Πέμπτη 30 Μαρτίου 2017
Τετάρτη 29 Μαρτίου 2017
Έλληνες συγγραφείς του σήμερα: Αντιγόνη Σιώμου
Στο φεστιβάλ Fantasmagoria στη Θεσσαλονίκη
στις 2 Απρίλη και ώρα 11.00
παρουσιάζουμε το βιβλίο “Η Κοιλάδα”
της Αντιγόνης Σιώμου από τις εκδόσεις Πατάκη.
Με αφορμή αυτό και αφού διαβάσαμε το βιβλίο της ήρθε η ώρα να τη γνωρίσουμε καλύτερα και επί τη ευκαιρία να μας απαντήσει σε όλες μας τις ερωτήσεις.
Η περίληψη:
Ο Ίνγκο Γκρέιφολκ ζει με την αδερφή του και τον άρρωστο πατέρα του σε ένα απομακρυσμένο χωριό του βασιλείου Φιλίρια. Ο Μπόρντο Ρέιβενκοουτ, από την άλλη, λόγω ενός περίεργου χαρίσματος που διαθέτει, βρίσκεται στο πλευρό ενός διεφθαρμένου δούκα ως επαγγελματίας δολοφόνος. Η απαγωγή του Ίνγκο από κάποιους στρατιώτες που κατά λάθος τον περνούν για κατάσκοπο και η ανάθεση μιας νέας αποστολής- δολοφονίας στον Μπόρντο οδηγούν στην τυχαία –και μοιραία– συνάντηση των δύο νέων.
Τα δύο αγόρια θα ενωθούν με ισχυρότερους δεσμούς από αυτούς του αίματος και θα παίξουν αποφασιστικό ρόλο ο ένας στη ζωή του άλλου…
Οι σκέψεις πάνω στο βιβλίο:
Ένα βιβλίο για τη συμφιλίωση των αντιθέτων. Με προσεγμένη γραφή και αρκετά προσεγμένο υπόβαθρο σε κάθε χαρακτήρα. Μπορούν δύο εχθροί να γίνουν καρδιακοί φίλοι εάν δεν γνωρίζουν το πλαίσιο της έχθρας τους; Πως επηρεάζει όλο αυτό όσους τους περιβάλλουν και ζουν στα δυο αντιμαχόμενα στρατόπεδα, που τελικά δεν ξέρουμε κατά πόσο είναι όντως αντιμαχόμενα; Φυσικά ένα βιβλίο πιο πολύ για αυτούς που αγαπούν το μυστήριο, την εμβάθυνση στις σχέσεις και την ανατροπή και όχι τόσο αυτούς που αγαπούν αποκλειστικά τη δράση, τις epic μάχες και την ένταση.
Εάν αγαπάτε τα μεταφυσικά χαρίσματα, τα αλλόκοσμα πλάσματα, τις εσωτερικές αναλύσεις, τις ουσιαστικές σχέσεις των ανθρώπων που επεκτείνονται και στο fantasy, διαβάστε την Κοιλάδα. Όχι το τυπικό βιβλίο φαντασίας.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
Η Αντιγόνη Σιώμου γεννήθηκε στο Βελβεντό Κοζάνης. Ήταν 20 χρονών όταν εκδόθηκε η Κοιλάδα και σπουδάζει αγγλική φιλολογία στη Θεσσαλονίκη όπου και κατοικεί. Από μικρή είχε μεγάλη αγάπη για τη λογοτεχνία και το γράψιμο. Το βιβλίο που άρχισε να δουλεύει από έφηβη φέρει πλέον τον τίτλο Η Κοιλάδα και είναι το πρώτο της μυθιστόρημα. Πιστεύει ότι η φαντασία και το μυστήριο υπάρχουν στη ζωή όλων των ανθρώπων και γι’ αυτό τους λογαριάζει ως τα πιο απίστευτα και ενδιαφέρονται πλάσματα. Μέσα από το έργο της προσπαθεί να τους καταλάβει και να τους αναλύσει.
Η ίδια η συγγραφέας απαντά στις ερωτήσεις μας
-Ποιο ήταν το αρχικό και καθοριστικό ερέθισμα για να ξεκινήσεις να συγγράφεις;
Η συγγραφή είναι κάτι που έχω συνδέσει με τον εαυτό μου από τότε που ήμουν παιδί – θυμάμαι ότι το πρώτο κείμενο που έγραψα ήταν όταν ήμουν 7 χρονών, με το που έμαθα να γράφω. Έκτοτε το πάθος μου αυτό έμεινε αμείωτο, αν και σίγουρα η διαφορά του να γράψει κανείς ένα μικρό διήγημα ή ένα ποίημα ως παιδί και έφηβος διαφέρει πολύ από το να συντάξει ένα μυθιστόρημα με ολοκληρωμένη δομή και οργάνωση.
Αν ήθελα να υπεραπλουστεύσω την όλη διαδικασία, θα μπορούσα να πω ότι το γράψιμο αποτέλεσε για μένα προσωπικά μία ανάγκη που ξεπήδησε αβίαστα, αν ήθελα να εμβαθύνω όμως περισσότερο στην όλη πράξη της συγγραφής, οφείλω να αναγνωρίσω ότι η παρατήρηση (της φύσης, του κόσμου, των ανθρώπων) αποτέλεσε τελικά κίνητρο κομβικής σημασίας. Πιστεύω ότι η παρατήρηση αυτή, με όλες τις προεκτάσεις που μπορεί να λάβει, και η πρόκληση να τη μετουσιώσεις σε γραπτό λόγο αποτελούν ίσως το καθοριστικό ερέθισμα που οδηγεί στην πράξη της συγγραφής.
-Εξιλέωση, ατίμωση, τραγική ειρωνεία, συγχώρεση, θυσία, φιλία: Πιστεύεις ότι αυτοί οι όροι αντανακλούνται μέσα από τα γραφόμενά σου; Αν ναι μέσα από ποιες σκηνές;
Όλες αυτές οι έννοιες αποτελούν όντως κεντρικούς θεματικούς άξονες της “Κοιλάδας”. Όταν έγραφα αυτό το έργο, ήταν σημαντικό για μένα να αναδείξω την τραγικότητα ορισμένων ηρώων, αλλά και τη δυνατότητα που γενικότερα έχουν οι άνθρωποι, μέσα από την πιο τρυφερή και συμπονετική πλευρά που τους διακρίνει, να την εξισορροπούν και να την απαλύνουν. Νομίζω ότι ο χαρακτήρας του Μπόρντο αποτελεί την κορύφωση όλων αυτών των εννοιών: ο βασανισμένος, καταπιεσμένος ήρωας, ο χαρακτήρας που του έχει λάχει το πιθάρι της ζωής που περιέχει μόνο τη δυστυχία.
Παρόλα αυτά είναι σημαντικό για εμένα το ότι αυτός ο χαρακτήρας μπόρεσε να μεταμορφωθεί τόσο ουσιαστικά μέσα από την τριβή του με άλλους ανθρώπους. Είναι μία υπενθύμιση ότι η αλλαγή μπορεί να επιτευχθεί με ευκολία όταν είσαι όντως έτοιμος να αλλάξεις – κι όταν φυσικά το περιβάλλον σού δίνει μία επιπλέον χείρα βοηθείας.
-Δένει τους δύο κεντρικούς ήρωες ένα είδος πεπρωμένου; Κατά πόσο ξέφυγαν ή συμφιλιώθηκαν με αυτό;
Όντως πολλές φορές αναφέρεται στο κείμενο ότι η σχέση των δύο πρωταγωνιστών είναι εξαιρετικά ιδιαίτερη, καθώς η γνωριμία τους έμελλε να μεταβάλει καταλυτικά τις προσωπικότητές τους. Ωστόσο πιστεύω ότι, παρότι η μοίρα παρουσιάζεται ως μία κύρια πηγή ενέργειας του κειμένου, η οποία κινεί πρόσωπα και καταστάσεις, δε χειραγωγεί απόλυτα τους χαρακτήρες. Οι αποφάσεις που λαμβάνουν είναι στην ουσία αυτές στις οποίες κατέληξαν είτε λόγω των εμπειριών τους είτε ως αποτέλεσμα ώριμης σκέψης. Για παράδειγμα, η τελική απόφαση του Ίντρο να διανύσει μία ζωή εξιλέωσης αφιερωμένη στα πλάσματα του άλλου κόσμου αποτελεί ακριβώς αυτό που δηλώνει και η ίδια η λέξη: μία “απόφαση” κι όχι μία κατάσταση που του επιβλήθηκε από τη μοίρα ή το πεπρωμένο.
-Από που εμπνεύστηκες τα ονόματα όλων των ηρώων; Έχει επιδράσεις πάνω στην ονοματοδοσία η ξένη λογοτεχνία του φανταστικού;
Πολλοί με ρωτάνε για την προέλευση των ονομάτων και για το παράξενο άκουσμά τους, η απάντηση όμως είναι πολύ απλή. Σίγουρα είναι εμφανώς επηρεασμένα από ξένα πρότυπα. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο συγκεκριμένο έργο που με κατεύθυνε τόσο στην ονοματοδοσία, ίσως μόνο η τετραλογία της “Κληρονομιάς” του Κρίστοφερ Παολίνι.
Ένα τρικ που χρησιμοποιούσα επίσης ήταν να αναποδογυρίζω ελληνικές λέξεις και ονόματα, έπειτα να τα αλλάζω λίγο δίνοντας τους έτσι την τελική μορφή που απαντά κανείς στο έργο. Με αυτό τον αστείο τρόπο νομίζω “βαφτίστηκαν” και οι περισσότεροι χαρακτήρες.
-Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να φτιάξεις τους δευτερεύοντες χαρακτήρες του βιβλίου; Είναι πρόκληση για έναν συγγραφέα στην προσπάθεια του να αναδείξει την κεντρική ιστορία να εμπνευστεί ενδιαφέροντες υποστηρικτικούς χαρακτήρες αλλά να μην μπορέσει να εμβαθύνει τις ιστορίες τους όσο θα ήθελε;
Πιστεύω ότι οι δευτερεύοντες, όπως τους ονομάζουμε, χαρακτήρες αποτελούν πολλές φορές πρόσωπα εξίσου κομβικά για τη ροή της ιστορίας όσο και οι πρωταγωνιστές, καθώς τα άτομα αυτά με το μικρό τους ρόλο, που μπορεί να περιλαμβάνει από μερικά λόγια μέχρι και μία ολόκληρη σκηνή, αποτελούν τις περισσότερες φορές τη διακριτική αλλά απίστευτα ενεργητική δύναμη που ωθεί την ιστορία σε κίνηση. Αν ο συγγραφέας είναι ξεκάθαρος στη λειτουργία που θέλει να δώσει σε αυτούς τους χαρακτήρες, νομίζω ότι η δημιουργία τους δεν είναι τόσο δύσκολη. Ίσως η πρόκληση να μη βρίσκεται τόσο στην πλευρά του συγγραφέα, δηλαδή της δημιουργίας, όσο σε αυτή της πρόσληψης: αντιστρέφοντας λίγο το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, ίσως η πρόκληση να εντοπίζεται περισσότερο στον αναγνώστη, ο οποίος καλείται να σκεφτεί και κριτικά να ερευνήσει τους λόγους για τους οποίους δίνεται στον κάθε δευτερεύοντα χαρακτήρα ενός έργου λιγότερη ή περισσότερη σημασία.
–Τι κάνει τον Ίνγκο να εμπιστευτεί τόσο βαθιά και χωρίς αναστολές τον Μπόρντο δεδομένου του υποβάθρου του; Εξήγησε μας λίγο τα κίνητρα του.
Πραγματικά ο Ίνγκο είναι ένας τόσο αλλοπρόσαλλος και παρορμητικός ήρωας, που ούτε εγώ θα μπορούσα να απαντήσω με βεβαιότητα! Η υπόθεση που μπορώ να κάνω είναι ότι ο Ίνγκο διαθέτει ακονισμένο ένστικτο – νομίζω ότι εξαρχής αντιλήφθηκε τη διαφορά ανάμεσα στους στρατιώτες που ήθελαν να τον εκμεταλλευτούν και τον Μπόρντο που ήθελε να τον βοηθήσει. Ίσως ακόμη ένας παράγοντας – λίγο πιο αφηρημένος και στα πλαίσια του πεπρωμένου στο οποίο αναφερθήκαμε παραπάνω – να είναι το γεγονός ότι ο Μπόρντο δεν αποτελούσε για τον Ίνγκο μια τυχαία γνωριμία, αλλά έναν άνθρωπο για τον οποίο αισθάνθηκε ότι η παρουσία του θα λειτουργούσε καταλυτικά στη ζωή του. Ο Ίνγκο παρουσιάζεται λίγο αλλοπρόσαλλος στα μάτια μας, γιατί λειτουργεί περισσότερο με βάση τη διαίσθηση παρά με τη λογική και ίσως να μπορέσουμε να κατανοήσουμε την τάση του αυτή αν θυμηθούμε το χάρισμά του και τη διπλή του ταυτότητα – ίσως να μην είναι φτιαγμένος για να σκέφτεται τόσο με το συνηθισμένο “ανθρώπινο” τρόπο.
-Πως εμπνεύστηκες αυτόν τον τρόπο αφήγησης που χαρακτηρίζει το βιβλίο; Την αφήγηση δηλαδή δύο ταχυτήτων, μία απευθυνόμενη στον αναγνώστη και μία απευθυνόμενη στην ίδια την ιστορία;
Όταν έγραφα αυτό το βιβλίο στα 17 μου, δεν είχα μπει στη διαδικασία να σκεφτώ ιδιαίτερα πρακτικά θέματα, όπως οι τεχνικές αφήγησης που θα ήθελα να χρησιμοποιήσω. Είχα απλά την επιθυμία να απευθυνθώ στον αναγνώστη και να σεβαστώ την παρουσία του, με τον ίδιο τρόπο που και αυτός σεβάστηκε το δημιούργημά μου με την ποιοτική του ανάγνωση. Αργότερα, ανάμεσα στα διαβάσματά μου ανακάλυψα το βιβλίο “Τομ Τζόουνς” του Χένρυ Φήλντινγκ, ενός Άγγλου συγγραφέα του 18ου αιώνα, ο οποίος χρησιμοποιεί ακριβώς την ίδια τεχνική. Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη και εξαρχής παραδέχτηκα ότι το επίπεδο στο οποίο ο Φήλντινγκ κατέχει αυτό τον τρόπο αφήγησης είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό (παρεμπιπτόντως τον συστήνω ανεπιφύλακτα)!
Τι μήνυμα θέλει να περάσει τελικά “Η Κοιλάδα”;
Ίσως η πιο δύσκολη ερώτηση. Αν ήθελα να απαντήσω διπλωματικά, θα μπορούσα να υποστηρίξω ότι το πόρισμα αυτό εξαρτάται από τον αναγνώστη: για κάποιους ίσως είναι μία τραγική ιστορία, για άλλους ένα μυθιστόρημα εξιλέωσης, για άλλους απλά ένα κείμενο φανταστικής λογοτεχνίας. Η όποια οπτική μεταβάλλει ίσως και το μήνυμα του κειμένου. Προσωπικά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η άποψή μου είναι και σωστή, θεωρώ ότι “Η Κοιλάδα” είναι ένα βιβλίο που προβάλλει την αλλαγή και συγκεκριμένα τη συγκαλυμμένη αλλαγή, που λειτουργεί διακριτικά και μεταλλάσσει αθόρυβα. Αν η ζωή του καθενός από εμάς ήταν γραμμένη σε ένα χοντρό πολυσέλιδο βιβλίο και γυρνούσαμε κάποιες σελίδες πίσω, θα αναφωνούσαμε ίσως: “Πόσο διαφορετικά σκεφτόμουν τότε! Πώς έκανα κάτι τέτοιο;” και ίσως θα αναρωτιόμασταν πώς τα γεγονότα, σημαντικά ή μικρά και ανούσια, μετάλλαξαν ολοσχερώς το παρόν μας. Το ίδιο θα ήθελα να πιστεύω και για την “Κοιλάδα”: ο αναγνώστης που φτάνει στις τελευταίες σελίδες δεν υποψιάζεται την κομβική μεταμόρφωση των χαρακτήρων – μόνο αν προσεκτικά αναλογιστεί την αρχή τη συνειδητοποιεί. Η επίτευξη αυτής της σκέψης και αυτής της σύγκρισης είναι για μένα ό,τι πολυτιμότερο μπορεί να προσφέρει δυνητικά αυτό το έργο.
Πηγή: http://frapress.gr/2017/03/ellines-singrafis-tou-simera-antigoni-siomou/
στις 2 Απρίλη και ώρα 11.00
παρουσιάζουμε το βιβλίο “Η Κοιλάδα”
της Αντιγόνης Σιώμου από τις εκδόσεις Πατάκη.
Με αφορμή αυτό και αφού διαβάσαμε το βιβλίο της ήρθε η ώρα να τη γνωρίσουμε καλύτερα και επί τη ευκαιρία να μας απαντήσει σε όλες μας τις ερωτήσεις.
Η περίληψη:
Ο Ίνγκο Γκρέιφολκ ζει με την αδερφή του και τον άρρωστο πατέρα του σε ένα απομακρυσμένο χωριό του βασιλείου Φιλίρια. Ο Μπόρντο Ρέιβενκοουτ, από την άλλη, λόγω ενός περίεργου χαρίσματος που διαθέτει, βρίσκεται στο πλευρό ενός διεφθαρμένου δούκα ως επαγγελματίας δολοφόνος. Η απαγωγή του Ίνγκο από κάποιους στρατιώτες που κατά λάθος τον περνούν για κατάσκοπο και η ανάθεση μιας νέας αποστολής- δολοφονίας στον Μπόρντο οδηγούν στην τυχαία –και μοιραία– συνάντηση των δύο νέων.
Τα δύο αγόρια θα ενωθούν με ισχυρότερους δεσμούς από αυτούς του αίματος και θα παίξουν αποφασιστικό ρόλο ο ένας στη ζωή του άλλου…
Οι σκέψεις πάνω στο βιβλίο:
Ένα βιβλίο για τη συμφιλίωση των αντιθέτων. Με προσεγμένη γραφή και αρκετά προσεγμένο υπόβαθρο σε κάθε χαρακτήρα. Μπορούν δύο εχθροί να γίνουν καρδιακοί φίλοι εάν δεν γνωρίζουν το πλαίσιο της έχθρας τους; Πως επηρεάζει όλο αυτό όσους τους περιβάλλουν και ζουν στα δυο αντιμαχόμενα στρατόπεδα, που τελικά δεν ξέρουμε κατά πόσο είναι όντως αντιμαχόμενα; Φυσικά ένα βιβλίο πιο πολύ για αυτούς που αγαπούν το μυστήριο, την εμβάθυνση στις σχέσεις και την ανατροπή και όχι τόσο αυτούς που αγαπούν αποκλειστικά τη δράση, τις epic μάχες και την ένταση.
Εάν αγαπάτε τα μεταφυσικά χαρίσματα, τα αλλόκοσμα πλάσματα, τις εσωτερικές αναλύσεις, τις ουσιαστικές σχέσεις των ανθρώπων που επεκτείνονται και στο fantasy, διαβάστε την Κοιλάδα. Όχι το τυπικό βιβλίο φαντασίας.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
Η Αντιγόνη Σιώμου γεννήθηκε στο Βελβεντό Κοζάνης. Ήταν 20 χρονών όταν εκδόθηκε η Κοιλάδα και σπουδάζει αγγλική φιλολογία στη Θεσσαλονίκη όπου και κατοικεί. Από μικρή είχε μεγάλη αγάπη για τη λογοτεχνία και το γράψιμο. Το βιβλίο που άρχισε να δουλεύει από έφηβη φέρει πλέον τον τίτλο Η Κοιλάδα και είναι το πρώτο της μυθιστόρημα. Πιστεύει ότι η φαντασία και το μυστήριο υπάρχουν στη ζωή όλων των ανθρώπων και γι’ αυτό τους λογαριάζει ως τα πιο απίστευτα και ενδιαφέρονται πλάσματα. Μέσα από το έργο της προσπαθεί να τους καταλάβει και να τους αναλύσει.
Η ίδια η συγγραφέας απαντά στις ερωτήσεις μας
-Ποιο ήταν το αρχικό και καθοριστικό ερέθισμα για να ξεκινήσεις να συγγράφεις;
Η συγγραφή είναι κάτι που έχω συνδέσει με τον εαυτό μου από τότε που ήμουν παιδί – θυμάμαι ότι το πρώτο κείμενο που έγραψα ήταν όταν ήμουν 7 χρονών, με το που έμαθα να γράφω. Έκτοτε το πάθος μου αυτό έμεινε αμείωτο, αν και σίγουρα η διαφορά του να γράψει κανείς ένα μικρό διήγημα ή ένα ποίημα ως παιδί και έφηβος διαφέρει πολύ από το να συντάξει ένα μυθιστόρημα με ολοκληρωμένη δομή και οργάνωση.
Αν ήθελα να υπεραπλουστεύσω την όλη διαδικασία, θα μπορούσα να πω ότι το γράψιμο αποτέλεσε για μένα προσωπικά μία ανάγκη που ξεπήδησε αβίαστα, αν ήθελα να εμβαθύνω όμως περισσότερο στην όλη πράξη της συγγραφής, οφείλω να αναγνωρίσω ότι η παρατήρηση (της φύσης, του κόσμου, των ανθρώπων) αποτέλεσε τελικά κίνητρο κομβικής σημασίας. Πιστεύω ότι η παρατήρηση αυτή, με όλες τις προεκτάσεις που μπορεί να λάβει, και η πρόκληση να τη μετουσιώσεις σε γραπτό λόγο αποτελούν ίσως το καθοριστικό ερέθισμα που οδηγεί στην πράξη της συγγραφής.
-Εξιλέωση, ατίμωση, τραγική ειρωνεία, συγχώρεση, θυσία, φιλία: Πιστεύεις ότι αυτοί οι όροι αντανακλούνται μέσα από τα γραφόμενά σου; Αν ναι μέσα από ποιες σκηνές;
Όλες αυτές οι έννοιες αποτελούν όντως κεντρικούς θεματικούς άξονες της “Κοιλάδας”. Όταν έγραφα αυτό το έργο, ήταν σημαντικό για μένα να αναδείξω την τραγικότητα ορισμένων ηρώων, αλλά και τη δυνατότητα που γενικότερα έχουν οι άνθρωποι, μέσα από την πιο τρυφερή και συμπονετική πλευρά που τους διακρίνει, να την εξισορροπούν και να την απαλύνουν. Νομίζω ότι ο χαρακτήρας του Μπόρντο αποτελεί την κορύφωση όλων αυτών των εννοιών: ο βασανισμένος, καταπιεσμένος ήρωας, ο χαρακτήρας που του έχει λάχει το πιθάρι της ζωής που περιέχει μόνο τη δυστυχία.
Παρόλα αυτά είναι σημαντικό για εμένα το ότι αυτός ο χαρακτήρας μπόρεσε να μεταμορφωθεί τόσο ουσιαστικά μέσα από την τριβή του με άλλους ανθρώπους. Είναι μία υπενθύμιση ότι η αλλαγή μπορεί να επιτευχθεί με ευκολία όταν είσαι όντως έτοιμος να αλλάξεις – κι όταν φυσικά το περιβάλλον σού δίνει μία επιπλέον χείρα βοηθείας.
-Δένει τους δύο κεντρικούς ήρωες ένα είδος πεπρωμένου; Κατά πόσο ξέφυγαν ή συμφιλιώθηκαν με αυτό;
Όντως πολλές φορές αναφέρεται στο κείμενο ότι η σχέση των δύο πρωταγωνιστών είναι εξαιρετικά ιδιαίτερη, καθώς η γνωριμία τους έμελλε να μεταβάλει καταλυτικά τις προσωπικότητές τους. Ωστόσο πιστεύω ότι, παρότι η μοίρα παρουσιάζεται ως μία κύρια πηγή ενέργειας του κειμένου, η οποία κινεί πρόσωπα και καταστάσεις, δε χειραγωγεί απόλυτα τους χαρακτήρες. Οι αποφάσεις που λαμβάνουν είναι στην ουσία αυτές στις οποίες κατέληξαν είτε λόγω των εμπειριών τους είτε ως αποτέλεσμα ώριμης σκέψης. Για παράδειγμα, η τελική απόφαση του Ίντρο να διανύσει μία ζωή εξιλέωσης αφιερωμένη στα πλάσματα του άλλου κόσμου αποτελεί ακριβώς αυτό που δηλώνει και η ίδια η λέξη: μία “απόφαση” κι όχι μία κατάσταση που του επιβλήθηκε από τη μοίρα ή το πεπρωμένο.
-Από που εμπνεύστηκες τα ονόματα όλων των ηρώων; Έχει επιδράσεις πάνω στην ονοματοδοσία η ξένη λογοτεχνία του φανταστικού;
Πολλοί με ρωτάνε για την προέλευση των ονομάτων και για το παράξενο άκουσμά τους, η απάντηση όμως είναι πολύ απλή. Σίγουρα είναι εμφανώς επηρεασμένα από ξένα πρότυπα. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο συγκεκριμένο έργο που με κατεύθυνε τόσο στην ονοματοδοσία, ίσως μόνο η τετραλογία της “Κληρονομιάς” του Κρίστοφερ Παολίνι.
Ένα τρικ που χρησιμοποιούσα επίσης ήταν να αναποδογυρίζω ελληνικές λέξεις και ονόματα, έπειτα να τα αλλάζω λίγο δίνοντας τους έτσι την τελική μορφή που απαντά κανείς στο έργο. Με αυτό τον αστείο τρόπο νομίζω “βαφτίστηκαν” και οι περισσότεροι χαρακτήρες.
-Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να φτιάξεις τους δευτερεύοντες χαρακτήρες του βιβλίου; Είναι πρόκληση για έναν συγγραφέα στην προσπάθεια του να αναδείξει την κεντρική ιστορία να εμπνευστεί ενδιαφέροντες υποστηρικτικούς χαρακτήρες αλλά να μην μπορέσει να εμβαθύνει τις ιστορίες τους όσο θα ήθελε;
Πιστεύω ότι οι δευτερεύοντες, όπως τους ονομάζουμε, χαρακτήρες αποτελούν πολλές φορές πρόσωπα εξίσου κομβικά για τη ροή της ιστορίας όσο και οι πρωταγωνιστές, καθώς τα άτομα αυτά με το μικρό τους ρόλο, που μπορεί να περιλαμβάνει από μερικά λόγια μέχρι και μία ολόκληρη σκηνή, αποτελούν τις περισσότερες φορές τη διακριτική αλλά απίστευτα ενεργητική δύναμη που ωθεί την ιστορία σε κίνηση. Αν ο συγγραφέας είναι ξεκάθαρος στη λειτουργία που θέλει να δώσει σε αυτούς τους χαρακτήρες, νομίζω ότι η δημιουργία τους δεν είναι τόσο δύσκολη. Ίσως η πρόκληση να μη βρίσκεται τόσο στην πλευρά του συγγραφέα, δηλαδή της δημιουργίας, όσο σε αυτή της πρόσληψης: αντιστρέφοντας λίγο το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, ίσως η πρόκληση να εντοπίζεται περισσότερο στον αναγνώστη, ο οποίος καλείται να σκεφτεί και κριτικά να ερευνήσει τους λόγους για τους οποίους δίνεται στον κάθε δευτερεύοντα χαρακτήρα ενός έργου λιγότερη ή περισσότερη σημασία.
–Τι κάνει τον Ίνγκο να εμπιστευτεί τόσο βαθιά και χωρίς αναστολές τον Μπόρντο δεδομένου του υποβάθρου του; Εξήγησε μας λίγο τα κίνητρα του.
Πραγματικά ο Ίνγκο είναι ένας τόσο αλλοπρόσαλλος και παρορμητικός ήρωας, που ούτε εγώ θα μπορούσα να απαντήσω με βεβαιότητα! Η υπόθεση που μπορώ να κάνω είναι ότι ο Ίνγκο διαθέτει ακονισμένο ένστικτο – νομίζω ότι εξαρχής αντιλήφθηκε τη διαφορά ανάμεσα στους στρατιώτες που ήθελαν να τον εκμεταλλευτούν και τον Μπόρντο που ήθελε να τον βοηθήσει. Ίσως ακόμη ένας παράγοντας – λίγο πιο αφηρημένος και στα πλαίσια του πεπρωμένου στο οποίο αναφερθήκαμε παραπάνω – να είναι το γεγονός ότι ο Μπόρντο δεν αποτελούσε για τον Ίνγκο μια τυχαία γνωριμία, αλλά έναν άνθρωπο για τον οποίο αισθάνθηκε ότι η παρουσία του θα λειτουργούσε καταλυτικά στη ζωή του. Ο Ίνγκο παρουσιάζεται λίγο αλλοπρόσαλλος στα μάτια μας, γιατί λειτουργεί περισσότερο με βάση τη διαίσθηση παρά με τη λογική και ίσως να μπορέσουμε να κατανοήσουμε την τάση του αυτή αν θυμηθούμε το χάρισμά του και τη διπλή του ταυτότητα – ίσως να μην είναι φτιαγμένος για να σκέφτεται τόσο με το συνηθισμένο “ανθρώπινο” τρόπο.
-Πως εμπνεύστηκες αυτόν τον τρόπο αφήγησης που χαρακτηρίζει το βιβλίο; Την αφήγηση δηλαδή δύο ταχυτήτων, μία απευθυνόμενη στον αναγνώστη και μία απευθυνόμενη στην ίδια την ιστορία;
Όταν έγραφα αυτό το βιβλίο στα 17 μου, δεν είχα μπει στη διαδικασία να σκεφτώ ιδιαίτερα πρακτικά θέματα, όπως οι τεχνικές αφήγησης που θα ήθελα να χρησιμοποιήσω. Είχα απλά την επιθυμία να απευθυνθώ στον αναγνώστη και να σεβαστώ την παρουσία του, με τον ίδιο τρόπο που και αυτός σεβάστηκε το δημιούργημά μου με την ποιοτική του ανάγνωση. Αργότερα, ανάμεσα στα διαβάσματά μου ανακάλυψα το βιβλίο “Τομ Τζόουνς” του Χένρυ Φήλντινγκ, ενός Άγγλου συγγραφέα του 18ου αιώνα, ο οποίος χρησιμοποιεί ακριβώς την ίδια τεχνική. Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη και εξαρχής παραδέχτηκα ότι το επίπεδο στο οποίο ο Φήλντινγκ κατέχει αυτό τον τρόπο αφήγησης είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό (παρεμπιπτόντως τον συστήνω ανεπιφύλακτα)!
Τι μήνυμα θέλει να περάσει τελικά “Η Κοιλάδα”;
Ίσως η πιο δύσκολη ερώτηση. Αν ήθελα να απαντήσω διπλωματικά, θα μπορούσα να υποστηρίξω ότι το πόρισμα αυτό εξαρτάται από τον αναγνώστη: για κάποιους ίσως είναι μία τραγική ιστορία, για άλλους ένα μυθιστόρημα εξιλέωσης, για άλλους απλά ένα κείμενο φανταστικής λογοτεχνίας. Η όποια οπτική μεταβάλλει ίσως και το μήνυμα του κειμένου. Προσωπικά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η άποψή μου είναι και σωστή, θεωρώ ότι “Η Κοιλάδα” είναι ένα βιβλίο που προβάλλει την αλλαγή και συγκεκριμένα τη συγκαλυμμένη αλλαγή, που λειτουργεί διακριτικά και μεταλλάσσει αθόρυβα. Αν η ζωή του καθενός από εμάς ήταν γραμμένη σε ένα χοντρό πολυσέλιδο βιβλίο και γυρνούσαμε κάποιες σελίδες πίσω, θα αναφωνούσαμε ίσως: “Πόσο διαφορετικά σκεφτόμουν τότε! Πώς έκανα κάτι τέτοιο;” και ίσως θα αναρωτιόμασταν πώς τα γεγονότα, σημαντικά ή μικρά και ανούσια, μετάλλαξαν ολοσχερώς το παρόν μας. Το ίδιο θα ήθελα να πιστεύω και για την “Κοιλάδα”: ο αναγνώστης που φτάνει στις τελευταίες σελίδες δεν υποψιάζεται την κομβική μεταμόρφωση των χαρακτήρων – μόνο αν προσεκτικά αναλογιστεί την αρχή τη συνειδητοποιεί. Η επίτευξη αυτής της σκέψης και αυτής της σύγκρισης είναι για μένα ό,τι πολυτιμότερο μπορεί να προσφέρει δυνητικά αυτό το έργο.
Πηγή: http://frapress.gr/2017/03/ellines-singrafis-tou-simera-antigoni-siomou/
Τρίτη 28 Μαρτίου 2017
Παγκόσμιος Χάρτης Ειρήνης
Η συμμετοχή του Δημοτικού Σχολείου Βελβεντού στον διεθνή διαγωνισμό σύνθεσης χαρτών από παιδιά. Τον διαγωνισμό διοργάνωσε η Διεθνής Ένωση Χαρτογραφίας, μέσω της ειδικής Επιτροπής της για τη Χαρτογραφία για Παιδιά και της Χαρτογραφικής Επιστημονικής Εταιρείας Ελλάδας-ΧΕΕΕ, που αποτελεί τον επίσημο εκπρόσωπο της χώρας μας.
Το έργο που θα εκπροσωπήσει το σχολείο μας στον διαγωνισμό έχει τίτλο "World Map of Reace"- "Παγκόσμιος Χάρτης Ειρήνης".
Σάββατο 25 Μαρτίου 2017
Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017
Η γιορτή της 25ης Μαρτίου στο Σχολείο μας
Με μια πολύ όμορφη γιορτή, τιμήσαμε και φέτος στο σχολείο μας την επέτειο της επανάστασης του 1821. Δραματοποίηση των κυριότερων γεγονότων του αγώνα των Ελλήνων, με τραγούδια από τη χορωδία και χορό.
Συγχαρητήρια στους μαθητές της ΣΤ΄ του Σχολείου μας, στις δασκάλες τους και στην εκπαιδευτικό Μουσικής.
Φωτογραφίες από τη γιορτή μας
Οι μαθητές μας παίζουν με τα μουσικά τους όργανα τα τραγούδια της γιορτής.
Η Ελλάδα αλυσοδεμένη
Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός
Ο Κολοκοτρώνης
Ο χορός των αγωνιστών του ΄21
Τετάρτη 22 Μαρτίου 2017
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΗΜΕΡΑΣ ΔΑΣΟΠΟΝΟΙΑΣ
Θέμα: ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΗΜΕΡΑΣ ΔΑΣΟΠΟΝΟΙΑΣ
Τιμώντας την Παγκόσμια Ημέρα Δασοπονίας στο
Βελβεντό:
Ο Μορφωτικός Όμιλος, οι Σύλλογοι Ορειβατικός,
Κυνηγετικός, Αθλητικός,
Εμποροεπαγγελματικός, o ΤΟΕΒ, οι Αγροτικοί
Συνεταιρισμοί «ΑΣΕΠΟΠ» και «ΔΗΜΗΤΡΑ», οι Συνεταιρισμοί Υλοτόμων Αγ. Κυριακής
& Παλαιογρατσάνου, το ΚΠΕ Βελβεντού, οι Σύλλογοι Γονέων & Κηδεμόνων
Δημοτικού & Γυμνασίου –Λυκείου, η «Κοινωνία των Πολιτών του Βελβεντού», η
Κίνηση Γυναικών Βελβεντού & εθελοντές δημότες, οργανώνουμε εθελοντική
εξόρμηση για το πράσινο την Κυριακή 26
Μαρτίου 2017.
Συνάντηση στο Δημοτικό στάδιο/ Μετόχι στις 8.00
το πρωί.
Το μεσημέρι στον Αη-Λια θα προσφερθούν
φασολάδα & ρακές που θα προετοιμάσει
η Κίνηση
Γυναικών.
Για το Δ.Σ. του Μ.Ο.Β.
Ο
Πρόεδρος
Μαρμάρης Γ. Ευθύμιος
Τρίτη 21 Μαρτίου 2017
Δευτέρα 20 Μαρτίου 2017
Οι δυο νέοι φίλοι μας, ο Μίμης και η Άννα
Οι δυο καινούριοι-θαυμάσιοι φίλοι μας, ο Μίμης και η Άννα, που θα είναι οι πρωταγωνιστές στη νέα μας ταινία με τίτλο"Ένα σχολείο διηγείται..." Ευχαριστούμε πολύ την κυρία Βαΐτσα, την κυρία Μαρία, την κυρία Σοφίας Ποιήματα και την κυρία Μαρία Μαλλού που κατασκεύασαν και δώρισαν στο σχολείο μας τις δυο κούκλες.
Φωτογραφία από την κατασκευή
Σάββατο 18 Μαρτίου 2017
«Βραβείο Συνεργασίας» για το τραγούδι «Χώρα Ελλάδα μας γλυκιά» στον Διαγωνισμό του Μαθητικού Ραδιοφώνου
Φωτογραφίες από τη βράβευση του τραγουδιού στο Ρέθυμνο.
Ειδικό «Βραβείο
Συνεργασίας» πήρε το τραγούδι μας «Χώρα
Ελλάδα μας γλυκιά» στον Διαγωνισμό του
Μαθητικού Ραδιοφώνου «European School Radio».
Η τελετή βράβευσης έγινε την Παρασκευή 17 Μαρτίου στο Ρέθυμνο. Στον διαγωνισμό συμμετείχαν 93 σχολεία, Νηπιαγωγεία, Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια, από την Ελλάδα και την Κύπρο με τραγούδι και 132 σχολεία με ραδιοφωνικό μήνυμα.
Η τελετή βράβευσης έγινε την Παρασκευή 17 Μαρτίου στο Ρέθυμνο. Στον διαγωνισμό συμμετείχαν 93 σχολεία, Νηπιαγωγεία, Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια, από την Ελλάδα και την Κύπρο με τραγούδι και 132 σχολεία με ραδιοφωνικό μήνυμα.
Το τραγούδι
«Χώρα Ελλάδα μας γλυκιά» δημιουργήθηκε με τη συνεργασία 11 ελληνικών σχολείων
από όλον τον κόσμο. Την ιδέα και τον συντονισμό της όλης προσπάθειας είχε η
κυρία Βάσω Μπασίνα, δασκάλας του ελληνικού Σχολείου Βουκουρεστίου. Η σύνθεση
της μουσικής είναι του Νίκου Ντόνα, εκπαιδευτικού μουσικής. Έπαιξαν και
τραγούδησαν οι μαθητές του Μουσικού Σχολείου Σιάτιστας.
Συμμετοχή
στους στίχους είχαν οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Βελβεντού.
Να
ευχαριστήσουμε τους υπεύθυνους του Μαθητικού Ραδιοφώνου που μας έδωσαν την
ευκαιρία να πάρουμε μέρος στον διαγωνισμό.
Να
ευχαριστήσουμε τους ακροατές που ψήφισαν το τραγούδι μας για το Βραβείο κοινού,
που μας έφερε τελικά στην τρίτη θέση.
Να
ευχαριστήσουμε όλους τους δημοσιογράφους που στήριξαν την προσπάθειά μας και
προώθησαν το τραγούδι μας μέσα από τις ιστοσελίδες τους.
Τετάρτη 15 Μαρτίου 2017
Το Γενικό Λύκειο Βελβεντού συμμετέχει στον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ρομποτικής , αποκλειστικά για μαθητές του Λυκείου
Το Γενικό Λύκειο Βελβεντού συμμετέχει στον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ρομποτικής , αποκλειστικά για μαθητές του Λυκείου, που διοργανώνει ηWRO Hellas με στρατηγικό συνεργάτη την Cosmote και υποστηρίζεται από το Υπουργείο Παιδείας.
Το θέμα του διαγωνισμού είναι : «Πράσινη ενέργεια και επιχειρηματικότητα»
Ο διαγωνισμός πραγματοποιείται στην Αθήνα, το Σάββατο 18 Μαρτίου 2017.
Μέλη της ομάδας «GREEN PEACH» είναι οι μαθητές/τριες της Α΄ τάξης Λυκείου: Νικολέτα Ελαφρού, Μαρία Εμμανουήλ και Αστέριος Ζέρβας και οι μαθητές/τριες της Β΄ Λυκείου: Παναγιώτης Αγγουριδάκης, Ιάσονας Ευαγγέλου και Μαριλένα Παπατσιάρα. Προπονητής και συντονιστής της ομάδας είναι ο καθηγητής Ιωάννης Κοκκινίδης ΠΕ20 – Πληροφορικός.
Η συνάδελφος Λίτσα Ατματζίδου υποστήριξε τη συμμετοχή μας και η αρχή έγινε.
Το συγκεκριμένο πρόγραμμα έδωσε την ευκαιρία στα μέλη της ομάδας να αναπτύξουν το ταλέντο, τη φαντασία και τις τεχνολογικές και επιστημονικές τους δεξιότητες, εφαρμόζοντας και κατασκευάζοντας μια ολοκληρωμένη ρομποτική κατασκευή – μοντέλο ως αποτέλεσμα συνεργασίας και συλλογικής δουλειάς. Δοκιμάστηκαν συνομιλώντας με υπεύθυνους και ειδικούς στην αναζήτηση πληροφοριών που αφορούν στις ιδιαιτερότητες του τόπου μας και συγκεκριμένα στην καλλιέργεια ντόπιων προϊόντων, στην επιχειρηματικότητα των συνεταιριστικών μας οργανώσεων, στις καινοτόμες δράσεις τους και σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος μέσα από τη χρήση εναλλακτικών πηγών ενέργειας. Το project μας είναι μία ρομποτική κατασκευή – διαλογητήριο προϊόντων που παράγονται στον τόπο μας, που λειτουργεί με πράσινη ενέργεια και συγκεκριμένα με ηλιακή ενέργεια.
Η για πρώτη φορά συμμετοχή ομάδας του σχολείου μας σε διαγωνισμό ρομποτικής οφείλεται στη θετική και επίμονη στάση των μαθητών/μαθητριών μας/μελών της ομάδας και στην ψυχή της ομάδας και προπονητή των παιδιών μας συνάδελφο Γιάννη Κοκκινίδη. Απογεύματα και ΣαββατοΚύριακα στο εργαστήρι του σχολείου η ομάδα παρούσα, συν-εργαζόμενα τα μέλη της δημιουργικά. Η WRO Hellas απέστειλε το πρώτο κιτ ρομποτικής δωρεάν, χρειάστηκαν και δύο ακόμη που με τη χορηγία/υποστήριξη του ομογενούς κ. Κώστα Αντωνιάδη αποκτήσαμε και ήταν η Καλή Αρχή. Ακολούθησε η χορηγία/υποστήριξη των δύο συνεταιρισμών μας, του ΑΣΕΠΟΠ και του ΑΣΟΠ «Η Δήμητρα», της εταιρείας «Αntirustr», του ΤΟΕΒ Βελβεντού, του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, των οινοποιείων «Βογιατζή» και «Καμκούτη», της επιχείρησης «Τουλούμπες Ζανδές» και του «cafe – bar Μορφή». Η υποστήριξη όλων ανεκτίμητη: Δημήτρης Αγγέλης, όποτε και όπου χρειαστήκαμε τη βοήθειά του, Κώστας Χατζήνας, παρών να βοηθήσει, Βαϊτσα Βλάχου πινέλο και χρώματα ,Νίκος Σταμάτης έτοιμος να δώσει λύση σε τεχνικό πρόβλημα, Μάρκος Μαλλούς να δώσει οδηγίες για τη λειτουργία της κορδέλας διαλογής, οι Χρήστος και Κώστας Γκουνούσης πολύτιμοι συνεργάτες για την κατασκευή και λειτουργία του ρομπότ και όλοι οι συνάδελφοι, με τον τρόπο του ο καθένας, να κατανοήσουν και υποστηρίξουν την προσπάθεια. Οι Πρόεδροι, Δ/ντες και υπάλληλοι των συνεταιρισμών, ο Πρόεδρος και τα μέλη του ΤΟΕΒ Βελβεντού, οι τεχνικοί του τοπικού Υδροηλεκτρικού Σταθμού, πολύτιμοι συνομιλητές μας.
Σε όλους ένα μεγάλο ευχαριστώ για την ευκαιρία που δίνετε στα παιδιά μαςνα βρεθούν με συμμαθητές τους από όλη την Ελλάδα, να παρουσιάσουν το project τους, να ανταλλάξουν απόψεις, να δουν, να συγκρίνουν, να δοκιμαστούν σε νέα πράγματα.
Καλή επιτυχία στην ΟΜΑΔΑ «GREEN PEACH».
Βελβεντό, 15/3/2017
ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ
Δευτέρα 13 Μαρτίου 2017
Επίσκεψη των μαθητών της Β΄ Τάξης στο Ταχυδρομείο
Σήμερα
οι μαθητές της Β’ τάξης επισκέφτηκαν το
Ταχυδρομείο, για να στείλουν το γράμμα που ετοίμασαν για τους φίλους και συμμαθητές τους σε σχολείο της γειτονικής
πόλης. Εκεί από τον κ. Γιάννη, άκουσαν, είδαν κι έμαθαν πολλά κι
ενδιαφέροντα πράγματα. Τα παιδιά έγραψαν τη διεύθυνση του αποστολέα
και του παραλήπτη, τοποθέτησαν το γραμματόσημο στη σωστή θέση και το γράμμα
ξεκίνησε το ταξίδι του!
Κυριακή 12 Μαρτίου 2017
Συμμετοχή στον διαγωνισμό
"Ένα μήλο την ημέρα..."
Οι αφίσες, με τις ζωγραφιές των μαθητών μας.
Συμμετοχή του Σχολείου μας στον Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό με θέμα: « Ένα μήλο την ημέρα…: Το μήλο συμβάλει στην υγιεινή διατροφή!» που διοργανώνει ο
Αγροτικός Συνεταιρισμός Ζαγοράς Πηλίου,με
την έγκριση του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων και τη στήριξη και αρωγή του Υπουργείου Υγείας
-----------------------------------------------------------------------------------------
και η αφίσα με την ομαδική εργασία των μαθητών μας
Παρασκευή 10 Μαρτίου 2017
Εκπαιδευτικό πρόγραμμα διαδραστικού κινηματογράφου στο Σχολείο μας.
Εκπαιδευτικά προγράμματα διαδραστικού κινηματογράφου είχαν
την ευκαιρία να παρακολουθήσουν σήμερα οι μαθητές του σχολείου μας. Τα θέματα
που είδαν ήταν:
-Ζώα υπό εξαφάνιση για τις Α΄ και Β΄ Τάξεις.
-Αρχαιολογικοί χώροι της Ελλάδας για τις Τάξεις Γ΄ και Δ΄.
- Έλληνες ποιητές και λογοτέχνες για τις Ε΄ και ΣΤ΄ Τάξεις.
H συμμετοχή των μαθητών στο πρόγραμμα ήταν μεγάλη
σε όλη την διάρκεια, μέσω των ασυρμάτων τηλεχειριστηρίων. Οι μαθητές συμμετείχαν
επιλέγοντας το βίντεο που επιθυμούσαν να δουν κάθε φορά και στο εκπαιδευτικό
παιχνίδι γνώσεων διάλεγαν τη σωστή απάντηση μέσω των τηλεχειριστηρίων.
Στο τέλος βγήκαν και οι νικήτριες ομάδες, που έδωσαν τις περισσότερες σωστές απαντήσεις κατά τη διάρκεια του προγράμματος.
Τρίτη 7 Μαρτίου 2017
Εννιά χώρες, μια Ελλάδα ενωμένη: Η Κοζάνη συγκινεί με ένα μαθητικό τραγούδι!
Στηρίξτε το τραγούδι με την ψήφο σας!
Κοζάνη, Βελβεντό, Σιάτιστα, βρίσκονται στην καρδιά της Ελλάδας μέσα από ένα τραγούδι
– Συγκινητικό τραγούδι για την Ελλάδα, από Ελληνόπουλα όλου του κόσμου!
– Συγκινητικό τραγούδι για την Ελλάδα, από Ελληνόπουλα όλου του κόσμου!
Μια σύσσωμη Ελλάδα μικρών πρωταγωνιστών, δίνει την καρδιά της σε στίχους, Κοζάνη, Βελβεντό, Σιάτιστα, βρίσκονται στην καρδιά της Ελλάδας μέσα από ένα τραγούδι.
Με 93 συμμετοχές διεξάγεται η ψηφοφορία για τον μαθητικό διαγωνισμό ραδιοφώνου, όπου οι ακροατές θα μπορούν να στηρίξουν το αγαπημένο τους τραγούδι.
Η Κοζάνη, το Βελβεντό και η Σιάτιστα βρίσκονται στην καρδιά του Ελληνισμού μέσα από ένα τραγούδι που προκάλεσε συγκίνηση.
Πρόκειται για το τραγούδι του Δημοτικού σχολείου Βελβεντού, όπου δούλεψαν πολλοί άνθρωποι και τους στίχους έγραψαν μαθητές όλων των ελληνικών σχολείων της ομογένειας.
5 Ήπειροι, 9 χώρες και 11 σχολεία εργάστηκαν πυρετωδώς για το τραγούδι «Χώρα Ελλάδα μας γλυκιά».
Η ψηφοφορία για το μαθητικό διαγωνισμό ραδιοφώνου θα συνεχιστεί ως τις 17 Μαρτίου, ενώ το τραγούδι από το Δημοτικό σχολείο του Βελβεντού, είναι το 12ο κατά σειρά τραγούδι,ενώ μέχρι στιγμής καταλαμβάνει τη 2η θέση στην ψηφοφορία.
Λίγα λόγια για το τραγούδι :
Ένα τραγούδι γεμάτο Ελλάδα,έγραψαν μαθητές όλων των βαθμίδων από τα Ελληνικά σχολεία όλου του κόσμου, προκειμένου να εκπροσωπηθεί η συμμετοχή των σχολείων Βελβεντού και Σιάτιστας, σε μαθητικό διαγωνισμό.
Μια ιδιαίτερη πρωτοβουλία η οποία συγκίνησε όλη την Ελλάδα, πήρε σάρκα και οστά αποσπώντας το πρώτο βραβείο σε μαθητικό διαγωνισμό στο μουσείο της Ακρόπολης, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας.
Οι μαθητές κλήθηκαν να παρουσιάσουν ένα πεντάλεπτο βίντεο, με θέμα «Το σχολείο του μέλλοντος», όπου η συγκεκριμένη ιδέα ήταν πραγματικά πιο μπροστά από κάθε άλλη συμμετοχή, αφού δημιούργησαν το βίντεο, αλλά έγραψαν και το δικό τους τραγούδι, ενώνοντας όλα τα Ελληνικά σχολεία όλου του κόσμου.
Η ιδέα ήταν της κ. Βάσως Μπασίνα από την Κοζάνη, η οποία διδάσκει στο Ελληνικό σχολείο «Αθηνά» του Βουκουρεστίου, η οποία βρήκε γρήγορα πρόθυμους συνεργάτες.
Δουλεύοντας πάνω από έξι μήνες για το τραγούδι «Χώρα Ελλάδα μας γλυκιά«, στις 25 Νοεμβρίου 2016, το τραγούδι απέσπασε το πρώτο βραβείο, μεταξύ πεντακοσίων μαθητικών συμμετοχών, στο μουσείο της Ακρόπολης.
Μέσα από όλη αυτή την πρωτοβουλία και την όμορφη έκφραση, δεν θα μπορούσε να λείπει και το Δημοτικό σχολείο του Βελβεντού, όπου με την πολύτιμη βοήθεια του κ. Ιωάννη Γκίκα , του δασκάλου, οι μαθητές της Δ” τάξης, γράφουν τον τρίτο στίχο του τραγουδιού, ενώ ο ίδιος, έχει αναλάβει την επιμέλεια των στίχων, μαζί με τον κ.Νίκο Ντόνα, καθηγητή μουσικής.
Όπως μεταφέρει στο KOZANILIFE.GR ο κ. Γκίκας Ιωάννης, ήταν μία εξαιρετική διαδρομή για εκείνον:
«Χάρηκα πολύ για τη συνεργασία που είχαμε με τα σχολεία από όλο τον κόσμο, ήταν μία εξαιρετική διαδρομή. Γνώρισα δασκάλους, που αργότερα γνωριστήκαμε και από κοντά. Σε συνεργασία με τον συνθέτη του τραγουδιού, τον Νίκο Ντόνα, κάναμε με μεγάλη προσοχή τις αλλαγές που έπρεπε, προκειμένου να μην αλλοιωθούν οι στίχοι που μας είχαν σταλεί. Τώρα βρισκόμαστε σε ένα νέο στάδιο προετοιμασίας της νέας ταινίας «Ένα σχολείο διηγείται», για τη συμμετοχή στο Μουσείο Σχολικής Ζωής».
O κ. Νίκος Ντόνας, καθηγητής μουσικής από την Κοζάνη στο Μουσικό Σχολείο της Σιάτιστας, είναι εκείνος που έδωσε την τελική πνοή στο τραγούδι, βάζοντας τη μουσική και την ενορχήστρωση του τραγουδιού.
Πολύτιμοι αρωγοί σε όλη την προσπάθεια αυτή, υπήρξαν οι μαθητές του μουσικού σχολείου της Σιάτιστας, όπου στο τραγούδι τραγουδούν δυο μαθήτριες, ενώ μουσικά όργανα παίζουν επίσης μαθητές.
Η πρωτοβουλία αυτή δείχνει, ότι όταν η Ελλάδα ενώνεται, μπορεί να πετύχει τα πάντα, ακόμα και μεσα απο τα μάτια των μικρών πρωταγωνιστών, οι οποίοι με τη σωστή καθοδήγηση, μπορεί να είναι η ελπίδα της νέας Ελλάδας!
Ψηφίστε το τραγούδι – Κλικ εδώ
Α.Ζ. για το KOZANILIFE.GR
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)