Επίσκεψη στο Λαογραφικό Μουσείο Βελβεντού

Στα πλαίσια της εργασίας «Καλώς κάμιτι» Παραδοσιακή-Υγιεινή Διατροφή  οι μαθητές του σχολείου μας επισκέφτηκαν το Λαογραφικό μας Μουσείο. Ήταν μια επίσκεψη που είχε σαν σκοπό να γνωρίσουν οι μαθητές τις διατροφικές συνήθεις των παππούδων και των γιαγιάδων τους  και πώς κάθε οικογένεια φρόντιζε να φτάνουν στο σπίτι τους τα απαραίτητα υλικά αγαθά όπως το ψωμί, το κρέας, τα αυγά το κρασί κ.λ.π. καθώς και τα σκεύη και τα μέσα που χρησιμοποιούσαν. Σε αυτό βοήθησε πολύ η ξενάγηση της κ. Σοφίας και την ευχαριστούμε πολύ.

Αρχικά οι μαθητές μπήκαν στο καθημερινό δωμάτιο (το δωμάτιο Εμείς κι εμείς ή το δωμάτιο της φαμελιάς μας). Είδαν τους τεντζερέδες πάνω στην πυροστιά, κάθισαν γύρω από το σοφρά και γευμάτισαν (με τη φαντασία τους)από την πήλινη γαβάθα με την ξύλινη κουτάλα. Γύρω τους  κρεμασμένα τα ταψιά, τα τηγάνια, τα τσουκάλια, τα μπακράτσια και ό,τι άλλο χρειάζονταν οι άνθρωποι στην καθημερινή τους ζωή.

Στη συνέχεια στην αίθουσα «Από τη γη στο κρασί», άκουσαν κι έμαθαν για τις εργασίες του αμπελιού το  κλάδεμα, το ξελάκκωμα, το βλαστολόγημα, το σκάλισμα  και όταν έφτανε η ώρα γινόταν ο τρύγος(Θέρος, τρύγος, πόλεμος) έλεγαν οι παλιοί. Τα σταφύλια μαζεύονταν, έμπαιναν στα κοφίνια, γινόταν το πάτημα στους ληνούς και αφού έβραζαν μεταφέρονταν στα βαρέλια. Από εκεί έπαιρναν το πρώτο κρασί, το γιοματάρι, στο κανατάκι που θα συνόδευε το φαγητό τους  ή στην μπούκλα και στην τσίτσα που θα έπαιρναν μαζί τους στο χωράφι. Τα τσίπρα  που έμεναν μεταφέρονταν στο ρακοκάζανο για να γίνουν ρακί. Από το μούστο που οι γυναίκες έβραζαν,  έκαναν το πετιμέζι και προσθέτοντας κομμάτια από κυδώνια, κολοκύθα, σύκα και καρπουζόφλουδες έκαναν τα ρετσέλια που ήταν το γλυκό του χειμώνα.

Η επόμενη αίθουσα που περίμενε τους μικρούς μαθητές ήταν (Από τη γη στο ψωμί). Οι παππούδες μας όργωναν με το αλέτρι το χωράφι και φύτευαν με προσοχή το σπόρο σιταράκη το φθινόπωρο. Τον  Ιούνιο όταν το σιτάρι ωρίμαζε γινόταν ο θερισμός, το αλώνισμα, το λίχνισμα, το κοσκίνισμα, το άλεσμα με τα αντίστοιχα πάντα εργαλεία και με το δικό τους αλεύρι, οι νοικοκυρές ζύμωναν το ψωμί στη σκάφη, το άφηναν να ξεκουραστεί στην πινακωτή, το έπλαθαν στο πλαστήρι και τέλος το φούρνιζαν και το έψηναν στο δικό τους φούρνο. Εκτός από το ψωμί έφτιαχναν πίτες με σπιτικά υλικά στα σινιά, λειτουργιές που τις σφράγιζαν (με τις σφραγίδες της λειτουργιάς)και ό,τι άλλο χρειαζόταν η οικογένεια.

Επίσης κάθε οικογένεια μεγάλωνε στο σπίτι της ζώα για να έχει τα αυγά, το γάλα και το κρέας. Αφού τα έγδερναν, κρεμούσαν το κρέας στο τσιγκέλι, το τεμάχιζαν στο κρεατοκόπι με το μαχαίρι και κάθε χειμώνα με τέτοιο ψιλοκομμένο κρέας, κρεμμύδια και μπαχαρικά και με τη βοήθεια της τουλούμπας έκαναν τα λουκάνικα. Όλα τα μαγείρευαν στον τέντζερη, στο μπακράτσι ή στο τηγάνι στην πυροστιά ή στην γκαζιέρα. Όλα γίνονταν με απλά, υγιεινά και  σπιτικά υλικά.

Πέρασαν τα χρόνια, άλλαξαν οι καιροί, άλλαξαν και οι διατροφικές συνήθειες καθώς και ο τρόπος ζωής. Όμως οι νέοι οφείλουν να γνωρίζουν πώς έζησαν και μεγάλωσαν οι παππούδες και οι γιαγιάδες τους.

 Ήταν ένα αλλιώτικο, αλλά πολύ σπουδαίο μάθημα!