Διεθνής Ημέρα Μουσείων. ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ

 Διεθνής Ημέρα Μουσείων.

ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ

Το Λαογραφικό Μουσείο Βελβεντού εγκαινιάστηκε στις 28/5/2006. Στεγάζεται στο αναπαλαιωμένο αρχοντικό Κώστα (1890) σχεδόν στην είσοδο του Βελβεντού και έχει εκθέματα από την ζωή των κατοίκων του 19ου και του 20ου αιώνα. Το Μουσείο δεν δείχνει απλώς αντικείμενα. Διηγείται ιστορίες. Ιστορίες που για άλλους είναι η δική τους ζωή, για άλλους είναι η ζωή των γιαγιάδων και των παππούδων τους και για άλλους είναι μια ζωή πολύ διαφορετική και από τη δική τους και από των γιαγιάδων και των παππούδων τους. Γιατί έτσι πρέπει να είναι τα μουσεία. Να λένε ιστορίες. Να διηγούνται παραμύθια. Αυτές οι ιστορίες και τα παραμύθια μιλάνε για τον τόπο μας με τη μακριά ιστορία. ‘Εξι χιλιάδες τόσα χρόνια. Για τα έργα και τις ημέρες των ανθρώπων επώνυμων και ανώνυμων, ανθρώπων που έζησαν και ζουν σ’ αυτόν τον τόπο, που έφυγαν μακριά και ξενιτεύτηκαν στην Αμερική και στην Αυστραλία, ανθρώπων που μας κοιτάζουν, καθώς μπαίνουμε στο μουσείο, από ψηλά. Μιλάνε για την καθημερινή τους ζωή στο καθημερινό τους δωμάτιο. Μιλάνε για τη γιορτινή τους ζωή, στο καλό τους δωμάτιο. Μιλάνε για τον κόπο τους ως να ευφράνουν την καρδία τους με τον οίνο, να ζεστάνουν την ψυχή τους με το ρακί, να γλυκαθούν με το πετιμέζι και τα ρετσέλια από χέρια προκομμένα. Μιλάνε για την «τυράνια» τους ώσπου να φτιάξουν τον «άρτον αυτών τον επιούσιον», για το στάρι το ευλογημένο, που θα κάνουν πληγούρι και τραχανά, για τις πίτες και τα λουκάνικα, που θα τους ζεστάνουν το χειμώνα. Μιλάνε για το δρόμο που χρειάζεται ώσπου να κάνουν την πρώτη ύλη, μαλλί, λινάρι, μετάξι ή μπαμπάκι, ως να την υφάνουν για να την κάνουν σκουτιά και στρωσίδια. Μιλάνε για τις αντρικές δουλειές του ξυλοκόπου, του μαραγκού, του ράφτη και του τσαγκάρη, που η τεχνολογία, ο αυτοματισμός και η μηχανή οδήγησαν στο μουσείο, στο μουσείο μας. Δεν μιλάνε όμως. Κάνουν κιόλας. Γιατί το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, που συνοδεύει την περιήγηση αυτού του Μουσείου και που υποστηρίζεται από το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Βελβεντού, δίνει στους επισκέπτες και ειδικά στα παιδιά μας τη δυνατότητα να καταλάβουν ότι το ψωμί δεν το αγοράζανε στο σούπερ μάρκετ και ότι όλη η οικογένεια έπρεπε να κοπιάσει για να έχει τα απαραίτητα αγαθά προς το ζην, ότι οι τεντζερέδες και τα κιούπια ήταν δύσχρηστα πράγματα αλλά εντελώς λειτουργικά, ότι αν η μαμά τους ζούσε τότε έπρεπε να ήταν στο πόδι από το ένα πρωινό ως την άλλη νύχτα, ότι… ότι… ότι… Το Μουσείο είναι αφιερωμένο σε όλους τους ανώνυμους και επώνυμους βελβεντινούς που με τους αγώνες και τις προσπάθειές τους έφτασαν το Βελβεντό στη σημερινή του θέση…

Μανώλης Στεργίου-Δήμαρχος Βελβεντού