Ο Διευθυντής, η ψυχή του σχολείου το έκανε…

Άννα Δ. Παππά
Δασκάλα, συγγραφέας

πηγή:pappanna.wordpress.com

Ο κεντρικός μοχλός ενός σχολικού οργανισμού είναι ο Διευθυντής της σχολικής μονάδας.
Η απόδοση και η επιτυχία του σχολείου δεν αποδίδεται εξ ολοκλήρου στον Διευθυντή, οφείλεται όμως, εν πολλοίς, σε αυτόν.
Ο Διευθυντής είναι εκείνος που δέχεται τις πιέσεις από διεργασίες είτε ενδοσχολικές, είτε εξωτερικές. Είναι αυτός που ενώνει τη σχολική κοινότητα με την εξωσχολική. Το υλικό κατασκευής του Διευθυντή πρέπει να είναι ανθεκτικό, μαλακό, απορροφητικό και ευλύγιστο και σε καμία περίπτωση άκαμπτο και σκληρό.
Σήμερα που το κοινωνικό και εργασιακό πεδίο είναι, όσο ποτέ άλλοτε,  σκληρό και αδυσώπητο, ο χαρισματικός σχολικός Διευθυντής παραμένει πατρικός και συνεργατικός. Ενθαρρύνει την άμιλλα, που εμπεριέχει ανθρωπιστικά στοιχεία και αποθαρρύνει τον ανταγωνισμό, που είναι σκληρός, απάνθρωπος και, όχι σπάνια, γεννά αντιζηλίες και αρνητικά συναισθήματα. Γνωρίζει ότι τα βασικά δομικά στοιχεία της παιδείας, την  οποία υπηρετεί, είναι ευγενή. Επί των στοιχείων αυτών είναι ό άρχων και ο διαχειριστής του σχολείου.
Ο σχολικός Διευθυντής είναι ο εμψυχωτής των δασκάλων, ο συντονιστής, ο μαέστρος. Προΐσταται μεταξύ ίσων. Δεν έχει ευνοούμενους, διότι επιδιώκει να είναι  η κεντρομόλος δύναμη του σχολείου και όχι η φυγόκεντρος. Είναι και αυτός δάσκαλος.
Είναι κρίμα να πιστεύεται ότι τα καθήκοντα του Διευθυντή της σχολικής μονάδας περιορίζονται στη διαχείριση της υπηρεσιακής αλληλογραφίας και των διαφόρων εγγράφων. Να νομίζεται ότι είναι εκεί για να σφραγίζει και να υπογράφει.
Είναι πλάνη να νομίζεται ότι ο Διευθυντής δεν έχει παιδαγωγική αποστολή. Και είναι θλιβερό να πιστεύει κάτι τέτοιο και ό ίδιος. Διότι, στην πραγματικότητα, ο εργοδότης του δεν είναι αυτός που τον αμείβει οικονομικά. Εργοδότες του είναι οι μαθητές του, τα αθώα παιδιά. Για αυτά υπάρχει στη σχολική μονάδα. Για αυτά μοχθεί, ονειροπολεί και ονειρεύεται.  Από αυτά αμείβεται, με το πολυτιμότερο νόμισμα, το αληθές χρυσίον, που είναι  η ευγνωμοσύνη των παιδιών του και η υστεροφημία του.
Ο Διευθυντής είναι δάσκαλος με πολύχρονη διδακτική εμπειρία, επιτυχημένη και αναγνωρισμένη. Αν δεν είναι τέτοιος είναι, απλά, ένας φυτεμένος εγκάθετος γεμάτος συμπλέγματα και αδυναμίες. Και τότε είναι επιζήμιος.
Ο Διευθυντής είναι, εξ ορισμού, ένας δημοκρατικός ηγέτης.  Η έννοια της ηγεσίας έχει μεγάλη σημασία για την αποτελεσματική διεύθυνση μιας  σχολικής μονάδας.
Ως δημοκρατικός ηγέτης δε διατάζει. Ούτε θυροκολλεί. Ούτε παρακαλάει. Πείθει και με την πειθώ κατευθύνει. Δημιουργεί οράματα και θέτει στόχους.   Μεταμορφώνει  τη συνηθισμένη ζωή του σχολείου σε ζωή με δημιουργική πνοή. Ενοραματίζεται και χτίζει το προφίλ του σχολείου του που θέλει να ξεχωρίζει από μακριά.
Ο Διευθυντής του σχολείου εμπνέει  σιγουριά και ασφάλεια στο εκπαιδευτικό προσωπικό. Κατευθύνει χωρίς να θέτει περιορισμούς. Στηρίζει και ενθαρρύνει τις πρωτοβουλίες των δασκάλων του.Τις εμπνευσμένες ιδέες τις κάνει φανοστάτες για να τις βλέπουν και  οι άλλοι. Συγχαίρει και ευχαριστεί το δάσκαλο. Του χτυπάει την πλάτη φιλικά,  συναδελφικά, στοργικά. Και  ξέρει καλά ότι  ο δάσκαλός του το καλοδέχεται.
Με τη  συμπεριφορά και τον χαρακτήρα του, ο χαρισματικός Διευθυντής   δημιουργεί το υπόστρωμα, το γόνιμο έδαφος, όπου θα  αναπτυχθεί ένας αντίστοιχα παραγωγικός και αποδοτικός σύλλογος διδασκόντων.  Οι δάσκαλοι επιζητούν τη ζεστή ανθρώπινη σχέση. Ο Διευθυντής δίνει ένα ευρύτερο νόημα στην καθημερινή τους ζωή. Επιζητά την απόλυτη ψυχική επικοινωνία μεταξύ τους. Διαισθάνεται, από ένστικτο, ότι η επικοινωνία αυτή θα μεταφερθεί και στη σχολική τάξη, ότι θα γίνει αγωγός και γέφυρα επικοινωνίας με τους μαθητές.
Η δημιουργία του οράματος της σχολικής μονάδας έχει ήδη θεμελιωθεί.
Ο Διευθυντής, η ψυχή του σχολείου  το έκανε!