Η ιστορία της Ελληνικής γλώσσας ξεκινάει
χιλιάδες χρόνια πριν, με γραπτά από τον 15ο αιώνα π.Χ που σώζονται μέχρι
σήμερα. Ο κύριος λόγος που η Ελληνική γλώσσα κατάφερε να επιβιώσει και να
πρωταγωνιστήσει, βρίσκεται στο γεγονός ότι αποτελεί ένα μαθηματικό σύνολο με
ακριβέστατη σημειολογία, κάτι που σαφώς εξυπηρετεί και διευκολύνει την
τεκμηρίωση και την εξέλιξη των επιστημών. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελληνική
γλώσσα αποτέλεσε τον πυρήνα των επιστημών, με ορολογίες που αποσαφηνίζουν και
εξηγούν άμεσα τη σχέση του σημαίνοντος με το σημαινόμενο, όπως για παράδειγμα
οι λέξεις: γεωμετρία (γη+μετρὠ), πολιτική (σχετικό με
τον πολίτη), φιλοσοφία (φίλος+σοφία), αστρονομία (άστρα+νόμος), μαθηματικά (εκ
της μαθήσεως - γνώσεως), εγχείρησις (εν+χείρα) κ.α.
Η Ελληνική γλώσσα απαριθμεί πάνω από 800.000 λήμματα, πολλά από τα οποία συναντώνται σε αρκετές ξένες γλώσσες, καθιστώντας την, την πιο πλούσια γλώσσα του κόσμου. Διδάσκεται σε πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού, χάριν στη λειτουργικότητά της, καθώς η μουσικότητα των λέξεων σε συνδυασμό με την εννοιολογική αξία, επιτυγχάνουν ψυχική αρμονία και πνευματική διαύγεια.
Χαρακτηριστική είναι η άποψη του Γερμανού φιλοσόφου Martin Heidegger... "η αρχαία Ελληνική γλώσσα ανήκει στα πρότυπα, μέσα από τα οποία προβάλλουν οι πνευματικές δυνάμεις της δημιουργικής μεγαλοφυΐας, διότι αναφορικά προς τις δυνατότητες που παρέχει στη σκέψη, είναι η πιο ισχυρή και συνάμα η πιο πνευματώδης από όλες τις γλώσσες του κόσμου."
Μελετώντας την Ελληνική γλώσσα θα παρατηρήσουμε ότι ακόμα και ο τονισμός καταδεικνύει τη φύση των λέξεων, όπως για παράδειγμα οι λέξεις με κατάληξη (- ουργος), δημιουργός, λειτουργός, θαυματουργός κ.α. καθώς και οι λέξεις πανούργος, κακούργος, ραδιούργος κ.α. θα προσέξουμε ότι οι λέξεις που τονίζονται στη λήγουσα έχουν εκ φύσεως θετική έννοια, ενώ αντιθέτως οι λέξεις που τονίζονται στην παραλήγουσα έχουν εκ φύσεως αρνητική έννοια.
Αν προσπαθούσαμε λοιπόν, να εξηγήσουμε το ρητό "πας μη Έλλην βάρβαρος" στηριζόμενοι και στο γεγονός ότι η έννοια του ρατσισμού, δεν είναι Ελληνική επινόηση, παρά μόνο η έννοια της φιλοξενίας, θα καταλήγαμε στο εξής απλό συμπέρασμα ότι Έλλην στην ουσία ονομάζεται, ο κατέχων την Ελληνική παιδεία, αυτός δηλαδή που συναισθάνεται απόλυτα τις πράξεις που συνδέονται με τις λέξεις. Εκείνος δε, που απλώς ονομάζει αυθαίρετα τις ενέργειες, τις ιδέες, τα αντικείμενα, (χ, ψ, ω) λέγεται βάρβαρος, γιατί δε δύναται να κατανοήσει πλήρως την έννοια των λέξεων, συνεπώς και τις πράξεις που τις συνοδεύουν.
Αυτό που αποτελεί απειλή για την Ελληνική γλώσσα είναι η αλλοίωση των εννοιών των λέξεων, όπως για παράδειγμα η λέξη παιδόφιλος που κανονικά σημαίνει ο φίλος των παιδιών, σήμερα έχει αρνητική σημασία, και αντίθετα, λέξεις με "αρνητική" έννοια όπως η λέξη πονηρός (ο άνθρωπος που δημιουργεί πόνο), σήμερα την παρουσιάζουμε σαν χαρακτηριστικό προτερήματος. Θα πρέπει λοιπόν να προφυλάξουμε τη γλώσσα μας, γιατί όλα αυτά αποτυπώνονται στη ψυχή και στο μυαλό μας και όχι να επιτρέπουμε τη δημιουργία σύγχυσης, γιατί στο τέλος θα είμαστε ανίκανοι να αντιληφθούμε τα αυτονόητα! Η Ελληνική παιδεία είναι εκείνο το εργαλείο, που ανήκει σε όλο τον κόσμο και που με τη σωστή χρήση μπορεί να εμψυχώσει αλλά και να νουθετήσει, χαρίζοντας την ιδανική αρμονία σε σώμα και πνεύμα. Ας την προστατεύσουμε...
Η Ελληνική γλώσσα απαριθμεί πάνω από 800.000 λήμματα, πολλά από τα οποία συναντώνται σε αρκετές ξένες γλώσσες, καθιστώντας την, την πιο πλούσια γλώσσα του κόσμου. Διδάσκεται σε πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού, χάριν στη λειτουργικότητά της, καθώς η μουσικότητα των λέξεων σε συνδυασμό με την εννοιολογική αξία, επιτυγχάνουν ψυχική αρμονία και πνευματική διαύγεια.
Χαρακτηριστική είναι η άποψη του Γερμανού φιλοσόφου Martin Heidegger... "η αρχαία Ελληνική γλώσσα ανήκει στα πρότυπα, μέσα από τα οποία προβάλλουν οι πνευματικές δυνάμεις της δημιουργικής μεγαλοφυΐας, διότι αναφορικά προς τις δυνατότητες που παρέχει στη σκέψη, είναι η πιο ισχυρή και συνάμα η πιο πνευματώδης από όλες τις γλώσσες του κόσμου."
Μελετώντας την Ελληνική γλώσσα θα παρατηρήσουμε ότι ακόμα και ο τονισμός καταδεικνύει τη φύση των λέξεων, όπως για παράδειγμα οι λέξεις με κατάληξη (- ουργος), δημιουργός, λειτουργός, θαυματουργός κ.α. καθώς και οι λέξεις πανούργος, κακούργος, ραδιούργος κ.α. θα προσέξουμε ότι οι λέξεις που τονίζονται στη λήγουσα έχουν εκ φύσεως θετική έννοια, ενώ αντιθέτως οι λέξεις που τονίζονται στην παραλήγουσα έχουν εκ φύσεως αρνητική έννοια.
Αν προσπαθούσαμε λοιπόν, να εξηγήσουμε το ρητό "πας μη Έλλην βάρβαρος" στηριζόμενοι και στο γεγονός ότι η έννοια του ρατσισμού, δεν είναι Ελληνική επινόηση, παρά μόνο η έννοια της φιλοξενίας, θα καταλήγαμε στο εξής απλό συμπέρασμα ότι Έλλην στην ουσία ονομάζεται, ο κατέχων την Ελληνική παιδεία, αυτός δηλαδή που συναισθάνεται απόλυτα τις πράξεις που συνδέονται με τις λέξεις. Εκείνος δε, που απλώς ονομάζει αυθαίρετα τις ενέργειες, τις ιδέες, τα αντικείμενα, (χ, ψ, ω) λέγεται βάρβαρος, γιατί δε δύναται να κατανοήσει πλήρως την έννοια των λέξεων, συνεπώς και τις πράξεις που τις συνοδεύουν.
Αυτό που αποτελεί απειλή για την Ελληνική γλώσσα είναι η αλλοίωση των εννοιών των λέξεων, όπως για παράδειγμα η λέξη παιδόφιλος που κανονικά σημαίνει ο φίλος των παιδιών, σήμερα έχει αρνητική σημασία, και αντίθετα, λέξεις με "αρνητική" έννοια όπως η λέξη πονηρός (ο άνθρωπος που δημιουργεί πόνο), σήμερα την παρουσιάζουμε σαν χαρακτηριστικό προτερήματος. Θα πρέπει λοιπόν να προφυλάξουμε τη γλώσσα μας, γιατί όλα αυτά αποτυπώνονται στη ψυχή και στο μυαλό μας και όχι να επιτρέπουμε τη δημιουργία σύγχυσης, γιατί στο τέλος θα είμαστε ανίκανοι να αντιληφθούμε τα αυτονόητα! Η Ελληνική παιδεία είναι εκείνο το εργαλείο, που ανήκει σε όλο τον κόσμο και που με τη σωστή χρήση μπορεί να εμψυχώσει αλλά και να νουθετήσει, χαρίζοντας την ιδανική αρμονία σε σώμα και πνεύμα. Ας την προστατεύσουμε...
Πηγή:lovedoctor.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου