Επιτυχόντες σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ

	Επώνυμο	Όνομα	Όν. Πατρός	Όν. Μητρός	Σχολή Επιτυχίας	Ίδρυμα
	ΒΑΙΤΣΗΣ	ΧΑΡΙΣΙΟΣ	ΑΧΙΛΛΕΑΣ	ΑΘΗΝΑ	ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΩΝ & ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ (ΣΑΜΟΣ)	ΠΑΝ ΑΙΓΑΙΟΥ
	ΓΚΟΥΛΙΩΤΗ	ΕΛΛΗ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΟΛΥΜΠΙΑ	ΧΗΜΕΙΑΣ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ)	ΑΠΘ
	ΚΑΝΤΑΡΤΖΗΣ	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ	ΧΑΡΙΣΙΟΣ	ΑΘΑΝΑΣΙΑ	ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ Τ.Ε. (ΚΑΣΤΟΡΙΑ) (ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ:1. ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΔΙΚΤΥΩΝ Τ.Ε. 2. ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ Η/Υ Τ.Ε. 3. ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΛΟΓΙΣΜΙΚΟΥ Τ.Ε.)
	ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΑ	ΘΕΑΝΩ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΑΦΡΟΔΙΤΗ	ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ & ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ)
	ΚΑΤΛΙΑΚΑ	ΔΗΜΗΤΡΑ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΕΥΑΝΘΙΑ	ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ & ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ)
	ΚΛΙΓΓΟΣ	ΑΝΤΩΝΙΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΕΛΕΝΗ	ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΥΛΙΚΩΝ (ΙΩΑΝΝΙΝΑ)
	ΚΟΛΛΙΑΣ	ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ	ΧΡΥΣΟΥΛΑ	ΔΙΕΘΝΩΝ & ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ)
	ΚΟΥΤΣΙΟΥΚΗ	ΜΑΡΙΑ	ΛΑΜΠΡΟΣ	ΑΝΘΟΥΛΑ	ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (ΦΛΩΡΙΝΑ)
	ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ	ΙΩΑΝΝΑ	ΧΡΗΣΤΟΣ	ΠΑΡΘΕΝΑ	ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΡΟΦΙΜΩΝ (ΑΓΡΙΝΙΟ)
	ΜΑΤΘΑΙΟΥ	ΜΑΡΚΕΛΑ	ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ	ΕΛΕΝΗ	ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ) (ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ: 1. ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ 2. ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΩΝ)
	ΠΑΠΑΠΛΙΟΥΡΑΣ	ΝΙΚΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΕΥΑΝΘΙΑ	ΤΕΧΝΟΛΟΓΩΝ ΓΕΩΠΟΝΩΝ (ΦΛΩΡΙΝΑ) (ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ:1. ΦΥΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ 2. ΖΩΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ 3.ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ 4. ΠΟΙΟΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ)
	ΠΙΠΕΡΑΣ	ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΠΑΣΧΑΛΙΑ	ΔΑΣΟΠΟΝΙΑΣ & ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΦΥΣΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ (ΔΡΑΜΑ)
	ΠΙΤΣΙΑΒΑ	ΝΕΚΤΑΡΙΑ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΑ	ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ (ΣΕΡΡΕΣ)
	ΡΟΠΟΥΤΗΣ	ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΝΙΚΗ	ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ & ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ)
	ΣΑΜΑΡΑ	ΜΑΡΙΑ	ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ	ΒΑΙΑ	ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ (ΞΑΝΘΗ)
	ΣΤΑΜΑΤΗ	ΦΩΤΕΙΝΗ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΕΥΑΓΓΕΛΙΤΣΑ	ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ) (ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ: 1. ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ 2. ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ)
	ΣΤΕΡΓΙΟΠΟΥΛΟΥ	ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ	ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ	ΣΤΑΜΑΤΙΑ	ΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ & ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ)
	ΣΤΕΡΓΙΟΥ	ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ	ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ	ΣΤΥΛΙΑΝΗ	ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ)
	ΤΑΙΡΗΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΕΥΘΥΜΙΟΣ	ΕΛΕΝΗ	ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΤΩΝ ΥΛΙΚΩΝ (ΠΑΤΡΑ)
	ΤΣΙΑΜΗΣ	ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ	ΧΑΡΙΣΙΟΣ	ΙΟΥΛΙΑ	ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΑΥΤΟΜΑΤΙΣΜΟΥ Τ.Ε. (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ)
	ΤΣΙΛΙΚΑ	ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΧΡΥΣΟΥΛΑ	ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ (ΙΩΑΝΝΙΝΑ)

       

Επιτυχόντες 10% 

	Επώνυμο	Όνομα	Όν. Πατρός	Όν. Μητρός	Σχολή Επιτυχίας	Ίδρυμα
	ΣΚΟΥΜΠΑ	ΧΑΡΙΣ	ΦΙΛΙΠΠΟΣ	ΕΛΕΝΗ	ΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ (ΣΕΡΡΕΣ)
	ΤΡΙΧΑΣ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΒΑΙΑ	ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ (ΓΡΕΒΕΝΑ) - ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ (ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ: 1. ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ 2. ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ)
	ΤΣΙΤΣΙΩΚΑ	ΣΟΦΙΑ	ΙΩΑΝΝΗΣ	ΕΙΡΗΝΗ	ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΥΛΙΚΩΝ (ΙΩΑΝΝΙΝΑ)

------------------
Από ΕΠΑΛ Σερβίων

ΤΖΙΡΙΜΗΣ

ΑΝΤΩΝΙΟΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ

ΕΙΡΗΝΗ

ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ Τ.Ε. (ΚΟΖΑΝΗ) - ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ Τ.Ε. (ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ: 1.ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΩΝ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ Τ.Ε. 2.ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ Τ.Ε.)

ΤΕΙ ΔΥΤ ΜΑΚ/ΝΙΑΣ

10 μαθήματα ζωής που παίρνουμε από τα παιδιά μας

Νομίζουμε ότι μεγαλώνουμε εμείς τα παιδιά μας, όμως από πολλές απόψεις εκείνα δείχνουν σε εμάς μερικές από τις πιο μεγάλες αλήθειες της ζωής.

Όταν εσείς αρχίζετε να πιστεύετε ότι δεν υπάρχει πια τίποτα συναρπαστικό, εκείνο ανακαλύπτει έκθαμβο το θαύμα της φύσης στα φτερά μιας πεταλούδας. Όταν εσείς αγχώνεστε για να οργανώσετε και την παραμικρή λεπτομέρεια της καθημερινότητας, εκείνο χοροπηδάει αμέριμνο μέσα σε μια γούβα με νερό της βροχής γιατί… έτσι του ήρθε. Κι ενώ εσείς παραιτείστε από την προσπάθεια να διεκδικήσετε κάτι που θέλετε, εκείνο προσπαθεί για εκατοστή φορά να στήσει το κάστρο του που συνέχεια πέφτει κάτω. Τα παιδιά αξίζουν την επιβράβευση μόνο και μόνο για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τη ζωή. Κι αν τα παρακολουθήσουμε προσεκτικά, μπορούμε κι εμείς οι ενήλικες να πάρουμε πολύ σημαντικά μαθήματα. Όπως…

1. Ο επιμένων νικά 

Τα μικρά παιδιά δεν τα παρατάνε ποτέ. Ακόμα κι αν εσείς συχνά εκνευρίζεστε από την επιμονή τους να σας πείσουν να φτιάξετε το ίδιο παζλ ξανά και ξανά, οφείλετε να παραδεχτείτε ότι το πείσμα τους πολλές φορές βγαίνει σε καλό. Φανταστείτε πόσα πράγματα μπορεί να είχατε πετύχει στη δουλειά ή στην προσωπική σας ζωή εάν είχατε επιμείνει λίγο περισσότερο. 

 Ποτέ μην αποπαίρνετε το παιδί γιατί σας ζητάει να του διαβάσετε ξανά το αγαπημένο του παραμύθι. Η επανάληψη είναι το κλειδί για την ανάπτυξη του εγκεφάλου του. Έτσι, τη στιγμή που εσείς νιώθετε να σας πιάνει «υστερία» λέγοντας ξανά «μια φορά κι έναν καιρό…», εκείνο ακούγοντας μια οικεία ιστορία αναπτύσσει νέες συνδέσεις μέσα στο μυαλουδάκι του. 

2. Ο κόσμος μας είναι υπέροχος 

Κάθε μέρα τα παιδιά ανακαλύπτουν κι ένα καινούργιο θαύμα. Ένα λουλούδι με «τέεεεεελεειο χρώμα», μια χιονισμένη μέρα, ακόμα και η διαδρομή του μετρό μπορούν μέσα από την παιδική ματιά να οδηγήσουν κι εμάς σε έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο θεώρησης της ζωής. 

 Προσπαθήστε να δείτε τα πράγματα από τη σκοπιά ενός παιδιού και μοιραστείτε μαζί του το θαύμα της φύσης. Ακόμα κι αν, π.χ., για εσάς πρόκειται απλώς για ένα συνηθισμένο σπουργιτάκι, εκείνο με τη βοήθειά του ανακαλύπτει έναν μαγικό, υπέροχο κόσμο. 

3. Το γέλιο είναι σημαντικό 

Τα παιδιά γελάνε πολύ –περισσότερες από 400 φορές την ημέρα. Αντίθετα, ένας ενήλικας γελάει κατά μέσο όρο 15 φορές την ημέρα. Ζώντας με ένα παιδί, είναι μια καλή ευκαιρία να μάθετε να γελάτε περισσότερο, κάτι που αποδεδειγμένα θα κάνει καλό όχι μόνο στη διάθεση αλλά και στην υγεία σας. Σύμφωνα με έρευνες, το γέλιο βοηθάει τη λειτουργία της καρδιάς, αυξάνοντας την κυκλοφορία του αίματος και βελτιώνοντας τη μεταφορά του οξυγόνου, ενώ παράλληλα θρέφει τους ιστούς σε όλο το σώμα και ρίχνει την αρτηριακή πίεση. Μάλιστα, οι γυναίκες φαίνεται να επωφελούνται περισσότερο από τη δράση του σε σχέση με τους άντρες. 

4. Ζούμε το παρόν 

Τα παιδιά δεν στεναχωριούνται ποτέ για κάτι που έγινε παλιότερα ούτε αγχώνονται για το τι πρόκειται να συμβεί σε μία ώρα, πόσο μάλλον για το τι θα τους ξημερώσει αύριο. Ζώντας το παρόν καταφέρνουν να απολαμβάνουν την κάθε στιγμή, κάτι που -παραδεχτείτε το- δεν θυμάστε πότε ήταν η τελευταία φορά που σας συνέβη. 

 Ακριβώς επειδή τα παιδιά ζουν στο «εδώ και τώρα», πολλές φορές αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο να μεταβούν από τη μια κατάσταση στην άλλη. Έτσι, είναι πολύ πιθανό να αντιδράσουν εάν τους ζητήσετε να σταματήσουν ΤΩΡΑ το παιχνίδι για να καθίσουν στο τραπέζι για φαγητό. Η λύση σε αυτό το πρόβλημα είναι να τα προειδοποιείτε κάθε φορά, ορίζοντας το χρονικό περιθώριο που τους δίνετε για να κάνουν αυτό που ζητάτε. Π.χ., «σε πέντε λεπτά θα κλείσεις την τηλεόραση και θα κάνουμε μπάνιο». 

5. Πάντα προχωράμε μπροστά 

Ένα παιδί δεν κρατάει ποτέ κακία σε κανέναν. Όποιος κι αν ήταν ο λόγος που το έκανε να «χτυπιέται» στο πάτωμα, μετά από λίγα λεπτά θα είναι σαν να μη συνέβη ποτέ. Για εκείνο, το ουράνιο τόξο βγαίνει πάντα μετά την μπόρα, ενώ οι «μεγάλοι» συχνά δυσκολευόμαστε να ξεπεράσουμε πράγματα που μας πλήγωσαν.

 Όσο άτακτο κι αν ήταν το παιδί, όσο έντονα κι αν χρειάστηκε να το μαλώσετε, φροντίστε μόλις λήξει η περίοδος τιμωρίας να του δείξετε ότι δεν κρατάτε κακία. Το να θυμίζετε συνεχώς στο παιδί παλιότερες άσχημες συμπεριφορές του δεν θα σας προσφέρει τίποτα. Αντίθετα, ένα φιλί και μια ζεστή αγκαλιά θα σας βοηθήσει και τους δύο να κάνετε μια καινούργια αρχή. 

6. Η «αποτυχία» είναι απλά μια λέξη 

Οι ενήλικες φοβόμαστε την αποτυχία και δεν διστάζουμε να αρνηθούμε να ασχοληθούμε με κάτι μόνο και μόνο από το φόβο μήπως δεν το κάνουμε καλά. Την ίδια στιγμή, το παιδί μας δεν έχει τέτοιες ανησυχίες και δηλώνει με τεράστια ευκολία «μάστορας», επειδή μόλις απέκτησε το πρώτο του κατσαβίδι ή επιμένει να βοηθήσει στο πλύσιμο των πιάτων ακόμα κι αν είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα σπάσει τα μισά. Όμως, μέσα από τις δοκιμές και τα λάθη που αναμφισβήτητα θα κάνει στην πορεία, είναι βέβαιο ότι θα πάρει πολλά μαθήματα για τη ζωή. 

 Προσπαθήστε να τιθασεύσετε την παρόρμησή σας να το προφυλάξετε από οτιδήποτε και μην παρεμβαίνετε κάθε φορά που πάει να κάνει κάτι στραβά –εκτός βέβαια κι αν αυτό που κάνει είναι απειλητικό για την υγεία ή τη σωματική του ακεραιότητα. Αφήστε του το χώρο και το χρόνο που χρειάζεται για να επεξεργαστεί μόνο του μια κατάσταση. Κι αν στην προσπάθειά του να διορθώσει το λάθος του αρχίσει να εκνευρίζεται, προτείνετέ του κάποιες λύσεις, αποφεύγοντας να διορθώσετε τα πράγματα για λογαριασμό του.

7. Τα συναισθήματα πρέπει να εκφράζονται 

Οι αγκαλιές, οι τρυφερές κουβέντες και οι εκφράσεις αγάπης δεν είναι ποτέ αρκετές για ένα παιδί. Όμως όσο πιθανό είναι να αφήσει το παιχνίδι του για να σας δώσει ένα ρουφηχτό φιλί, άλλο τόσο πιθανό είναι να ξεσπάσει σε κλάματα ή φωνές. Το να μάθει να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του είναι σημαντικό κομμάτι της πορείας ενός παιδιού προς την ενηλικίωση. Αυτό όμως σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να φτάσουμε στο άλλο άκρο, να καταπιέζουμε δηλαδή συναισθήματα που είναι προτιμότερο να εκφράζονται. 

Είναι πιο εύκολο για ένα παιδί να μάθει σταδιακά να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του όταν αντιληφθεί τι ακριβώς είναι αυτό που νιώθει κάθε φορά. Εάν, για παράδειγμα, έχει θυμώσει επειδή κάποιο άλλο παιδί πήρε τα παιχνίδια του, εξηγήστε του ότι είναι λογικό να νιώθει θυμό, αλλά αυτό δεν του επιτρέπει να χτυπάει ή να δαγκώνει. Μην αμφισβητήσετε αυτό που νιώθει, αλλά βοηθήστε το να το διαχειριστεί. 

8. Η αγάπη δεν ζητάει ανταλλάγματα 

Ελάχιστες είναι οι σχέσεις ανάμεσα στους ενηλίκους που βασίζονται στην ανιδιοτελή αγάπη. Όμως αυτό ακριβώς είναι που νιώθει το παιδί σας για εσάς. Εκείνο δεν χρειάζεται αποδείξεις, ανταλλάγματα ή συγκεκριμένες συνθήκες για να αγαπήσει. 

 Είναι σημαντικό για το παιδί να ξέρει ότι κι εσείς το αγαπάτε με τον ίδιο τρόπο. Μην μπείτε ποτέ στον πειρασμό να «αρνηθείτε» την αγάπη σας εξαιτίας μιας κακής πράξης του. Σε κάθε περίπτωση, φροντίστε ότι έχει καταλάβει πως αυτό που κατακρίνετε κάθε φορά είναι η συγκεκριμένη συμπεριφορά και όχι το ίδιο το παιδί. 

9. Ζήτω ο αυθορμητισμός 

Έτσι δρα το παιδί… αυθόρμητα. Δεν χρειάζεται να έχει επενδύσει ώρες συλλογισμών πριν από κάθε του πράξη, ούτε νοιάζεται πολύ για τις συνέπειες. Εννοείται ότι το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει με εμάς τους μεγάλους. Πολύ συχνά πιεζόμαστε από το βάρος των ενδεχόμενων συνεπειών τόσο, που προτιμάμε να μην αφήνουμε τίποτα στην τύχη. Κι όμως… Σκεφτείτε πόσο χαλαρωτικό θα ήταν να μπορούσαμε πού και πού να αφήσουμε στην άκρη αυτά που πρέπει και να κάνουμε απλώς ό,τι μας αρέσει.

 Μερικές φορές ο αυθορμητισμός του παιδιού μπορεί να βρει ακραίους τρόπους έκφρασης. Όπως, για παράδειγμα, όταν αρνείται να φορέσει τα ρούχα που του διαλέξατε για να πάει στο νηπιαγωγείο. Σε αυτή την περίπτωση είναι στο χέρι σας να αποφασίσετε για ποιους λόγους αξίζει να καταπιέσετε τον αυθορμητισμό του και για ποιους όχι. Με άλλα λόγια, σίγουρα δεν θα του επιτρέπατε να βάλει το μαγιό του για να πάει στο σχολείο, όμως στ’ αλήθεια πειράζει τόσο πολύ να είναι ντυμένος Batman στην επίσκεψη στο σπίτι της γιαγιάς;

10. Μερικά πράγματα αξίζουν κι ένα «μπράβο» 

Ο πιο εύκολος και αποτελεσματικός τρόπος για να «φέρετε στα νερά σας» ένα παιδί είναι χρησιμοποιώντας ως μέσο τον έπαινο. Πείτε του «μπράβο» που τρώει το φαγητό του σαν μεγάλος, κι αμέσως θα πιάσει το πιρούνι, ακόμα κι αν μέχρι εκείνη τη στιγμή αρνιόταν να κατεβάσει μπουκιά. Πείτε του πόσο καλός μεγάλος αδερφός είναι και θα αφήσει το παιχνίδι για να δώσει στο μικρό αδερφάκι του ένα φιλί. Όμως στον κόσμο των μεγάλων ο έπαινος και η ενθάρρυνση είναι στοιχεία που σπάνια αξιοποιούμε, πιστεύοντας ίσως πως αρκεί να διεκπεραιώνεις τις υποχρεώσεις σου. Κι όμως, πού και πού είναι ωραίο να λες και να ακούς ότι κάτι έχεις κάνει καλά. 

Τα παιδιά έχουν ανάγκη την προσοχή σας, ακόμα κι όταν τη διεκδικούν με λανθασμένο τρόπο. Προσπαθήστε να τα επαινείτε συχνά για τις σωστές συμπεριφορές, αλλά μη δίνετε ιδιαίτερη έμφαση σε ό,τι δεν θα θέλατε να επαναλάβει. Αν, για παράδειγμα, ζητάει κάτι φωνάζοντας και ρίχνοντας μπουνιές στον αέρα, απλώς αγνοήστε το μέχρι να ηρεμήσει. Από την άλλη, πείτε του πόσο χαίρεστε που μπορεί να συζητάει ήρεμα και να ζητάει ευγενικά ό,τι θέλει. 

Με τη συνεργασία της Αλεξάνδρας Καππάτου (ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος-συγγραφέας).

36dimotiko.blogspot.gr

Τέσσερα χρόνια "Εκπαιδευτική Φωνή" ...και συνεχίΖΟΥΜΕ

Τέτοια εποχή πριν τέσσερα χρόνια, αρχίσαμε τις πρώτες αναρτήσεις στο blog «Εκπαιδευτική φωνή». Τέσσερα χρόνια μετά, συνεχίζουμε με την ίδια όρεξη να προβάλλουμε τις δραστηριότητες του Σχολείου  μας, δραστηριότητες που στηρίζονται στη συνεργασία, με στόχο την ποιοτική εκπαίδευση για τα παιδιά μας. Πιστεύουμε ότι μόνο με συνεργασία και ενότητα μπορούμε να έχουμε την αναβάθμιση της Παιδείας. Γι’ αυτό άλλωστε και σε όλες τις εργασίες μας δεν γράφουμε από κάτω ονόματα, αλλά μόνο το όνομα του  Δημοτικού Σχολείου Βελβεντού. Μας ενδιαφέρουν εργασίες που βγαίνουν μέσα από την ομαδική δουλειά εκπαιδευτικών και παιδιών, έχοντας ένα σχολείο ανοιχτό στην κοινωνία.

Ταυτόχρονα δεν μπορούσε να μας αφήσει αδιάφορους ο αγώνας που κάνει η κοινωνία μας για την ανεξαρτησία του Δήμου μας. Έτσι φιλοξενούμε στο blog και θέματα που αφορούν το Βελβεντό, όπως αυτά προκύπτουν μέσα από τις λαϊκές συνελεύσεις και τις αποφάσεις της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα. Μακριά από άκαιρους  τοπικισμούς και προσωπικά συμφέροντα, μακριά από προσωπική προβολή και διχαστικές θέσεις, συνεχίΖΟΥΜΕ σταθεροί στις απόψεις μας, γιατί πιστεύουμε στο δίκαιο του αγώνα που κάνουμε.

Ευχαριστούμε θερμά όλους για τη συμπαράσταση και τα καλά σας λόγια, όπως φαίνεται από τις προσωπικές μας επαφές, αλλά και από τα μηνύματα που μας στέλνεται. Ευχαριστούμε τους εκατοντάδες επισκέπτες του blog που στηρίζουν την προσπάθειά μας. Θα συνεχίσουμε πιστεύοντας ότι ο αγώνας για μια καλύτερη παιδεία είναι καθημερινός και κάθε μέρα πρέπει να γινόμαστε καλύτεροι, προσφέροντας στα παιδιά και στον τόπο αυτό που τους αξίζει.

Παρουσίαση βιβλίου "Ζούσαν και βασίλευαν κι εμάς μας φίλευαν"

"Ζούσαν και βασίλευαν κι εμάς μας φίλευαν"

Λαϊκά παραμύθια, τραγούδια και παιχνίδια στο Βελβεντό Κοζάνης
Βιβλίο της Άννας Κ. Κατσαντώνη
Εκδόσεις Πατάκη, 2012 167 σελ. ISBN 978-960-16-4337-3, Τιμή € 9,90

 ----------------------------

Η παρουσίαση του βιβλίου της φιλολόγου Άννας Κ. Κατσαντώνη έγινε χθες το βράδυ στο Πνευματικό Κέντρο Βενβεντού. Για το βιβλίο μίλησαν ο Ισίδωρος Ζουργός συγγραφέας, ο Γιώργος Παπαδόπουλος δάσκαλος και η συγγραφέας του βιβλίου Άννα Κατσαντώνη.

---------------------------

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Η λαογραφία ενέταξε, ήδη από τις απαρχές της, το παιδί και την παιδική ηλικία στα ενδιαφέροντά της και ασχολήθηκε αφενός με τα στοιχεία του λαϊκού πολιτισμού που έχουν στο επίκεντρό τους το παιδί (βιολογική και κοινωνική γέννηση, τελετουργίες διαδοχικών ενσωματώσεων, μορφές διαπαιδαγώγησης, αφηγήσεις κτλ.) και αφετέρου με τον πολιτισμό που δημιουργούν και βιώνουν τα ίδια τα παιδιά (παιχνίδια, επικοινωνία, γλώσσα, μη λεκτικός λαϊκός πολιτισμός κτλ.).

Η παρούσα συλλογή και μελέτη έδωσε ακριβώς έμφαση στις παραμέτρους δημιουργίας και μετασχηματισμού ενός πολιτισμού από και για τα παιδιά. Βασίζεται στις μαρτυρίες 45 Βελβεντινών, έπειτα από μια συστηματική έρευνα πεδίου, σε έναν χώρο όπου το συγκεντρωμένο λαογραφικό υλικό (παραμύθια, τραγούδια και παιχνίδια) αποτελεί ακόμη μια ζωντανή παράδοση. Η παράδοση αυτή προσεγγίζεται όχι ως προϊόν μιας στατικής ή απροσδιόριστης φαντασίας αλλά, αντίθετα, σε σχέση με τον οικείο τρόπο ζωής των φορέων της και τις κοινωνικές συνθήκες διάδοσής της. 

Ειδικότερα για το παραμύθι, εξετάζεται η τυπολογία των βελβεντινών παραλλαγών (θεματική, διάδοση, μοτίβα, συμφυρμοί, στοιχεία τοπικότητας) ενώ η κατάταξή τους κατά το σύστημα του διεθνούς καταλόγου Αarne - Thompson - Uther εμπλουτίζει το σώμα του ελληνικού παραμυθιού και επιτρέπει συγκρίσεις με μια παγκόσμια αφηγηματική παράδοση. 

Οι Βελβεντινοί (Μορφωτικός 'Ομιλος Βελβεντού) και οι Κοζανίτες (Κέντρο Μελετών Καπλάνογλου) που ενθάρρυναν και υποστήριξαν ηθικά και υλικά αυτή την έκδοση μοιράζονται, εκτός από το ενδιαφέρον τους για το Βελβεντό και τον πολιτισμό του, μια, όχι ατεκμηρίωτη, άποψη: ότι ο πολιτισμός αυτός έχει και μια ιδιαίτερη δυναμική στην εκπαιδευτική κοινότητα, καθώς την προσανατολίζει προς την κοινωνία και την αναγνώριση της αξίας των καθημερινών, μη εμπορευματοποιημένων, πολιτισμικών εκφράσεων. Στο πλαίσιο μιας διδασκαλίας που αναζητά τη δημιουργική ανταπόκριση των μαθητών, αυτή η προσέγγιση αποκτά ιδιαίτερη σημασία.

--------------------------------------
Η εισήγηση του δασκάλου Γιώργου Παπαδόπουλου κατά την παρουσίαση του βιβλίου:
Κυρίες και κύριοι καλησπέρα
    Ζούσαν κάποτε σ΄αυτόν τον τόπο δύο πρώτες ξαδέρφες, η μία 100 χρονών και η άλλη 102. Κάποτε η μία (μικρότερη ή μεγαλύτερη δεν έχει σημασία νομίζω) αποφάσισε να πάει να δει την ξαδέρφη της γιατί ένοιωσε το θάνατο πολύ κοντά της πλέον. Κι αφού τα παιδιά της είχαν πεθάνει, ανέλαβε να την πάει και να τη συνοδεύει μια εικοσάχρονη τρισέγγονή της. Στο σπίτι που πήγαν έτυχε να βρίσκεται και η τρισέγγονη της άλλης γυναίκας. Κι αφού χαιρετίστηκαν, είπε η μια κοπέλα στην άλλη, τέταρτή της ξαδέρφη, δείχνοντας τις γιαγιάδες: - Έλιγα κι γω απού πού να είμαστι σόι. Ιδότι ιδότι, ιμείς ξισουίσκαμι κι αυτές ακόμα ζουν.
    Όταν αγαπητοί φίλοι διάβασα τα παραμύθια, τα τραγούδια και τα παιχνίδια του τόπου μας που ακούγονταν μέχρι τα μέσα του εικοστού αιώνα, στο βιβλίο της φιλολόγου και φίλης Άννας Κατσαντώνη, αυτός ο λόγος των κοριτσιών μου ήρθε στο μυαλό: Εμείς χάσαμε τη συγγένεια μ’ αυτά κι μ' αυτά, κι αυτές ακόμα ζουν.
Για μας που γεννηθήκαμε μετά το 1960-‘70 με τις σαρωτικές τεχνολογικές, οικονομικές, κοινωνικές και πνευματικές αλλαγές στις γεωργικές μας κοινωνίες, ο χωροχρόνος της λαϊκής λογοτεχνίας και ποίησης ήταν ένας στην κυριολεξία χαμένος χωροχρόνος.  Μετά τις σπουδαίες εργασίες για το Βελβεντό του πανεπιστημιακού Αντωνίου Θαβώρη, του δασκάλου Αντωνίου Ζανδέ, της φιλολόγου Αθηνάς Τζινίκου Κακούλη, του λαϊκού λογοτέχνη Τόλιου Τσιανάκα, του ορειβάτη Κώστα Σιώμου, το βιβλίο της Άννας Κατσαντώνη έρχεται να καλύψει το κενό στην διάσωση  παραμυθιών, παιδικών τραγουδιών και παιχνιδιών της περιοχής του Βελβεντού κι έτσι ο χαμένος αυτός χωροχρόνος να γίνει για μας και τα παιδιά μας ένας ξανακερδισμένος χωροχρόνος.
    Γιατί επέζησαν όμως αυτά τα παραμύθια, τα τραγουδάκια και τα παιχνίδια; Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που τα άκουσαν, τα τραγούδησαν, που τα έπαιξαν. Και είναι οι τελευταίοι που πρόθυμα τα αφηγήθηκαν στην Άννα Κατσαντώνη η οποία ανέλαβε το δύσκολο έργο της καταγραφής τους και της παρουσίασης σ’ ένα βιβλίο με την παρότρυνση, συνεργασία και βοήθεια της καθηγήτριας κας Μαριάνθης Καπλάνογλου.
    Ο λόγος των ανθρώπων χωρίζεται σε δύο είδη: τον προφορικό και το γραπτό, καθένας με τους δικούς του κανόνες. Οι παλιοί για τον προφορικό λόγο χρησιμοποιούσαν την έκφραση «με το στόμα» και για τον γραπτό την έκφραση «με τα χαρτιά». Στις κοινωνίες όπου οι αναλφάβητοι και οι λειτουργικά αναλφάβητοι είναι περισσότεροι πρέπει με κάποιο τρόπο να μεταδοθούν οι γνώσεις για τον τόπο, το χρόνο και τον τρόπο ζωής και τους κανόνες που τα διέπουν. Στον προφορικό λόγο αυτό γίνεται με τα τραγούδια (δημοτικά), τα παραμύθια, τις ιστορίες, τους μύθους, τους θρύλους, τα ανέκδοτα, τα παιχνίδια.
Η σημερινή μας κοινωνία στηρίζεται κυρίως στην κυριαρχία και την παραγωγή του γραπτού λόγου. Αυτός έγινε η μνήμη των ανθρώπων. Με το γραπτό λόγο εκμηδενίστηκαν οι αποστάσεις,  η γνώση συσσωρεύτηκε κι έγινε κτήμα όλων των ανθρώπων μέσα από τα βιβλία.
    Αν κάποτε γινόταν σεισμός και έπεφτε και το Πνευματικό κέντρο στο οποίο βρισκόμαστε, τι θα έπρεπε να περισώσουμε  πάση θυσία μέσα από τα χαλάσματα; Μα τα βιβλία. Αυτά είναι η πολυτιμότερη περιουσία του κτηρίου.
    Για να γραφτεί όμως ένα βιβλίο χρειάζεται η αρωγή μιας βιβλιοθήκης. Οι βιβλιοθήκες είναι, αγαπητοί μου, οι χώροι που τρέφουν την παραγωγή των βιβλίων. Το πόνημα της Άννας Κατσαντώνη που απόψε καλούμαστε να παρουσιάσουμε βγήκε μέσα απ’ την βιβλιοθήκη του Μορφωτικού Ομίλου την οποία επάξια υπηρέτησε.
    Αν και η συλλογή γραπτών παραμυθιών, τραγουδιών, παιχνιδιών, που κανονικά ανήκουν στο χώρο του προφορικού λόγου, αποτυπώνει συγκεκριμένες χρονικές εκδοχές τους, το γεγονός της καταγραφής, της διαλογής και της σύνθεσης σ’ ένα βιβλίο καθόλου δεν μειώνουν τη δύναμή τους. Η καταγραφή δίνει το έναυσμα όχι μόνο για ανάγνωση, αλλά και για αφήγηση και ακρόαση. Κι αυτό γιατί ο προφορικός λόγος έχει κάτι που ο γραπτός δεν έχει. Την αμεσότητα της επικοινωνίας. Την παρουσία των προσώπων. Αυτά που είναι τόσο αναγκαία στη διαμόρφωση του παιδικού ψυχισμού λείπουν από το σημερινό μας κόσμο. Παράλληλα η γνώση του χώρου του χρόνου και του τρόπου ζωής μεταφέρεται άμεσα στα παιδιά.
    Το βιβλίο της Άννας Κατσαντώνη μας καλεί, εμάς τους μεγάλους που έχουμε απέναντι μας μικρά παιδιά, αφού το διαβάσουμε, να γίνουμε αφηγητές των παραμυθιών, τραγουδιστές των τραγουδιών και να παίξουμε τα παιχνίδια μαζί τους. Τον προφορικό χαρακτήρα της λαϊκής λογοτεχνίας, μας δείχνει άλλωστε και το συνοδευτικό CD του βιβλίου.
    Το τραγούδι ή το παραμύθι μπορούμε να το πάρουμε, να το τροποποιήσουμε, να μειώσουμε την έκτασή του ή να  προσθέσουμε στοιχεία και να το αφηγηθούμε με το στόμα στα παιδιά. Μπορούμε να το εντάξουμε στην εποχή μας. Όταν μάθεις να είσαι αναγνώστης και ακροατής μπορεί ευκολότερα ο λόγος σου να γίνει αναγνώσιμος και ακροάσιμος. Έχουμε την ανάγκη να γνωρίσουμε τον τόπο μας, την οπτική της κάθε γενιάς ως όλον. Κι αυτό το πετυχαίνει ο λόγος προφορικός και γραπτός. Λόγος μας παραδίνεται και λόγο αφήνουμε παρακαταθήκη σ’ αυτούς που έρχονται. Η παρακαταθήκη που μας αφήνει το βιβλίο της Άννας Κατσαντώνη είναι μεγάλη. Είναι ο ξανακερδισμένος μας χωροχρόνος.
    Άννα σ’ ευχαριστούμε κι εύχομαι η αγάπη σου για το λόγο να μας δώσει κι άλλα τέτοια έργα.