Αγαπημένε μας γιατρέ Ιπποκράτη,
Την πρώτη φθινοπωρινή μέρα του 2014 ήταν γραφτό να σε αποχαιρετίσουμε, ανέτοιμοι όλοι μας για τη στιγμή αυτή. Διότι παρά τα 97 σου χρόνια κανένας δεν σε είδε ούτε στιγμή αδιάθετο. Ούτε στο κρεβάτι του πόνου ή και των γηρατειών όπως θα ήταν φυσιολογικό να δούμε κάθε άλλον άνθρωπο στο κατώφλι ενός γεμάτου αιώνα ζωής. Μόλις προχτές ανταμώσαμε στο Πνευματικό Κέντρο σε μιαν εκδήλωση.
Πως αλήθεια μπορούσαμε να ετοιμαστούμε για τη στιγμή αυτή;
Την πρώτη φθινοπωρινή μέρα του 2014 ήταν γραφτό να σε αποχαιρετίσουμε, ανέτοιμοι όλοι μας για τη στιγμή αυτή. Διότι παρά τα 97 σου χρόνια κανένας δεν σε είδε ούτε στιγμή αδιάθετο. Ούτε στο κρεβάτι του πόνου ή και των γηρατειών όπως θα ήταν φυσιολογικό να δούμε κάθε άλλον άνθρωπο στο κατώφλι ενός γεμάτου αιώνα ζωής. Μόλις προχτές ανταμώσαμε στο Πνευματικό Κέντρο σε μιαν εκδήλωση.
Πως αλήθεια μπορούσαμε να ετοιμαστούμε για τη στιγμή αυτή;
Ειλικρινά από χτες που ακούσαμε το θλιβερό μαντάτο προσπαθούμε να απαντήσουμε σε δυο υπαρξιακά ερωτήματα.
Τι να είναι άραγε ο άνθρωπος και τι η μνήμη του; Πως καταγράφεται η πορεία του στη συλλογική συνείδηση; Και, βέβαια, η δική σου πορεία και η στάση ζωής μπορεί να δώσει ασφαλείς απαντήσεις.
Τι να είναι άραγε ο άνθρωπος και τι η μνήμη του; Πως καταγράφεται η πορεία του στη συλλογική συνείδηση; Και, βέβαια, η δική σου πορεία και η στάση ζωής μπορεί να δώσει ασφαλείς απαντήσεις.
Το βιογραφικό σου πλούσιο σε προσφορά και αγάπη στον συνάνθρωπο, στον ασθενή, στην επιστήμη… Αεί διδάσκων και αεί διδασκόμενος. Επιγραμματικός και τεκμηριωμένος. Χαρισματικός και ευαίσθητος.
Η προσωπική σου μάχη για την υγεία αξεπέραστη στις κοινωνίες ολόκληρης της περιοχής για περισσότερο από 70 χρόνια. Η πρωτοβουλία σου να στηθεί αγροτικό ιατρείο στο Βελβεντό το 1971 ήταν ένα ευεργέτημα στον τόπο μας.
Η ανταπόκρισή σου σε κάθε τι επείγον υπήρξε αξιοζήλευτη, ακόμη και με τις δυσκολότατες συνθήκες συγκοινωνίας και επικοινωνίας των παλιότερων χρόνων.
Η σχέση σου με τους συμπολίτες, με τους συγχωριανούς, με τους ασθενείς σου ήταν σχέση ανακούφισης και γιατρειάς και στο βάθος απόλυτης εμπιστοσύνης και αλληλοεκτίμησης. Πέρασες από τα σπίτια όλων μας και δεν υπάρχει βελβεντινόπουλο και παιδί της περιοχής που να μην δέχτηκε την αύρα της θεραπείας σου.
Ήσουν επιεικής με τους άλλους και αυστηρός με τον εαυτό σου.
Η ζωή σου άφηνε παντού το αποτύπωμα της ολιγάρκειας.
Το ήθος σου είχε το μέτρο της σεμνότητας και της ταπεινοφροσύνης.
Έχεις το σπάνιο πλεονέκτημα, αγαπημένε μας γιατρέ, να έχεις μπει οριστικά και αμετάκλητα στο μυαλό και την ψυχή πολλών ανθρώπων. Δεν θα μπορεί να διδαχθεί η έννοια της δημόσιας προσφοράς στο πολυτιμότερο αγαθό της ζωής, την υγεία, χωρίς αναφορά στη δική σου συμβολή.
Σήμερα, είναι απλά η ώρα ενός αποχαιρετισμού.
Το σημείωμα που άφηνες στη βαρειά ξύλινη πόρτα του ιατρείου σου άλλαξε. Αντί για το γνωστό «Επιστρέφω αμέσως», γράφει από σήμερα «Αναχωρώ» και ήδη ταξιδεύεις για την «ποθεινήν πατρίδα» για να συναντήσεις τους γονείς σου, τ’ αδέρφια σου, τους φίλους, τα μπρατίμια σου, συμφοιτητές και καθηγητάδες σου, πολλούς από τους ασθενείς σου, αλλά και τον πατέρα της ιατρικής τον Ιπποκράτη, τον συνονόματό σου και περήφανο για σένα μαθητή του.
Από σήμερα η φυσική σου σιωπή θα υπογραμμίζει στη σκέψη μας αλλά και στη τοπική ιστορία την αξία του έργου και της προσωπικότητάς σου. Αν η απώλεια είναι συνάρτηση της προσφοράς, τότε το κενό που αφήνεις δύσκολα θα αναπληρωθεί.
Αγαπημένε μας γιατρέ υποκλινόμαστε. Υπήρξαμε τυχεροί που ζήσαμε μαζί σου στο ίδιο χώρο και χρόνο.
Σε ευχαριστούμε για αυτό…. και μας συγχωρείς, γιατί ακόμη και τώρα μας διαφεύγει όλο το μέγεθος σου.
Αιωνία σου η μνήμη…
(ΤΑΠΕΙΝΗ ΑΦΙΕΡΩΣΗ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΤΟΥ)
Η προσωπική σου μάχη για την υγεία αξεπέραστη στις κοινωνίες ολόκληρης της περιοχής για περισσότερο από 70 χρόνια. Η πρωτοβουλία σου να στηθεί αγροτικό ιατρείο στο Βελβεντό το 1971 ήταν ένα ευεργέτημα στον τόπο μας.
Η ανταπόκρισή σου σε κάθε τι επείγον υπήρξε αξιοζήλευτη, ακόμη και με τις δυσκολότατες συνθήκες συγκοινωνίας και επικοινωνίας των παλιότερων χρόνων.
Η σχέση σου με τους συμπολίτες, με τους συγχωριανούς, με τους ασθενείς σου ήταν σχέση ανακούφισης και γιατρειάς και στο βάθος απόλυτης εμπιστοσύνης και αλληλοεκτίμησης. Πέρασες από τα σπίτια όλων μας και δεν υπάρχει βελβεντινόπουλο και παιδί της περιοχής που να μην δέχτηκε την αύρα της θεραπείας σου.
Ήσουν επιεικής με τους άλλους και αυστηρός με τον εαυτό σου.
Η ζωή σου άφηνε παντού το αποτύπωμα της ολιγάρκειας.
Το ήθος σου είχε το μέτρο της σεμνότητας και της ταπεινοφροσύνης.
Έχεις το σπάνιο πλεονέκτημα, αγαπημένε μας γιατρέ, να έχεις μπει οριστικά και αμετάκλητα στο μυαλό και την ψυχή πολλών ανθρώπων. Δεν θα μπορεί να διδαχθεί η έννοια της δημόσιας προσφοράς στο πολυτιμότερο αγαθό της ζωής, την υγεία, χωρίς αναφορά στη δική σου συμβολή.
Σήμερα, είναι απλά η ώρα ενός αποχαιρετισμού.
Το σημείωμα που άφηνες στη βαρειά ξύλινη πόρτα του ιατρείου σου άλλαξε. Αντί για το γνωστό «Επιστρέφω αμέσως», γράφει από σήμερα «Αναχωρώ» και ήδη ταξιδεύεις για την «ποθεινήν πατρίδα» για να συναντήσεις τους γονείς σου, τ’ αδέρφια σου, τους φίλους, τα μπρατίμια σου, συμφοιτητές και καθηγητάδες σου, πολλούς από τους ασθενείς σου, αλλά και τον πατέρα της ιατρικής τον Ιπποκράτη, τον συνονόματό σου και περήφανο για σένα μαθητή του.
Από σήμερα η φυσική σου σιωπή θα υπογραμμίζει στη σκέψη μας αλλά και στη τοπική ιστορία την αξία του έργου και της προσωπικότητάς σου. Αν η απώλεια είναι συνάρτηση της προσφοράς, τότε το κενό που αφήνεις δύσκολα θα αναπληρωθεί.
Αγαπημένε μας γιατρέ υποκλινόμαστε. Υπήρξαμε τυχεροί που ζήσαμε μαζί σου στο ίδιο χώρο και χρόνο.
Σε ευχαριστούμε για αυτό…. και μας συγχωρείς, γιατί ακόμη και τώρα μας διαφεύγει όλο το μέγεθος σου.
Αιωνία σου η μνήμη…
(ΤΑΠΕΙΝΗ ΑΦΙΕΡΩΣΗ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΤΟΥ)
--------------------------------------------------------------
Κείμενο:Μανώλης Στεργίου, πρόεδρος της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης ¨Κοινωνία των Πολιτών Βελβεντού"-
πρώην δήμαρχος Βελβεντού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου