18η Γιορτή Ροδάκινου

 

Εξαιρετικό brand name τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, από τον ΑΣΕΠΟΠ Βελβεντού

 

Στους αγροτικούς συνεταιρισμούς οι οποίοι έχουν δημιουργήσει εξαιρετικό brand name τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, συγκαταλέγεται ο ΑΣΕΠΟΠ Βελβνετού, βάση της υλοποίησης σημαντικών επενδύσεων, σύναψης επιχειρηματικών και εμπορικών συμφωνιών, αλλά και µε τη δημιουργία µαρκών που αυτήν τη στιγμή έχουν αφήσει έντονο το αποτύπωμά τους είτε εντός είτε εκτός της χώρας.

Το όνομα του ΑΣΕΠΟΠ φιγουράρει ανάμεσα σε πολύ γνωστά ονόματα όπως η Πίνδος, η ΕΒΟΛ κ.α., με την εμπορική ονομασία των ροδάκινων Velvita να ξεχωρίζει. Παράλληλα το επενδυτικό πλάνο για τα επόμενα χρόνια με τη δημιουργία νέου εργοστασίου μεταποίησης προϊόντων παραγωγής του Συνεταιρισμού, είναι από τις αξιοσημείωτες ενέργειες του συνεταιρισμού.

Το κόστος για την επένδυση αυτή θα φτάσει τα 8,5 εκατοµµύρια ευρώ και θα αποτελέσει µέρος συνολικού επενδυτικού πλάνου για τα συγκεκριµένα έτη που θα ανέλθει στα 16,8 εκατοµµύρια ευρώ. Ο ΑΣΕΠΟΠ Βελβεντού ιδρύθηκε το 1917 και σήµερα απαρτίζεται από 350 ενεργά µέλη, µε συνολικά 6.500 στρέµµατα καλλιεργήσιμων εκτάσεων. Διατηρεί συνεργασίες µε παραγωγούς και οργανώσεις παραγωγών από όλη την Ελλάδα, απασχολεί 15 άτοµα µόνιµο προσωπικό σε Βελβεντό αλλά και στο υποκατάστηµα της Αθήνας στην Κεντρική Αγορά Αθηνών, ενώ συνολικά απασχολεί 80 έως 100 άτοµα ως εποχικό προσωπικό κατά την περίοδο της συγκοµιδής.

Απόκριες 2024 στο Βελβεντό

 

Περί ιδιωτικών κολλεγίων και άλλων δαιμονίων

 

Από τον πανεπιστημιακό Manos Saridakis:

Περί ιδιωτικών κολλεγίων και άλλων δαιμονίων:

1) Τα πανεπιστήμια δεν είναι διδασκαλεία, δεν είναι χώροι μάθησης, είναι πρώτα και κύρια χώροι έρευνας, χώροι όπου παράγεται νέα γνώση. Τα 30 κολλέγια που ήδη λειτουργούν στην Ελλάδα, καθώς και αυτά που πρόκειται να ανοίξουν, δεν έχουν καμία σχέση με την έρευνα (δείτε μόνοι σας τα sites τους). Τα ιδιωτικά Κολλέγια είναι απλά διδασκαλεία και εκπαιδευτήρια, όχι Πανεπιστήμια.

2) Για το εξωτερικό. Στην Ευρώπη κάτω από το 9% των πανεπιστημίων είναι ιδιωτικά, και ειδικά στις μεγάλες χώρες (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία) κάτω από το 1%. Όλα τα γνωστά ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια (π.χ. Οξφόρφη, Cambridge, Σορβόνη, Goettingen κλπ) είναι δημόσια. Ακόμα και στις ΗΠΑ, το 76% των φοιτητών φοιτά σε δημόσια πανεπιστήμια.

3) Σε όσους λένε ότι το Δημόσιο Πανεπιστήμιο είναι αναχρονισμός, να τους πούμε ότι το Ιδιωτικό είναι ο αναχρονισμός. Τα πανεπιστήμια πρώτα ιδρύθηκαν ως Ιδιωτικά, με υψηλά δίδακτρα, και μόνο για τις ελίτ, και παρέμειναν έτσι για αιώνες, και μόλις τα τελευταία 100 χρόνια έγιναν Δημόσια και Δωρεάν, και άνοιξαν τις Πύλες τους για τα παιδιά όλων των κοινωνικών τάξεων.

4) Τα γνωστά και μεγάλα Πανεπιστήμια του εξωτερικού δεν έχουν ανοίξει πουθενά παραρτήματα, παρόλο που σε όλες τις άλλες χώρες επιτρέπεται. Δεν υπάρχει Harvard Σλοβακίας, Yale Βελγίου, Cambridge Ιταλίας, ή Σορβόνη Τουρκίας. Δεν έχουν ανοίξει πουθενά παραρτήματα, γιατί απλά δεν τους συμφέρει, ούτε οικονομικά, ούτε από σκοπιά κύρους.

5) Πανεπιστήμια όπως το ΕΜΠ απαιτούν επένδυση δισεκατομμυρίων ευρώ. Ακόμα και 1000 φοιτητές να έχουν, με 10.000 δίδακτρα το χρόνο, θα χρειαστεί πάνω από 100 χρόνια για να γίνει απόσβεση. Κανένας επενδυτής στον κόσμο δεν θα έκανε τέτοια επένδυση.

6) Θεμελιώδης αρχή της οικονομίας είναι ότι μια επιχειρηματική κίνηση γίνεται ευελπιστώντας στο κέρδος. Δεν πρόκειται να ανοίξει κανένα κολλέγιο για την ψυχή της μάνας τους, κανένα που να μην είναι κερδοσκοπικό. Τα δίδακτρα θα είναι από 40.000 ως 140.000, και θα ανοίξει και στη χώρα μας η βιομηχανία φοιτητικών δανείων. Ήδη στις ΗΠΑ τα κόκκινα φοιτητικά δάνεια έχουν ξεπεράσει το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια, τα οποία οι τράπεζες έχουν ήδη δώσει σε funds, τα οποία και κυνηγούν εκατομμύρια υπερχρεωμένους αποφοίτους.

7) Αμέσως μετά την αναγνώρισή τους, τα ιδιωτικά Κολλέγια θα ενεργοποιήσουν την ευρωπαϊκή νομοθεσία περί ανταγωνισμού, κατηγορώντας το Κράτος για χρηματοδότηση των Δημοσίων Πανεπιστημίων, και είναι απολύτως σίγουρο ότι το Κράτος θα αναγκαστεί να τα χρηματοδοτεί και αυτά. Έτσι ακριβώς, αλλά ακριβώς όμως, έγινε και με τις μεταφορές, την ενέργεια, κλπ.

8. Από τους Έλληνες φοιτητές που φεύγουν στο εξωτερικό μόλις το 5% πάει για προπτυχιακά, ενώ το 95% πάει για μεταπτυχιακά/διδακτορικά, δηλαδή στην ουσία προς αναζήτηση εργασίας. Αυτό το 95% θα φύγει έτσι κι αλλιώς, είτε υπάρχουν ιδιωτικά κολλέγια είτε όχι. Αλλά και το 5% που πάει για προπτυχιακά, επίσης θα φεύγει έτσι κι αλλιώς, καθώς πρόκειται για παιδιά από ανώτερα οικονομικά στρώματα που πάνε από στρατηγική επιλογή (αφού μπορούν να δώσουν τα χρήματα να πάνε στο original Harvard γιατί να πάνε στο άσχετο Ιδιωτικό Κολλέγιο στο Περιστέρι;)

9) Η χώρα με τα περισσότερα Ιδιωτικά Κολλέγια στην ΕΕ είναι η Κύπρος. Και είναι και η χώρα με την μεγαλύτερη εξαγωγή φοιτητών, με 10.000 ετησίως να έρχονται στα Δημόσια Πανεπιστήμια της Ελλάδας.

10) Το διαφορετικό σύστημα εισαγωγής στα Ιδιωτικά Κολλέγια και στα Δημόσια Πανεπιστήμια είναι ο ορισμός της ανισότιμης αντιμετώπισης των πολιτών. Πχ στην Ιατρική Αθήνας δεν αρκούν 18000 μόρια, αλλά στο κάθε Κολλέγιο Ιατρικής θα μπαίνει με 9000 μόρια (και 140.000 ευρώ βέβαια).

11) Tο επιχείρημα της κυβέρνησης ότι θα αναβαθμιστούν τα δημόσια όταν τεθούν σε λειτουργία τα ιδιωτικά, έχει καταρρεύσει σε μία σειρά άλλους τομείς, όπως Υγεία, σιδηρόδρομοι (όπως μας έδειξαν τα Τέμπη), ενέργεια κλπ. Το ακριβώς ανάποδο συμβαίνει και μάλιστα by the book. Για να εξασφαλιστεί η αναγκαία πελατεία του Ιδιωτικού τομέα, ο Δημόσιος τομέας υποβαθμίζεται με μαθηματική ακρίβεια.

12) Ωραία λοιπόν, αφού δεν πρόκειται να έρθει κανένα σοβαρό πανεπιστήμιο, αφού τα μόνα που θα ανοίξουν θα είναι μεταλυκειακά εκπαιδευτήρια της κακιά ώρας, τι μας νοιάζει εμάς; Μα γιατί θα δράσουν ως λαγός για την ραγδαία υποβάθμιση και την εμπορευματικοποίηση του ίδιου του Δημοσίου Πανεπιστημίου. Ήδη το σύνολο σχεδών των μεταπτυχιακών προγραμμάτων στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο έχουν δίδακτρα, και το νέο νομοσχέδιο θα το γενικεύσει αυτό, Σχολές και Τμήματα που δεν είναι κερδοφόρα θα κλείσουν, ενώ το νομοσχέδιο επιτρέπει ακόμα και την ενοικίαση χώρων των Δημοσίων Πανεπιστημίων στα Ιδιωτικά Κολλέγια. Η συνταγή είναι δοκιμασμένη: άστο να υποβαθμιστεί και να παρακμάσει, και μετά ιδιωτικοποίησε το κοψοχρονιά. Είναι τεράστιο φιλέτο το Δημόσιο Πανεπιστήμιο για να μείνει εκτός αγοράς, και τα κοράκια έχουν αρχίσει και ξερογλείφονται.

13) Και πάμε άλλη μία: Άρθρο 16, Παράγραφος 5. “H ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση”. Άρθρο 16, Παράγραφος 8. “H σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται”. Πόσο ποιο ξεκάθαρο να γίνει; Ας αποφασίσουμε λοιπόν: έχουμε Σύνταγμα ή όχι;

Η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών μέσω εκατοντάδων Γενικών Συνελεύσεων, οι Πανεπιστημιακοί Καθηγητές ομόφωνα (τονίζω το ομόφωνα), οι Δάσκαλοι πρωτοβάθμιας και οι Καθηγητές Δευτεροβάθμιας, οι Ομοσπονδίες και Ενώσεις Γονέων όλης της χώρας, και πολλοί άλλοι φορείς τάσσονται ενάντια στο κατάπτυστο αυτό νομοσχέδιο, και υπερασπίζονται τη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία. Ας πάρουμε όλοι θέση λοιπόν ενάντια σε αυτή την αθλιότητα. Είναι χρέος μας απέναντι στη χώρα μας και στα παιδιά μας.

Ο επιθεωρητής, ο δάσκαλος ...και το γαϊδούρι: Αξιολόγηση ή ο τέλειος ευτελισμός των εκπαιδευτικών

 

Η παρακολούθηση της διδασκαλίας από τους νέους επιθεωρητές συνιστά μια «θεατρική παράσταση, όπου περισσεύει η υποκρισία.

Οι θιασώτες της «αξιολόγησης», αν ρίξουν μια ματιά στην ιστορία της εκπαίδευσης και του επιθεωρητισμού,  εύκολα θα διαπιστώσουν ότι με την αξιολόγηση κατακερματίζεται τόσο η προσωπικότητα του εκπαιδευτικού, όσο και η εκπαιδευτική διαδικασία. Αποτελεί μια αυταρχική διαδικασία που κατηγοριοποιεί τους εκπαιδευτικούς σε «μη ικανοποιητικούς» «ικανοποιητικούς», «πολύ καλούς», «εξαιρετικούς» προκαλώντας ανταγωνισμούς και συγκρούσεις εθίζοντας στη δουλοπρέπεια, την αυλοκολακεία και διαμορφώνοντας κλίμα υποταγής, αυστηρής πειθάρχησης και ελέγχου. Επιδιώκει να μετατρέψει τους εκπαιδευτικούς σε «άβουλους και μοιραίους», «yes men», υπαλλήλους που πάσχοντας από μόνιμη οσφυοκαμψία ευθυγραμμίζονται με την εκπαιδευτική πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης και την επίσημη κρατική διδακτική.

Πέρα από τους μύθους της εξουσίας, η αλήθεια είναι ότι η επιστημονική συγκρότηση, η παιδαγωγική κατάρτιση και η διδακτική ικανότητα δεν είναι ποσοτικά μεγέθη που μπορούν να μετρηθούν. Γι’ αυτό και δεν υπάρχουν μέθοδοι ή κριτήρια «αντικειμενικά» και «αξιοκρατικά». H εκπαιδευτική διαδικασία και ο εκπαιδευτικός δεν μπορούν να διασπαστούν σε επιμέρους αξιολογούμενα στοιχεία και να μετρηθούν μέσα από 2 – 3 επισκέψεις του Σύμβουλου Εκπαίδευσης Επιστημονικής Ευθύνης στην τάξη.

Για αυτό και η παρακολούθηση της διδασκαλίας από τους νέους επιθεωρητές συνιστά μια «θεατρική παράσταση, όπου περισσεύει η υποκρισία., όπως αποτυπώνεται στην ελληνική και διεθνή βιβλιογραφία. Σε προχθεσινό (1 – 12 – 2023 ) άρθρο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ επιδιώκεται ο ευτελισμός και η γελοιοποίηση των εκπαιδευτικών με τον χαρακτηριστικό και απαξιωτικό τίτλο: «Μαθητές με «σκονάκι» από τον καθηγητή». Σε αυτό αναφέρεται μεταξύ άλλων: «Γελούσε η Μαρία,  µαθήτρια λυκείου της Αττικής, όταν έδειξε στους γονείς της το «σκονάκι» που τους έδωσε προ ημερών ο φιλόλογος στο σχολείο για να προετοιμαστούν για το σημερινό μάθημα στη Νεοελληνική Γλώσσα. Οι γονείς της από την πλευρά τους, πενηντάρηδες και οι δύο, θυμήθηκαν τα δικά τους σχολικά χρόνια. Ο λόγος για τις οδηγίες προετοιμασίας, το… σκονάκι, που δίνουν εκπαιδευτικοί στους μαθητές τους όταν είναι να τους επισκεφθεί ο σύμβουλος εκπαίδευσης στην τάξη για να αξιολογήσει τον τρόπο διδασκαλίας τους...

Σύμφωνα με μαρτυρίες μαθητών και γονιών στην «Κ», μεταξύ των συστάσεων που κάνουν οι εκπαιδευτικοί στους μαθητές ενόψει της επίσκεψης του σχολικού συμβούλου, είναι να συμμετάσχουν όλοι στο μάθημα και να μη φοβούνται να σηκώσουν το χέρι ακόμη κι αν δεν είναι σίγουροι πως είναι σωστή η απάντησή τους. «Μου θύμισε τη δικιά μου εποχή, όταν ήμουν μαθητής στο δημοτικό σχολείο και επρόκειτο να έλθει ο επιθεωρητής στο μάθημα», ανέφερε χθες στην «Κ» 53χρονος γονιός 16χρονου μαθητή λυκείου. «Εγώ δεν το πήρα άσχημα. Κάποιοι άλλοι ωστόσο γονείς, νεότεροι από εμένα, διαμαρτυρήθηκαν στη διεύθυνση του σχολείου ότι η αξιολόγηση πρέπει να μη φαλκιδεύεται», πρόσθεσε ο γονιός.»

Με την αξιολόγηση  επιστρέφουμε στην εποχή του επιθεωρητισμου, όταν ένας δάσκαλος δεχόταν αιφνιδιαστική επίσκεψη επιθεωρητή, ειδοποιούσε τους/τις συναδέλφους των γειτονικών σχολείων χρησιμοποιώντας το συνθηματικό «ο ιέραξ είναι εδώ». Με τους εκπαιδευτικούς να βρίσκουν χίλιους δυο τρόπους για να παρουσιάσουν αρεστή εικόνα στον επιθεωρητή που δεν είχε καμιά σχέση με την εκπαιδευτική πραγματικότητα.

Την περίοδο του Εθνικού διχασμού στην Κρήτη, ένας επιθεωρητής δημοτικής εκπαίδευσης ανέβαινε μ’ ένα μουλάρι σ’ ένα ορεινό και δύσβατο χωριό, για να επιθεωρήσει τον εκεί δάσκαλο. Στον  δρόμο που πήγαινε συναντά έναν αγωγιάτη και τον ρωτά:

«Δε μου λες, πατριώτη, ο δάσκαλος τι είναι; Βενιζελικός ή βασιλικός;».

«Βενιζελικός», απαντά ο αγωγιάτης.

«Α, το γαϊδούρι» σχολίασε ο επιθεωρητής.

Ο αγωγιάτης όμως ήταν Βενιζελικός και φίλος του δασκάλου και έτρεξε να μεταφέρει στο δάσκαλο τη στιχομυθία.

«Το και το, δάσκαλε. Σε είπε γαϊδούρι».

Την επομένη μπαίνει ο επιθεωρητής στην τάξη και ρωτά το δάσκαλο ποιο είναι το μάθημα της ημέρας.

«Τα σημεία της στίξεως», απαντά ο δάσκαλος.

«Ας δούμε, λοιπόν, τι ξέρουν τα παιδιά», λέει ο επιθεωρητής.

Ο δάσκαλος σήκωσε ένα μαθητή στον πίνακα, τον Σήφη, και του είπε να γράψει τη φράση:

Ο επιθεωρητής είπε, ο δάσκαλος είναι γαϊδούρι.

Αφού, έκπληκτος ο μαθητής, το έγραψε, τον ρωτά ο δάσκαλος:

«Ποιος είναι, παιδί μου, γαϊδούρι;».

«Ο δάσκαλος», ψέλλισε ο μαθητής.

«Και ποιος το είπε;».

«Ο επιθεωρητής, κύριε».

«Ωραία», είπε ο δάσκαλος. «Βάλε ακόμα ένα κόμμα».

Ο επιθεωρητής, είπε ο δάσκαλος, είναι γαϊδούρι.

Μόλις τελείωσε ο μαθητής, τον ρωτά ο δάσκαλος:

«Ποιος είναι τώρα, παιδί μου, το γαϊδούρι;».

«Ο επιθεωρητής», απαντά δειλά ο μαθητής.

«Και ποιος το είπε;»

«Ο δάσκαλος», απαντά ο μαθητής.

Οπότε στρέφεται ο δάσκαλος στην τάξη και λέει:

«Είδατε παιδιά τι κάνουν τα κόμματα; Πότε βγάζουν γάιδαρο τον επιθεωρητή και πότε το δάσκαλο»!

Στον δρόμο της αντίστασης

Ξαναγυρίζοντας στο άρθρο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ διαβάζουμε: «Πάντως, η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, έχοντας ξεκινήσει από τους νεοδιόριστους, προχωράει με αργούς ρυθμούς. Το κλίμα είναι υποτονικό για όλη τη διαδικασία, τη στιγμή μάλιστα που, όπως έχει παρουσιάσει η «Κ», το νέο επιτελείο του υπουργείου Παιδείας σχεδιάζει βελτιωτικές αλλαγές. Συγκεκριμένα, όπως δήλωσε χθες στην «Κ» σύμβουλος εκπαίδευσης στην Κρήτη, «ακόμη αξιολογούμε εκπαιδευτικούς που διορίστηκαν το 2020 και το 2021. Ξεκινάμε από όσους είναι κοντά στη συμπλήρωση διετίας και πρέπει να μονιμοποιηθούν, αλλά έχουμε και πολλές αρνήσεις εκπαιδευτικών οι οποίοι δηλώνουν απεργία – αποχή από την αξιολόγηση. Ετσι, προχωρούμε σε όσους έχουν σειρά και θα “επιστρέψουμε” στους “αρνητές”. Εάν επιμείνουν στην απόφασή τους θα συντάξουμε πρακτικό, το οποίο θα αναρτηθεί στην πλατφόρμα αξιολόγησης. Από εκεί και πέρα, δεν γνωρίζουμε πώς θα προχωρήσει η διαδικασία με τον “αρνητή” εκπαιδευτικό».

Οι εκπαιδευτικοί έχουν κάθε δικαίωμα να αντισταθούν στον ασφυκτικό έλεγχο του νεο-επιθεωρητισμού. Γιατί «ο δάσκαλος που θα υποχρεωθεί να καταπνίξει τη σκέψη του θα γίνει διπλά σκλάβος ή θα καταντήσει ένας ψυχικά ανάπηρος άνθρωπος, ανίκανος να μορφώσει άλλους» (Δ. Γληνός). Με τη συλλογική τους αντίσταση, στέλνουν μήνυμα ότι ο εκπαιδευτικός έχει χρέος να επιτελεί -με ελεύθερη σκέψη και αίσθημα κοινωνικής ευθύνης- το έργο του δασκάλου και όχι το έργο του σκυμμένου, υποταγμένου υπάλληλου ιδεολογίας.

Στην πράξη η αξιολόγηση έχει απορριφθεί από την μεγάλη πλειοψηφία του κλάδου και ότι --παρά τον αυταρχισμό, τις διαρκείς απειλές και την καταστολή  με την  οποία αντιμετωπίζει τους εκπαιδευτικούς το υπουργείο αυτά τα χρόνια- παραμένει  άταφος νεκρός. Ο επιθεωρητισμός δεν έχει καμία θέση στο σχολείο. Και δεν έχει κανένα άλλο περιεχόμενο και ρόλο πέραν της χειραγώγησης, του εκφοβισμού και της πειθάρχησης. Για αυτό δεν υποστέλλουμε τη σημαία του αγώνα!

Βαδίζουμε στον δρόμο της απεργίας – αποχής και του ενιαίου παρατεταμένου αγώνα!

Το εκπαιδευτικό κίνημα δε θα επιτρέψει σε κανέναν «αξιολογητή» να περάσει τις πύλες των σχολείων.

Aπορρίπτοντας την «αξιολόγησή» τους, απορρίπτουμε την αξιο (κατά)λόγηση – χειραγώγηση και κατηγοριοποίηση εκπαιδευτικών και σχολείων. Υπερασπιζόμαστε το Δημόσιο Σχολείο,  την παιδαγωγική και επαγγελματική μας αξιοπρέπεια και προοπτική.

«Το ζήτημα πια έχει τεθεί. Ή θα συνεχίζουμε να γονατίζουμε ή θα υψώσουμε άλλον πύργο, ατίθασο απέναντί τους»

Μ. Κατσαρός (Κατά Σαδδουκαίων).

* Ο Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος στο 3ο ΓΕΛ Κερατσινίου, μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά, μέλος της ΣΕ του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης» του Εκπαιδευτικού Ομίλου

Φωτογραφίες από διάφορες εκδηλώσεις που έγιναν στο Βελβεντό

Φωτογραφίες από διάφορες εκδηλώσεις που έγιναν στο Βελβεντό κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου, με τη συνεργασία Συλλόγων και του Δήμου Βελβεντού. Μια προσπάθεια να έρθουν επισκέπτες στον τόπο μας και να γνωρίσουν τις ομορφιές του.

-3η Ανάβαση του ΣΜΑΒ στα Πιέρια.

-Φεστιβάλ ΑΝΤΙΠΕΡΑ ΓΙΟΡΤΕΣ στη λίμνη Πολυφύτου.

-Πρόγραμμα ERASMUS. Δράσεις με σχολεία.

-"Αγωνίζομαι να κάνω φίλους" στο γήπεδο Βελβεντού.

-Επίσκεψη μελών του Συνδυασμού «Θεσσαλονίκη για όλους».

-1η συνάντηση οδηγών μηχανών στα Πιέρια.

 

3η ΑΝΑΒΑΣΗ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ

 

17η Γιορτή Ροδάκινου

 Φωτογραφίες της 17ης Γιορτής Ροδάκινου

17η Γιορτή Ροδάκινου

  Εκδηλώσεις της 17ης Γιορτής Ροδάκινου