Μένει τώρα η χρημαροδότηση της έκδοσης του βιβλίου, για να διατεθεί στους μαθητές και στους εκπαιδευτικούς.
Μια πολύ καλή προσπάθεια, πρωτοπορειακή για την Ελλάδα,που ελπίζουμε να έχει αίσιο τέλος.
---------------
Μερικές από τις σελίδες του βιβλίου
Ένα μέρος της εισήγησης της κ.Βαμβακίδου, στο σεμινάριο που διοργάνωσε το ΚΠΕ Βελβεντού, με θέμα την τοπική ιστορία.
Ιφιγένεια Βαμβακίδου, αναπλ. Καθηγήτρια Ιστορίας
Παρασκευή Γκόλια, δρ. Διδακτική της Ιστορίας
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Η Ιστορία αποβλέπει στην προσέγγιση και κατανόηση της ανθρώπινης δραστηριότητας με βασικές συντεταγμένες τον τόπο και το χρόνο.
Η Τοπική Ιστορία δεν διαφέρει από οποιαδήποτε άλλη ιστοριογραφική δραστηριότητα, απλά δηλώνει ότι η έρευνα και η μελέτη της πραγματοποιείται σε τοπική κλίμακα. Το ενδιαφέρον της τοπικής ιστορίας είναι το γεγονός ότι εστιάζει σε μικρές κοινωνικές ομάδες. Είναι μια μικροϊστορία, που επιχειρεί να κατανοήσει γεγονότα και καταστάσεις, που η αντιμετώπισή τους ήταν αόριστη και ελλιπής.
Σε επίπεδο Α/βάθμιας και Β/βάθμιας εκπαίδευσης, η σύζευξη της Τοπικής Ιστορίας με την Περιβαλλοντική εκπαίδευση είναι δυνατή μέσα από την ολιστική αντιμετώπιση του περιβάλλοντος των μαθητών και μαθητριών και την οργάνωση σχετικών προγραμμάτων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης. Πρόκειται για διαθεματικές προσεγγίσεις, που επιτρέπουν την επικοινωνία των διδακτικών αντικειμένων σε ενιαία προγράμματα σπουδών και τη σύλληψη του τοπίου ως πολιτιστικού αγαθού.
Η Τοπική Ιστορία ως σύγχρονη πρόταση για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση οφείλει να αμφισβητήσει την αφηγηματικότητα και να επιχειρήσει τη σύνδεση της σχολικής γνώσης με την διαχείριση των πηγών με σκοπό την ανανέωση του ιστορικού μαθήματος.
4 Η Τοπική Ιστορία συχνά εκλαμβάνεται ως εννοιολογικά και μεθοδολογικά αυτονόητη, με έμφαση είτε στην ορατότητα της ιστορίας του τοπίου που περιβάλλει τη σχολική μονάδα, είτε στο βιωματικό χαρακτήρα που εμπεριέχει η σχέση του μαθητή με τον τόπο του. Δεν είναι ωστόσο δυνατή η πρόσληψη της ιστορικότητας του τοπίου χωρίς τη νοητική εργασία που θα την αναδείξει, δεν υπάρχει ιστορικότητα του τοπίου από τη στιγμή που οι άνθρωποι δεν την αντιλαμβάνονται.
Θεματογραφία Τοπικής Ιστορίας - Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ
P Πρόκειται ουσιαστικά για την καταγραφή της ανθρώπινης δραστηριότητας στο σύνολό της, στα όρια που θέτει το περιβάλλον του τόπου, ο οικισμός.
P Οι ενδεικτικές θεματικές ενότητες που προτείνονται, δεν εξαντλούν το σύνολο της ιστορίας του τόπου.
P Η εκπαιδευτική τους δυναμική έγκειται στη δυνατότητα της μαθητικής τάξης να υπερβεί τα όρια που θέτει η θεματική, ώστε να οδηγηθεί στην κατανόηση της ιστορίας του τοπίου.
P Το αγροτικό, αστικό και πολιτικό τοπίο του Βελβεντού μας οδηγεί σε ιστορικά ερωτήματα, με βάση τα οποία διαμορφώνουμε τις ασκήσεις/εργασίες για τα παιδιά: όπως οι παραγωγικές σχέσεις, οι αξίες και προσδοκίες των ανθρώπων που το δημιούργησαν, τα τοπωνύμια, την ονοματοδότηση.
Οι οργανωτικές κατηγορίες ως πηγές τοπίου στην ιστορική εκπαίδευση για την τοπική ιστορία είναι:
α) η τοποθεσία, οι χρήσεις της γης, η οδοποιία, οι καλλιέργειες, τα τοπωνύμια, τα οδωνύμια
β) τα δημόσια κτήρια, τα κτίσματα και τα ερείπια (σπήλαια, τάφοι, τείχη, κάστρα, γεφύρια, πηγάδια, δημόσιες βρύσες, υδραγωγεία, στρατώνες, ναοί, εκκλησίες, μοναστήρια, κατοικίες, σχολεία, ταχυδρομεία, τράπεζες, δημόσια κτήρια, βιβλιοθήκες, κέντρα ιστορίας)
γ) μνημεία και μνημειακοί τόποι (ηρώα, ανδριάντες, αγάλματα, προτομές)
δ) μουσεία (μουσεία, εκθέματα, εκπαιδευτικά προγράμματα)
Παρασκευή Γκόλια, δρ. Διδακτική της Ιστορίας
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Η Ιστορία αποβλέπει στην προσέγγιση και κατανόηση της ανθρώπινης δραστηριότητας με βασικές συντεταγμένες τον τόπο και το χρόνο.
Η Τοπική Ιστορία δεν διαφέρει από οποιαδήποτε άλλη ιστοριογραφική δραστηριότητα, απλά δηλώνει ότι η έρευνα και η μελέτη της πραγματοποιείται σε τοπική κλίμακα. Το ενδιαφέρον της τοπικής ιστορίας είναι το γεγονός ότι εστιάζει σε μικρές κοινωνικές ομάδες. Είναι μια μικροϊστορία, που επιχειρεί να κατανοήσει γεγονότα και καταστάσεις, που η αντιμετώπισή τους ήταν αόριστη και ελλιπής.
Σε επίπεδο Α/βάθμιας και Β/βάθμιας εκπαίδευσης, η σύζευξη της Τοπικής Ιστορίας με την Περιβαλλοντική εκπαίδευση είναι δυνατή μέσα από την ολιστική αντιμετώπιση του περιβάλλοντος των μαθητών και μαθητριών και την οργάνωση σχετικών προγραμμάτων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης. Πρόκειται για διαθεματικές προσεγγίσεις, που επιτρέπουν την επικοινωνία των διδακτικών αντικειμένων σε ενιαία προγράμματα σπουδών και τη σύλληψη του τοπίου ως πολιτιστικού αγαθού.
Η Τοπική Ιστορία ως σύγχρονη πρόταση για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση οφείλει να αμφισβητήσει την αφηγηματικότητα και να επιχειρήσει τη σύνδεση της σχολικής γνώσης με την διαχείριση των πηγών με σκοπό την ανανέωση του ιστορικού μαθήματος.
4 Η Τοπική Ιστορία συχνά εκλαμβάνεται ως εννοιολογικά και μεθοδολογικά αυτονόητη, με έμφαση είτε στην ορατότητα της ιστορίας του τοπίου που περιβάλλει τη σχολική μονάδα, είτε στο βιωματικό χαρακτήρα που εμπεριέχει η σχέση του μαθητή με τον τόπο του. Δεν είναι ωστόσο δυνατή η πρόσληψη της ιστορικότητας του τοπίου χωρίς τη νοητική εργασία που θα την αναδείξει, δεν υπάρχει ιστορικότητα του τοπίου από τη στιγμή που οι άνθρωποι δεν την αντιλαμβάνονται.
Θεματογραφία Τοπικής Ιστορίας - Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ
P Πρόκειται ουσιαστικά για την καταγραφή της ανθρώπινης δραστηριότητας στο σύνολό της, στα όρια που θέτει το περιβάλλον του τόπου, ο οικισμός.
P Οι ενδεικτικές θεματικές ενότητες που προτείνονται, δεν εξαντλούν το σύνολο της ιστορίας του τόπου.
P Η εκπαιδευτική τους δυναμική έγκειται στη δυνατότητα της μαθητικής τάξης να υπερβεί τα όρια που θέτει η θεματική, ώστε να οδηγηθεί στην κατανόηση της ιστορίας του τοπίου.
P Το αγροτικό, αστικό και πολιτικό τοπίο του Βελβεντού μας οδηγεί σε ιστορικά ερωτήματα, με βάση τα οποία διαμορφώνουμε τις ασκήσεις/εργασίες για τα παιδιά: όπως οι παραγωγικές σχέσεις, οι αξίες και προσδοκίες των ανθρώπων που το δημιούργησαν, τα τοπωνύμια, την ονοματοδότηση.
Οι οργανωτικές κατηγορίες ως πηγές τοπίου στην ιστορική εκπαίδευση για την τοπική ιστορία είναι:
α) η τοποθεσία, οι χρήσεις της γης, η οδοποιία, οι καλλιέργειες, τα τοπωνύμια, τα οδωνύμια
β) τα δημόσια κτήρια, τα κτίσματα και τα ερείπια (σπήλαια, τάφοι, τείχη, κάστρα, γεφύρια, πηγάδια, δημόσιες βρύσες, υδραγωγεία, στρατώνες, ναοί, εκκλησίες, μοναστήρια, κατοικίες, σχολεία, ταχυδρομεία, τράπεζες, δημόσια κτήρια, βιβλιοθήκες, κέντρα ιστορίας)
γ) μνημεία και μνημειακοί τόποι (ηρώα, ανδριάντες, αγάλματα, προτομές)
δ) μουσεία (μουσεία, εκθέματα, εκπαιδευτικά προγράμματα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου