Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

ΤΟ ΑΝΑΠΟΔΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ

Αξιολόγηση… πολλές οι συλλαβές!
Βαρύγδουπο, στ’ αλήθεια,
μα… διόλου ποιητικό!
Θα γίνει άραγε και τούτη τη φορά;
Κι αν ναι, πού θα μας οδηγήσει;

Τι περιμένουμε καινούριο να μας φέρει;
Και πώς το ζύγι θα μετρήσει
το μόχθο του δασκάλου που,
ακούραστος εργάτης
τραβά κάθε πρωί την ανηφόρα
μη ξέροντας πού θα τον βρει το βράδυ ;

Μην είναι σαρκοβόρο τούτο το παιχνίδι;
Ή πρόβα είναι για την κλίνη του Προκρούστη;
Ποια να ’ναι αυτά τα σύνορα
και ποιος θα τα ορίσει
σαν έρθει ο πόλεμος για το ψωμί
και κάνει το σχολειό αρένα;

Με ποιες αξίες θα μπολιάσουμε
τις παιδικές ψυχές
σαν πολεμούμε ποιος
θα πάρει πρώτος το βαθμό
πουλώντας της ψυχής του τα κομμάτια;

Ένα ελπίζω μόνο:
να διαψευστεί
το ανάποδο μυαλό μου…

ΑΝΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ(από facebook)

Γιορτή των Τριών Ιεραρχών

Χρόνια πολλά σε όλους τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς και στους μαθητές μας.
Ας ελπίσουμε πως κάποτε, η Παιδεία θα αποτελέσει την πρώτη προτεραιότητα στην πατρίδα μας.

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

Στην παιδική βιβλιοθήκη Βελβεντού με θέμα "το δάσος"


Στην παιδική βιβλιοθήκη Βελβεντού οι μαθητές μας παρακολούθησαν ένα πρόγραμμα με θέμα "το δέντρο".Η κ.Χρυσούλα,υπεύθυνη της βιβλιοθήκης μας παρουσίασε το δέντρο μέσα από τη μυθολογία στην αρχαία Ελλάδα και σε άλλες χώρες, το δέντρο μέσα από τα παραμύθια,την ποίηση και τη ζωγραφική.Ακολούθησαν διάφορες εργασίες των παιδιών, όπως ακροστιχίδες και ποιος θα βρει τα περισσότερα δέντρα σε ένα λεπτό και τελειώσαμε με ζωγραφίζοντας τις δικές μας ζωγραφιές με δέντρα.Το πρόγραμμα θα συνεχιζόταν και το απόγευμα, για όσα παιδιά ήθελαν να πάνε.
--------------------
Να ευχαριστήσουμε πολύ την κ. Χρυσούλα που μας δέχτηκε και μας παρουσίασε ένα ενδιαφέρον πρόγραμμα,για μια ακόμα φορά. 


Εργασίες με θέμα το δέντρο.
--------------------------------

                                                               και οι ζωγραφιές μας.

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

Κοπή πίτας στην τάξη μας...και ένα διαφορετικό μάθημα!

Την πρωτοχρονιάτικη πίτα μας κόψαμε σήμερα στην τάξη μας.Εκτός από τη διατήρηση του εθίμου,ήταν μια ευκαιρία για ένα διαφορετικό μάθημα.Μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε για τον Μέγα Βασίλειο και πώς επικράτησε το έθιμο αυτό.Να κόψουμε πρώτα σε σχήμα σταυρού και να έχουμε τέσσερα κομμάτια ,το ένα τέταρτο και μετά κάθε κομμάτι σε πέντε, για να πάρουμε συνολικά είκοσι κομμάτια και ο καθένας μας θα φάει το ένα εικοστό (κάναμε και λίγο Μαθηματικά).Να κόψουμε το πρώτο κομμάτι, του Χριστού.Να τη γυρίσουμε τρεις φορές και να πάρουμε ο καθένας με τη σειρά του, όπως ήμασταν γύρω από τη βασιλόπιτα.Και βέβαια να τονίσουμε ότι είμαστε 17,το φλουρί είναι ένα και θα το τύχει μόνο ένας,αλλά και να μην το τύχουμε εμείς δεν στεναχωριόμαστε,αφού όλοι μαζί είμαστε μια ομάδα και χαιρόμαστε για όλους τους συμμαθητές μας.
----------------------------
Να ευχαριστήσουμε πολύ την κυρία Ξανθίππη, που έκανε και μας πρόσφερε τη νόστιμη βασιλόπιτα.

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Ένας ...αληθινός ταχυδρόμος στο σχολείο μας



Ο ταχυδρόμος επισκέφτηκε το σχολείο μας με αφορμή το μάθημα της Γλώσσας και της Φιλαναγνωσίας, όπου διαβάστηκε το βιβλίο:
Ιστορίες από τη χώρα της ΑλφαΒήτα
της  ΛΟΛΑΣ ΤΡΙΑΝΟΥ

Η μαμά, η κυρα-Ορθογραφία, είχε παιδιά τα 24 γράμματα και ζουν στη χώρα της ΑλφαΒήτα. Τους επισκέπτεται ένας παράξενος,  επισκέπτης – ο Καραγκιόζης-τον οποίο και φιλοξενούν, με αντάλλαγμα να παίζει με τα παιδιά. Αρχίζει να πάει σχολείο, όπου δασκάλες είναι οι αδερφές της κυρα- Ορθογραφίας, η Γραφή, η Ανάγνωση και η Γραμματική. Ο Καραγκιόζης μαθαίνει γράμματα, αλλάζει εμφάνιση, αλλάζει ζωή. Όμως ξυπνάει, γιατί όλα αυτά είναι ένα όνειρο που βλέπει.
Και στο τέλος του βιβλίου τα 24 γράμματα, στέλνουν ένα γράμμα στα παιδιά.

Τότε ήρθε ο ταχυδρόμος στο σχολείο μας. Ο …αληθινός ταχυδρόμος, με αληθινή τσάντα γεμάτη γράμματα, τον οποίο  βλέπουν τα παιδιά να περνάει από τα σπίτια του χωριού μας. Στην είσοδο του σχολείου μας τα παιδιά πήραν το γράμμα από τα χέρια του ταχυδρόμου και αφού τον ευχαρίστησαν, έτρεξαν στην τάξη για να το  διαβάσουν.
Και το γράμμα τελειώνει κάπως έτσι:

Σας αγαπούμε πολύ
Καλή αντάμωση λοιπόν
στο ΣΧΟΛΕΙΟ
Υ.Γ. Σας χαρίζουμε τις 24 καρδούλες μας

Να ευχαριστήσουμε, τον υπάλληλο των ΕΛ.ΤΑ. τον κύριο Γιώργο, που με πολύ χαρά δέχτηκε και επισκέφτηκε το σχολείο μας.

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013

Όταν κάποιος σε αγαπάει, σου αφιερώνει ένα μέρος της ζωής του…



Μια νύχτα, ενώ κοιμούνται όλοι στο σπίτι, σηκώνεται ο μικρός Ερνέστο, πέντε χρονών, από το κρεβάτι του και πηγαίνει στο δωμάτιο των γονιών του. Στέκεται κοντά στο κρεβάτι από τη μεριά του μπαμπά του και, τραβώντας τα σκεπάσματα, τον ξυπνάει.“Πόσα λεφτά βγάζεις μπαμπά;” τον ρωτάει.
“Τι… πως;” ρωτάει ο μπαμπάς αγουροξυπνημένος.
“Πόσα λεφτά βγάζεις από τη δουλειά σου”.
“Αγοράκι μου, είναι δώδεκα η ώρα… Είναι νύχτα, πήγαινε στο κρεβάτι σου να κοιμηθείς”.

“Εντάξει, μπαμπά, θα πάω. Πες μου, όμως, πόσα βγάζεις από τη δουλειά σου;”
Ανασηκώνεται ο μπαμπάς στο κρεβάτι και προσπαθώντας να πνίξει τον θυμό του τον διατάζει:
“Στο κρεβάτι σου αμέσως. Αυτά τα πράγματα δεν είναι για σένα! Και μάλιστα να ρωτάς μες στα μαύρα μεσάνυχτα!” και με τεντωμένο το δάχτυλο του δείχνει την πόρτα.
Ο Ερνέστο κατεβάζει το κεφάλι και γυρίζει στο δωμάτιό του. Το επόμενο πρωί ο μπαμπάς σκέφτεται πως ίσως ήταν υπερβολικά αυστηρός με τον Ερνέστο. Η περιέργεια του παιδιού δεν άξιζε τέτοια επίπληξη. Το βράδυ στο φαγητό, για να επανορθώσει, αποφασίζει ο μπαμπάς να απαντήσει στο παιδί.
“Σχετικά μ’ αυτό που με ρώτησες τη νύχτα, Ερνέστο, ο μισθός μου είναι 2.800 πέσος, με τις κρατήσεις όμως μου μένουν 2.200″
“Ούου!… βγάζεις πολλά, μπαμπά” του λέει ο Ερνέστο.
“Όχι και τόσα αγάπη μου, έχουμε πολλά έξοδα”.
“Αααα και δουλεύεις πολλές ώρες.”
“Ναι, μωρό μου, πολλές ώρες.”
“Πόσες μπαμπά;”
“Όλη μέρα, αγόρι μου, όλη μέρα.”
“Αααα…” συμφωνεί ο μικρός και συνεχίζει. “Τότε έχεις πολλά χρήματα, έτσι δεν είναι;”
“Φτάνουν πια οι ερωτήσεις. Είσαι πολύ μικρός για να μιλάς για χρήματα.”
Μετά πέφτει σιωπή στην τραπεζαρία, και σιωπηλοί πάνε όλοι για ύπνο.
Τη νύχτα, μια νέα επίσκεψη του μικρού Ερνέστο, διακόπτει τον ύπνο των γονιών του.
Αυτή τη φορά στο χέρι του κρατάει ένα χαρτί με κάτι ορνιθοσκαλίσματα που μοιάζουν με νούμερα.
“Μπαμπά, μπορείς να μου δανείσεις πέντε πέσος;”
“Ερνέστο… είναι δύο η ώρα, είναι νύχτα!!!” διαμαρτύρεται ο μπαμπάς.
“Ναι, αλλά μπορείς σε παρακαλώ…”
Εκείνος όμως δεν τον αφήνει να τελειώσει τη φράση του.
“Αυτό ήταν λοιπόν το θέμα. Γι’ αυτό έκανες όλες αυτές τις ερωτήσεις για τα λεφτά, αναιδέστατο παιδί. Πήγαινε αμέσως στο κρεβάτι σου πριν σε πιάσω και σου τις βρέξω με την παντόφλα… Φύγε από δω. Εμπρός. Στο κρεβάτι σου!”
Ακόμη μια φορά, τώρα όμως με σουφρωμένα χείλη, πάει προς την πόρτα ο Ερνέστο σέρνοντας τα πόδια του.
Μισή ώρα αργότερα, ίσως γιατί κατάλαβε ότι ήταν υπερβολικός, μπορεί και μετά από μεσολάβηση της μαμάς, ή απλώς γιατί η ενοχή δεν τον άφηνε να κοιμηθεί, πηγαίνει ο μπαμπάς στο δωμάτιο του παιδιού. Από την πόρτα τον ακούει να σιγοκλαίει, σχεδόν χωρίς να ακούγεται.
Κάθεται στο κρεβάτι δίπλα του και αρχίζει να του μιλάει.
“Συγχώρεσέ με που σου έβαλα τις φωνές Ερνέστο, είναι όμως δύο τα ξημερώματα κι όλος ο κόσμος κοιμάται… Κανένα μαγαζί δεν είναι ανοιχτό τέτοια ώρα… Δεν μπορούσες να περιμένεις ως το πρωί;”
“Ναι, μπαμπά” απαντάει ο μικρός μέσα σε αναφιλητά.
Ο μπαμπάς βάζει το χέρι στην τσέπη και βγάζει το πορτοφόλι του απ’ όπου παίρνει ένα χαρτονόμισμα των πέντε πέσος. Το αφήνει στο κομοδίνο και του λέει:
“Ορίστε λοιπόν τα χρήματα που μου ζήτησες.”
Ο μικρός, σκουπίζει τα δάκρυά του με το σεντόνι, πηδάει από το κρεβάτι, πάει στην ντουλάπα του, παίρνει ένα μεταλλικό κουτί και βγάζει από το κουτί μερικά κέρματα και κάτι λίγα χαρτονομίσματα του ενός πέσο. Βάζει τα πέντε πέσος μαζί με τα άλλα και μετράει με τα δάχτυλα πόσα χρήματα έχει.
Μετά παίρνει στα χέρια του τα χρήματα και τα βάζει πάνω στο κρεβάτι μπροστά στον μπαμπά του που όλη αυτήν την ώρα τον παρακολουθεί χαμογελώντας.
“Τώρα μάλιστα!” λέει ο Ερνέστο, “φτάνουν ίσα, ίσα. Εννιά πέσος και πενήντα λεπτά.”
“Μπράβο πολύ ωραία, αγοράκι μου. Και τι θα τα κάνεις αυτά τα λεφτά;”
“ΜΟΥ ΠΟΥΛΑΣ ΜΙΑ ΩΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΣΟΥ, ΜΠΑΜΠΑ;”

http://www.antikleidi.com

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013

H χορωδία του Μορφωτικού Ομίλου Βελβεντού στην Κοζάνη

Μια ακόμα καταπληκτική εμφάνιση της χορωδίας του Μορφωτικού Ομίλου Βελβεντού.
Από την 3η Συνάντηση Χορωδιών, που διοργανώθηκε με επιτυχία από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Αγ. Αθανασίου Κοζάνης, την Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013 στην αίθουσα ΦΙΛΙΠΠΟΣ στην Κοζάνη.


Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

Αξιολόγηση των δασκάλων,projects ή ...

Πολύς λόγος το τελευταίο διάστημα για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.Τα "φωτεινά μυαλά" σε κάποια γραφεία επεξεργάζονται ολόκληρα σχέδια για τον τρόπο αξιολόγησης.Και πολλά projects-όπως τα ονομάζουν-λες και δεν υπάρχει ωραιότατη ελληνική λέξη-για μια καλύτερη παιδεία, όπως διατυμπανίζουν.
Παρακάτω παρουσιάζονται λίγες μόνο,αλλά ενδεικτικές εργασίες του Δημοτικού Σχολείου Βελβεντού,από δασκάλους... χωρίς αξιολόγηση και χωρίς projects, αλλά με μόνο κίνητρο την όρεξη για δουλειά και την αγάπη για τα παιδιά.




Βιβλίο για τα παραδοσιακά επαγγέλματα.



Θεατρική παράσταση στην αίθουσα τέχνης της Κοζάνης.


Περιβαλλοντική εργασία και θεατρική παράσταση
"Μια τρελή-τρελή πολυκατοικία"


Εκθέσεις βιβλίου



Σκυταλοδρομία ανάγνωσης


Έκθεση κατασκευών



Παράσταση Καραγκιόζη


Για την ειρήνη


Ένα από τα παραμύθια που έγραψαν και εικονογράφησαν οι μαθητές του σχολείου μας.


Βράβευση από την ΕΡΤ για την ταινία "Όλοι μαζί μπορούμε"


Βράβευση από τη συμμετοχή στο διαγωνισμό της πρεσβείας της Δανίας και του ΣΚΑΪ.





Χρειάζεται λοιπόν σήμερα μια αξιολόγηση;- και αλήθεια από ποιους;;;-Χρειάζονται τα "μεγαλειώδη" projects, από ανθρώπους που δεν μπήκαν ποτέ ή έχουν χρόνια να μπουν στην τάξη; Ρίξτε μια ματιά στο διαδίκτυο και θα βρείτε χιλιάδες εργασίες,καταπληκτικά δημιουργήματα των δασκάλων της τάξης-αυτά είναι τα πραγματικά projects-
Αυτό που χρειάζεται σήμερα ο δάσκαλος είναι κίνητρα και εμπιστοσύνη.Τα υπόλοιπα ξέρει καλά να τα κάνει μόνος του...

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

Η γιορτή του Αη Θανάση και το ξακουστό έθιμο της λουκανικοφαγίας στο Βελβεντό!


Kozanimedia: Η γιορτή του Αη Θανάση και το ξακουστό έθιμο της λουκανικοφαγίας στο Βελβεντό! Δείτε πολλές φωτογραφίες!

18 Ιανουαρίου 2013
By 
loukanikofagia -belbentoΤο ξακουστό και αγαπημένο έθιμο της λουκανικοφαγίας, αναβίωσαν και loukanikofagia -belbento (6)φέτος στο γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου, στους πρόποδες των Πιερίων,  με πολλούς μεζέδες και χορό από τους συμμετέχοντες!
loukanikofagia -belbento (1)Παρά τον άσχημο καιρό, ο κόσμος το γλέντησε με την καρδιά του και loukanikofagia -belbento (5)φέτος!
Η «ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΟΥ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ» σε συνεργασία με το ΚΑΠΗ και ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ προσέφεραν  λουκάνικα και τοπικό κρασί στους ξένους επισκέπτες, δείχνοντας τη φιλοξενία τους.
loukanikofagia -belbento (3)Οι ψησταριές πήραν από νωρίς φωτιά και όλος loukanikofagia -belbento (2)ο τόπος μοσχομύρισε από τα λουκάνικα και τα υπόλοιπα κρεατικά που μπήκαν στα κάρβουνα….
Το γλέντι συνεχίστηκε μέχρι αργά, με χορούς και καλή διάθεση….

loukanikofagia -belbento (4)Οι φωτογραφίες είναι του Χρήστου Μπλέτσου

Μορφωτικός Εκπολιτιστικός Όμιλος Παλαιογρατσάνου

Φωτογραφίες που μας έστειλαν από τον Μορφωτικό Εκπολιτιστικό Όμιλο Παλαιογρατσάνου.
--------------------------- 
 Φωτογραφίες από το χωριό μας την ημέρα των Θεοφανείων
Κοπή πίτας

Βάπτιση Σταυρού

                                                                                            Έθιμα Φώτων

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Το έθιμο της λουκανικοφαγίας στο Βελβεντό



Το πατροπαράδοτο έθιμο της λουκανικοφαγίας θα αναβιώσει και φέτος στο γραφικό εξωκκλήσι του Αγίου Αθανασίου Βελβεντού ανήμερα της γιορτής, την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18 Ιανουαρίου 2013, μετά τη θεία λειτουργία και μέχρι το απόγευμα. Η Γιορτή γίνεται με την ευγενική συνδρομή του Εμποροεπαγγελματικού Συλλόγου Βελβεντού.
Στις γραφικές πλαγιές των Πιερίων, 2 χιλιόμετρα δεξιά από το Στάδιο Βελβεντού η «ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΟΥ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ» σε συνεργασία με το ΚΑΠΗ και ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ θα προσφέρουν λουκάνικα και τοπικό κρασί στους ξένους επισκέπτες. Οι βελβεντινοί και οι επισκέπτες συνήθως «πιάνουν» από νωρίς μέρος με τις παρέες τους στις πλαγιές γύρω από το εξωκλήσι.
Το Βελβεντό της Κοζάνης μέσω Εγνατίας απέχει λιγότερο από μιάμιση ώρα από τη Θεσσαλονίκη.
Όσοι επισκεφτούν το Βελβεντό μπορούν επίσης να επισκεφτούν το φαράγγι του Σκεπασμένου με τους καταρράκτες.
Όσοι ενδιαφέρονται, μπορούν να προμηθευτούν ντόπια νόστιμα λουκάνικα από τα βελβεντινά κρεοπωλεία, τοπικά κρασιά από τα τρία επισκέψιμα οινοποιεία και γλυκά, μαρμελάδες, τουλούμπες και σιροπιαστούς κουραμπιέδες και άλλα τοπικά προϊόντα από τα ντόπια καταστήματα τοπικών προϊόντων, τα ζαχαροπλαστεία και τα εργαστήρια του Βελβεντού.
Σας περιμένουμε όλους και φέτος στη γιορτή μας!

ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ
«ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΟΥ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ» 

Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013

Πώς μαθαίνεται ο σεβασμός

Πηγή:Newagemama.com
“Τα παιδιά μπορεί να μην ακούν συχνά τους μεγάλους, αλλά πάντα μιμούνται τη συμπεριφορά τους” – James Baldwin 
Ενα από τα συχνότερα λάθη που κάνουμε ως γονείς  είναι να νομίζουμε ότι τα παιδιά δεν νιώθουν τα ίδια συναισθήματα με μας,  επειδή είναι μικρά και δεν έχουν ακόμη αρκετές  γνώσεις και εμπειρίες. Στην πραγματικότητα νιώθουν ό,τι κι εμείς, μόνο που είναι ακόμα πιο ευάλωτα και τρυφερά! Ο,τι πληγώνει, ταπεινώνει ή χαροποιεί έναν ενήλικα, το ίδιο - και μάλιστα  πιο έντονα – πληγώνει, ταπεινώνει ή χαροποιεί  ένα παιδί.

Μια νότα τρυφερότητας από το ιστολόγιο farmhousestories.wordpress.com
Αυτή η φαινομενικά προφανής διαπίστωση με τάραξε κι έφερε στη μνήμη μου αρκετά περιστατικά από την παιδική  μου ηλικία, πιθανώς  ασήμαντα στα μάτια ενός ενήλικα, στα οποία ένιωσα αμηχανία, ντροπή ή ταπείνωση εξαιτίας ενός σχολίου, μιας υπόδειξης ή μιας άστοχης συμπεριφοράς ενός μεγάλου. Είμαι δε σίγουρη ότι “ο μεγάλος” στα περιστατικά αυτά ούτε καν μπορούσε να διανοηθεί  ότι εκείνη τη στιγμή ότι πλήγωνε ένα παιδί. Απεναντίας, ίσως πίστευε ότι ενεργούσε “για το καλό του”.
Γι΄αυτό μου φάνηκε σχεδόν ριζοσπαστική η προσέγγιση της Αμερικανίδας αρθρογράφουErma Bombeck, η οποία προτείνει να συμπεριφερόμαστε στους φίλους μας και στα παιδιά μας με τον ίδιο τρόπο (“Treat friends, kids the same”).
Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να φωνάζουμε ή να χειρονομούμε απέναντι στα παιδιά,  αλλά ούτε να τους μιλάμε  ως εξής:
  • Σταμάτα την κλάψα, είμαι κουρασμένη
  • Κλείσε την πόρτα, σε βάρκα γεννήθηκες;
  • Σε πέντε λεπτά φεύγω, όποιος δεν είναι έτοιμος θα μείνει εδώ
  • Κράτα ίσια την πλάτη σου αλλιώς θα κάνεις καμπούρα
  • Θα γίνει αυτό που λέω εγώ,  εσύ δεν ξέρεις
Θα μιλούσαμε ποτέ στους φίλους μας έτσι; Όχι  θα ήταν σαν να τους υποτιμούσαμε. Τα πιο πολλά απ΄ τα λόγια αυτά οι γονείς τα ξεστομίζουμε “αυτόματα” στα παιδιά, χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι ίσως υποσκάπτουμε τον αυτοσεβασμό και την αυτοεκτίμησή τους. Ξεχνάμε, μέσα στη δίνη της καθημερινότητας, ότι διδάσκουμε στα παιδιά το σεβασμό και την αξιοπρέπεια μέσα από τον τρόπο που τους συμπεριφερόμαστε εμείς οι ίδιοι.
Είτε μας αρέσει είτε όχι, τα παιδιά μαθαίνουν βλέποντας τους γονείς τους να λειτουργούν και να δρουν στην καθημερινή ζωή. Είτε μας αρέσει είτε όχι, δεν είμαστε τα αφεντικά τους, είμαστε οι “οδηγοί” τους. Και θέλουμε να μας ακολουθούν γιατί μας αγαπούν και μας σέβονται, όχι γιατί μας φοβούνται. Αυτή κι αν είναι μεγάλη πρόκληση για κάθε γονιό!

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

"Ζούσαν και βασίλευαν κι εμάς μας φίλευαν"




Λαϊκά παραμύθια, τραγούδια και παιχνίδια στο Βελβεντό Κοζάνης

Άννα Κ. Κατσαντώνη

Εκδόσεις Πατάκη, 2012
167 σελ.
ISBN 978-960-16-4337-3, Τιμή € 9,90




Η λαογραφία ενέταξε, ήδη από τις απαρχές της, το παιδί και την παιδική ηλικία στα ενδιαφέροντά της και ασχολήθηκε αφενός με τα στοιχεία του λαϊκού πολιτισμού που έχουν στο επίκεντρό τους το παιδί (βιολογική και κοινωνική γέννηση, τελετουργίες διαδοχικών ενσωματώσεων, μορφές διαπαιδαγώγησης, αφηγήσεις κτλ.) και αφετέρου με τον πολιτισμό που δημιουργούν και βιώνουν τα ίδια τα παιδιά (παιχνίδια, επικοινωνία, γλώσσα, μη λεκτικός λαϊκός πολιτισμός κτλ.).

Η παρούσα συλλογή και μελέτη έδωσε ακριβώς έμφαση στις παραμέτρους δημιουργίας και μετασχηματισμού ενός πολιτισμού από και για τα παιδιά. Βασίζεται στις μαρτυρίες 45 Βελβεντινών, έπειτα από μια συστηματική έρευνα πεδίου, σε έναν χώρο όπου το συγκεντρωμένο λαογραφικό υλικό (παραμύθια, τραγούδια και παιχνίδια) αποτελεί ακόμη μια ζωντανή παράδοση. Η παράδοση αυτή προσεγγίζεται όχι ως προϊόν μιας στατικής ή απροσδιόριστης φαντασίας αλλά, αντίθετα, σε σχέση με τον οικείο τρόπο ζωής των φορέων της και τις κοινωνικές συνθήκες διάδοσής της.

Ειδικότερα για το παραμύθι, εξετάζεται η τυπολογία των βελβεντινών παραλλαγών (θεματική, διάδοση, μοτίβα, συμφυρμοί, στοιχεία τοπικότητας) ενώ η κατάταξή τους κατά το σύστημα του διεθνούς καταλόγου Αarne - Thompson - Uther εμπλουτίζει το σώμα του ελληνικού παραμυθιού και επιτρέπει συγκρίσεις με μια παγκόσμια αφηγηματική παράδοση.

Οι Βελβεντινοί (Μορφωτικός 'Ομιλος Βελβεντού) και οι Κοζανίτες (Κέντρο Μελετών Καπλάνογλου) που ενθάρρυναν και υποστήριξαν ηθικά και υλικά αυτή την έκδοση μοιράζονται, εκτός από το ενδιαφέρον τους για το Βελβεντό και τον πολιτισμό του, μια, όχι ατεκμηρίωτη, άποψη: ότι ο πολιτισμός αυτός έχει και μια ιδιαίτερη δυναμική στην εκπαιδευτική κοινότητα, καθώς την προσανατολίζει προς την κοινωνία και την αναγνώριση της αξίας των καθημερινών, μη εμπορευματοποιημένων, πολιτισμικών εκφράσεων. Στο πλαίσιο μιας διδασκαλίας που αναζητά τη δημιουργική ανταπόκριση των μαθητών, αυτή η προσέγγιση αποκτά ιδιαίτερη σημασία. 
-------------------
http://tovelvento.blogspot.gr

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013

Ο Δάσκαλος θα είναι ο τελευταίος που θα εγκαταλείψει το δημόσιο σχολείο!

Το σχολείο ΑΡΚΑΣ

Πού χάθηκε το παραμύθι;



*της Αγγελικής Φωτεινού
Πόσο δύσκολα αγαπάς... Πόσο εύκολα μισείς... Πόσο εύκολα κλαις και λυγίζεις... Πόσο δύσκολα ομολογείς ότι συναντήθηκες με την ευτυχία..
Μεγαλώνεις συνεχώς μέσα στα ''θέλω..'', μέσα στα ''αξίζω..'', στο ''ονειρεύομαι να..''. Ωραίες φράσεις, δε λέω, μα το λεξιλόγιο έχει τόσες πολλές λέξεις που για κάποιο λόγο αρνούμαστε κατηγορηματικά να προφέρουμε.


Λέξεις όπως ο φόβος, ο πόνος, το δάκρυ. Λέξεις που για κάποιο λόγο αποφεύγουμε συνειδητά να προφέρουμε αλλά επιλέγουμε ασυνείδητα να βιώνουμε. Ο πόνος, το δάκρυ, η θλίψη, ο θάνατος παίρνουν διαρκώς διάφορα ονόματα: Γιώργος, Μαρία, Πέτρος, Γιάννης, Κατερίνα. Η χαρά και η ευτυχία όμως, αρνούνται πεισματικά να κατονομαστούν καθώς ξέρουν πως δεν θα τα κρατήσουν, προτιμούν να μένουν στην αφάνεια, υπαρκτές στον κόσμο τούτο μόνο ως αφηρημένες έννοιες. Πόσο πένθιμα φαντάζουν όλα αυτά..
Είναι άραγε η ζωή τόσο τραγική; Δεν ξέρω, δε νομίζω, δεν πρέπει. Απλά οι άνθρωποι έχουμε μάθει να απελπιζόμαστε εύκολα, έχουμε διδαχτεί να φοβόμαστε να ονειρευτούμε, έχουμε σχεδόν ορκιστεί να μην ελπίζουμε. Σε όλη την μαγεία της ζωής, με την ελπιδοφόρα και χρωματιστή περίμετρο, αποδώσαμε θρηνητικό εμβαδόν. Μάλλον οι άνθρωποι ξεχνάμε, ανάμεσα σε αυτούς κι εγώ καμιά φορά. Ξεχνάμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Το ταξίδι της ζωής το μετατρέπουμε σε αγώνα δρόμου, όπου αντί για στιγμές μαζεύουμε πτώματα, αυτών που ποδοπατήσαμε, έχοντας την ψευδαίσθηση πως φτιάχνοντας μια σκάλα ανθρώπων θα φτάσουμε τον ήλιο της ευτυχίας. Χτυπά μια καρδιά στον Ενεστώτα για να μάθουμε να ζούμε στον Μέλλοντα.
Ζούμε στο τώρα για να μας διδάξουν να ελπίζουμε στο μέλλον. Μεγαλώνουμε στο τώρα για να μάθουμε να δυστυχούμε στο πριν, το τώρα αλλά και το μετά. Αφήνουμε πράγματα να μας προσπεράσουν, ανθρώπους να μας ξεπεράσουν, αισθήματα να μην μας αγγίξουν, κι όλα αυτά τα συγκεκριμένα για να τα βασίσουμε σε ένα αέναο και αφηρημένο ''μετά''. Ποτέ δεν είμαστε ευτυχισμένοι με αυτά που έχουμε, σχεδόν πάντα όμως είμαστε ευχαριστημένοι με αυτό που είμαστε...
Αγαπάμε να διαβάζουμε όταν είμαστε μικροί παραμύθια για αγάπη, έρωτα, φιλία, δικαιοσύνη για να επιπλήττουμε στο μέλλον τα παιδιά μας που τα διαβάζουν, μαλώνοντας και προστάζοντας να μην πιστεύουν σε αυτά. Δε φταίνε όμως τα παιδιά που αγαπούν τα παραμύθια, δε φταίνε αυτά που αναζητούν έπειτα αυτά τα παραμύθια στη δική τους ζωή, δε φταίνε που χαράζουν δρόμους ζωής βασισμένους στις αρχές που τα παραμύθια προβάλλουν. Φταίμε εμείς που χάσαμε το δρόμο μας, φταίμε εμείς που χάσαμε κάπου αυτές τις αρχές, φταίμε εμείς που χάσαμε τον εαυτό μας, που μισήσαμε τα παραμύθια, που σιχαθήκαμε το είδος μας, που κάναμε κηδεία στα όνειρά μας, φταίμε εμείς που ξεχάσαμε να ζούμε..Δεν είναι χάρισμα αυτό, μάλλον τραγωδία..
Παραμύθια γράφουμε, παραμύθια πρέπει και να ζούμε. Παραμύθι... Τόσο ωραία λέξη για να μη μένει μόνο σε γραπτά. Ας τη φέρουμε ξανά στον Ενεστώτα και ας ξεχάσουμε τον Μέλλοντα. Μόνο ο Ενεστώτας είναι η εγγύηση ότι ζούμε...
http://www.lifo.gr


Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

Παρουσίαση της παραδοσιακής βελβεντινής φορεσιάς στο σχολείο μας

Παρουσίαση της παραδοσιακής βελβεντινής φορεσιάς, που φορούσαν οι γυναίκες,έγινε από δασκάλες του σχολείου στους μαθητές μας. Η παρουσίαση έγινε στα πλαίσια εργασίας που πραγματοποιείται στο σχολείο μας.


ΒΕΛΒΕΝΤΙΝΗ ΦΟΡΕΣΙΑ
καπλαμάς

Κύριο χαρακτηριστικό της βελβεντινής φορεσιάς ήταν το κατσιούλι.
          Το κατσιούλι ήταν κεφαλόδεσμος σαν περικεφαλαία που σχηματίζονταν απ' το περίτεχνο δέσιμο πολλών κόμπων των μαλλιών με το γκιβιζί.
Το γκιβιζί ήταν μακρύ σάλι κοντά δυο μέτρα κυλινδρικά λοξοραμμένο, για να διευκολύνεται το δέσιμο, υφαντό στον αργαλειό από βροχό σε χρώμα βυσσινί  βαμμένο στο αρζάρι.
          Για πρώτη φορά η Βελβεντινή φορούσε κατσιούλι, όταν ντυνόταν νύφη. Ήταν τόσο δύσκολο να μάθει να το δένει μόνη της και  για μεγάλο διάστημα της το έδεναν άλλες γυναίκες, μέχρι να μάθει να το δένει μόνη της. Πάντα είχε το φόβο μην το δέσει στραβά και την κοροϊδεύουν "στραβοκατσιούλω".
          Οι ελεύθερες άκρες του γκιβιζιού έπεφταν στην άσπρη μεσάλα, που ήταν μαντήλι τριγωνικά δεμένο με την ελεύθερη γωνία στην πλάτη. Η μεσάλα ήταν υφαντή στον αργαλειό από λινομέταξο ύφασμα και στις άκρες της κατέληγε σε πλεκτές γλωσσίτσες τα μπιντέμια. Στο μέτωπο φαινόταν μια μυτούλα της μεσάλας που λεγόταν πέγκι.

Κυρίως φορεσιά

Μετά το εσώρουχο φορούσε το πχάμσου, μακρύ ριχτό πάνινο ύφασμα που κατέληγε λίγο πιο πάνω απ' τον αστράγαλο. ο μικρός του σηκωτός  γιακάς κατέληγε σε λεπτή δαντέλα. Τα μανίκια ήταν φαρδιά και τελείωναν με δαντέλα. Το "πχάμσου" στις πλευρές του ενώνονταν με σαραντώματα – σαράντα σχέδια βελονιάς μπλεγμένα – φτιαγμένα με λεπτή μάλλινη κλωστή σε χρώμα βυσσινί ή μαύρο για πένθος.
          Από πάνω του δενόταν σταυρωτά το καβάδι, φτιαγμένο από βελούδο ή ατλάζι σε λαμπερά χρώματα με στολίδια και κεντίδια. Στις άκρες του είχε δυο σειρές χρυσοβαμμένα ή συρματερά κουμπιά.
          Από πάνω φορούσε τον καπλαμά. Η λέξη βγαίνει από το καπλατίζω γιατί εξωτερικά – ιδίως ο γιορτάσιμος – ήταν καπλατισμένος με πολύτιμα υφάσματα, μάλλινα ή μεταξωτά σε φανταχτερά και πολύχρωμα σχέδια. Εσωτερικά είχε άσπρο πανί με διάφορες στρώσεις στουπιά. Πυκνά βελονιασμένος έμοιαζε με πάπλωμα.
          Τη μέση της κατσιουλάτης έσφιγγε το ζ'νάρ(ι). μακρύ περίπου δύο μέτρα.
          Από πάνω δενόταν η φίρτα, μάλλινη υφαντή ποδιά με όμορφα κατακόρυφα σχέδια που ονομάζονταν “μι τα μάτια', “ μι κιφτέδις” ή “μι βίτσις”.
          Τα χιρότια στόλιζαν τα χέρια από τον αγκώνα ως τα μέχρι την παλάμη, φτιαγμένα από βελούδο ή ατλάζι.
          Οι κάλτσες ήταν πλεκτές, μάλλινες με χαρούμενα σχέδια. 

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

Γονείς και δάσκαλοι: Εχθροί ή σύμμαχοι;



Μήπως γράφετε εσείς τις εργασίες του παιδιού σας, το υπερφορτώνετε με εξωσχολικές δραστηριότητες ή έχετε υπερβολικές απαιτήσεις; Κι όμως, αυτά που περιμένει ο δάσκαλός του από εσάς είναι άλλα! 


Να μην κάνετε τις εργασίες του Αντισταθείτε στον πειρασμό να ολοκληρώσετε ή να διορθώσετε την ορθογραφία του μόλις το παιδί πέσει για ύπνο, προκειμένου να μη «γίνει ρεζίλι» την επόμενη μέρα στην τάξη. Οι εργασίες που δίνονται για το σπίτι έχουν στόχο να βοηθήσουν το παιδί να κατανοήσει καλύτερα όσα έμαθε μέσα στη μέρα και δεν χρειάζεται να είναι αλάνθαστες. Αν δυσκολεύεται να καταλάβει κάτι, βοηθήστε το, αλλά σε καμία περίπτωση μην αναλάβετε εσείς τις υποχρεώσεις του. Αν διαπιστώσετε ότι οι εργασίες τού φαίνονται συστηματικά πάρα πολύ δύσκολες, ενημερώστε το δάσκαλο ή τη δασκάλα του. 

Να μην απαιτείτε να είναι πάντα «τέλειο» 
Τα παιδιά μαθαίνουν εξίσου από τις επιτυχίες και τις αποτυχίες τους. Δείξτε έμπρακτα στο παιδί σας ότι δεν σας απογοητεύει όταν κάνει λάθη και εκμεταλλευτείτε τέτοιες ευκαιρίες για να του διδάξετε τι μπορεί να μάθει μέσα από κάθε λάθος και ότι πρέπει να προσπαθεί περισσότερο για να το διορθώσει. Ένα παιδί το οποίο δέχεται συνεχώς αρνητική κριτική για τα λάθη του, παραιτείται από τη διαδικασία της μάθησης και αποκτά χαμηλή αυτοεκτίμηση. Επίσης, δεν είναι ποτέ ευχαριστημένο με τον εαυτό του και αγχώνεται πολύ εύκολα με καθετί που σχετίζεται με τη μάθηση. 

Να έχετε ρεαλιστικές προσδοκίες 
Όσο έξυπνο, ετοιμόλογο και ταλαντούχο κι αν σας φαίνεται το παιδί σας, πρέπει να παραδεχτείτε ότι οι πιθανότητες να μεγαλώνετε τον επόμενο Αϊνστάιν είναι μικρές. Μην εκνευρίζεστε εάν δυσκολεύεται στη γεωμετρία και μην αντιμετωπίζετε με καχυποψία τους εκπαιδευτικούς εάν σας πουν ότι το παιδί σας είναι ένας μέτριος μαθητής. Είναι ωραίο να περιμένει κανείς το καλύτερο από το παιδί του, αλλά είναι ακόμα σπουδαιότερο να είναι ρεαλιστής και να μη συγκρίνει το παιδί του με άλλα. Κάθε παιδί έχει τα δικά του ταλέντα και αυτά πρέπει να αναπτύξει, πάντα με γνώμονα την αγάπη και την ενθάρρυνση και όχι την καταπίεση και τον εξαναγκασμό. 

Να κλείσετε την τηλεόραση 
Δεν είναι ότι κάνει κακό στο παιδί, απλά ο χρόνος που περνάει μπροστά στην οθόνη είναι χαμένος χρόνος. Περιορίστε τον στις δύο το πολύ ώρες την ημέρα και εκμεταλλευτείτε τις υπόλοιπες για να παίξετε, να διαβάσετε βιβλία, να κάνετε βόλτες μαζί με το παιδί. Προσέξτε ιδιαίτερα τι βλέπει στην τηλεόραση το βράδυ, γιατί έχει παρατηρηθεί ότι οι έντονες ή βίαιες σκηνές μπορούν να διαταράξουν τον ύπνο του και ένας μαθητής που δεν έχει κοιμηθεί καλά είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα αποδώσει καλά την επόμενη μέρα στην τάξη. 

Να μην στερείτε τον ελεύθερο χρόνο του 
Σίγουρα θέλετε το καλύτερο για το παιδί σας, όμως με το να το γράψετε ταυτόχρονα σε δύο ξένες γλώσσες, κολυμβητήριο, πιάνο και ζωγραφική δεν θα του προσφέρετε περισσότερα εφόδια για τη ζωή. Το μόνο που θα καταφέρετε είναι να έχετε ένα παιδί που τρέχει από τη μία δραστηριότητα στην άλλη μετά το σχολείο, με αποτέλεσμα στο τέλος της μέρας να είναι κουρασμένο, εκνευρισμένο και αγχωμένο. Να θυμάστε ότι τα πρώτα χρόνια του σχολείου ο ελεύθερος χρόνος και το δημιουργικό παιχνίδι είναι πιο πολύτιμα από οποιαδήποτε έξτρα γνώση. 

Να έχετε εμπιστοσύνη στους δασκάλους του 
Φαντάζομαι ότι μάλλον δεν θα εκτιμούσατε ιδιαίτερα ένα δάσκαλο που στην καθιερωμένη συνάντησή σας, για να συζητήσετε την πρόοδο του παιδιού σας, έπαιρνε την πρωτοβουλία να σας κάνει υποδείξεις για το πώς να «κάνετε τη δουλειά σας». Το ίδιο ακριβώς ισχύει και αντίστροφα. Κανένας δάσκαλος δεν περιμένει από εμάς να μάθει πώς να κάνει τη δική του δουλειά. Ευτυχώς, έχουν όλοι λάβει την απαραίτητη εκπαίδευση, πολλοί έχουν ιδιαίτερα σημαντική εμπειρία και οι περισσότεροι αγαπούν τόσο τη δουλειά τους ώστε να μπορούν να την κάνουν με συνέπεια, ευαισθησία και εξαιρετικά αποτελέσματα. 

Με τη συνεργασία της Μαρίας Σκαπέρα (M. Ed. ψυχοπαιδαγωγός – εκπαιδευτική σύμβουλος). 

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2013

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ Μ.Ο.Β.





Σας προσκαλούμε στην Τακτική Γενική Συνέλευση των μελών του Ομίλου που θα πραγματοποιηθεί τα Θεοφάνια Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013 και ώρα 10:30 το πρωί στην αίθουσα του Πνευματικού κέντρου με τα εξής θέματα:

  1. Απολογισμός πεπραγμένων του Δ.Σ. του 2012
  2. Οικονομικός απολογισμός έτους 2012
  3. Οικονομικός προϋπολογισμός έτους 2013
  4.  Έκθεση Εξελεγκτικής επιτροπής έτους 2012
  5. Συζήτηση
  6. Εκλογές για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου ( 4 νέοι σύμβουλοι σύμφωνα με το νέο καταστατικό) και εξελεγκτικής επιτροπής .
Δικαίωμα συμμετοχής  στη διαδικασία εκλογής του νέου Δ.Σ. έχουν τα οικονομικά τακτοποιημένα μέλη του Ομίλου μέχρι και το 2012.
Για την διευκόλυνση της διαδικασίας των εκλογών δηλώσεις υποψηφιοτήτων θα κατατίθενται στο γραφείο του Μ.Ο.Β την τελευταία εβδομάδα πριν τις Εκλογές. 

Γιατί η Φινλανδική εκπαίδευση θεωρείται η καλύτερη του κόσμου;


(Έχω γράψει πολλές φορές, ότι για να ξεφύγουμε από τη σημερινή κρίση,ο μόνος δρόμος είναι μέσα από την Παιδεία.Διαβάστε πώς μια φτωχή χώρα μπόρεσε να αναπτυχθεί,όταν επένδυσαν στην εκπαίδευση, όχι μόνο σε υλικά και σε χρήμα… αλλά σε φιλοσοφία και στάση ζωής!)

ΠΗΓΗ: 

Ακούγεται συχνά από εκπαιδευτικούς και μη, ότι η Φινλανδική εκπαίδευση θεωρείται από τις καλύτερες του κόσμου.
Τι σημαίνει καλύτερη εκπαίδευση; Ότι οι μαθητές γίνονται καλύτεροι άνθρωποι γενικά και αόριστα; Ότι γίνονται πιο έξυπνοι; Ότι είναι μεγαλύτερο και καλύτερο το ποσοστό των επιστημόνων στην χώρα που έχει καλύτερη εκπαίδευση; Ότι η χώρα έχει πιο πολλούς νομπελίστες ή λογοτέχνες; Λιγότερη εγκληματικότητα; Δεν ξέρω κατά πόσο όλα αυτά τα ερωτήματα μπορεί να απαντηθούν από κάποιον ειδικό.
Ο Alan Lishness όπως διαβάζουμε στο μίνι βιογραφικό του στο βίντεο του Tedx είναι υπεύθυνος για τον σχεδιασμό ενός επιστημονικού εκπαιδευτικού προγράμματος στο Maine των ΗΠΑ και το όραμά του είναι να έχουν όλοι οι πολίτες κριτική σκέψη, να ξέρουν να συνεργάζονται, να εκπαιδεύονται συνεχώς και να αναπτύσσουν καινοτόμες λύσεις. Πιστεύει στο Φινλανδικό πρότυπο εκπαίδευσης όπου οι δάσκαλοι είναι πιο καλά προετοιμασμένοι στο να διδάξουν, όπου χαίρουν υψηλής επαγγελματικής εκτίμησης και έχουν αυτονομία στις τάξεις τους!
Ας δούμε μερικά σημαντικά σημεία και συμπεράσματα που αλιεύσαμε από την ομιλία του Alan Lishness στο TedxDorigo:
------------

Τα παιδιά στην Φινλανδία μελετούν κατά μέσο όρο μόλις 30 λεπτά κάθε βράδυ σπίτι τους.
Οι σχολικές μέρες της χρονιάς είναι λιγότερες από το τις αντίστοιχες σχολικές ημέρες  που έχει το 86% των ανεπτυγμένων κρατών.
Μόλις 4% είναι το ποσοστό των παιδιών που παρατάνε το σχολείο!

Στην Φινλανδία τα σχολεία δεν έχουν τάξεις για τα “προικισμένα” παιδιά όπως σε άλλες χώρες του κόσμου σαν τις ΗΠΑ, αθλητικές ομάδες, τιμητικά σωματεία ως επιβράβευση για τους καλύτερους μαθητές, αποχαιρετιστήριες τελετές…
Τα θεσμοθετημένα τεστ είναι ελάχιστα…πιο συγκεκριμένα τα παιδιά δίνουν 1 μόνο επίσημο διαγώνισμα σε όλη τους την σχολική ζωή!
Ένας δάσκαλος στην Φινλανδία εργάζεται 570 ώρες το χρόνο, έχει μέσο εισόδημα περίπου 31,500€ και το κόστος ανά μαθητή είναι περίπου 5,500€ το χρόνο, δηλαδή αντιστοιχεί ένας καθηγητής/δάσκαλος ανά 6 παιδιά!

Αλλά οι πιο βασικές Φινλανδικές εκπαιδευτικές αρχές συνοψίζονται στα παρακάτω:
  1. Σεβασμός για το επάγγελμα του δασκάλου.To 100% των Φινλανδών δασκάλων είναι απόφοιτοι του καλύτερου 10% των τάξεών τους. Στην Φινλανδία με άλλα λόγια οι καλύτεροι μαθητές δεν γίνονται μόνο γιατροί ή νομικοί αλλά και δάσκαλοι! Στην Φινλανδία οι δάσκαλοι απολαμβάνουν μεγαλύτερου σεβασμού και εκτίμησης από ότι οι γιατροί ή οι επιχειρηματίες! Από τα 4 παιδιά που αποφοιτούν από το καλύτερο 10% των τάξεων τους μόνο το 1 παιδί μπαίνει στο Πανεπιστήμιο για να γίνει δάσκαλος!
  2. Η εκπαίδευση είναι για όλους δωρεάν
  3. Είναι υποβαθμισμένη η σημασία του εκπαιδευτικού ανταγωνισμού
  4. Το εκπαιδευτικό σύστημα προστατεύει τους μαθητές από την αποτυχία
  5. Οι μαθητές έχουν αυτοπεποίθηση
Ο δάσκαλος έχει τεράστια αυτονομία να διαμορφώσει το μάθημα στην τάξη του όπως πιστεύει αυτός!
Κάποτε η Φινλανδία ήταν η φτωχότερη χώρα στην Ευρώπη … αλλά τότε σκέφτηκαν ότι με την εκπαίδευση θα ανατρέψουν την οικονομική τους κατάσταση και το κατάφεραν!
Ένας Φινλανδός δάσκαλος πιστεύει ότι κάθε μέρα αυτό που πρέπει να κάνει είναι να προετοιμάζει τα παιδιά για την ζωή…
και το μόνο που περιμένουν από τους πρωτάκια τους, είναι απλά αυτά να είναι σε θέση να περπατήσουν μέσα στο χιόνι για να φτάσουν στο σχολείο… τίποτε άλλο!

Αν μπορείτε να παρακολουθήσετε στα αγγλικά την ομιλία αυτή, ίσως μπορέσετε να καταλάβετε ακόμη περισσότερα για το Φινλανδικό μοντέλο εκπαίδευσης.
-----------------------
Αυτό που μένει πάντως στο τέλος όλης αυτής της ομιλίας είναι ότι οι Φινλανδοί επένδυσαν στην εκπαίδευσηόχι μόνο σε υλικά και σε χρήμα… αλλά σε φιλοσοφία και στάση ζωής!
Πιστεύουν ότι η εκπαίδευση είναι ότι πολυτιμότερο εφόδιο έχουν να δώσουν στη νέα γενιά, στα παιδιά τους, θέλουν οι καλύτεροι να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους, όλα τα παιδιά, ανεξαιρέτως ικανοτήτων ή έλλειψης αυτών,  να τελειώσουν την βασική τους εκπαίδευσή στο σχολείο χωρίς να υπάρχει εκπαίδευση διαφορετικών ταχυτήτων.
Η εκπαίδευση μετράει… και πρέπει να είναι προτεραιότητα για μια ολόκληρη κοινωνία, για κάθε κοινωνία, σε κάθε εποχή… πόσο μάλλον στην εποχή που ζούμε!
--------------------------
Δείτε και τα σχετικά βίντεο στο: 
http://mamadesmpampades.gr/2011/11/10/finland-education/