Γράφουν και ζωγραφίζουν οι μαθητές της ΣΤ΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου Βελβεντού Κοζάνης,με αφορμή το μάθημα της Γεωγραφίας.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα πουλί διαφορετικό από τα άλλα, που έκλεψε ένα δαχτυλίδι φωτεινό από τα ξωτικά του δάσους. Πετώντας έφτασε τόσο ψηλά που σκάλωσε στο δίχτυ του ουρανού. Το πουλί ξέφυγε, αλλά το δαχτυλίδι έμεινε για να φωτίζει τη γη. Η γη ξετρελάθηκε με τον καινούριο της φίλο και άρχισε να στριφογυρίζει γύρω της, παίζοντας με τις ακτίνες του. Έτσι λοιπόν όταν η μία πλευρά της έβλεπε το φως του Ήλιου, γιατί έτσι ονόμασε τον καινούριο της φίλο, είχε φως, ενώ η πίσω πλευρά της στρογγυλής γης είχε σκιά, όλα ήταν σκοτεινά. Το φως η γη το ονόμασε ημέρα και όλα ήταν χαρούμενα και γελαστά, το σκοτάδι το ονόμασε νύχτα και όλα ήταν ήσυχα και παράξενα. Από τότε η γη ποτέ δεν σταμάτησε να παίζει με το φίλο της τον ήλιο. Κάθε μέρα ,κάθε χρόνο, κάθε εποχή παίζει και ποτέ δε σταματά.
----------------------------------------------------
Μια φορά κι έναν καιρό, πάνω στη γη ήταν πάντα μέρα. Οι άνθρωποι δούλευαν στα χωράφια και στα ζώα χωρίς σταματημό. Κουράζονταν πολύ και αρρώσταιναν. Η καλή νεράιδα που τους έβλεπε από ψηλά, ήθελε να τους βοηθήσει. Έτσι αποφάσισε να ρίχνει ένα μεγάλο σεντόνι γύρω από τη γη και να γίνεται νύχτα. Και μετά να το μαζεύει και να έρχεται πάλι η μέρα.----------------------------------------------------------
Μια φορά κι έναν καιρό σ’ έναν κόσμο μαγικό, ένα παιχνιδιάρικο μπαλόνι- γη, ήθελε συνεχώς να ταξιδεύει. Δε σταματούσε λεπτό. Έκανε αδιάκοπα βόλτες γύρω από τον εαυτό του.
Ο κολλητός του φίλος ο Ήλιος-χαρταετός που ζήλεψε, τον κάλεσε να παίξει μαζί του. Είχε ένα πονηρό σχέδιο. Ήθελε να ζαλίσει το πολύχρωμο μπαλόνι. Όταν αυτό πλησίαζε κοντά του το έκαιγε, όταν απομακρυνόταν το πάγωνε. Του έκανε ζαβολιές… Το άκακο μπαλόνι άλλαζε χρώματα από την ακτινοβολία του χαρταετού, πρασίνιζε, κοκκίνιζε, κιτρίνιζε, άσπριζε. Η εναλλαγή χρωμάτων δημιούργησε τις εποχές: άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας. Οι μέρες του χρόνου διαδέχονταν η μία την άλλη χαρούμενες. Έτσι ήλιος και γη με το παράξενο παιχνίδι τους χάριζαν απλόχερα το πολύτιμο αγαθό του χρόνου, κάνοντας όλους ευτυχισμένους.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα πουλί διαφορετικό από τα άλλα, που έκλεψε ένα δαχτυλίδι φωτεινό από τα ξωτικά του δάσους. Πετώντας έφτασε τόσο ψηλά που σκάλωσε στο δίχτυ του ουρανού. Το πουλί ξέφυγε, αλλά το δαχτυλίδι έμεινε για να φωτίζει τη γη. Η γη ξετρελάθηκε με τον καινούριο της φίλο και άρχισε να στριφογυρίζει γύρω της, παίζοντας με τις ακτίνες του. Έτσι λοιπόν όταν η μία πλευρά της έβλεπε το φως του Ήλιου, γιατί έτσι ονόμασε τον καινούριο της φίλο, είχε φως, ενώ η πίσω πλευρά της στρογγυλής γης είχε σκιά, όλα ήταν σκοτεινά. Το φως η γη το ονόμασε ημέρα και όλα ήταν χαρούμενα και γελαστά, το σκοτάδι το ονόμασε νύχτα και όλα ήταν ήσυχα και παράξενα. Από τότε η γη ποτέ δεν σταμάτησε να παίζει με το φίλο της τον ήλιο. Κάθε μέρα ,κάθε χρόνο, κάθε εποχή παίζει και ποτέ δε σταματά.
----------------------------------------------------
Μια φορά κι έναν καιρό, πάνω στη γη ήταν πάντα μέρα. Οι άνθρωποι δούλευαν στα χωράφια και στα ζώα χωρίς σταματημό. Κουράζονταν πολύ και αρρώσταιναν. Η καλή νεράιδα που τους έβλεπε από ψηλά, ήθελε να τους βοηθήσει. Έτσι αποφάσισε να ρίχνει ένα μεγάλο σεντόνι γύρω από τη γη και να γίνεται νύχτα. Και μετά να το μαζεύει και να έρχεται πάλι η μέρα.----------------------------------------------------------
Μια φορά κι έναν καιρό σ’ έναν κόσμο μαγικό, ένα παιχνιδιάρικο μπαλόνι- γη, ήθελε συνεχώς να ταξιδεύει. Δε σταματούσε λεπτό. Έκανε αδιάκοπα βόλτες γύρω από τον εαυτό του.
Ο κολλητός του φίλος ο Ήλιος-χαρταετός που ζήλεψε, τον κάλεσε να παίξει μαζί του. Είχε ένα πονηρό σχέδιο. Ήθελε να ζαλίσει το πολύχρωμο μπαλόνι. Όταν αυτό πλησίαζε κοντά του το έκαιγε, όταν απομακρυνόταν το πάγωνε. Του έκανε ζαβολιές… Το άκακο μπαλόνι άλλαζε χρώματα από την ακτινοβολία του χαρταετού, πρασίνιζε, κοκκίνιζε, κιτρίνιζε, άσπριζε. Η εναλλαγή χρωμάτων δημιούργησε τις εποχές: άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας. Οι μέρες του χρόνου διαδέχονταν η μία την άλλη χαρούμενες. Έτσι ήλιος και γη με το παράξενο παιχνίδι τους χάριζαν απλόχερα το πολύτιμο αγαθό του χρόνου, κάνοντας όλους ευτυχισμένους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου