ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΡΩΤΗ
Με τον Κώστα, τον αντιδήμαρχό μας γνωρίστηκα καλύτερα, όταν βρεθήκαμε στο ίδιο κάμπινγκ στην Κατερίνη. Όλη τη βδομάδα ήταν στο Βελβεντό, προσπαθώντας να λύσει τα προβλήματα των δημοτών και ήρθε στο κάμπινγκ το Σάββατο το πρωί. Αφού έκανε μερικές δουλειές στο τροχόσπιτο και αφού έφτιαξε μερικά!!! ποδήλατα παιδιών που ήταν στο κάμπινγκ, πήγε με την οικογένειά του για μπάνιο. Κατά τις 11.30 τον πήραν τηλέφωνο. Είχε χαλάσει το δίκτυο του νερού στο Βελβεντό. Άφησε την οικογένειά του, την ξενοιασιά του και ξεκίνησε αμέσως για να είναι παρών στην αποκατάσταση της βλάβης.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ
Μόλις είχε τελειώσει μια εκδήλωση στο Πνευματικό Κέντρο και στο φουαγέ είχε μπουφέ για τους παρευρισκόμενους. Έμεινα από τους τελευταίους, μιλώντας με τον κόσμο και τότε με πλησίασε ο αντιδήμαρχός μας και μου είπε: «Περίσσεψαν τυροπιτάκια και γλυκά. Κρίμα…Κοστίζουν λεφτά…Άλλη φορά θα πρέπει να πάρουμε λιγότερα…»
Δε χρειάζεται να γράψω περισσότερα για τον αντιδήμαρχό μας. Δυστυχώς κάποιοι δε θέλουν τέτοιους ανθρώπους να ασχολούνται με τα δημόσια πράγματα. Μερικοί φτάνουν ακόμα και στα όρια της συκοφαντίας. Δυστυχώς γι’ αυτούς, είμαστε λίγοι σ’ αυτόν τον τόπο και γνωριζόμαστε καλά μεταξύ μας. Ευτυχώς για εμάς οι ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ διαπίστωσαν για μια φορά ακόμα, με ποιον πρέπει να είναι και ποιον πρέπει να αφήσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου