ένα πανάρχαιο, σοφό δέντρο.
Το δάσος κινδυνεύει από τον Έναν
που θέλει να βάλει φωτιά.
Θα μπορέσει ο Δέντρος με τα ζώα
και τα παιδιά να σώσουν το δάσος;
--------------------
Ο ΔΕΝΤΡΟΣ
Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια πλαγιά των Πιερίων, λίγο ψηλότερα από το Μοναστήρι, υπήρχε ένα δέντρο. Τώρα θα μου πείτε μόνο ένα δέντρο υπάρχει στο βουνό μας; Όχι. Όμως το δέντρο αυτό ήταν ξεχωριστό. Στέκονταν στην άκρη ενός απότομου γκρεμού. Οι ρίζες του ήταν γαντζωμένες πάνω σ’ έναν πελώριο βράχο και ο κορμός του υψώνονταν εκεί για εκατοντάδες χρόνια. Πολλοί λεν πως είχε ξεπεράσει τα χίλια χρόνια, πριν χίλια χρόνια. Ήταν τόσο ψηλό που απ’ την κορφή του έβλεπες ολόκληρο το βουνό. Έτσι έλεγαν οι άνθρωποι. Γι’ αυτό και του έδωσαν όνομα. Το φώναζαν «Ο ΔΕΝΤΡΟΣ».
Όμως τα ζώα ήξεραν περισσότερα. Ήξεραν πως ο Δέντρος ήταν ένα ξωτικό και πως τα βράδια ζωντάνευε και μιλούσε μαζί τους. Ήταν παλιό, όσο και το βουνό. Στις ρίζες του ξαπόσταινε ο Δίας, όταν κατέβαινε από απέναντι απ’ τον Όλυμπο για να συναντήσει τις θυγατέρες του, τις μούσες. Εκεί ξεκουράστηκε για μια στιγμή η βασίλισσα, όταν έφευγε κυνηγημένη απ’ το Παλαίκαστρο, τη νύχτα που το ’καψαν οι οχτροί. Είχε μαζεμένη τη σοφία αιώνων και τα ζώα τον εμπιστεύονταν πιο πολύ κι απ’ τη σοφή κουκουβάγια που είχε τη φωλιά της στα κλαδιά του. Κάθε που γέμιζε το φεγγάρι, τα ζώα του δάσους μαζεύονταν στις ρίζες του και γίνονταν σωστό πανηγύρι.
Φέτος τον Αύγουστο όμως η αναστάτωση ήταν μεγαλύτερη από άλλες φορές.
---------------------------
Διαβάστε τη συνέχεια του παραμυθιού και την εικονογράφηση που έγινε από τους μαθητές του σχολείου μας,στο παρακάτω βίντεο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου