Βάλε πλάτη, δάσκαλε!

Γράφει ο Απόστολος Πάππος
Σέβομαι όλα τα επαγγέλματα. Είναι όλα απαραίτητα και αξιόλογα. Και σέβομαι όλους τους ανθρώπους που σε όποια εργασιακή θέση κι αν βρίσκονται, κάνουν με ευσυνειδησία και αγάπη αυτό που είναι η δουλειά τους, είτε την επέλεξαν συνειδητά είτε όχι.

Αλλά, κάποτε επιτέλους πρέπει να σταματήσει αυτή η ανόητη εξίσωση του ωραρίου των επαγγελμάτων. Όχι, δε θα υπερασπιστώ το δικό μας σινάφι. Απλά θα σου γνωρίσω, φίλε αναγνώστη, τι συμβαίνει στη ζωή ενός ευσυνείδητου εκπαιδευτικού (και δε μιλώ για μένα, ας πούμε ότι δεν ανήκω σε αυτούς).
Αναρωτήθηκες ποτέ, εσύ που τα ξέρεις όλα και λες ότι όλοι οι δάσκαλοι είναι τεμπέληδες, πόσες ώρες χρειάζεται ένας δάσκαλος για να ετοιμάσει αυτό που θα δουν, θα γευτούν και θα μάθουν τα παιδιά στο σχολείο την επόμενη ημέρα;
Αναρωτήθηκες ποτέ πόσες εκατοντάδες ώρες σεμιναρίων, ημερίδων, επιμορφώσεων και προσωπικής μελέτης περνά ένας ευσυνείδητος δάσκαλος, χωρίς να πληρώνεται, μόνο και μόνο για να είναι ευθυγραμμισμένος με τις νέες ιδέες, τάσεις, απόψεις, μελέτες της επιστήμης του που αλλάζει μέρα τη μέρα;
Αναρωτήθηκες ποτέ σε ποιες συνθήκες εργάζεται ένας δάσκαλος αυτές τις «λίγες» 4-5 ώρες την ημέρα που τον κατηγορείς ότι εργάζεται; Δεν κάθεται σε γραφείο, δεν έχει διαλείμματα, δεν έχει πολλές φορές καν τα απαραίτητα.
Αναρωτήθηκες ποτέ ότι η πολυσυσκευασία που λέγεται Έλληνας δάσκαλος είναι και δάσκαλος και βοηθός δασκάλου και ψυχολόγος και γιατρός και διασκεδαστής και καθαρίστρια και τραπεζοκόμος και ηγέτης και πρότυπο και άλλα τριάντα πράγματα ταυτόχρονα κάθε μέρα;
Αναρωτήθηκες ποτέ αν ένας δάσκαλος σχολάει ουσιαστικά ποτέ; Ότι φεύγει από το σχολείο, δε σημαίνει ότι φεύγουν όλα από το νου του. Τα κουβαλάει μαζί του. Γιατί έχει να κάνει με παιδιά, με σώματα και ψυχές, με ανθρώπους, όχι με ντομάτες (που να πήγε τώρα η αγαπημένη μου κατακόκκινη ντομάτα;) ή με ψυγεία (τι να έγινε το αγαπημένο μου Pitsos;)
Αναρωτήθηκες ποτέ πόσο πολύ πρέπει να προσπαθήσεις για να είσαι η κυρία ή ο κύριος τέλειος , πάντα πρότυπο και ιδανικός στα μάτια των παιδιών σου;
Αναρωτήθηκες ποτέ πόση αυτοκριτική κάνει ένας δάσκαλος στον εαυτό του αφού κάθε στιγμή βρίσκεται αντιμέτωπος με νέες, απρόβλεπτες καταστάσεις-προβλήματα στα οποία πρέπει να δώσει τις ιδανικές, παιδαγωγικές λύσεις;
Θα μπορούσα να συνεχίσω τον ατελείωτο αυτόν κατάλογο των «αναρωτήθηκες» αλλά το αποτέλεσμα θα είναι πάντα το ίδιο.

Όχι! Δεν είναι όλοι οι εκπαιδευτικοί τεμπέληδες, ούτε και εργατικότατοι. Όπως σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν και οι μεν και οι δε. Γι’ αυτό όταν θα ετοιμαστείς να αφορίσεις και να τσουβαλιάσεις το επάγγελμα του δασκάλου (που κάποιοι περιγράφουν κλισέ ως λειτούργημα και δε μου αρέσει) μαζί με όλα τα υπόλοιπα, να σκεφτείς λίγο περισσότερο πως κουρελιάζοντας το ηθικό των δασκάλων, των ευσυνείδητων δασκάλων, κουρελιάζεις το ηθικό όλης της κοινωνίας. Γιατί στην κεφαλή κάθε κοινωνίας που σέβεται τον εαυτό της είναι οι δάσκαλοι.

Γι’ αυτό….

Βάλε πλάτη δάσκαλε!
Κι ας έχεις 27 παιδιά που ασφυκτιούν σε 45 τετραγωνικά.
Κι ας έχεις 27 διαφορετικές προσωπικότητες από 27 διαφορετικά σπίτια με 27 διαφορετικές συνταγές ανατροφής που πρέπει να τους κάνεις ομάδα και δημιουργικούς και να λύσεις όλα τους τα προβλήματα.

Βάλε πλάτη δάσκαλε!
Κι ας παίρνεις τους απίστευτους μισθούς των 800 και 900 ευρώ, όχι τώρα στον καιρό της κρίσης μα πάντα.
Κι ας έχεις οργώσει όλη την Ελλάδα, στην πιο ξεχασμένη γωνιά της Ελλάδας για να έχεις μια δουλειά και μερικά παιδικά βλέμματα αγάπης.

Βάλε πλάτη δάσκαλε!
Κι ας μην έχεις εσύ τα σχολεία της Νορβηγίας, με τους υπολογιστές ανά μαθητή και τους διαδραστικούς πίνακες και τους τοίχους που πηγαινοέρχονται αλλάζοντας το χώρο στο λεπτό. Εσύ παλεύεις ακόμα με την πινέζα, τη σφουγγαρίστρα και τον πλαστικοποιητή.

Βάλε πλάτη δάσκαλε!
Και μάθε στα παιδιά σου να είναι αξιοπρεπείς, εργατικοί, ευσυνείδητοι.
Και μάθε τους να αγωνίζονται για τα όνειρά τους είτε έχουν μισθό 500 είτε 5000 ευρώ.
Η ζωή είναι μαγική.

Χρόνια πολλά, δάσκαλε!