Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής – Υπερκινητικότητα

Η υπερκινητικότητα που παρουσιάζουν μερικά παιδιά είναι μία διαταραχή που σχετίζεται με αυξημένη κινητική δραστηριότητα και παρορμητικότητα σε σχέση με την ηλικία του παιδιού και το στάδιο της ανάπτυξης  του.

Το υπερκινητικό παιδί συχνά δυσκολεύεται να συγκεντρώσει την προσοχή του σε ένα αντικείμενο ή μια δραστηριότητα. Σε αυτήν την περίπτωση λέμε ότι παράλληλα με την υπερκινητικότητα παρουσιάζει και σύνδρομο διάσπασης προσοχής. Η διαταραχή γίνεται αντιληπτή κυρίως όταν το παιδί καλείται να λειτουργήσει σε κάποια ομάδα, όπως στον παιδικό σταθμό, στο νηπιαγωγείο ή στο σχολείο.

Τα συμπτώματα της υπερκινητικότητας - παρορμητικότητας (σύμφωνα με το DSM-IV)
To παιδί για να χαρακτηριστεί υπερκινητικό – παρορμητικό, πρέπει να παρουσιάζει 6 από τα παρακάτω συμπτώματα, τουλάχιστον για διάστημα 6 μηνών, σε βαθμό τέτοιο που δε φαίνεται λογικό να συμβαδίζουν με το επίπεδο της ανάπτυξης του.

• Κουνάει τα χέρια ή τα πόδια ή κουνιέται διαρκώς στην καρέκλα του.
• Έχει δυσκολία να παραμείνει καθιστό όταν του το ζητάμε.
• Αφαιρείται εύκολα από εξωτερικά ερεθίσματα.
• Συχνά τρέχει ή σκαρφαλώνει σε συνθήκες μη αρμόζουσες.
• Συχνά έχει δυσκολία να παραμείνει ήρεμος σε παιχνίδια ή δραστηριότητες κατά την διάρκεια του ελεύθερου του χρόνου.
• Συχνά μιλάει πολύ.
• Αφήνει να του ξεφύγει η απάντηση σε μία ερώτηση που δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί.
• Δυσκολεύεται συχνά να περιμένει την σειρά του.
• Διακόπτει συχνά ή επιβάλλει την παρουσία του στο παιχνίδι.

  

Διάσπαση προσοχής
Μερικά από τα συμπτώματα αυτά γίνονται αντιληπτά πριν από τα 7 χρόνια του παιδιού.

• Δεν καταφέρνει να συγκεντρώνει την προσοχή του στις λεπτομέρειες ή κάνει λάθη σε όσα υπαγορεύονται, στις σχολικές εργασίες και σε άλλες δραστηριότητες.
• Δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί στην εργασία που κάνει ή στο παιχνίδι.
• Δείχνει ότι δεν ακούει όταν του απευθύνουν τον λόγο.
• Δεν συμμορφώνεται με τις συμβουλές και δεν καταφέρνει να ολοκληρώσει τις σχολικές δραστηριότητες, γεγονός που οφείλεται στην αδυναμία του να καταλάβει οδηγίες.
• Έχει δυσκολία στην οργάνωση των εργασιών και των δραστηριοτήτων του.
• Αποφεύγει τις εργασίες που απαιτούν συνεχή νοητική προσπάθεια, όπως οι σχολικές εργασίες.
• Χάνει συχνά τα απαραίτητα αντικείμενα, τις εργασίες του.
• Αποσπάται εύκολα από εξωτερικά ερεθίσματα.
• Ξεχνά συχνά και σε καθημερινή βάση.

Οι εκδηλώσεις αυτής της διαταραχής εμφανίζονται με διαβαθμίσεις. Παρατηρούμε έτσι ότι :

• Υπάρχει επιδείνωση των συμπτωμάτων σε συνθήκες που απαιτούν προσοχή όπως δηλαδή όταν το παιδί πρέπει να προσέξει τον δάσκαλο στην τάξη.
• Η υπερκινητικότητα μεταφράζεται σε υπερβολική φλυαρία, σε αδυναμία για ήρεμο παιχνίδι και ασυνέπεια προς την χρήση κανόνων του παιχνιδιού.
• Η παρορμητικότητα συχνά φαίνεται στην τάξη από τις βασικές απαντήσεις που δίνει το παιδί, χωρίς όμως ο δάσκαλός του να έχει ολοκληρώσει την ερώτησή του.

 Τριανταφυλλιά Τσιαπανίκα

Λογοθεραπεύτρια