραγματοποιήθηκε, έπειτα από τις έντονες διαμαρτυρίες της διεθνούς κοινής γνώμης.
Μεταπολεμικά, συντάκτης και διευθυντής του ‘‘Ριζοσπάστη’’ και από το 1956 της ‘‘Αυγής’’.
Βουλευτής με την ΕΔΑ το 1951, όπως και το 1961 αν και φυλακισμένος.
1975: Συμμετέχει στην ανασυγκρότηση της ΕΔΑ – Πρόεδρός της (1985-89)
Πρώτος βουλευτής το 1981 όπως και το 1985, ευρωβουλευτής το 1984, όλες με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ.
Εκτός, όμως, όλων των παραπάνω έχει να παρουσιάσει και ένα πληθωρικό και πολυσχιδές συγγραφικό έργο.
Έχει γράψει τα εξής βιβλία: Η ιστορία του βιβλίου – Από τη δικτατορία στη δημοκρατία – Το φαινόμενο της αλλοτρίωσης στη γλώσσα – Βίγλα μνήμης – Η συνείδηση της πετραίας γης – Ύδωρ, Αύρα, Νερό – Ο άνθρωπος και η φύση.
Ο Μανώλης Γλέζος είναι ακατάβλητος, ακόμα δρα και δημιουργεί. Απτό παράδειγμα το τελευταίο εργώδες πόνημά του που αναφέρεται στην ιστορία της Εθνικής Αντίστασης (1940-1945) και εκδόθηκε πριν έξι χρόνια από τις εκδόσεις «Στοχαστής».
Με το σχετικά πρόσφατο, αλλά όχι το τελευταίο ελπίζουμε, δίτομο βιβλίο-έργο του έρχεται να ανταμώσει τη δράση της νιότης του και ταυτόχρονα να εντάξει την εθνική αντίσταση στην ελληνική ιστορία, αφού ολόκληρη η ελληνική ιστορία, όπως παρατήρησε ο Ν. Σβορώνος δεν είναι τίποτ’ άλλο από μια διαρκής αντίσταση ενάντια σε κάθε επιβουλή και σε κάθε κατάκτηση.
Ο Μανώλης Γλέζος για την προσφορά του και τις υπηρεσίες του στις επιστήμες και στην πατρίδα έχει αναγορευτεί επίτιμος διδάκτορας σε τρία πανεπιστήμια, επίτιμο μέλος της Ελληνικής Υδροτεχνικής Ένωσης (Ε.Υ.Ε.), έχει ανακηρυχθεί επίτιμος δημότης σε πολλούς δήμους και επίτιμο μέλος σε διάφορους κοινωνικούς φορείς, ενώ έχει βραβευτεί το 1958 με το Διεθνές Βραβείο Δημοσιογραφίας, το 1959 με το χρυσό μετάλλιο Ζολιό Κιουρί, το 1963 με το χρυσό βραβείο Λένιν για την ειρήνη, το 1997 με τον Μεγαλόσταυρο του Φοίνικα και με άλλες τιμητικές διακρίσεις.
Αγαπητέ Μανώλη Γλέζο, φίλες και φίλοι, είμαστε πολίτες του Δήμου Βελβεντού. Του μοναδικού Δήμου στην Ελλάδα που αγωνίζεται με συνέπεια και συνέχεια εδώ και τέσσερα χρόνια για την ανεξαρτησία και την αυτονομία του. Ουσιαστικά δηλαδή, για την πεμπτουσία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που είναι μία και μόνο λέξη: Δημοκρατία.
Η σημερινή πρόσκληση στον Μανώλη Γλέζο και η τιμητική για μας αποδοχή της, δεν φανερώνει τίποτε άλλο παρά το ότι ο αγώνας μας συνεχίζεται. Και θα συνεχιστεί έως ότου πετύχουμε το στόχο μας. Που δεν είναι άλλος παρά η ανεξαρτησία και η αυτονομία του Δήμου Βελβεντού!
Με τον Μανώλη Γλέζο απόψε κοντά μας ανοίγουμε μια εβδομάδα εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων, μια εβδομάδα μνήμης, μια εβδομάδα αντίστασης.
Σύντροφε Μανώλη, τον Γενάρη του 2010 είχατε αναρωτηθεί, απευθυνόμενος στον Υπουργό Εσωτερικών: «…Και αν οι πολίτες πουν όχι, τι θα κάνει;» Οι πολίτες του Βελβεντού, όπως κι εσείς, είπαμε ΟΧΙ κ. Γλέζο. Όχι στον «Καλλικράτη», όχι στην κατάργηση και τη δολοφονία της πραγματικής αυτοδιοίκησης, όχι στην υποδούλωση. Αλλά δυστυχώς ήμασταν λίγοι. Μέχρι σήμερα. Γιατί από δω και πέρα όλο και περισσότερες κοινωνίες θα αντιλαμβάνονται ότι ο «Καλλικράτης» δεν είναι, όπως νόμιζαν αυτοί που τον υποστήριξαν, η δυνατότητα της τοπικής αυτοδιοίκησης να σχεδιάσει το μέλλον της σε ευρύτερη και πιο αποδοτική κλίμακα, να δώσει λύσεις που ασφυκτιούσαν στα στενά όρια των παλιών δήμων. Αλλά μια προέκταση του μνημονίου σε περιφερειακή κλίμακα, μια «εξειδίκευσή του σε τοπικό επίπεδο». Ο «Καλλικράτης» μεταβάλλεται, όπως προδιαγράφεται, δυστυχώς για τις Τοπικές Κοινωνίες, σε όργανο επιτήρησης των δημοσιονομικών προσαρμογών και του μνημονίου, και όχι όπως θα περίμεναν κάποιοι σε μηχανισμό δημιουργίας και αναδιανομής των πόρων υπέρ του λαού και της ελληνικής οικονομίας.
Φίλες και φίλοι, οι μέρες έχουν μνήμη…
Το παραμύθι δεν τελειώνει, άμα δεν το τελειώσουμε εμείς. Η ιστορία είναι πάντα εδώ, γεμάτη χρόνο και ρωγμές, γεμάτη μέρες και αλήθειες. «Η ιστορία γράφεται με ανυπακοή», λέει ένα από τα συνθήματα των ημερών τούτων. Και πόση συνάφεια έχει η ανυπακοή με το παραμύθι: δύο λέξεις που φέρνουν στα χείλη χαμόγελο, λέξεις τής παιδικής μας ηλικίας που κουβαλάμε μαζί μας όσο μεγαλώνουμε. Και είναι αυτές που μπορεί να μας κρατήσουν ζωντανούς και όχι η έλλειψη ρυτίδων από το μέτωπο και ρωγμών από το χρόνο. Είναι μέρες, λοιπόν, να μάθουμε να μιλάμε και να βγάζουμε αυθάδικα τη γλώσσα. Είναι μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες / έτσι μπράβο να σ’ ακούω να μιλάς / Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες / Τι ωραίο να κλαις και να γελάς. Είναι μέρες που το γέλιο μπορεί να γίνεται κλάμα και το κλάμα, οργή. Είναι μέρες που η οργή ξεχειλίζει, αλλά δεν έχει όνειρο για να κρυφτεί. Είναι μέρες που τα όνειρά μας θα χωράνε και δεν θα κρύβουν την οργή μας. Είναι μέρες που θα μιλάμε και δεν θα αφήνουμε μόνο τους άλλους να μιλούν. Είναι μέρες που ο φόβος καραδοκεί να πνίξει τη μιλιά μας.
Είναι όμως παράλληλα και μέρες μνήμης για μας και, αντί να ευχηθούμε γενικά και αόριστα περί παγκόσμιας ειρήνης, τερματισμού του πυρηνικού εφιάλτη και εξάλειψης του πόνου και της δυστυχίας από τον κόσμο, ας κάνουμε κάτι καλύτερο. Ας ονειρευτούμε από την αρχή το παραμύθι. Το δικό μας παραμύθι. Χωρίς ευχές. Ας είναι το όνειρο εκείνο που θα χωρέσει όλος ο κόσμος. Είμαστε σίγουροι ότι στα όνειρα χωράει ο κόσμος όλος. Το όνειρο είναι πιο δυνατό από την ευχή. Επειδή κάποιες φορές γεμίζουμε ανυπακοή για να το κάνουμε πραγματικότητα. Όπως τα παιδιά, για να φτάσουν στο τέλος του παραμυθιού. Και τότε οι ζωές μας γεμίζουν φωτιά. Και αποκτούν την λάμψη των ματιών μας…
Ως επίλογο αυτής της προσφώνησης του Μανώλη Γλέζου, επιλέξαμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του «αδερφοποιτού» του, του Λάκη Σάντα, που είχε καταθέσει ως παρακαταθήκη. Πιστεύουμε ότι θα το ήθελε και ο ίδιος: «Τώρα εγώ, μαζί με τους υπόλοιπους που ζουν ακόμα συναγωνιστές μου, απλά γερασμένα παλικάρια, φθάσαμε στο τέλος. Ζήσαμε όμως μεγάλες και ωραίες στιγμές. Εσείς να δούμε…».
Φίλες και φίλοι, συμπολίτισσες και συμπολίτες, παραδίδω το λόγο στον άνθρωπο που ανέβασε τις αξίες του ήθους, της ηθικής και της ανιδιοτέλειας στα ύψη. Πάντα απλός, αλλά όχι απλοϊκός, πάντα αγωνιστής και πάντα σεμνός. Σύντροφε Μανώλη Γλέζο…
21 Μαΐου 2011
Τσιουκαρδάνης Νίκος
Πολίτης

Βελβεντό-Συνεχίζουμε τον αγώνα

------------------
27 Μαΐου 2010-Κατάργηση του Δήμου Βελβεντού
Ένα χρόνο μετά το Βελβεντό συνεχίζει τον αγώνα για την αυτονομία του.
Η συνένωση του Δήμου μας με έναν χρεωμένο δήμο, έχει πολύ δυσάρεστες συνέπειες για το Βελβεντό. Και η ερώτηση για τα “μεγάλα μυαλά” που σκέφτηκαν τον Καλλικράτη και γι’ αυτούς που τον υπηρετούν, είναι απλή: Θα ενώνατε τις δικές σας περιουσίες, με την περιουσία του χρεωμένου γείτονα; Γιατί καλές οι θεωρίες σας όταν πρόκειται για τους άλλους, αλλά όταν είναι να τα εφαρμόσετε για τον εαυτό σας, σφυρίζετε αδιάφορα.
Γι’ αυτό κι εμείς ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ… σήμερα …αύριο…μέχρι τις επόμενες εκλογές και μετά τις επόμενες εκλογές. Μέχρι την τελική δικαίωση.
ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΗΜΕΡΑ-
ΔΗΜΟΣ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ ΑΥΡΙΟ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ για την ομιλία του Μ.Γλέζου

Μια ιδιαίτερα σημαντική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 21 Μαϊου 2011 στο Βελβεντό με την επίσκεψη και ομιλία του σπουδαίου αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, της πολιτικής, της τοπικής αυτοδιοίκησης και της δημοκρατίας Μανώλη Γλέζου με θέμα «Καλλικράτης και Τοπική Αυτοδιοίκηση».
Στο κατάμεστο Πνευματικό Κέντρο οι πολίτες του Βελβεντού είχαν την ευκαιρία να ακούσουν την ιστορική αναδρομή του Μ. Γλέζου στις ρίζες και την εξέλιξη της τοπικής αυτοδιοίκησης από την ομηρική εποχή μέχρι και τις μέρες μας, την σκέψη και τον προβληματισμό του σε θέματα δημοκρατίας και αυτοδιάθεσης των κοινωνιών.
Ο Μ. Γλέζος αναφέρθηκε επίσης στις στρεβλώσεις του πολιτικού συστήματος, στην αναγκαιότητα άμυνας και εξέγερσης των τοπικών κοινωνιών καθώς και ανάδειξης ανάλογων παραδειγμάτων πανελλήνια, όπως του Βελβεντού με τη στάση του απέναντι στον Καλλικράτη και την αναγκαστική συνένωση που του επιβλήθηκε.
Πολύτιμη για όλους εμάς τόσο η ομιλία του όσο και οι απόψεις που ανέπτυξε στον διάλογο που ακολούθησε με τους πολίτες του Βελβεντού, ιδιαίτερα για τον «καθαρό» του λόγο, την διαυγή και σε αρκετά σημεία ρηξικέλευθη σκέψη του, τη βιωματική γνώση των σημαντικότερων ιστορικών γεγονότων της χώρας μας τα τελευταία 70 χρόνια αλλά και τα παραδείγματα από την προσωπική του πορεία τόσο στην τοπική αυτοδιοίκηση όσο και στην ευρύτερη πολιτική σκηνή.
Στη διάρκεια της εκδήλωσης ο Πρόεδρος της ΜΚΟ «Κοινωνία των Πολιτών του Βελβεντού», Μανώλης Στεργίου απένειμε στον Μανώλη Γλέζο τιμητική πλακέτα, ως ελάχιστη ένδειξη αναγνώρισης του διαχρονικού αγώνα και της προσφοράς του στη Δημοκρατία και την Τοπική Αυτοδιοίκηση ενώ παράλληλα τον ανακήρυξε επίτιμο μέλος της.
Αποδεχόμενος την τιμητική βράβευση, όπως ο ίδιος είπε, τόνισε χαρακτηριστικά ότι αισθάνεται ιδιαίτερη ευθύνη απέναντι στην κοινωνία μας, για το λόγο ότι η τιμή δε γίνεται από έναν «αναγνωρισμένο από το κράτος Δήμο» αλλά από μια αγωνιζόμενη κοινωνία. Δήλωσε «απλός πολίτης αυτής της κοινωνίας και απλός στρατιώτης της υπόθεσης του Βελβεντού». Μίλησε για την αντισυνταγματικότητα του ίδιου του «Καλλικράτη» που καταπατά την κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα έννοια της αυτοδιοίκησης, ενώ έδωσε το σύνθημα για εκστρατεία ενημέρωσης όλου του ελληνικού λαού σχετικά με το θέμα του Βελβεντού δηλώνοντας χαρακτηριστικά ότι «η υπόθεση σας πρέπει να γίνει κτήμα όλου του ελληνικού λαού» κι ότι «το Βελβεντό αποτελεί φάρο αντίστασης ενάντια στον «Καλλικράτη», παράδειγμα για όλη την Ελλάδα». Τέλος έδωσε το νέο σύνθημα για τη συνέχιση της αγωνιστικής πορείας της κοινωνίας μας που πρέπει να είναι: «Καλλικράτης ή Βελβεντό;»
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία της Συντονιστικής Επιτροπής Πολιτών και εντάσσεται στο πλαίσιο εκδηλώσεων για τον έναν χρόνο από την ψήφιση του «Καλλικράτη», με τις οποίες δηλώνουμε τη συνέχιση του αγώνα για τη διεκδίκηση της αυτονομίας του Βελβεντού.
Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τον Μανώλη Γλέζο για την παρουσία του στο Βελβεντό, η οποία αποτελεί τιμή για μας και για την υποστήριξη στον αγώνα της κοινωνίας μας, αγώνα που συνεχίζουμε μέχρι τη δικαίωσή του και στον οποίο θεωρούμε ότι κερδίσαμε άλλον έναν ένθερμο υποστηρικτή.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ

Ομιλία του Μανώλη Γλέζου στο Βελβεντό

Μια πολύ σημαντική ομιλία πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 21 Μαΐου, στο γεμάτο από κόσμο Πνευματικό Κέντρο Βελβεντού. Κεντρικός ομιλητής ένας απλός άνθρωπος, αλλά ένας μεγάλος αγωνιστής, ο Μανώλης Γλέζος. Με θέμα:«ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ», κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον των Βελβεντινών για περισσότερες από δυο ώρες.
Στην αρχή της εκδήλωσης παραδόθηκε τιμητική πλακέτα από τον πρόεδρο της μη κερδοσκοπικής Εταιρείας «ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΟΥ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ» κ. Μανώλη Στεργίου στον κ. Γλέζο, για την προσφορά του στην Ελλάδα. Ο κ. Γλέζος ανακηρύχτηκε επίτιμο μέλος της Εταιρείας, πράγμα που αποδέχτηκε με ιδιαίτερη χαρά. Η παρουσίαση της προσωπικότητας του μεγάλου αντιστασιακού έγινε από το δάσκαλο κ. Νίκο Τσιουκαρδάνη.
Ο κ. Μανώλης Γλέζος αναφέρθηκε στην ομιλία του στο θεσμό των λαϊκών συνελεύσεων και της τοπικής αυτοδιοίκησης από τα αρχαία χρόνια στην Ελλάδα μέχρι και σήμερα. Αναφέρθηκε ακόμα στο δικαίωμα, βάση του Συντάγματος, που έχουν οι τοπικές κοινωνίες για την αυτοδιοίκησή τους. Τόνισε ότι το Βελβεντό αποτελεί ένα φάρο αντίστασης μέσα στις σημερινές δύσκολες συνθήκες και ότι θα βοηθήσει με όλες του τις δυνάμεις τον αγώνα των Βελβεντινών για το δίκαιο αίτημά τους, της αυτονομίας του Δήμου τους.

Παζάρι για συγκέντρωση χρημάτων για το Χαμόγελο του Παιδιού

Μια αξιέπαινη πρωτοβουλία και προσπάθεια των παιδιών των μικρών τάξεων του Δημοτικού Σχολείου Βελβεντού.Συγκέντρωσαν διάφορα δωράκια,πολλά από τα οποία τα κατασκεύασαν μόνα τους και τα πουλούν στην κεντρική πλατεία Βελβεντού.Διαμόρφωσαν κατάλληλα τα τραπεζάκια για να τοποθετήσουν τα πράγματα που είχαν για πώληση,καθόρισαν τις τιμές και τις έγραψαν σε καρτελάκια,έβγαλαν αφίσες και ανακοινώσεις.Σκοπός η συγκέντρωση χρημάτων,για να δοθούν στο "Χαμόγελο του Παιδιού".Ήδη από την πρώτη μέρα λειτουργίας του παζαριού συγκεντρώθηκαν 150 ευρώ,που δόθηκαν στον διευθυντή του Σχολείου και μαζί με αυτά που θα μαζευτούν και τις επόμενες μέρες θα σταλούν στα παιδιά που έχουν ανάγκη.
Αν περάσετε από το κέντρο του Βελβεντού αυτές τις μέρες,αγοράστε ένα δωράκι από το παζάρι των παιδιών,ενισχύοντας την αυθόρμητη προσπάθειά τους.

Πολλά συγχαρητήρια στους μικρούς μας μαθητές!!!

Εκδήλωση με τον Μανώλη Γλέζο

Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ
ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΟΜΙΛΙΑ
Με θέμα:«ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ»
ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΟΜΙΛΗΤΗΣ :ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ
ΣΑΒΒΑΤΟ 21 ΜΑΪΟΥ στις 9:00 το βράδυ
ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ

ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ

Με αφορμή την αυθόρμητη εκδήλωση εθελοντισμού των Βελβεντινών στις μετά Καλλικράτη ημέρες, θέλω να καταθέσω κάποιες αλήθειες για την αξιοσύνη της βελβεντινής κοινωνίας. Το Βελβεντό είναι ένας τόπος, που δόλια στερήθηκε την αυτονομία του από μια κατ’ επίφαση σοσιαλιστική κυβέρνηση. Αυτή η αντιμετώπιση που μας επεφύλαξαν οι πολιτικοί μας, ήταν καθ’ όλα άδικη για ένα τόπο που ξέρει να αξιοποιεί ορθολογικά τις δυνατότητες του, φυσικές και ανθρωπογενείς.
Ο εθελοντισμός είναι μια ανθρώπινη αξία, η οποία εκδηλώνεται όταν οι άνθρωποι συμμετέχουν και μάλιστα με ενεργό ρόλο στην κοινωνία. Ο εθελοντής προσφέρει τον ελεύθερο χρόνο, τη γνώση του, την εμπειρία του, χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα. Η προσφορά της εργασίας, ή της υπηρεσίας είναι αυθόρμητη, ενσυνείδητη και ανιδιοτελής. Είναι μια στάση ζωής, την οποία οι βελβεντινοί ανέπτυξαν από πολύ παλιά, η οποία αναδεικνύει τις ιδιαίτερες αξίες της κοινωνικής συμμετοχής, της αλληλεγγύης, του αλτρουισμού και της φιλανθρωπίας. Οι ρίζες του εθελοντισμού στο Βελβεντό είναι βαθιές μέσα στην ιστορική του πορεία και το κοινωνικό έργο που παρήχθη είναι εμφανές στο χώρο μας ακόμα και σήμερα στην εποχή της ατομίκευσης και της τεχνογνωσίας.
Αν ανατρέξουμε στα πολύ παλιά χρόνια θα δούμε ότι η εθελοντική πρωτοβουλία εμφανίζεται με πολλές μορφές δράσης. “Στα χρόνια της υπομονής δεν μας θυμήθηκε κανείς” (Μάνος Ελευθερίου), ωστόσο οι βελβεντινοί αβοήθητοι από την κρατική μηχανή, όπως και τώρα αποδιοπομπαίοι από την δήθεν Καλλικρατική “μεταρρύθμιση”, πήραν στα χέρια τους τα θέματα της τοπικής κοινωνίας κι έδωσαν καθοριστικές λύσεις στα χρόνια προβλήματα. Δημιούργησαν εξ’ ιδίων υποδομές στον οικισμό, στην καλλιεργήσιμη γη, προστατευτικά έργα για την αποφυγή φυσικών καταστροφών, έστησαν αξιόλογους και υγιείς συνεταιρισμούς και ανέδειξαν την πανανθρώπινη αξία της αλληλοβοήθειας.
Αν προσπαθήσουμε να ταξινομήσουμε τις ανθρώπινες δράσεις της θέλησης και της διάθεσης, θα οδηγηθούμε σε πολυποίκιλες μορφές εθελοντισμού. Ο κοινωνικός εθελοντισμός αναπτύχθηκε σε χρόνους δύσκολους και χαλεπούς. Με την αλληλοβοήθεια οι φίλοι, οι συγγενείς, οι γείτονες “χυμούσαν” για να βοηθήσουν, ή να συμπαρασταθούν όποιον είχε ανάγκη. Χωρίς πληρωμή. Κι εκείνος το ξεπλήρωνε με αμοιβαία εργασιακή υπηρεσία, όταν μπορούσε, όταν κατόρθωνε να σταθεί στα πόδια του. Αυτό, αν μη τι άλλο, δείχνει τη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής των βελβεντινών. Ο περιβαλλοντικός εθελοντισμός εμφανίσθηκε με πρωτοβουλίες για τη προστασία και την αναβάθμιση του φυσικού και του αστικού περιβάλλοντος. Ο πολιτιστικός εθελοντισμός ήρθε να συμπληρώσει τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς του κόσμου και να τονώσει την ψυχή του με την διοργάνωση μουσικών, θεατρικών και εικαστικών δραστηριοτήτων. Ο σωματειακός εθελοντισμός ένωσε ανθρώπους για την επιδίωξη κοινού σκοπού, ιδρύοντας φορείς και οργανώσεις, που έμελλε να μεγαλουργήσουν και να σφραγίσουν με την ενεργή παρουσία τους την αξιοσύνη, την λεβεντιά και την αρχοντιά του τόπου.
Βασικές υποδομές στο δομημένο ιστό του Βελβεντού, σχολεία, βιβλιοθήκες, μουσεία, νομικά πρόσωπα, συνεταιρισμοί, φορείς του πολιτισμού και του αθλητισμού στήθηκαν και αναπτύχθηκαν στον τόπο μας με τον εθελοντισμό. Εθελοντική εργασία και διακόνημα μαζί είναι και η φροντίδα των 75 και πλέον ξωκλησιών, που οι βελβεντινοί τα παρέλαβαν από πάππου προς πάππου, τα συντηρούν, τα διατηρούν καθαρά, τα λειτουργούν και εξωραΐζουν τον περιβάλλοντα χώρο τους, βάζοντας – σχεδόν πάντα – βαθιά το χέρι στη τσέπη για να το πετύχουν.
Ο χρόνος κύλησε και σ’ όλο αυτό το διάστημα κάναμε τα πάντα για να πάμε τον τόπο μας μπροστά. Ο τόπος, μαζί και ο κόσμος, πρόκοψε. Ο Δήμος λειτούργησε υποδειγματικά κι έφθασε δικαιολογημένα στο εξαιρετικό επίπεδο να προσφέρει στον πολίτη ποιότητα υπηρεσιών. Και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Με την θηλιά του αντικοινωνικού Καλλικράτη στο λαιμό των βελβεντινών. Ένα νομοσχέδιο που καταργεί την αυτοδιοίκηση και αναδεικνύει την ετεροδιοίκηση, που ακυρώνει την τοπική διοίκηση και προωθεί την τοπική διαχείριση, που δημιουργεί μεγαλύτερες διοικητικές μονάδες, απόμακρες στον πολίτη, για να ασκήσουν εξουσία με τον πιο ψυχρό και επιχειρηματικό τρόπο. Αντιδράσαμε, αντισταθήκαμε στον εμπαιγμό με την νεολαία στην πρώτη γραμμή και επιλέξαμε έναν αγώνα ειρηνικό για τα δίκαιά μας. Ξέρουμε ότι θα υπάρξουν προβλήματα στον τόπο μας. Όμως δεν περιμένουμε να γίνει και τίποτα αυτήν την αυτοδιοικητική θητεία, καθώς θα υπάρξει υποχρηματοδότηση των Δήμων. Είναι ξεκάθαρο ότι ο “Καλλικράτης” στη βασική φιλοσοφία του στηρίχτηκε στις συνθήκες του Μνημονίου και του Δ.Ν.Τ. Ξέρουμε επίσης ότι θα δοκιμασθεί η αντοχή της κοινωνίας μας.
Όμως μέσα απ’ αυτόν το αγώνα μας αναδείξαμε και δημιουργήσαμε ξεχασμένες και νέες μορφές της γνήσιας λαϊκής συμμετοχής. Με στόχο να βρούμε λύσεις στα καθημερινά προβλήματα του τόπου μας. Ο κόσμος του Βελβεντού ανήγαγε σε κορυφαία ιδέα και πρακτική την αυτοδύναμη ενέργεια του δήμου των πολιτών, χωρίς αντιπροσώπους και κόμματα. Χωρίς θεσμική και κρατικοδίαιτη υποστήριξη, χωρίς εργολαβική εργασία και χρηματοδοτούμενες πρωτοβουλίες, μα με τα χέρια μας, το μεράκι, την άσβεστη διάθεση για ένα καλύτερο αύριο, εθελοντικά, αφιλόκερδα και αυτόβουλα πιάσαμε δουλειά. Όχι πως είχαμε παραιτηθεί ποτέ απ’ αυτές τις συμμετοχικές και ανιδιοτελείς δράσεις της κοινωνίας, καθόσον πάντα ήμασταν στο πρώτο μετερίζι του εθελοντισμού! Η δουλειά στην συντονιστική, στους φορείς, στην καθαριότητα, στις πολιτιστικές εκδηλώσεις της βελβεντινής παράδοσης και λεβεντιάς, στην προβολή του τόπου, μας βοηθάν να αναζητήσουμε τον επαναπροσδιορισμό μας και να προσπαθήσουμε να αγγίξουμε την αυτογνωσία μας. Ο Κορνήλιος Καστοριάδης, στην σημερινή πολιτική σκηνή όπου δεν υπάρχουν αληθινές κυβερνήσεις και οι κοινωνίες είναι ακυβέρνητες, πιστεύει ότι “η μόνη λύση είναι να αφυπνισθούν ξανά οι κοινωνίες” και οι άνθρωποι “να πιστέψουν στις δικές τους δυνάμεις, να επινοήσουν άλλους τρόπους πολιτικής πράξεως… ο στόχος αυτής της αυτοοργάνωσης και του αυτοκαθορισμού είναι η αληθινή δημοκρατία, η αυτονομία”.
Το πρώτο μεγάλο κέρδος απ’ αυτόν τον αγώνα μας ήταν η ενεργοποίηση της νέας γενιάς και η συμμετοχή της στα τοπικά προβλήματα. Έτσι λοιπόν στο Βελβεντό σήμερα μπολιάζεται από τη μια η εμπειρία, η γνώση και η αξιοσύνη και από την άλλη η καινοτομία, οι φρέσκες ιδέες και η υγιής σκέψη. Άλλωστε η αλληλεγγύη των γενεών, βασική κοινωνική επιλογή για την προκοπή ενός τόπου, απαιτεί τη συνεργασία, την εμπιστοσύνη και την αναγνώριση της προσπάθειας. Εμείς, η γενιά της Μεταπολίτευσης και οι ακόμα μεγαλύτεροι οφείλουμε να αναγνωρίσουμε αυτήν την ενεργή συμμετοχή της νεολαίας μας, να δείξουμε εμπιστοσύνη στα παιδιά μας και να τα εκχωρήσουμε κι άλλες θεσμικές και δημιουργικές πρωτοβουλίες. Να τα “ορμηνεύουμε”, να τα συμβουλεύουμε, να τα προσεγγίζουμε αξιόπιστα και να τα αναγνωρίζουμε το δικαίωμα που έχει κανείς να ονειρεύεται και να ελπίζει. Γιατί πιστεύουμε στη νέα γενιά, την ελπίδα του τόπου μας. Είναι χρέος μας να εξηγήσουμε, αλλά και ταυτόχρονα είναι θαρραλέα διαπίστωση ότι οι όποιες μεταβολές στην ποιότητα ζωής – επικυρωμένες ή επερχόμενες – θα επιβαρύνουν κυρίως τα νέα παιδιά. Η νεολαία σήμερα αποτελεί το αναξιοποίητο τοπικό μας κεφάλαιο. Αυτό πρέπει να ενεργοποιηθεί για το καλό της κοινωνίας μας. Κι εμείς οι μεγαλύτεροι να στηρίξουμε αυτήν την ελπιδοφόρα εξέλιξη.
Το νέο δυναμικό του τόπου μας, με αξιοζήλευτες σπουδές εντός και εκτός της χώρας, με την ευχέρεια της επικοινωνίας, την τεχνογνωσία και την όρεξη για δουλειά, ήδη συμμετέχει στην νέα βελβεντινή προσπάθεια για την αναδιοργάνωση του τόπου. Πρόκειται για μια αναγεννητική, ανιδιοτελή και ποιοτική προσφορά στην γενικότερη προσπάθεια για την αυτονομία του Δήμου, την αντιμετώπιση των τοπικών προβλημάτων και το ξεπέρασμα της σημερινής πολύπλευρης κρίσης. Είναι ξεκάθαρο ότι η νέα εποχή απαιτεί νέες ιδέες, ανοιχτά μυαλά, ρηξικέλευθες αντιλήψεις, καθαρό λόγο και γνώση των νέων τεχνολογιών. Η νέα γενιά του Βελβεντού διαθέτει όλα τα παραπάνω. Χρειάζεται να της δείξουμε την εμπιστοσύνη μας, να της εμφυτεύσουμε την αξία του εθελοντισμού, να της θωρακίσουμε την εμπειρία και την βελβεντινή αξιοσύνη, για να αντιμετωπίσουμε την χρόνια κρίση, που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά κυρίως αξιακή. Και να πορευθούμε μαζί της για ένα καινούργιο κόσμο, για ένα καλύτερο αύριο. Για το Βελβεντό των ονείρων μας και των παιδιών μας.

ΣΙΟΜΟΣ ΚΩΣΤΑΣ
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
ΠΟΛΙΤΩΝ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ

Δρόμοι της Ελευθερίας-Σαν να μην πέρασε μια μέρα…

Του Νίκου Τσιουκαρδάνη-Πολίτη
Στην αρχαία Αθήνα δεν υπήρχε πιο φθηνό φαγητό από τις φακές. Όποιος έτρωγε σήμαινε ότι βρισκόταν σε κατάσταση απόλυτης ανέχειας. Μια μέρα, ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές, όταν πέρασε ένας απεσταλμένος του άρχοντα και του είπε: «Α, Διογένη! Αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος και αν κολάκευες λιγάκι τον άρχοντα, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να τρως συνέχεια φακές». Ο Διογένης σταμάτησε να τρώει, κοίταξε στα μάτια τον πλούσιο συνομιλητή του και αποκρίθηκε: «Α, φουκαρά αδερφέ μου! Αν μάθαινες να τρως λίγες φακές, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις συνέχεια τον άρχοντα».
Φίλες και φίλοι, ο… άνθρωπος από τη φύση του έχει την τάση να στέκεται όρθιος. Όποιος, όπως εμείς, έχει ένα «Γιατί;» να ζει μπορεί ν' αντιμετωπίσει οποιοδήποτε «Πώς»…
Αγαπητοί συμπολίτες και συμπολίτισσες, ο τόπος που κατοικούμε, ο τόπος που γεννηθήκαμε, ζούμε και αγαπάμε, βρίσκεται το τελευταίο διάστημα, και κυρίως σήμερα, σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή.
Οι τεράστιοι δήμοι που σχηματίστηκαν με τον… «Καλλικράτη», όπως το ‘χουμε ξαναπεί, μόνο την Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν υπηρετούν. Είναι ένα ακραίο αντίγραφο της κεντρικής εξουσίας, με άφθονη γραφειοκρατία, που ψάχνει για τροφή, πόρους για έργα και λοιπές(;) δραστηριότητες. Με τον «Καλλικράτη» τεμάχισαν ψυχρά τη χώρα, όπως χάραζαν οι αποικιοκράτες τα σύνορα των κρατών στις χώρες που κατακτούσαν δημιουργώντας αποικίες.
Βέβαια, οι θιασώτες της καζινοοικονομίας και των… τυχερών παιγνίων εσχάτως, μας θεωρούν ντεμοντέ, κατάλοιπα του παρελθόντος και προτείνουν τη μουσειοποίηση της παράδοσης. Συκοφαντούν έννοιες όπως Κοινότητα, Πατρίδα, Έθνος, Ελλάδα. Προσπαθούν να καταργήσουν την Ιστορία, την Παράδοση, την Ταυτότητα…
Ο… «Καλλικράτης», λοιπόν, σαν να μας τα… μπέρδεψε(sic) κάπως τα πράγματα (και ασφαλώς αυτό δεν ισχύει για μας’ καθότι εμείς γνωρίζαμε…). Γιατί έχουν περάσει τέσσερις μήνες πια από την εφαρμογή της πολυδιαφημισμένης μεταρρύθμισης, λέμε τώρα, μη φανταστείτε!, κι ακόμα κανείς δεν έχει καταλάβει – ούτε καν από τους υποστηρικτές της - με ποια λογική (εκτός από την «προφανή» αυτή της γεωγραφικής «εγγύτητας» και φυσικά του μνημονίου που το ήξεραν ότι ερχόταν) ενοποιήθηκαν οι δήμοι. Ούτε έναν συμπαραστάτη του Πολίτη και του Δημότη δεν κατάφεραν να εκλέξουν στο νομό και στην Περιφέρειά μας και κάτι ανάλογο συνέβηκε σε όλη τη χώρα. Υποτίθεται μία από τις κορυφαίες καινοτομίες του «Καλλικράτη»! Ενώ λοιπόν θα έπρεπε η εκλογή του οργάνου αυτού να ήταν από τις πρώτες αποφάσεις-προτεραιότητες των δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων, με την ανάληψη των καθηκόντων τους την 1-1-2011, δεδομένου ότι η προθεσμία έληγε δυο μήνες μετά, εντούτοις η εκλογή αυτή ματαιώθηκε στους περισσότερους δήμους και στις περιφέρειες!!! Έτσι μόνο οι τέσσερις από τις δεκατρείς αιρετές περιφέρειες βρήκαν πρόσωπο κοινής αποδοχής για τη συγκεκριμένη θέση. Ακόμη χειρότερη η αναλογία στην περίπτωση των δήμων. Από τους εκατόν ογδόντα δήμους, που υποχρεώνονταν βάσει του νόμου να εκλέξουν, το κατόρθωσαν μόνο οι είκοσι! Δυστυχώς, για τους εμπνευστές του, ο… «Καλλικράτης» δεν έχει πετύχει τίποτε άλλο, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, παρά να κάνει πράξη τη ρήση του Αριστοτέλη «δεν υπάρχει τίποτε πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των ανίσων»…
Φίλες και φίλοι, είμαστε πολίτες του Δήμου Βελβεντού. Του μοναδικού Δήμου στην Ελλάδα που αγωνίζεται με συνέπεια και συνέχεια εδώ και τέσσερα χρόνια για την ανεξαρτησία και την αυτονομία του. Ουσιαστικά δηλαδή, για την πεμπτουσία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που είναι μία και μόνο λέξη: Δημοκρατία.
Για μας, σήμερα, αλλά και αύριο, κύρια προτεραιότητα πρέπει να είναι - και είναι - η ενδυνάμωση του αισθήματος εκείνου, ότι αποτελούμε όλοι μια ομάδα. Μια ομάδα όπου το «εμείς» παίρνει το προβάδισμα έναντι του «εγώ». Μια ομάδα που ξέρει να αξιοποιεί τη διαφορετικότητα των μελών της και να διοχετεύει την ενέργειά της προς τον ένα και κοινό στόχο που μας ενώνει όλους: Την αυτονομία του Δήμου Βελβεντού!
Επιμένουμε, λοιπόν, και παράλληλα διατηρούμε την ικανότητά μας να νιώθουμε εξοργισμένοι, να ξανασυναντιόμαστε, να οργανωνόμαστε, να μιλάμε, να κινητοποιούμαστε, να χαιρόμαστε, να κλαίμε, να γελάμε, να αγαπάμε, να μισούμε, να πιστεύουμε στις ικανότητές μας, να ανασυγκροτούμε τις δυνάμεις μας, να ανακτούμε τη Φωνή μας, το Λόγο μας, αλλά πάνω απ’ όλα να ανακτούμε επίσης την ικανότητά μας ν’ Αποφασίζουμε…
Ο ξεσηκωμός των τοπικών κοινωνιών αρχίζει ν' αποδίδει καρπούς σε πολλά σημεία της ελληνικής και όχι μόνο επικράτειας• είναι, όντως, μια νίκη της συλλογικής δράσης των κατοίκων, των πολιτών, έναντι των αυθαιρεσιών της κεντρικής εξουσίας, μια επιβεβαίωση ότι όπου δεν παρεμβαίνουν τα κόμματα, ανθοφορεί η δικαιοσύνη, τελεσφορεί η λαϊκή επιθυμία.
Εάν το κοινωνικό μας υλικό επιτρέπει την υπέρβαση μιας εποχής, αυτή νομίζουμε πρέπει να είναι η εποχή του κομματισμού. Εποχή της επικυριαρχίας του κομματικού συμφέροντος πάνω στους θεσμούς, εποχή του κομματικού κράτους. Και εάν απέμεινε κοινωνική ορμή για το πέρασμα σε μια καινούρια, αυτή δεν μπορεί παρά να είναι η εποχή της Κοινωνίας. Η εποχή της Κοινωνίας των Πολιτών.
Αποφάσεις κυβερνητικών στελεχών, που δεν λαμβάνουν υπ' όψιν τις τοπικές κοινωνίες, πλέον δεν υλοποιούνται εύκολα. Αρχίζει να γίνεται κοινός τόπος ότι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι ένα τέχνασμα των ολίγων που εκμεταλλεύονται ασύστολα και αδιάντροπα τους πολλούς. Η κοινωνία απαιτεί να συμμετέχει και αυτή η ίδια σε αποφάσεις που αφορούν το μέλλον της, την τύχη της. Καιρός ήταν• αρκεί να 'χει συνέχεια η αντίδραση που εκδηλώνεται εσχάτως σ' όλη, σχεδόν, την Επικράτεια.
Μπορεί, λοιπόν – κι ας πασχίζει η εξουσία για να το αποτρέψει - ένας μόνον άνθρωπος, μια μειοψηφία, μια ομάδα να «βραχυκυκλώσει» τη λειτουργία του κράτους και να ακυρώσει για μεγάλο διάστημα τους μηχανισμούς επιβολής του νόμου…
Άρα το κύριο ζήτημα που προκύπτει είναι η ανάγκη αμφισβήτησης της νομιμότητας, όταν αυτή θεμελιώνει διακρίσεις και επιτείνει την ανισότητα.
Βέβαια τέτοιες απόψεις αντιμετωπίζονται συχνά ως αιρετικές…
Ειλικρίνεια, πίστη στον αγώνα και αυτογνωσία, λοιπόν, το ζητούμενο σήμερα. Όροι απαράβατοι για την όποια «νίκη» ή «σωτηρία» μας…
Αν σήμερα εγκαταλείψουμε αυτό το πρόταγμα, τότε θα ενεργήσουμε, όπως μας προειδοποιούσε ο Τοκβίλ: «Όταν το παρελθόν δεν ρίχνει το φως του στο μέλλον, τότε ο νους του ανθρώπου σκοτεινιάζει». Ή όπως έλεγε ο Βιντάλ Νακέ: «Αυτός που έχει μνήμη του παρελθόντος έχει την ελπίδα του μέλλοντος».
Σε περιόδους αντιφάσεων κι αμφιβολιών, σε κοινωνίες ανέσεων κι αδιεξόδων, τις απαντήσεις στις προτεραιότητες της προσωπικής ζωής και του δημόσιου βίου δεν θα τις βρουν οι πολίτες στην ιδιώτευση και στην τελετουργία, αλλά στις νέες συλλογικότητες ριζοσπαστικής αμφισβήτησης των κατεστημένων και διεκδίκησης των διαφορετικών ιδεών. Η συνταγή είναι απλή: ψυχραιμία, όχι βιασύνη, μεθοδικές κινήσεις, ήπια επιμονή στις αρχές.
Φίλες και φίλοι, έχουμε ξαναπεί ότι, «πέραν του σχεδιασμού, προϋπόθεση αντιμετώπισης των μεγάλων προβλημάτων είναι η συνειδησιακή συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας και του κάθε μέλους της. Με ένα λόγο: Στις μεγάλες στιγμές της τοπικής κοινωνίας, οι άνθρωποι που δοκιμάζονται, δεν είναι άθροισμα μεμονωμένων πολιτών, αλλά οφείλουν να είναι κοινωνία συνανθρώπων. Έτσι και η αντιμετώπιση μεγάλων θεμάτων γενικότερα, προϋποθέτει τη μετάβαση από τον άνθρωπο στο συνάνθρωπο και από τον πολίτη στον συμπολίτη, πέρα από κομματικά σύνορα που δυστυχώς, αντί να λειτουργούν δημιουργικά λειτουργούν διχαστικά…».1
Εφόσον δεχόμαστε πως για να λειτουργήσει η δημοκρατία χρειάζονται ενεργοί πολίτες, η έννοια της δημοκρατίας είναι ταυτόσημη μ' εκείνη του ενεργού πολίτη. «Ως πολίτες, έχουμε όλοι την υποχρέωση να παρεμβαίνουμε και να εμπλεκόμαστε – ο πολίτης είναι αυτός που αλλάζει τα πράγματα», συνήθιζε να λέει ο νομπελίστας πορτογάλος συγγραφέας και διανοούμενος Ζοζέ Σαραμάγκου.
Δηλαδή, του ανιδιοτελούς εθελοντή που γνωρίζει καλά τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματά του και αγωνίζεται γι' αυτά, όχι μόνο για τον εαυτό του και την οικογένειά του, αλλά και για το κοινό καλό. Για την πόλη, την κοινωνία, την πατρίδα, το έθνος, τον πλανήτη. Ο ενεργός πολίτης δεν ανήκει στην ανθρωπομάζα των ιδιωτών-καταναλωτών, αλλά, ως γνωστόν, είναι ένα πρόσωπο καλά ενημερωμένο, που σκέφτεται συνολικά και δρα τοπικά, δραστηριοποιείται στην καθημερινότητά του κοινωνικά.
Αυτοοργάνωση, αυτονομία, ανεξαρτησία. Αν είναι να επιβιώσει η χώρα μας αλλά και η ανθρωπότητα, θα επιβιώσει μόνο με τη μορφή κοινοτικής οργάνωσης, δηλαδή κοινοτήτων με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αυτονομία. Όπου η ατομική ελευθερία και ευτυχία του καθενός θα είναι προϋπόθεση για την ελευθερία και την ευδαιμονία του κοινωνικού συνόλου. Η πυραμιδική οργάνωση σοβιετικού τύπου είναι καταδικασμένη…
Να είμαστε λοιπόν αισιόδοξοι. Αντίθετα με ό,τι υποστηρίζουν οι οπαδοί του στρουκτουραλισμού, οι άνθρωποι δημιουργούν με τη δράση τους την Ιστορία, αλλά σε συνθήκες που οι ίδιοι δεν επιλέγουν.
Τοπικές κοινωνίες: η μόνη λύση. Σαφώς και υπάρχουν ιδεολογικές συγκρούσεις σ' αυτές τις κοινωνίες, και βέβαια επικρατούν μικρά και μεγάλα συμφέροντα, θα ήταν αδιανόητο να μην πνίγονται σε διαπροσωπικές έριδες• παρά ταύτα είναι η μόνη εφικτή λύση στο σημερινό (βάρβαρο και νεοφιλελεύθερο) εθνικό αδιέξοδο. Αυτό όμως σημαίνει ν' αγαπάς τον τόπο σου, τους φίλους σου, τις παρέες σου, τη γειτονιά σου• το πνεύμα της ύλης• την πολιτική του πνεύματος.
Το μεγαλύτερο έλλειμμα της χώρας δεν είναι στα δημόσια οικονομικά, είναι στη σφαίρα της λογικής. Αλλά δυστυχώς γι’ αυτό το έλλειμμα δεν υπάρχει κανενός είδους «μνημόνιο» που μπορεί να το θεραπεύσει.
Φίλες και φίλοι, πριν ένα χρόνο είχαμε την αίσθηση ότι είμαστε μια μειονότητα που περπατάει σε αδιάβατους δρόμους, στους δρόμους της πολιτικής ανυπακοής. Σήμερα αυτούς τους δρόμους τους περπατάνε περισσότεροι, χρειάζεται, όμως, προσοχή για να διακρίνει κανείς την αυθεντικότητα από τα… κάλπικα προϊόντα.
Η ακλόνητη πίστη στο δίκιο του αγώνα μας, η αταλάντευτη και αδιαπραγμάτευτη στάση μας, αλλά και η αφοσίωσή μας στην ελευθερία και στη δημοκρατία αποδεικνύουν περίτρανα ότι ο αγώνας μας πέρα από πολιτική εξέγερση είναι και μια πνευματική αφύπνιση. Ο Μάης του 2010 μάς έδωσε μια «σφαλιάρα». Πιστεύουμε ότι τον τελευταίο χρόνο συντελέστηκε σε όλους μας μια πολιτική και πνευματική αφύπνιση. Ο εμπαιγμός που υποστήκαμε ως κοινωνία ήταν η «ευκαιρία» να ξυπνήσει η συνείδησή μας.
Οφείλουμε να έχουμε πίστη στους εαυτούς μας. Να βαδίσουμε με εμπιστοσύνη. Ο αγώνας μας είναι δίκαιος και ως τέτοιος έχει αναγνωριστεί απ’ όλους. Δεν πρέπει να έχουμε φόβο. Είμαστε… πολλοί στη Γη. Η πλειοψηφία απέναντι στους λίγους. «Πρέπει να αναρωτηθούμε τι σημαίνει οι άνθρωποι να μπορούν να ελέγχουν τις ζωές τους, αντί να τους μεταχειρίζονται σαν σκλάβους ή παθητικά αντικείμενα κι αυτό θα μας δώσει ένα καλό πειστήριο για το πόσο καλά λειτουργεί μια δημοκρατία».2
Φίλες και φίλοι, μία βραχυπρόθεσμη περίοδος αβεβαιότητας ή και έντασης είναι προτιμότερη από μία μακρά και βασανιστική επιδείνωση της ζωής μας. Οι φανταστικοί γόρδιοι δεσμοί δεν λύνονται με μιγαδικές πολιτικές. Απλώς, κόβονται...
Οι σημερινές συνθήκες απαιτούν: αρετή, τόλμη, γνώση, κρίση, υπευθυνότητα και δημιουργική φαντασία. Απαιτούν άλλους δρόμους.
Είμαστε προετοιμασμένοι να κερδίσουμε, είμαστε και προετοιμασμένοι να χάσουμε, αλλά δεν είμαστε προετοιμασμένοι να ξεπουλήσουμε τις αρχές μας. Ούτε τώρα ούτε ποτέ. «Καμία ήττα δεν μπορεί να είναι οριστική και δεν δύναται να καταργήσει τη ζωή και τον κόσμο στις αδιάκοπες μεταμορφώσεις τους, στη διαρκώς μεταβαλλόμενη φύση τους, στην ατέλειά τους».3
Δεν πρόκειται να τα παρατήσουμε. Δεν πρόκειται να χάσουμε την ελπίδα. Δεν πρόκειται να ξεπουληθούμε. Ας το πάρουν χαμπάρι επιτέλους. Ξέρουν αυτοί… «Δεν πουλάει κανείς τη γη πάνω στην οποία περπατούν οι άνθρωποι».4
Το ευτύχημα είναι πως η Ιστορία έχει δικούς της νόμους και καμιά κομματική πειθαρχία. Και όλοι μας ζούμε μέσα στην Ιστορία. Αλλά αυτό, δυστυχώς, γίνεται δύσκολα κατανοητό.
Είναι λοιπόν εξέγερση αυτό που συμβαίνει στον τόπο μας; Ναι, αν στην εξέγερση εκφράζεται με τρόπο απρογραμμάτιστο και απρόβλεπτο η συσσωρευμένη οργή. Ναι, αν στην εξέγερση αμφισβητείται η νομιμοποίηση των κυρίαρχων αξιών μιας κοινωνίας, αν στην εξέγερση παράγονται μορφές δράσης που υπερβαίνουν τις δικλείδες ασφαλείας του συστήματος. Ναι, αν στην εξέγερση είναι που γεννιούνται μορφές αυτοοργάνωσης αλλιώτικες, που εκφράζουν την κρίση της πολιτικής, κρίση εκπροσώπησης και παρέμβασης των μελών της κοινωνίας.
Τούτη τη χρονιά, αυτούς τους μήνες, τούτες τις μέρες, γεννήθηκαν στο Βελβεντό ένα σωρό τρόποι να επικοινωνούν οι εξεγερμένοι, ένα σωρό τρόποι να συντονίζονται, να σκέφτονται, να οργανώνουν συλλογικά τις δράσεις τους. Από την επιστράτευση όλων των δυνατοτήτων ταχύτατου συντονισμού μέσω κινητών τηλεφώνων και του διαδικτύου, μέχρι τις μεγάλες ανοιχτές λαϊκές συνελεύσεις στο Πνευματικό Κέντρο, στο Μετόχι, στο άλσος του Προφήτη Ηλία, τούτο το πολύμορφο και πολυτασικό κίνημα κατάφερνε να είναι σχεδόν παντού. Πάντα απρόβλεπτο και δημιουργικό, αιφνιδίαζε τους μηχανισμούς καταστολής και συμπαρέσυρε με την επινοητικότητά του το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας.
Αλλά και γεννούσε, γέννα δύσκολη και επώδυνη, τις δικές του μορφές οριζόντιας επικοινωνίας, άμεσης δημοκρατίας και πολιτικού διαλόγου.
Πρόκειται για μια οργή που μέχρι στιγμής δεν επιτρέπει την καπήλευσή της από κάποιο ιδεολογικό ρεύμα.
Η εξέγερση της οργής, η έκρηξη της αδικημένης νεολαίας που απαιτεί ένα αλλιώτικο μέλλον, πλάθει το λόγο της και τις μορφές οργάνωσής της, εκδηλώνει την αξιοπρέπειά της, τις δικές της αξίες της αλληλεγγύης και της συλλογικής χαράς. Μοιάζει όσα έγιναν αυτές τις μέρες, αυτούς τους μήνες, να είναι μόνο η προαναγγελία μιας νέας περιόδου: ως εδώ! Τίποτα δεν θα είναι αύριο ίδιο, είπαν οι νέοι. ΩΣ ΕΔΩ! Τίποτα δεν θα είναι αύριο ίδιο, είπαν όσοι θεώρησαν τούτες τις μέρες και δικές τους. Τίποτα δεν θα είναι ίδιο αύριο: Το κατάλαβαν και οι κυρίαρχοι. Και τρόμαξαν.
Αν ξεχωρίσουμε την ήρα από το σιτάρι, αν δεν επιτρέψουμε στον εαυτό μας να χάσει το ενδιαφέρον του εξαιτίας ενός μικρού αριθμού τσαρλατάνων, πιστεύουμε ότι μπορούμε να αναρωτηθούμε ξανά για τι είμαστε ικανοί; Και, γαλήνια, να αναζητήσουμε τις απέραντες δυνατότητές μας.
Φίλες και φίλοι, το τελευταίο απόθεμα μιας κοινωνίας είναι οι λέξεις. Ακόμη κι αν όλα χαθούν, αυτές υπάρχουν για να συνδέουν τους ανθρώπους, αυτές χρειάζονται για να βρεθούν οι λύσεις. Με λέξεις περιγράφονται τα προβλήματα και φτιάχνονται τα σχέδια για έξοδο από κάθε κρίση. Μπορεί να μας στέρησαν πρόσκαιρα το Δήμο, ως αυτοδιοικητική δομή’ ασφαλώς, αλλά δεν πρόκειται να μας στερήσουν τη δύναμη, την ορμή, την οργή και την ψυχή μας! Δεν θα τους το επιτρέψουμε!
Τα… «πρόβατα» του Δήμου Βελβεντού εξεγέρθηκαν. Ζητούν καλύτερες συνθήκες σφαγής! (Συγνώμη, κ. Χριστιανόπουλε!)
Είμαστε ενωμένοι, γι’ αυτό είμαστε και δυνατοί! Γι' αυτό και δεν φοβόμαστε να μιλήσουμε και να απαιτήσουμε καλύτερη ζωή στην κοινότητά μας. Κι αυτό θα έπρεπε να κάνει πολλούς να κοκκινίσουν από ντροπή. «Η ζωή μας τελειώνει όταν σιωπούμε για πράγματα που μας αφορούν» είχε πει ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, και αυτά τα λόγια επαλήθευσε - και επαληθεύει κάθε μέρα - η Κοινωνία των Πολιτών του Βελβεντού, μέσω της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα, με τον πολύχρονο και πολύμορφο αγώνα της. «Ποτέ μην αμφιβάλλετε ότι μια μικρή ομάδα σκεπτόμενων, αφοσιωμένων πολιτών μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Στην πραγματικότητα είναι το μόνο σχήμα που το έχει κάνει ποτέ».5
Είναι πια καιρός να εμπνεύσουμε στα παιδιά μας αξίες που θα τα κάνουν να νιώθουν αντάξια της ιστορίας τους και όχι σπιούνοι των συμπολιτών τους και φαντάσματα του ίδιου τους του εαυτού…
«Θέλει αρετή και τόλμη» όμως «η ελευθερία» κατά το στίχο του Ανδρέα Κάλβου. Ελευθερία χωρίς ευθύνη και προσπάθεια είναι μια τραβεστί ελευθερία, είναι ψέμα!
Μάης του ’68… τότε, Μάης του 2010 για μας, Μάης του 2011… τώρα! Ίδιες επιθυμίες, σχεδόν ίδια συνθήματα και οράματα. «Να ‘στε ρεαλιστές, να ζητάτε το ακατόρθωτο», γράφανε τότε στους τοίχους. «Αλληλεγγύη και όχι απομόνωση». «Πάρτε τις επιθυμίες σας για πραγματικότητα». Βελβεντό – Ενωμένο – Δυνατό – Ανεξάρτητο, φωνάζουμε και γράφουμε στα πανό του αγώνα μας εδώ και μήνες, χρόνια. Υπερβολές, θα πείτε! Ρομαντικές ρητορείες! Κι όμως, αν το σκεφτούμε λίγο περισσότερο η ουσία δεν είναι και πολύ διαφορετική…
Εμείς αποφασίζουμε πού θέλουμε να ανήκουμε, εμείς ανοίγουμε τα κουτιά της νοσταλγίας κι εκείνα της ιστορίας, κυρίως όμως ξεκλειδώνουμε τα κουτιά του πολιτισμού, της τέχνης, του πνεύματος, του νου και της καρδιάς. Εκεί, δεν υπάρχουν σύνορα, δεν υπάρχουν γλώσσες, μόνο άνθρωποι και μάτια που κοιτάζονται. Το πνεύμα είναι ακόμη εδώ, η ευφυΐα, η ηθική, η δημιουργία κάνουν βόλτα σε ολάνθιστες αυλές, στις δικές μας αυλές. Καμία έξωθεν βοήθεια δεν θα μας οδηγήσει στην πραγματική λύση. Η λύση είμαστε μόνο εμείς.
«Όποιος το πνεύμα του ποθεί να δυναμώσει / να βγει απ' το σέβας κι από την υποταγή…», οι δύο πρώτοι στίχοι από το ποίημα του Καβάφη «Δυνάμωσις», που ο ίδιος δεν είχε δημοσιεύσει όσο ζούσε, αλλά το κρατούσε στο αρχείο του. «Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου (πολιτική) όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις», σε μια παράφραση άλλων στίχων του μεγάλου αυτού ποιητή.
Σε καιρούς επικείμενων αλλαγών και όχι λίγων εξεγέρσεων, η ζωντανή κουλτούρα είναι εδώ. Εδώ όπου χτίζεται μια καινούρια ζωή, κάτω από τον βελβεντινό και γλυκό ουρανό της δίκαιης αξιοπρεπούς οργής.
Το όνειρο δεν μπορεί κανείς να μας το στερήσει. Κι αν το παλέψουμε σωστά, τίποτα δεν είναι αδύνατον… Μπορεί και να το κάνουμε πραγματικότητα. Έστω και μέσα στη ζώνη του λυκόφωτος.
Είναι ένας δρόμος μακρύς, άλλοτε δύσκολος και σκοτεινός κι άλλοτε υπέροχα απλός και φωτεινός. Εξάλλου, χωρίς κίνδυνο δεν υπάρχει επιτυχία. Κάτι ήξεραν ο Προμηθέας και ο Οδυσσέας… Να είστε όμως σίγουροι ότι η διαδρομή αξίζει τον κόπο. Θα τα καταφέρουμε.
Όπως λέει και μια κινέζικη παροιμία: «Το ταξίδι ενός εκατομμυρίου χιλιομέτρων αρχίζει με ένα βήμα», και εμείς έχουμε κάνει ήδη χιλιάδες βήματα…
Κι αν αυτό σας φαίνεται λίγο θυμηθείτε και πάλι τον Καβάφη στο «Πρώτο σκαλί»: Eδώ που έφθασες λίγο δεν είναι, τόσο που έκαμες μεγάλη δόξα. Κι αυτό ακόμα το σκαλί το πρώτο πολύ από τον κόσμο τον κοινό απέχει. Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο πρέπει με το δικαίωμά σου να σαι πολίτης εις των ιδεών την πόλι!
Χρειάζεται, λοιπόν, αυτογνωσία και ανάταση. Δεν μας έφταιξε η έξοδος του Μεσολογγίου, εκείνη έγινε σωστά. Η φωνή που φώναξε «πίσω» έκανε τη ζημιά. Και αυτή η φωνή ακούγεται πάντα, κυρίως μέσα μας… Αλλά, εμείς, αυτή τη φωνή εδώ και μήνες την έχουμε ξεγράψει από το λεξιλόγιό μας, την έχουμε εξοβελίσει.
«Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει». Ας ακολουθήσουμε το όνειρο, χωρίς φόβο αλλά με πάθος κι όπου μας βγάλει…
Είμαστε κάτι «ξεχαρβαλωμένες κιθάρες», που λέει και ο Καρυωτάκης. Είμαστε και δυνατοί, κάνουμε θαύματα κάποιες φορές. Όμως το ξέρουμε πια. Κι η γνώση αυτή είναι ο θησαυρός μας. Ας την αξιοποιήσουμε.
«Τα πάντα ρει, μηδέποτε κατά τ’ αυτό μένειν». Το απόφθεγμα του «σκοτεινού» φιλοσόφου Ηράκλειτου αποτελεί για αιώνες τη συμπυκνωμένη έκφραση της δύναμης που κινεί τον κόσμο: της αλλαγής. Όλα αλλάζουν και εξελίσσονται. Ακόμη και τα ποτάμια, έστω κι αν ισχυριζόμαστε με βεβαιότητα πως «δεν γυρίζουν πίσω». Μια αλλαγή ροής οραματιζόμαστε και εμείς…
Φίλες και φίλοι, οι μέρες έχουν μνήμη…
Το παραμύθι δεν τελειώνει, άμα δεν το τελειώσουμε εμείς. Η ιστορία είναι πάντα εδώ, γεμάτη χρόνο και ρωγμές, γεμάτη μέρες και αλήθειες. «Η ιστορία γράφεται με ανυπακοή», λέει ένα από τα συνθήματα των ημερών τούτων. Και πόση συνάφεια έχει η ανυπακοή με το παραμύθι: δύο λέξεις που φέρνουν στα χείλη χαμόγελο, λέξεις τής παιδικής μας ηλικίας που κουβαλάμε μαζί μας όσο μεγαλώνουμε. Και είναι αυτές που μπορεί να μας κρατήσουν ζωντανούς και όχι η έλλειψη ρυτίδων από το μέτωπο και ρωγμών από το χρόνο. Είναι μέρες, λοιπόν, να μάθουμε να μιλάμε και να βγάζουμε αυθάδικα τη γλώσσα. Είναι μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες / έτσι μπράβο να σ’ ακούω να μιλάς / Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες / Τι ωραίο να κλαις και να γελάς. Είναι μέρες που το γέλιο μπορεί να γίνεται κλάμα και το κλάμα, οργή. Είναι μέρες που η οργή ξεχειλίζει, αλλά δεν έχει όνειρο για να κρυφτεί. Είναι μέρες που τα όνειρά μας θα χωράνε και δεν θα κρύβουν την οργή μας. Είναι μέρες που θα μιλάμε και δεν θα αφήνουμε μόνο τους άλλους να μιλούν. Είναι μέρες που ο φόβος καραδοκεί να πνίξει τη μιλιά μας.
Είναι όμως παράλληλα και μέρες μνήμης για μας και, αντί να ευχηθούμε γενικά και αόριστα περί παγκόσμιας ειρήνης, τερματισμού του πυρηνικού εφιάλτη και εξάλειψης του πόνου και της δυστυχίας από τον κόσμο, ας κάνουμε κάτι καλύτερο. Ας ονειρευτούμε από την αρχή το παραμύθι. Το δικό μας παραμύθι. Χωρίς ευχές. Ας είναι το όνειρο εκείνο που θα χωρέσει όλος ο κόσμος. Είμαστε σίγουροι ότι στα όνειρα χωράει ο κόσμος όλος. Το όνειρο είναι πιο δυνατό από την ευχή. Επειδή κάποιες φορές γεμίζουμε ανυπακοή για να το κάνουμε πραγματικότητα. Όπως τα παιδιά, για να φτάσουν στο τέλος του παραμυθιού. Και τότε οι ζωές μας γεμίζουν φωτιά. Και αποκτούν την λάμψη των ματιών μας…
We will be victorious
Τσιουκαρδάνης Νίκος
Πολίτης
1Δημήτρης Θ. Τσάτσος
2 Μάρθα Νούσμπαουμ (φιλόσοφος)
3 Μανόλης Αναγνωστάκης
4 Τασούνκα Γουίτκο (ηγέτης των ινδιάνων Λακότα της Αμερικής)
5 Μάργκαρετ Μιντ (ανθρωπολόγος)