Υπάρχουν φορές που αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα με τα παιδιά… Υπάρχουν φορές που αισθάνεσαι πως έχεις «φτάσει στα όριά σου» και σου έχουν «σπάσει τα νεύρα»… Πριν υψώσεις τον τόνο της φωνής σου την επόμενη φορά, σκέψου απλά τα παρακάτω…
Γράφει η Σοφία Κλιάνη
Όταν μου φωνάζεις, με τρομάζεις…
Πιθανότατα δεν καταλαβαίνω τι έχω κάνει, παρά μόνο ότι σε έχω θυμώσει πολύ…
Όταν μου φωνάζεις, μου μαθαίνεις πως τα λάθη δε συγχωρούνται…
Θέλω να σου μοιάσω κι έτσι θα φωνάζω κι εγώ…
Όταν μου φωνάζεις νιώθω μικρός…και όχι στην ηλικία…
Πριν μου φωνάξεις σκέψου αν πραγματικά σου φταίω εγώ…
Ό,τι κι αν έκανα, δεν το έκανα για να σε δυσκολέψω…
Όταν μου φωνάζεις αισθάνομαι ανασφάλεια… Μόνο εσένα έχω, θυμάσαι;
Πριν μου φωνάξεις σκέψου… θα αλλάξει κάτι με τις φωνές;
Όταν μου φωνάζεις νιώθω ενοχές…
Όταν μου φωνάζεις, νομίζω πως δεν αισθάνεσαι υπερηφάνεια για μένα…
Όσο κι αν δεν μπορείς να το δεχτείς, όταν μου φωνάζεις συνήθως φταις εσύ…
Πριν μου βάλεις τις φωνές για μια «ζημιά» που έκανα σκέψου… μήπως είχες αφήσει κάτι σε σημείο που δεν έπρεπε;
Όταν μου φωνάζεις νομίζω πως δε με αγαπάς…
Όταν μου φωνάζεις μισώ τον εαυτό μου… Όχι εσένα… Τον εαυτό μου…
Όταν μου φωνάζεις… μου «έμαθες» όσα πραγματικά θα ήθελες να μάθω;
Όταν μου φωνάζεις έχεις άγρια όψη…
Όταν μου φωνάζεις… είμαι απλά παιδί…Το παιδί σου!
Μη μου φωνάζεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου