ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΚΑΙΓΕΤΑΙ, ΕΣΥ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΕΠΕΚΤΑΣΗ,

ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙΣ ΤΗ ΦΩΤΙΑ.

Αυτό μου θυμίζει η τακτική που ακολουθεί το Υπουργείο Παιδείας. Αυτήν την ώρα όλες οι δυνάμεις και όλοι οι οικονομικοί πόροι του Υπουργείου θα έπρεπε να διατεθούν για την ασφαλή λειτουργία των σχολείων. Άλλα θέματα όπως για παράδειγμα η Τράπεζα θεμάτων ή η αστυνόμευση των Πανεπιστημίων, θα μπορούσαν να μετατεθούν για την επόμενη χρονιά.

 Είναι μια τακτική που δυστυχώς ακολουθούν πολλοί που παίρνουν την εξουσία ξαφνικά και νομίζουν ότι θα τα αλλάξουν όλα, από τους πρώτους κιόλας μήνες. Νομίζουν ότι θα κάνουν τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις και θα μείνουν στην ιστορία. Οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις όταν έγιναν και όπου πέτυχαν, έγιναν με προσεκτικά βήματα και συναίνεση της πολιτικής και εκπαιδευτικής κοινότητας, αλλά και της κοινωνίας.

Δυο από τις προτάσεις που είχα κάνει από το Μάιο, υιοθετήθηκαν από το Υπουργείο Παιδείας. Τη σταδιακή αποχώρηση των μαθητών και το άνοιγμα περισσότερων εισόδων στα σχολεία. Αλλά και αυτές τις προτάσεις τις υιοθέτησαν, χωρίς τις σωστές διευκρινήσεις, με αποτέλεσμα να δημιουργείται σύγχυση στην εφαρμογή τους. Δυστυχώς όμως από όλες τις προτάσεις, πήραν αυτές που δεν είχαν οικονομικό κόστος και αδιαφόρησαν για τις υπόλοιπες, όπως 15 μαθητές στην τάξη, καθαρίστριες και αγορά θρανίων για αποστάσεις μεταξύ των μαθητών στην τάξη. Κι όμως, θα μπορούσαν να βρεθούν χρήματα γι’ αυτά, αν κάποια άλλα θέματα μεταφερόταν για την επόμενη χρονιά και αν είχαν πρώτη προτεραιότητα την Παιδεία.

Όπως είπε και φίλος δάσκαλος, με μεγάλη προσφορά στην εκπαίδευση τα τελευταία χρόνια, όσοι από μας κάνουμε τις προτάσεις μας, θα μας πουν ότι γκρινιάζουμε συνέχεια, ή ότι κάνουμε αντιπολίτευση ή ότι αυτά δεν γίνονται. Κι εμείς απαντάμε: «Δεν σας πέρασε ποτέ από το μυαλό, ότι μετά από τόσα χρόνια στην εκπαίδευση, το κάνουμε  για την αγάπη μας για το σχολείο;  ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ.»

Συνάδερφοι, εκπαιδευτικοί, από Δευτέρα αρχίζει ένας νέος αγώνας. Είμαι βέβαιος ότι κι αυτή τη φορά θα κάνετε το καλύτερο. Συζητήστε, κινητοποιείστε γονείς, Συλλόγους γονέων, Δήμους. Πάντα στην τοπική μας κοινωνία υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά ενδιαφέρονται για την παιδεία και μπορούν να μας βοηθήσουν στο δύσκολο έργο μας. Που τώρα, γίνεται ακόμα πιο δύσκολο, γιατί εκτός από την εκπαίδευση, έχουμε να φροντίσουμε και για την διασφάλιση της υγείας, αλλά ταυτόχρονα να « σκύψουμε» πάνω σε μαθητές μας που έχουν τους γονείς τους  χωρίς δουλειά.

Καλή δύναμη σε όλους.