Επιστολή της ΔΟΕ προς τους γονείς

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Αγαπητοί γονείς,

               Εμείς οι εκπαιδευτικοί των παιδιών σας με την έναρξη της σχολικής χρονιάς νιώθουμε την ανάγκη να επικοινωνήσουμε μαζί σας και να μοιραστούμε την αγωνία μας  για τη Δημόσια και Δωρεάν εκπαίδευση που καθημερινά βρίσκεται στο στόχαστρο βίαιων περικοπών, συρρίκνωσης, υποβάθμισης και απαξίωσης.

        Δυστυχώς, βιώνουμε πρωτοφανείς καταστάσεις στη δυσκολότερη χρονιά μεταπολιτευτικά.

             Οι άδικες μνημονιακές πολιτικές της ισοπέδωσης και της αναλγησίας κατακερματίζουν ότι κερδήθηκε με σκληρούς αγώνες τα τελευταία 100 χρόνια.

Το ζείτε εσείς οι ίδιοι καθημερινά.

             Οι μισθοί έχουν μεταβληθεί σε προνοιακά επιδόματα, γύρω μας υπάρχουν 1,5 εκατομμύριο άνεργοι, η ακρίβεια καλπάζει ανεξέλεγκτα, το ίδιο και η κερδοσκοπία. Στον ιδιωτικό τομέα κυριαρχούν οι αυθαιρεσίες του εργοδότη και στο δημόσιο υπάρχουν απολύσεις και  τεράστιο κύμα φυγής.   Η κοινωνική συνοχή ολοένα και χάνεται. Στρεφόμαστε ο ένας ενάντια στον άλλο αντί ν’ αγωνιζόμαστε όλοι μαζί.  

  Ακόμα και η εκπαίδευση, που όλοι οι «υπεύθυνοι» δεσμεύονταν ότι δε θα γίνει θύμα των περικοπών, κυριολεκτικά έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη της.

             Είναι η πρώτη φορά στη μεταπολεμική Ελλάδα που δεν πραγματοποιήθηκε ούτε ένας μόνιμος διορισμός στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση ενώ συνταξιοδοτήθηκαν δυο χιλιάδες (2.000) εκπαιδευτικοί. Οχτώ χιλιάδες (8.000) συνάδελφοί μας αναπληρωτές που εργάστηκαν πέρσι θα προστεθούν στις ουρές της ανεργίας. Σκεφτείτε τον αντίκτυπο των παραπάνω στην ποιότητα της εκπαίδευσης.

             Αντί τα παιδιά μας να γίνονται λιγότερα στις τάξεις και να αυξάνεται η ποιότητα του μαθήματος γίνονται πιο πολλά με όλα τα προβλήματα που αυτό συνεπάγεται. Τα πολυπληθή τμήματα θα είναι πλέον ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.

            Η σχολική χρονιά ξεκινά με τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και αμέτρητες ώρες μαθημάτων χάνονται.

            Ο θεσμός του Ολοήμερου Σχολείου οδηγείται στην απόλυτη απαξίωση. Οι δάσκαλοι, που είναι απαραίτητοι για τη μελέτη και προετοιμασία των μαθητών, μετακινούνται στο πρωινό πρόγραμμα για να γίνει εξοικονόμηση προσωπικού. Το τι αντικείμενα θα διδάσκονται τα παιδιά στο ολοήμερο δεν εξαρτάται από το τι έχουν ανάγκη, αλλά από το ποιοι εκπαιδευτικοί «περισσεύουν».

            Μπορεί φέτος η πολιτεία να πέτυχε(!) να στείλει τα σχολικά βιβλία έγκαιρα στις τάξεις – όπως συμβαίνει σε κάθε χώρα του πολιτισμένου κόσμου – αλλά μια σειρά άλλων προβλημάτων με κυρίαρχο την υποχρηματοδότηση των σχολείων, την έλλειψη υποστηρικτικών δομών (ενισχυτική διδασκαλία, τάξεις υποδοχής), την υπολειτουργία των Ειδικών Σχολείων αλλά και τις ελλείψεις στο βοηθητικό προσωπικό (απουσία καθαριστριών, σχολικών φυλάκων και τροχονόμων) βάζουν εμπόδια στην ομαλή έναρξη και λειτουργία των σχολείων.

·                     Κάθε Σεπτέμβρη, υπάρχουν χιλιάδες χαμένες διδακτικές ώρες από έλλειψη προσωπικού

·                     Πολλά σχολεία εξακολουθούν να λειτουργούν σε διπλοβάρδια, σε ακατάλληλα σχολικά κτίρια, με έλλειψη σύγχρονης υλικοτεχνικής υποδομής (εργαστήρια, βιβλιοθήκες, υπολογιστές κλπ.)

·                     Το νηπιαγωγείο συνεχίζει να είναι το αποπαίδι της γενικής εκπαίδευσης. Τα παιδιά μας μένουν εκτός του δημόσιου νηπιαγωγείου. Η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή παραμένει γράμμα κενό περιεχομένου

·                     Οδηγείται σε απαξίωση και κατάργηση το ολοήμερο σχολείο και ουσιαστικά μετατρέπεται σε «παιδοφυλακτήριο»

·                     Καταργείται ουσιαστικά η ενισχυτική διδασκαλία

·                     Υπάρχει συνειδητή υπολειτουργία των Τμημάτων Ένταξης και των Ειδικών Σχολείων για μαθητές με ιδιαίτερες μαθησιακές ανάγκες

·                     Το παιδί μας, γυρίζει εξουθενωμένο από το σχολείο και πρέπει να ξεκινήσει, αμέσως μετά, ένα μαραθώνιο εξωσχολικών δραστηριοτήτων, που πληρώνονται πανάκριβα

·                     Η συνεχόμενη μετακύληση των ευθυνών της πολιτείας, μας αναγκάζει να βάζουμε όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για τη στήριξη εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων των παιδιών μας (διδακτικές επισκέψεις, χαρτί φωτοτυπίας, υλικά νηπιαγωγείου)

·                     Πολλαπλασιάζεται η ένταση των φαινομένων σχολικής αποτυχίας και εγκατάλειψης

·                     Υπάρχει έλλειψη επιμόρφωσης και κατάργηση της μετεκπαίδευσης των εκπαιδευτικών

Απέναντι σε αυτή τη βάρβαρη πραγματικότητα, απέναντι σε όλους αυτούς που προσπαθούν να μας πείσουν πως όλοι οι αγώνες είναι μάταιοι και πως πρέπει πειθαρχημένα και άβουλα να υποταχθούμε στην αναλγησία των ισχυρών, ορθώνουμε το ανάστημά μας ως οφειλόμενο χρέος στη νέα γενιά που διαπαιδαγωγούμε.

·                     Επένδυση στην παιδεία ως μοναδική ελπίδα εξόδου από την κρίση

·                     Ενιαία δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, σε όλες τις βαθμίδες χωρίς αποκλεισμούς και κατηγοριοποιήσεις

·                     Ενιαία 12χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση. Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή

·                     Μείωση των μαθητών ανά τμήμα στο 1:20 και 1:15 στο νηπιαγωγείο

·                     Επιμόρφωση των εκπαιδευτικών

·                     Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στα σχολεία

·                     Αναλυτικά προγράμματα και βιβλία που να εξυπηρετούν τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών, την κριτική σκέψη και την ολόπλευρη γνώση

·                     Μισθούς αξιοπρέπειας για τους εκπαιδευτικούς. Οι αποδοχές των 645 ευρώ για τον πρωτοδιόριστο εκπαιδευτικό που είναι αναγκασμένος να υπηρετήσει σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, είναι ντροπή για την ελληνική κοινωνία οδηγούν στην απόλυτη εξαθλίωση και απαξίωση του ρόλου του

Αγαπητοί γονείς,

Απευθυνόμαστε σε σας όχι μόνο γιατί είστε οι γονείς των μαθητών μας αλλά και γιατί είστε κι εσείς εργαζόμενοι.

·                     Αισθανόμαστε ότι λίγο ως πολύ ξυπνάμε με τις ίδιες αγωνίες και κοιμόμαστε με τα ίδια άγχη

·                     Είμαστε όλοι μας αντιμέτωποι με την ακρίβεια και βλέπουμε μέρα με τη μέρα τους μισθούς μας να χάνουν την αγοραστική τους δύναμη

·                     Αναρωτιόμαστε το ίδιο, όταν σκεφτόμαστε ότι στην εποχή της μεγάλης τεχνολογικής έκρηξης και της απίστευτης αύξησης της παραγωγικότητας, εμείς κι εσείς πρέπει να δουλεύουμε όλο και περισσότερο, όλο και σκληρότερα για να ζήσουμε τις οικογένειές μας

·                     Οργιζόμαστε όλοι μας όταν οι μεσαιωνικές συνθήκες δουλειάς (η ανασφάλιστη εργασία, η ωρομισθία, ο φόβος της απόλυσης, τα ωράρια «λάστιχο», η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων) θεωρούνται το όραμα του 21ου αιώνα.

·                     Κι εσείς κι εμείς, τρομάζουμε στην ιδέα, ότι όσο περνάει ο καιρός, για να βγούμε στη σύνταξη θα πρέπει να βρισκόμαστε σε βαθιά γεράματα και μετά από 40 χρόνια δουλειάς, θα χρειαζόμαστε την οικονομική στήριξη των παιδιών μας για να επιβιώσουμε.

·                     Αγανακτούμε όταν οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και λιγότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι και περισσότεροι.

Αγαπητοί γονείς,

Όλα αυτά μας προϊδεάζουν για μια χρονιά χειρότερη από την προηγούμενη και δεν μπορούμε να μένουμε απαθείς. Είναι χρέος μας να αντιδράσουμε, να αγωνιστούμε, να παλέψουμε

Γι΄ αυτό και αποφασίσαμε

να ξεκινήσουμε τη φετινή σχολική χρονιά με απεργιακές κινητοποιήσεις.

·                     Γιατί τα σχολεία δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς να υπάρχουν χρήματα ούτε για τις στοιχειώδεις ανάγκες τους (πετρέλαιο, γραφική ύλη, λογαριασμοί κλπ)

·                     Γιατί οι εκπαιδευτικοί και ιδιαίτερα οι νέοι αδυνατούν να ζήσουν με μισθούς εξαθλίωσης των 640 ευρώ

·                     Γιατί τα κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό είναι τεράστια

·                     Γιατί καταργείται ο θεσμός του Ολοήμερου σχολείου που εξυπηρετεί εκπαιδευτικές και κοινωνικές ανάγκες

·                     Γιατί αρνούμαστε η ζωή μας να κινείται κάτω από φοβικά σύνδρομα

Το οικονομικό κόστος που επωμιζόμαστε ως συνέπεια των αγώνων μας είναι δυσβάσταχτο, ιδιαίτερα στις συνθήκες της σημερινής κρίσης, όμως δεν μπορεί να είναι φραγμός στα οράματά μας για μια καλύτερη παιδεία.

Σας ζητούμε να σταθείτε συμπαραστάτες στον αγώνα μας και να σας καλούμε να παραμερίσετε όσους «καλοθελητές» θελήσουν να συκοφαντήσουν αυτό τον αγώνα. Να είστε σίγουροι πως με την απεργία μας αυτά που έχουμε να κερδίσουμε εμείς, οι μαθητές μας και το δημόσιο σχολείο είναι πολύ περισσότερα από αυτά που έχουμε να «χάσουμε».