Ένα γεγονός...και λίγες σκέψεις.

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ
Μόλις χτύπησε το κουδούνι για τη λήξη των μαθημάτων του σχολείου, μαζί με έναν συνάδελφο που είχε αγροτικό αυτοκίνητο, μεταφέραμε έξω από το σχολείο ποδήλατα. Ήταν τα βραβεία των παιδιών για τη συμμετοχή τους σε περιβαλλοντική εργασία. Ένας παππούς που περίμενε να πάρει τον εγγονό του μας «πειράζει» λέγοντας: «Πόσα πήρατε για να κάνετε αυτή τη δουλειά;».
«Α…,λέει ο συνάδερφός μου, αυτά είναι αγγαρείες, δεν πληρώνονται».
«Δεν μπορεί. Κανένας δεν κάνει τίποτα σήμερα, χωρίς λεφτά» απάντησε ο παππούς.

ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ
Τι να απαντήσω σ’ αυτόν τον άνθρωπο; Εγώ…που βλέπω τον καθημερινό αγώνα του δασκάλου. Βλέπω…
Το δάσκαλο ως ΔΑΣΚΑΛΟ της τάξης.
Το δάσκαλο ως ψυχολόγο.
Το δάσκαλο ως θεολόγο.
Το δάσκαλο ως νοσοκόμο.
Το δάσκαλο ως περιβαλλοντολόγο.
Το δάσκαλο ως χειριστή υπολογιστή.
Το δάσκαλο ως ξυλουργό.
Το δάσκαλο ως δικαστή.
Το δάσκαλο ως ταμία.
Το δάσκαλο ως ζωγράφο.
Το δάσκαλο ως ηλεκτρολόγο.
Το δάσκαλο ως ποιητή.
Το δάσκαλο ως τραυματιοφορέα.
Το δάσκαλο ως τραγουδιστή.
Το δάσκαλο ως σκηνοθέτη.
Το δάσκαλο ως ερευνητή.
Το δάσκαλο ως σκηνογράφο.
........
........
........
Το δάσκαλο ως ΑΝΘΡΩΠΟ.
Τι να απαντήσει κανείς σ’ αυτόν τον παππού; Τίποτα. Μάλλον την ερώτηση θα πρέπει να την κάνει στο …μέντορά μου, που έχει απαντήσεις για όλους και για όλα.
Εμείς θα συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας μέσα στην τάξη, μαζί με τους μαθητές μας.