Για τους μαθητές μου

Δε μου αρέσει το κρασί. Δεν πίνω γενικά αλκοόλ. Με γοητεύει όμως η αργή πορεία του κρασιού προς την ωρίμασή του. Μου αρέσει που θέλει τον χρόνο του. Γενικά στη ζωή κάποια πράγματα πρέπει να προχωρούν αργά. Δε γίνεται αλλιώς.

Αργά ωριμάζουν και οι σχέσεις μου με τους μαθητές μου. Μέρα με τη μέρα γίνονται βαθύτερες. Μέρα με τη μέρα τους αγαπώ περισσότερο. Δεν ξέρω αν το καταλαβαίνουν· το βάθος των συναισθημάτων που έχω γι' αυτούς εννοώ. Μπορεί να κοκορευόμαστε εμείς οι δάσκαλοι ότι το ξέρουν· εγώ πιστεύω ότι δεν το μαθαίνουν ποτέ…

Με τα χρόνια να περνούν βλέπω ολοένα και περισσότερους παλιούς μαθητές μου. Και σαν το κρασί που όσο παλιώνει τόσο γίνεται καλύτερο, έτσι και τα συναισθήματά μου γι' αυτούς βαθαίνουν. Είναι σαν να βλέπω έναν αγαπημένο φίλο από τα παλιά…

Ευτυχώς, δε δίνω σημασία στα δικά τους συναισθήματα. Ούτε πιστεύω ότι με συμπαθούν όλοι. Πιθανότατα να έχουν δίκιο. Σιγά μη μου αξίζει κιόλας. Έτσι κι αλλιώς εγώ είμαι ο κερδισμένος της υπόθεσης. Τους ευχαριστώ γι' αυτό.

Πηγή: http://imerologiodaskalou.blogspot.gr/